Autorka jest mistrzynią szczegółu.
Z niby błahych zdarzeń stwarza całe mikroświaty i utrwala w słowach na zawsze utracony koloryt miejsc i ludzi.

Opowiadania Konstancińskie już tytułem zdradzają zawartość.

Są to krótkie historie z lat dzieciństwa autorki, które spędziła w Konstancinie, na obrzeżu stolicy, mieszkając w jednej z licznych willi ówczesnej miejscowości letniskowej.
Czas pobytu rozciągnął się na całe lata 20-te, do chwili aż kryzys finansowy zmusił rodzinę do przeprowadzki bezpośrednio do miasta.
Przez wszystkie lata w Konstancinie na życiu małej dziewczynki ciążyła choroba, której pochodzenia lekarze nie umieli ustalić, ani przepisać skutecznej kuracji.
Przewijają się więc przez wszystkie opowiadania sytuacje w których dziecko znosi i pokonuje swoje ograniczenia, ani na chwilę nie przestając być tzw. ananaskiem, ponieważ już od małego posiada silną indywidualność i charakter.
Wszystkie osoby z najbliższego otoczenia małej Asiuli są przedstawione barwnie i z humorem. Każde opowiadanie kończy się zaskakującą puentą.

Autorka jest mistrzynią szczegółu.
Z niby błahych zdarzeń stwarza całe mikroświaty i utrwala w słowach na zawsze utracony koloryt miejsc i ludzi.

Opowiadania Konstancińskie już tytułem zdradzają zawartość.

Są to krótkie historie z lat dzieciństwa autorki, które spędziła w Konstancinie, na obrzeżu stolicy, mieszkając w jednej z licznych willi ówczesnej miejscowości...