Serce to ten nieszczęsny motyl, który trzepocze skrzydłami kiedy widzi ukochanego.
To ten mroczny las, skąpany w mlecznej mgle smutku.
To mokry i zimny deszcz łez po stracie,
i ciepły splot słonecznego śmiechu i radości.
Serce to ów rycerz niespotykanej odwagi kiedy najbliźsi są w potrzebie,
i ta pobladła dama, która w kącie spostrzegła pająka.
Serce to skarbnica złotych emocji,
albo czarna otchłań mroku... .
Serce to my.

Serce to ten nieszczęsny motyl, który trzepocze skrzydłami kiedy widzi ukochanego.
To ten mroczny las, skąpany w mlecznej mgle smutku.
To mokry i zimny deszcz łez po stracie,
i ciepły splot słonecznego śmiechu i radości.
Serce to ów rycerz niespotykanej odwagi kiedy najbliźsi są w potrzebie,
i ta pobladła dama, która w kącie spostrzegła pająka.
Serce to skarbnica złotych...

Serce utrzymuje nas przy życiu. Myślę, że to dlatego przypisujemy mu jakąś wyższą siłę. Wydaje się nam, że skoro jest w stanie sprawdź, że żyjemy, że ten skomplikowany mechanizm, którym jesteśmy pracuje, to tylko ono podołałoby zadaniu przetwarzania i przeżywania emocji. Gdy nad tym myślę, to widzę w tym sens. Tylko jedno stoi tej teorii na przeszkodzie.
Wierze w nieśmiertelność duszy, w to, że po śmierci nie znikamy. Nie analizuje tego do tego stopnia, by powiedzieć, ze istnieje Niebo lub reinkarnacja, ale wątpię, że po śmierci znikamy. Serce po śmierci obumiera i zamienia się w proch. Dusza trwa nadal.
Dusza jako sterownik każe sercu bić tak jak chce i kiedy chce. Może je zmusić do przyspieszenia gdy zobaczy tą jedyną osobę, która uśmiechnie się do nas na ulicy. Może zmusić je do spokojnego rytmu, który nam towarzysz gdy jest blisko. Ale to ona tu decyduje!
Czy serce bez duszy mogłoby dokonać tego co potrafi?
Sądzę, że serce jest najważniejszym narzędziem duszy, która wysyła nam komunikaty. Słuchajmy tego co my sami chcemy sobie przekazać. W takich momentach mózg jest naszym wrogiem. On nie przetwarza emocji. To robi dusza. Która jest w każdej naszej komórce. Która jest Nami.

Serce utrzymuje nas przy życiu. Myślę, że to dlatego przypisujemy mu jakąś wyższą siłę. Wydaje się nam, że skoro jest w stanie sprawdź, że żyjemy, że ten skomplikowany mechanizm, którym jesteśmy pracuje, to tylko ono podołałoby zadaniu przetwarzania i przeżywania emocji. Gdy nad tym myślę, to widzę w tym sens. Tylko jedno stoi tej teorii na przeszkodzie.
Wierze w...

Dla mnie, jako dla niesfornej poetki serce to coś, co jest metaforą piękna. Coś nadzwyczajnego i cudownego. Coś o czym chciałoby się pisać i rozmyślać. Sercem kochamy. I to serce jest naszymi ,, prawdziwymi oczami'',bo tylko ono mówi prawdę, nie kłamie nas. Nie patrzy na wygląd, wiek, stan materialny. Niestety nie każdy potrafi widzieć sercem albo po prostu jest złym człowiekiem, niechcącym skorzystać z tego cudownego daru.

Dla mnie, jako dla niesfornej poetki serce to coś, co jest metaforą piękna. Coś nadzwyczajnego i cudownego. Coś o czym chciałoby się pisać i rozmyślać. Sercem kochamy. I to serce jest naszymi ,, prawdziwymi oczami'',bo tylko ono mówi prawdę, nie kłamie nas. Nie patrzy na wygląd, wiek, stan materialny. Niestety nie każdy potrafi widzieć sercem albo po prostu jest złym...

Siedzę wygodnie w fotelu i myślę... czym jest serce?
Dzięki sercu żyjemy, więc serce to życie. Dlaczego więc wszystkim kojarzy się ono z miłością? Co ma wspólnego miłość i serce? Od tego raczej jest mózg. To w nim rodzą się wszystkie uczucia. Dlaczego więc serce?
W tym momencie podbiega do mnie mój najukochańszy skarb z kartką w ręku.
-Patrz mamusiu zrobiłam laurkę dla ciebie!
Laurka jest w kształcie serca a na środku napis: KOCHAM CIĘ. Było by trochę dziwnie gdyby narysowała mózg. Czyż nie? Może to o to właśnie chodzi? Może symboliczne serce ładniej wygląda? A może po prostu o to, że patrząc na laurkę i przytulając córeczkę serce zabiło mi mocniej.
Serce może nie tworzy uczuć ale je odczuwa. Serce to życie ale także miłość, jedyny, prawdziwy tego życia sens.

Siedzę wygodnie w fotelu i myślę... czym jest serce?
Dzięki sercu żyjemy, więc serce to życie. Dlaczego więc wszystkim kojarzy się ono z miłością? Co ma wspólnego miłość i serce? Od tego raczej jest mózg. To w nim rodzą się wszystkie uczucia. Dlaczego więc serce?
W tym momencie podbiega do mnie mój najukochańszy skarb z kartką w ręku.
-Patrz mamusiu zrobiłam laurkę dla...

Dla mnie serce zdecydowanie nie jest tylko i wyłącznie organem pompującym krew. Bez serca bylibyśmy nikim, to życiodajna pompa, napędzająca nas do działania dzień za dniem. Wewnątrz naszego serca znajduje się również kawałek duszy, gdy się cieszymy, ono cieszy się razem z nami i radośnie zaczyna bić szybciej, jakby chciało zacząć razem z nami skakać. Kiedy jesteśmy smutni, czujemy ucisk w sercu. Ponoć ludzie, którzy się tną, robią to aby dzięki bólowi fizycznemu zapomnieć na chwilę o tym psychicznym. Może nasze serduszko również stara nam się w ten sposób pomóc? Może, gdy mówimy, że pęka nam serce, że boli... może ono próbuje nas uchronić przed wyniszczającymi nas myślami?
Jednoznacznie z tego wychodzi, że serce można nazwać naszym przyjacielem, sprzymierzeńcem, żołnierzem nieustannie walczącym na polu bitwy. Ono nigdy się nie poddaje, ono przez całe nasze życie nie przestaje bić, nie odpoczywa, nawet na moment, jest z nami zawsze. Może warto byłoby od niego się uczyć?

Dla mnie serce zdecydowanie nie jest tylko i wyłącznie organem pompującym krew. Bez serca bylibyśmy nikim, to życiodajna pompa, napędzająca nas do działania dzień za dniem. Wewnątrz naszego serca znajduje się również kawałek duszy, gdy się cieszymy, ono cieszy się razem z nami i radośnie zaczyna bić szybciej, jakby chciało zacząć razem z nami skakać. Kiedy jesteśmy smutni,...

Dawno, dawno temu ludzkość zawarła umowę z Bogiem, by każda dusza została umieszczona w czterech jamach serca – dwóch przedsionkach i dwóch komorach. Prawy przedsionek jest niczym brama i długi korytarz. Na milionach ławek przesiadują obrazy, dźwięki, zapachy, smaki. Wszystkie doświadczenia, stresy, smutki, radości i niepokoje. Strażnik stojący tuż przy wrotach prawej komory wypiera niektóre wspomnienia do Królestwa Podświadomości, jednak poniektórym mimo to udaje się wedrzeć na teren serca. Nikt jednak nie wszczyna alarmu. Wszyscy spokojnie czekają na swoją kolej. Wtem, najczarniejsza myśl staje przed bramą do serca. To żałoba po miłości, na swe oblicze spuściła welon ciemności. Cała jest pokaleczona. Strażnik wyciąga ramiona, by ją powstrzymać, jednak ta, przechodzi niczym duch przez próg. Zorientowała się, że pod stopami brak jej podłoża. Spada w dół. Wyciąga nóż. Upada z hukiem. Przebija serce. Człowiek odczuwa ból. Kuli się. Płacze. Jęczy. Szybko, szybko! Grono białych kitli wskakuje do prawej komory, niczym brygada antyterrorystyczna i tamuje krwotok. Na pomoc biegną już białe myśli.
Długim mostem można dostać się do lewego przedsionka. Tamtędy myśli i cała reszta powoli udają się do wyjścia. Niektóre z nich już na zawsze tam pozostaną, ponieważ jest to swoistego rodzaju muzeum. Czarna myśl, która wcześniej sporo nabroiła teraz przechadza się owym mostem, rozgląda z markotnym wyrazem twarzy. Staje przy barierce i zastyga w bezruchu.
Szare przeżycia wychodzą. Nie pozostawiają po sobie nic, lecz mimo wszystko dopełniają całość. W lewej komorze można ostatni raz dotknąć serca, pożegnać się i grzecznie wyjść. Przebiec w krwioobiegu bo całym organizmie i scalić się nim. I widział Bóg, że to było dobre.

Dawno, dawno temu ludzkość zawarła umowę z Bogiem, by każda dusza została umieszczona w czterech jamach serca – dwóch przedsionkach i dwóch komorach. Prawy przedsionek jest niczym brama i długi korytarz. Na milionach ławek przesiadują obrazy, dźwięki, zapachy, smaki. Wszystkie doświadczenia, stresy, smutki, radości i niepokoje. Strażnik stojący tuż przy wrotach prawej...

Wokół pojęcia "serce" urosło wiele symboli. Jest jednym z najważniejszych organów w ciele człowieka, bez którego nie da się żyć. Mam wrażenie, że cały ten symbolizm urósł właśnie obok tego. Mówimy "Moje serce" jako, że druga osoba jest nam konieczna do przeżycia. Dla mnie jednak serce to tylko wyłącznie narząd, nie odczuwamy przez nie, nie w sercu odnajdujemy zrozumienie, wdzięczność, czy inne emocję.
To rozum, jest za to wszystko odpowiedzialny. Serce jest mi potrzebne tylko i wyłącznie do życie.

Wokół pojęcia "serce" urosło wiele symboli. Jest jednym z najważniejszych organów w ciele człowieka, bez którego nie da się żyć. Mam wrażenie, że cały ten symbolizm urósł właśnie obok tego. Mówimy "Moje serce" jako, że druga osoba jest nam konieczna do przeżycia. Dla mnie jednak serce to tylko wyłącznie narząd, nie odczuwamy przez nie, nie w sercu odnajdujemy zrozumienie,...

Serce to wyznacznik tego, co w danej chwili się ze mną dzieje. Gdy męczy mnie stres, bądź też jestem w jakiejś niebezpiecznej sytuacji, kłuje, mówiąc, że czas uciekać. Za to, gdy widzę ukochaną osobę na chwilę zamiera, powodując we mnie poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podczas normalnego dnia nie słyszę go wcale, jest moim cichym kolegą, a w trakcie treningu bije głośno, wspomagany adrenaliną. Informacje, jakie przesyła mi serce, są proste i jednoznaczne, dlatego je sobie bardzo cenię. Oczywiście zajmuje się też utrzymywaniem mnie przy życiu, ale o tym chyba nie trzeba wspominać, mimo, że jest to bardzo ważna i odpowiedzialna funkcja ^^.

Serce to wyznacznik tego, co w danej chwili się ze mną dzieje. Gdy męczy mnie stres, bądź też jestem w jakiejś niebezpiecznej sytuacji, kłuje, mówiąc, że czas uciekać. Za to, gdy widzę ukochaną osobę na chwilę zamiera, powodując we mnie poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podczas normalnego dnia nie słyszę go wcale, jest moim cichym kolegą, a w trakcie treningu bije...

Serce jest moim zdaniem tym organem, który za pomocą rytmicznych uderzeń potrafi powiedzieć zaskakująco dużo o nas samych. Pierwszym skojarzeniem jest szybsze jego bicie kiedy spotka się drugą połówkę, ale przecież one bije nie tylko wtedy. Zaczyna się jeszcze w brzuchu matki, kiedy zaczął bić pod jej własnym. Taka iskierka życia. W każdej chwili naszego życia coś nam mówi. Nie zawsze słuchamy. "Zwolnij biegniesz za szybko, muszę odpocząć", albo przeciwnie "jeśli nie będziesz się regularnie ruszać będzie źle". To wszystko wydaje się nie ważne, bo ludzie rzadko doceniają coś dopóki to się nie popsuje. Czekamy tylko aż zabije żywiej w rytm uderzeń innego serca.

Serce jest moim zdaniem tym organem, który za pomocą rytmicznych uderzeń potrafi powiedzieć zaskakująco dużo o nas samych. Pierwszym skojarzeniem jest szybsze jego bicie kiedy spotka się drugą połówkę, ale przecież one bije nie tylko wtedy. Zaczyna się jeszcze w brzuchu matki, kiedy zaczął bić pod jej własnym. Taka iskierka życia. W każdej chwili naszego życia coś nam mówi....

Bum, Bum, Bum – słyszysz to? Słyszysz swoje serce? Ten dźwięk to sygnał życia, dzięki niemu możesz się śmiać, ale i płakać, możesz chodzić na spacery, albo zamykać się w domu z książką w ręku, dzięki niemu jesteś w stanie poznawać nowych ludzi, albo po prostu cieszyć się czasem spędzonym z rodziną, ten odgłos, pozwala ci poznać świat, możesz zobaczyć jego czarne ale i kolorowe strony, możesz patrzeć jak się zmienia, jak ewoluuje!
Serce? Pozwala ci istnieć, poznawać, po prostu być! Nieważne czy to trwa lata, miesiące czy dni, nieważne czy godziny, minuty, czy sekundy, bicie serce zapewnia ci nowe możliwości jakich nigdy byś nie miał, zapewnia ci możność zobaczenia czym tak naprawdę jest życie, dzięki niemu dowiadujesz się czym jest zakochanie, czym miłość, rodzicielstwo, czym szacunek, lojalność, przyjaźń, zaufanie. Serce pomaga Ci nauczyć się jak powinno się postępować, ale też pozwala ci robić błędy, pozwala Ci być po prostu sobą, być kimś.
Bum, bum, bum – słyszysz to?

Bum, Bum, Bum – słyszysz to? Słyszysz swoje serce? Ten dźwięk to sygnał życia, dzięki niemu możesz się śmiać, ale i płakać, możesz chodzić na spacery, albo zamykać się w domu z książką w ręku, dzięki niemu jesteś w stanie poznawać nowych ludzi, albo po prostu cieszyć się czasem spędzonym z rodziną, ten odgłos, pozwala ci poznać świat, możesz zobaczyć jego czarne ale i...