Kiedy przeczytałam słowa 'literackie śniadania' od razu stanęła mi przed oczami scena z 'Procesu', kiedy głównemu bohaterowi zjedzono śniadanie :p

Kiedy przeczytałam słowa 'literackie śniadania' od razu stanęła mi przed oczami scena z 'Procesu', kiedy głównemu bohaterowi zjedzono śniadanie :p

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wieniedikt Jerofiejew w "Zapiskach psychopaty":
"Z nadejściem zmierzchu pozwolić sobie na lekkie śniadanie: 500 g żygulewskiego piwa, 250 g czarnego chleba i dwa papierosy (w piątki: 250 g wódki, litr piwa i dodatkowo do chleba rybny delikates). W czasie śniadania obserwować ciemnienie nieba, rozmyślać o formach zarządzania, równomiernie oddychać."

Wieniedikt Jerofiejew w "Zapiskach psychopaty":
"Z nadejściem zmierzchu pozwolić sobie na lekkie śniadanie: 500 g żygulewskiego piwa, 250 g czarnego chleba i dwa papierosy (w piątki: 250 g wódki, litr piwa i dodatkowo do chleba rybny delikates). W czasie śniadania obserwować ciemnienie nieba, rozmyślać o formach zarządzania, równomiernie oddychać."

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Śniadań na pewno nie ignorują bohaterowie powieści P. Shaw. Australijscy ranczerzy nie żałują sobie od rana wielkich steków, smażonych ziemniaków, jajecznicy, świeżego chleba i solidnej porcji ciasta. Zjadają to wszystko w ogromnych ilościach, ale nic dziwnego, bo często następny posiłek czekał na nich dopiero wieczorem.

Śniadań na pewno nie ignorują bohaterowie powieści P. Shaw. Australijscy ranczerzy nie żałują sobie od rana wielkich steków, smażonych ziemniaków, jajecznicy, świeżego chleba i solidnej porcji ciasta. Zjadają to wszystko w ogromnych ilościach, ale nic dziwnego, bo często następny posiłek czekał na nich dopiero wieczorem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Rzeczywiście, interesujący temat i skandalicznie wręcz zaniedbany. Moim zdaniem wszystkie te czynności odbywające się "poza kadrem", nie tylko śniadanie, dają lepszy obraz postaci literackiej. Bohater staje się przez to jakby bardziej realny, a i my czujemy się lepiej, wiedząc, że pod tym względem jest podobny do nas, tzn. musi zjeść, od czasu do czasu pójść do toalety etc. Uderzyła mnie pewna prawidłowość w tworzeniu przez pisarzy sceny śniadania: codziennie takie samo, przygotowanie go jest jak rytuał, w którym każdy gest jest starannie zaplanowany i celebrowany, albo jak rutyna, gdzie czynności są niemal bezmyślne. Nie trafiłam na książkę, gdzie pojawiło się kilka śniadań za każdym innych. Widać bohaterowie nie mają czasu na tak przyziemne rzeczy jak wprowadzanie innowacji w tym, co jedzą na śniadanie i w jaki sposób je przygotowują :)

Rzeczywiście, interesujący temat i skandalicznie wręcz zaniedbany. Moim zdaniem wszystkie te czynności odbywające się "poza kadrem", nie tylko śniadanie, dają lepszy obraz postaci literackiej. Bohater staje się przez to jakby bardziej realny, a i my czujemy się lepiej, wiedząc, że pod tym względem jest podobny do nas, tzn. musi zjeść, od czasu do czasu pójść do toalety etc....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post