Młodzi seminarzyści u progu swojej kapłańskiej posługi pewnie nie , raz zadają sobie pytanie. jakie środki współczesnego oddziaływania muszą dziś znaleźć i wykorzystać, by skutecznie działać i ewangelizować, tak, by ze swoją misją dotrzeć do tych, nad którymi zostanie powierzona im duchowa opieka. A czasy nie są łatwe i szukanie nowych dróg i sposobów dotarcia do ludzi jest niezwykle trudne. Czy wystarczy dziś głosić słowo, czy bardziej niż słowo potrzebny jest osobisty przykład, bo świat potrzebuje świadków niż nauczycieli. Czy może jednak nie da się być tylko aktywnym naśladowcą, który liczy, że własnym świadectwem pociągnie za sobą innych, ale trzeba iść i głosić dobrą nowinę o zbawieniu. Przekonywać również słowem, stawać na rogach ulic, chodzić od miasta do miasta i mówić o wielkiej miłości Chrystusa, który oddał swe życie dla naszego zbawienia. Dziś myślę, że każdy sposób jest dobry i jak najbardziej ważny, a przecież nie wyklucza się. W ciszy kościoła potrzebujemy Słowa, które przebije się przez skorupę naszego serca, którą często tworzymy blokując się na głos Boga. A przecież to on stał się Słowem, byśmy otworzyli na niego nasze uszy i serca. Podejmując pierwsze próby w swej duszpasterskiej pracy staną na ambonie i kilkoma pierwszymi słowami, które muszą być jak strzała przeszywające, by nas poruszyły, będą do nas mówili. Już dziś wybierają rożne sposoby, dla jednych, jest to wzorem ich teologicznego przewodnika ks. prof. Jerzego Szymika, droga poezji. W almanachu znajdujemy niezwykle ciekawy wywiad z mistrzem słowa, który opowiada o swojej drodze powołania i o roli poezji w jego życiu, jako o formie opowiadania o Słowie poprzez słowo. Dla innych będą to refleksje pisane jako rozważania do modlitewnych zadum, takich jak droga krzyżowa czy tajemnice różańca. Inni będą rozważali słowo Boże pisząc swoje pierwsze homilie, gdzie będą chcieli połączyć modlitwę z interpretacja tego, co Bóg poprzez konkretny tekst, słowo chce do nas powiedzieć. Jeszcze inni słowo przeleją na papier jako obraz, będzie ich uzewnętrznieniem, bo takim darem ich Pan obdarzył. Wszystkie te próby są warte dostrzeżenia, bo są przejawem głębokiej troski o kształt kontaktu ze światem i szukania najlepszych dróg spotkania z ludźmi, do których jako słudzy Słowa zostaną za chwile posłani. Ciekawa lektura.

Młodzi seminarzyści u progu swojej kapłańskiej posługi pewnie nie , raz zadają sobie pytanie. jakie środki współczesnego oddziaływania muszą dziś znaleźć i wykorzystać, by skutecznie działać i ewangelizować, tak, by ze swoją misją dotrzeć do tych, nad którymi zostanie powierzona im duchowa opieka. A czasy nie są łatwe i szukanie nowych dróg i sposobów dotarcia do ludzi jest...