Można uznać tę powieść za pretensjonalną. Ale wtedy zakłada się, że pierwsze uczucie i pierwszy związek takie są. A to już cynizm.
Fragmenty mogły mi się nie podobać, w końcu to książka o młodzieży i dla młodzieży. Ale główny motyw tak samo jest żywy czy mamy lat piętnaście czy pięćdziesiąt: przez miłość (a może tylko ciekawość? może tylko fascynację?) gotowi jesteśmy do narażenia się na śmieszność, na pogardliwe spojrzenia osób, które nas dobrze znają, do robienia rzeczy, na które nie mamy ochoty i do wmawiania sobie, że może czas coś w sobie zmienić i spróbować czegoś nowego - a to wszystko w imię tego, żeby się dopasować i sprawić, że związek będzie funkcjonować. Sama, czytając tę powieść, odwoływałam się do własnych wspomnień, które na chwilę ożyły z całą mocą. Było to bardzo wyzwalające i terapeutyczne uczucie.

Książka jest przeplatanką epizodów z krótkiego życia związku Min i Eda. Wachlarzem sytuacji, które ewidentnie demonstrują niedopasowanie tychże. Ich entuzjazm, by się dostosować i sprawić, żeby im się "udało" wbrew wszystkiemu. Min pisze list do Eda i wkłada go do pudełka z wszystkimi pamiątkami, jakie chomikowała, gdy byli razem. List z drobiazgami zostawia Edowi na progu. Jest to jej forma rozliczenia się z relacji i pożegnania się na zawsze. List ukazuje cały ten proces, emocje w stanie surowym, hossę i bessę nastroju dziewczyny w trakcie jego pisania. Jest subiektywny, niedoskonały (pisze w emocjach, dlatego też język jest naturalny, czasem są błędy, powtórzenia, kolokwialny ton wypowiedzi). Za tę naturalność warto tę książkę docenić.

Można uznać tę powieść za pretensjonalną. Ale wtedy zakłada się, że pierwsze uczucie i pierwszy związek takie są. A to już cynizm.
Fragmenty mogły mi się nie podobać, w końcu to książka o młodzieży i dla młodzieży. Ale główny motyw tak samo jest żywy czy mamy lat piętnaście czy pięćdziesiąt: przez miłość (a może tylko ciekawość? może tylko fascynację?) gotowi jesteśmy do...