Książka pokazuje i wyjaśnia jak było złożone, ryzykowne i niebezpieczne spiskowanie przeciwko nazizmowi. Trzeba było ryzykować, gdy ktoś wchodził szeregi konspiracji. Z jednej strony swastyka a w głowie żądza śmierci Hitlera.
Byłem zaskoczony że tyle wysoko postawionych oficerów nastawionych było przeciw Fuhrerowi. Mało z tego wynikało, bo próby obalenia nazistowskiej władzy były nieudane. 6 lat "walki" i dalej Hitler żył. Wniosek? Brak mocnego lidera i czasami były zbyt wysokie obawy przed niepowodzeniem.
Hitler poprzez nagłe zmiany w życiu publicznym sam nieświadomie uchronił się przed śmiercią.
"Walkiria" to akcja która prawie się udała. Zabrakło tak niewiele ...

Książka pokazuje i wyjaśnia jak było złożone, ryzykowne i niebezpieczne spiskowanie przeciwko nazizmowi. Trzeba było ryzykować, gdy ktoś wchodził szeregi konspiracji. Z jednej strony swastyka a w głowie żądza śmierci Hitlera.
Byłem zaskoczony że tyle wysoko postawionych oficerów nastawionych było przeciw Fuhrerowi. Mało z tego wynikało, bo próby obalenia nazistowskiej...

Bardzo interesująca, podaje wiele faktów, trudno dostępnych w innych popularnych pozycjach. Warto jednak czytać przypisy polskiego redaktora, bo autorzy dość nonszalancko - z punktu widzenia polskiego czytelnika - traktują sprawę Polski. Daleka jestem od ślepego szowinizmu, ale nawet mnie raziło stwierdzenie, że Polacy "woleli pobrzękiwać szabelkami niż zgodzić się na umiarkowane żądania Hitlera" (w sprawie Gdańska i "korytarza" - nie jest to dosłowny cytat, ale taki był wydźwięk tekstu - choć "pobrzękiwanie szabelkami" akurat jest wzięte dosłownie od autorów),czy że w 1940 roku zanosiło się na wojnę (halo, a agresja na Polskę?). Niektóre z postaci spisku antyhitlerowskiego tez nieco zbyt "wybielone" (pominięte inne aspekty ich "działalności" - niby to nie kłamstwo, bo tekst jest o spisku, ale czytelnik może wynieść nieuzasadnioną sympatie do w gruncie rzeczy zbrodniarza - nie mam na myśli wszystkich oczywiście, ale nie każdy z przeciwników Hitlera był gołąbkiem pokoju...)

Bardzo interesująca, podaje wiele faktów, trudno dostępnych w innych popularnych pozycjach. Warto jednak czytać przypisy polskiego redaktora, bo autorzy dość nonszalancko - z punktu widzenia polskiego czytelnika - traktują sprawę Polski. Daleka jestem od ślepego szowinizmu, ale nawet mnie raziło stwierdzenie, że Polacy "woleli pobrzękiwać szabelkami niż zgodzić się na...

Potwierdzam to, co pisali inni: jest to książka pisana na rynek amerykański, w związku z czym jest mnóstwo byków, które dyskwalifikują książkę jako źródło historyczne (a i tak największe jaja są jak tłumacz umieszcza przypis, w którym koryguje błąd popełniony przez autorów i ...błąd, ale inny, jest także w przypisie!).
Książka dla niedzielnych czytelników pragnących zgłębić temat.
Do minusów dorzucam brak zdjęcia Stauffenberga (jest tylko zdjęcie grupowe z Hitlerem, gdzie Stauffenberg stoi bokiem, a chciałoby się takiemu człowiekowi spojrzeć w oczy). Ja wiem, że jest internet, ale co, jeśli ktoś mieszka w środku lasu, gdzie nie dociera LTE?
Na plus mogę dodać, że książkę czyta się szybko, a nawet z przejęciem - chce się żeby spiskowcom się udało...

Potwierdzam to, co pisali inni: jest to książka pisana na rynek amerykański, w związku z czym jest mnóstwo byków, które dyskwalifikują książkę jako źródło historyczne (a i tak największe jaja są jak tłumacz umieszcza przypis, w którym koryguje błąd popełniony przez autorów i ...błąd, ale inny, jest także w przypisie!).
Książka dla niedzielnych czytelników pragnących zgłębić...

Autorzy koncentrują się prawie wyłącznie na próbach wyeliminowania Hitlera podejmowanych przez niemieckich wojskowych - a przecież było tylu innych, ciekawych niedoszłych zamachowców, o których warto napisać.
Sądząc z licznych przypisów redakcji, autorzy naprodukowali na stronach książki sporo "baboli" i choć uzupełnia je lub prostuje wydanie polskie, pod innym względem zostało ono przygotowane wyjątkowo niedbale. Polszczyzna, z jaką zetknie się czytelnik na kartach książki, jest momentami szokująca.

"Lutter i jego grupa zostali zwolnienie po kilku miesiącach aresztu." (s. 34)
"Jego niemiecki był co najwyżej podstawowy, w związku z czym miał poważne problemy w ustaleniem czegokolwiek." (s. 41)
"Heinrich Himmler był z pewnością najbardziej sadystycznym poplecznikiem Hitlera - się takie określenie pasuje do niego wyjątkowo dobrze w świetle obrzydliwych zbrodni, których dopuścił przeciwko ludzkości." (s. 46)
"Nie ma żadnych wątpliwości, że gdyby bomba wybuchłaby w czasie przemowy Hitlera, to zginąłby on na miejscu." (s.59)

Każdemu może się zdarzyć potknięcie, ale w tej książce jest ich niestety ponadprzeciętnie sporo.

Przeczytać można, ale na ten sam temat "Polowanie na Hitlera" Rogera Moorehouse'a polecam z czystszym sercem.

Autorzy koncentrują się prawie wyłącznie na próbach wyeliminowania Hitlera podejmowanych przez niemieckich wojskowych - a przecież było tylu innych, ciekawych niedoszłych zamachowców, o których warto napisać.
Sądząc z licznych przypisów redakcji, autorzy naprodukowali na stronach książki sporo "baboli" i choć uzupełnia je lub prostuje wydanie polskie, pod innym względem...