Mnie - na szczęście- to zboczenie nie dotyczy i jeżeli ksiażka mi nie odpowiadam, nie mam skrupułów, i nie staram się dotrwać do końca ;)
Natomiast książka, która zatrzęsła moimi fundamentami (i to nie w pozytywny sposób) to

Jako osoba,która przeczytała chyba każdy skrawek tekstu o strzelaninie w Columbine, przeraza mnie tak razaca niewiedza za strony osoby, która postanawia napisać na ten temat książkę.
Mam wrażenie, iż autor chciał po prostu wywołać jeszcze większą sensację swoimi - dalekimi od prawdy- 'faktami'.
Poza tym, ma tendencje do zbaczania z tematu i 'lania wody'. Zamiast skupić się na esencji książki (którą POWINNA być sama strzelanina oraz Harris i Klebold - osoby za nią odpowiedzialne), autor porusza zagadnienia nie mające nic wspólnego z tematyką książki, takie jak III Rzesza, Hitler i neonanizm.
Gramatyka i stylistyka również pozostawia wiele do życzenia. Tragedia.

Mnie - na szczęście- to zboczenie nie dotyczy i jeżeli ksiażka mi nie odpowiadam, nie mam skrupułów, i nie staram się dotrwać do końca ;)
Natomiast książka, która zatrzęsła moimi fundamentami (i to nie w pozytywny sposób) to

Jako osoba,która przeczytała chyba każdy skrawek tekstu o strzelaninie w Columbine, przeraza mnie tak razaca niewiedza za strony osoby, która...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ostatnia spowiedź - Tom I[bookLink]156844|Ostatnia spowiedź - Tom I[/bookLink]
tą część jeszcze jakoś przeczytałam, ale myślałam, że już nie dociągnę...

Ostatnia spowiedź - Tom II[bookLink]181560|Ostatnia spowiedź - Tom II[/bookLink]
tej części za to już nie dałam rady...przeczytałam może do 1/3 książki i oddałam ją z powrotem...

Kleptomanka[bookLink]82700|Kleptomanka[/bookLink]


Pojedynki wampirów[bookLink]66243|Pojedynki wampirów[/bookLink]
przez tę książkę nie zabieram się już za żadną o wampirach...

Emilia z Kwiatem Lilii Leśnej[bookLink]54123|Emilia z Kwiatem Lilii Leśnej[/bookLink]

Ostatnia spowiedź - Tom I[bookLink]156844|Ostatnia spowiedź - Tom I[/bookLink]
tą część jeszcze jakoś przeczytałam, ale myślałam, że już nie dociągnę...

Ostatnia spowiedź - Tom II[bookLink]181560|Ostatnia spowiedź - Tom II[/bookLink]
tej części za to już nie dałam rady...przeczytałam może do 1/3 książki i oddałam ją z powrotem...

Kleptomanka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Niezgodna [bookLink]95156|Niezgodna [/bookLink]
Musicie mi wybaczyć słownictwo, ale to największy chłam, jaki w życiu trzymałam w rękach. Strata czasu.

Niezgodna [bookLink]95156|Niezgodna [/bookLink]
Musicie mi wybaczyć słownictwo, ale to największy chłam, jaki w życiu trzymałam w rękach. Strata czasu.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Joanno i Klaudio – tak, czasem kusi nas nadzieja, że coś się wydarzy. Jednak czy te oczekiwanie jest czytelniczym obowiązkiem? Oczywiście, że nie. A czy obowiązkiem pisarza jest prowadzić akcję tak by zaciekawiła czytelnika? To chyba pytanie retoryczne. Czasami po kilkudziesięciu stronach opisu miasta/domów/lokalu żałuję, że na okładce nie ma numeru telefonu autora, bo człowiek chciałby zadzwonić do takiego delikwenta i zapytać "Czytam właśnie książkę Twojego autorstwa, powiedz mi czy opisem na pięćdziesiąt stron chciałeś zachęcić do czytania Twojego dzieła? Naprawdę? JAK?!". Nieco przesadzam ale taka jest prawda, chyba najgorszym grzechem pisarza jest zapomnienie o czytelniku. Hitchcock powiedział, że film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, a później napięcie ma tylko rosnąć (parafrazując) – bardzo podobnie jest w literaturze, nie chodzi o trzęsienie ziemi ale coś co nieustannie zachęcać nas będzie do przewracania kolejnej strony, kolejnej i kolejnej...
Z dyskusji rodzi się pytanie: gdzie jest ta granica, kiedy powinniśmy przestać dawać szanse autorowi i dać sobie szanse na sięgnięcie po coś lepszego? Jak myślicie?

PS:
Są pewne pozycje, które wypada znać. Nawet, jeśli nam się nie podobają.
Wypada nie pierdzieć przy stole, ale to aby znać jakieś książki? Chyba, że komuś zależy na tym by szczycić się, że przeczytał daną klasykę (która często jest do bani, wiemy to ze szkoły). Serio, przymusu nie ma jeśli czytasz wyłącznie dla siebie.

Joanno i Klaudio – tak, czasem kusi nas nadzieja, że coś się wydarzy. Jednak czy te oczekiwanie jest czytelniczym obowiązkiem? Oczywiście, że nie. A czy obowiązkiem pisarza jest prowadzić akcję tak by zaciekawiła czytelnika? To chyba pytanie retoryczne. Czasami po kilkudziesięciu stronach opisu miasta/domów/lokalu żałuję, że na okładce nie ma numeru telefonu autora, bo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Są pewne pozycje, które wypada znać. Nawet, jeśli nam się nie podobają. Ja tak miałam chociażby z "Lolitą" Nabokova i "Zbronią i karą". Ogólnie wiem, że nie tknę literatury rosyjskiej, chyba, że będę zmuszona do tego (np. studia). Są sytuacje, gdzie daną książkę należy przeczytać. Ja nie lubię rzucać książek w kąt, ale staram się nie męczyć. Są wyjątki, kiedy nie mogę przez coś przebrnąć, zabieram się po kilka razy, dopiero wtedy daję sobie spokój. Wiem, że dana pozycja nie jest dla mnie. Więc może to nie jest kwestia powiedzenia, że się żałuje, tylko, że książka nas strasznie wymęczyła i rozczarowała.
Są też książki,po które nie sięgnę, bo mnie kompletnie nie interesują, a że nie są z kanonu, to nie mam wyrzutów, że ich nie przeczytałam ;) Aczkolwiek czasami czytam z ciekawości, żeby zobaczyć o co tyle szumu i wyrobić sobie opinię, nie tylko o danej książce, jak i o autorze.
Mnie zmęczyły:
"Wojna polsko-ruska" Masłowskiej (przez co też straciłam trochę szacunku do Pilcha)
"Lilith" Rudnickiej (nie sięgnę po jej książki)
"Niemy strach" Mastertona (jak go lubię, tak ta książka to istna katorga i kpina z czytelnika)
cykl o Adrianie Molu - Townsend, nie moja bajka.
"Dziewczyna z pomarańczami" Gaarder (nie wiem czym się tutaj zachwycać)
"Kochanek z zaświatów" B. Wood (znowu kpina z czytelniczek)
"Ania z zielonego wzgórza" - Montgomery, strasznie mnie irytuje bohaterka. Nie jestem w stanie nawet oglądać filmów, koszmar mojego dzieciństwa
"Nad Niemnem", "Pan Tadeusz", "Zbrodnia i kara", "Lolita", "Mistrz i Małgorzata" - wymęczyły mnie strasznie.
"Dolina koni" Auel, długie, ciężkie i przeczytałam wszystko, nie wiem po co.
I znajdzie się jeszcze kilka pozycji, które mnie wymęczyły, umordowały i było mi ciężko.

Są pewne pozycje, które wypada znać. Nawet, jeśli nam się nie podobają. Ja tak miałam chociażby z "Lolitą" Nabokova i "Zbronią i karą". Ogólnie wiem, że nie tknę literatury rosyjskiej, chyba, że będę zmuszona do tego (np. studia). Są sytuacje, gdzie daną książkę należy przeczytać. Ja nie lubię rzucać książek w kąt, ale staram się nie męczyć. Są wyjątki, kiedy nie mogę przez...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pocałunki z Piekła[bookLink]71529|Pocałunki z Piekła[/bookLink]

Przyznaję, żadne z opowiadań indywidualnych tych znanych autorek mnie nie porwało. Wręcz mogę stwierdzić, że zmarnowałam czas, a to rzadko mi się zdarza. Namęczyłam się przy tym strasznie.

Mrok kwiatów[bookLink]104388|Mrok kwiatów[/bookLink]

Hmmm... wytrwałam chyba do połowy, a potem to przekartkowałam tylko, by ogarnąć co się działo. Mogłam lepiej wydać te pieniądze.

Strażniczka Aniołów Mroku[bookLink]64600|Strażniczka Aniołów Mroku[/bookLink]

Przeczytałam, ale mnie nie porwało. Za dużo wspominek, "użalania się" Przełknęłabym, gdyby książka w całości nie mówiła tylko o jednej misji, no proszę, to ponad dwieście stron o jednej sytuacji, a i tak nie było szaleństwa.

To są książki z mojego skromnego zbioru, oczywiście było więcej elektronicznych.

Ogólnie też nie rajcuje mnie Zmierzch i jego kontynuacje ani Pamiętniki Wampirów. Lubię wampiry, ale to nie chce mi przejść. I tyle.

Pocałunki z Piekła[bookLink]71529|Pocałunki z Piekła[/bookLink]

Przyznaję, żadne z opowiadań indywidualnych tych znanych autorek mnie nie porwało. Wręcz mogę stwierdzić, że zmarnowałam czas, a to rzadko mi się zdarza. Namęczyłam się przy tym strasznie.

Mrok kwiatów[bookLink]104388|Mrok kwiatów[/bookLink]

Hmmm... wytrwałam chyba do połowy, a potem to przekartkowałam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zgadzam się, są książki, które kuszą w zasadzie do samego końca. Niedawno skończyłam czytać "Złudzenie" T. Eriksona, zainteresował mnie opis i sądziłam, że będzie to coś z ciekawą intrygą. Łudziłam się i łudziłam przez większą część książki, czytając myślałam: "daj jej szansę, na następnej stronie na pewno coś się wydarzy", niestety... ale dzięki "kuszeniu" przeczytałam całą książkę :)

Zgadzam się, są książki, które kuszą w zasadzie do samego końca. Niedawno skończyłam czytać "Złudzenie" T. Eriksona, zainteresował mnie opis i sądziłam, że będzie to coś z ciekawą intrygą. Łudziłam się i łudziłam przez większą część książki, czytając myślałam: "daj jej szansę, na następnej stronie na pewno coś się wydarzy", niestety... ale dzięki "kuszeniu" przeczytałam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

hmm... są książki, które rozkręcają się długo, ale kusza zapowiedzią czegoś super dalej. Czasem na kuszeniu się kończy i trudno, ale obawiam się, że zamykanie tego w procentach jest raczej niemożliwe. Książka może być średnia,ale zakończenie może nas tak trzepnąć, że zapomnimy o wcześniejszych niedogodnościach.
Jedyna książką którą zaczęłam i skończyć nie mogłam było "Nad Niemnem".Ale tam nic jakoś mnie nie skusiło ;)

hmm... są książki, które rozkręcają się długo, ale kusza zapowiedzią czegoś super dalej. Czasem na kuszeniu się kończy i trudno, ale obawiam się, że zamykanie tego w procentach jest raczej niemożliwe. Książka może być średnia,ale zakończenie może nas tak trzepnąć, że zapomnimy o wcześniejszych niedogodnościach.
Jedyna książką którą zaczęłam i skończyć nie mogłam było "Nad...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Względem odpowiedzi na mojego posta w tym temacie (z poprzedniej strony) – oczywiście: czasem musimy przez coś przebrać lub poziom danej książki pod koniec znacząco się obniża - wtedy właściwie nie ma sensu porzucać lektury. Zgadzam się :) Chodziło mi raczej o takie skrajne przypadki, gdy ktoś czyta coś od początku do końca, a później stwierdza, że od początku do końca było koszmarne :D (pomijając wyjątkowe sytuacje).
Dzisiaj nudząc się na peronie wstąpiłem do kiosku i kupiłem pewną mini-gazetkę literacką, w wywiadzie z Ewą Nowak padły następujące słowa, pod którymi właściwie mogę się podpisać:
"Trzeba brać książki do ręki i czytać pierwsze 10% tekstu. Jeśli pasuje to czytać dalej, jeśli nie, to niniejszym udzielam pełnej zgodny na odłożenie powieści".
Uważam podobnie. To książka ma przekonać mnie do użytkowania, a nie odwrotnie. Jeśli książka ma mierny początek, lecz świetne rozwinięcie – to absolutnie normalną czynnością jest zaprzestanie czytania. S. King powiedział kiedyś, że pisanie jest jak podryw "dobra gadka do podstawa", jeśli pisarz tego nie potrafi to jego problem, nie czytelnika.

Pozdrawiam :)

Względem odpowiedzi na mojego posta w tym temacie (z poprzedniej strony) – oczywiście: czasem musimy przez coś przebrać lub poziom danej książki pod koniec znacząco się obniża - wtedy właściwie nie ma sensu porzucać lektury. Zgadzam się :) Chodziło mi raczej o takie skrajne przypadki, gdy ktoś czyta coś od początku do końca, a później stwierdza, że od początku do końca było...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętniki Wampirów. Księga 1. Przebudzenie. Walka. Szał[bookLink]84201|Pamiętniki Wampirów. Księga 1. Przebudzenie. Walka. Szał[/bookLink]

Pamiętniki Wampirów. Księga 1. Przebudzenie. Walka. Szał[bookLink]84201|Pamiętniki Wampirów. Księga 1. Przebudzenie. Walka. Szał[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post