Od ponad stu lat, do przemieszczania się między planetami używamy specjalnego płynu. Po wypiciu działa jedynie 5 sekund. W ciągu tego czasu musimy pomyśleć o planecie, na której chcemy się znaleźć, a po kolejnych kilku sekundach już na niej jesteśmy. Choć korzystałam z tego setki razy, nigdy nie dostrzegłam samego momentu przeniesienia. Zawsze po prostu w jednej chwili byłam na Ziemi, a już w kolejnej na zupełnie innej planecie. Jest jednak jeden skutek uboczny. Każda podróż, to jeden utracony włos. Łysi ludzie, tak jak mój dziadek, pozostają na wieki na planecie, na której utracili resztki owłosienia. Pomimo iż nasze ciała pokrywa ich tyle, odnotowano mnóstwo wypadków, gdy komuś się po prostu skończyły. Niestety, proces łysienia zaczyna się od głowy. Nie dane jest nam więc długo cieszyć się gładkimi nogami. W obliczu tak genialnego pomysłu, ta drobna niedogodność to błahostka.

Od ponad stu lat, do przemieszczania się między planetami używamy specjalnego płynu. Po wypiciu działa jedynie 5 sekund. W ciągu tego czasu musimy pomyśleć o planecie, na której chcemy się znaleźć, a po kolejnych kilku sekundach już na niej jesteśmy. Choć korzystałam z tego setki razy, nigdy nie dostrzegłam samego momentu przeniesienia. Zawsze po prostu w jednej chwili...

Z urządzeń proponuję pojazd określany jako M.I.O.T.Ł.A
Międzygalaktyczny
Izobaryczny
Okultystyczny
Termoizolacyjny
Łapolot
Awiacyjny
Jest to urządzenie napędzane czarną materią, którą steruje się za pomocą muzyki blackmetalowej. Pojazd niezwykle ekologiczny, bo przez całą podróż akumuluje śmieci kosmiczne (stąd łapolot), przekształcając je w napęd alternatywny.
Wygląd urządzenia wzorowany na prymitywnych narzędziach służących do utrzymania porządku w chatach i obejściach, będący zarazem hołdem archaicznym przekonaniom odnośnie profesji niektórych kobiet.

Z urządzeń proponuję pojazd określany jako M.I.O.T.Ł.A
Międzygalaktyczny
Izobaryczny
Okultystyczny
Termoizolacyjny
Łapolot
Awiacyjny
Jest to urządzenie napędzane czarną materią, którą steruje się za pomocą muzyki blackmetalowej. Pojazd niezwykle ekologiczny, bo przez całą podróż akumuluje śmieci kosmiczne (stąd łapolot), przekształcając je w napęd alternatywny.
Wygląd...

-Przyniosłeś mi to, o co cię prosiłem?
-Tak - odpowiada zadyszany - Na co to staruszkowi?
-Zaraz się dowiesz, a teraz daj mi to - Chłopak grzebał chwile w torbie za nim wyjął małe pudełko które podał profesorowi
-Pewnie przypadkiem zapomniał staruszek wspomnieć że to cholerstwo może tyle ważyć - mówi chłopak patrząc jak staruszek otwiera skrzyneczkę, zagląda, podnosi na wysokości oczu kule i przygląda się.
-Stało ci się coś? - pyta.
-Nie.
-Żyjesz?
-Tak.
-Więc, nie marudź i chodź.
Staruszek otworzył czarne drzwi i przeszedł przez próg ponaglając mnie. Moim oczom ukazał się normalny pokój.
-Staruszku, zdajesz sobie sprawę że na środku tego pokoju znajduje się,
-Działa jak teleporter - przerwał mu profesor - nazwy jeszcze nie ma, ale powinien działać jak należy. Ta maszyna pozwoli przenosić się między planetami.
Ponownie otwiera pudełko i podchodzi do mnie. W środku znajdowało się osiem kul.
-Jakąś by wybrał chłopcze?
Nie zastanawiałem się długo, wyjąłem z opakowania brązową kule.
-Więc mars, niech ci będzie.
Staruszek kazał mi podejść do urządzenia i usadowić się na fotelu, a sam włożył bile do specjalnego otworu i tłumaczył że jeśli będę miał zamiar wrócić to wystarczy zmienić obecną kule na zieloną, którą podał mi chwilę wcześniej.
-Pamiętaj chłopcze, ta maszyna jest dostrojona do organizmu człowieka, pobiera od ciebie energię, jedyne, o co musisz zadbać to to byś zawsze miał energie, był najedzony, napity, itp. I powinieneś siedzieć w tym fotelu, bo to jest twój łącznik między teleporterem a tobą, pamiętaj, bo jak nie, to byś mi tu nigdy nie wrócił, a mam jeszcze kilka rzeczy dla ciebie do roboty, więc dbaj o siebie.
-Czy ty właśnie wysyłasz mnie na inną planetę? Mogę chociaż wiedzieć czy już ktoś to wypróbował?
-Niestety nie - widząc moją minę, ciągnie dalej - powinieneś się cieszyć, nie każdy ma ten zaszczyt, a poza tym, klikasz ten przycisk i jesteś na miejscu, tak samo robisz, chcąc wrócić, tylko pamiętaj o zmianie kuli i uzupełnianiu energii.

-Przyniosłeś mi to, o co cię prosiłem?
-Tak - odpowiada zadyszany - Na co to staruszkowi?
-Zaraz się dowiesz, a teraz daj mi to - Chłopak grzebał chwile w torbie za nim wyjął małe pudełko które podał profesorowi
-Pewnie przypadkiem zapomniał staruszek wspomnieć że to cholerstwo może tyle ważyć - mówi chłopak patrząc jak staruszek otwiera skrzyneczkę, zagląda, podnosi na...

Wbiegłem na dworzec zdyszany. Poprosiłem o bilet na Saturna i podałem androidowi kartę płatniczą.
- Lot potrwa sześć astrodób. Jaki czas hibernacji pan sobie życzy?
- Cztery astrodoby. – rzuciłem od niechcenia.
- Rozumiem. Cztery astrodoby hibernacji i dwie w pełnej świadomości. Czy życzy pan sobie pakiet rozrywkowy?
- Nie.
- Pakiet sportowy?
- Nie.
- Pakiet relaksacyjny?
- Nie. Naukowy też nie. – odburknąłem, uprzedzając pytanie androida, po czym rozpłaszczyłem dłoń na świetlnym pulpicie. Poczułem łaskotanie w opuszkach palców.
- Jest pan w systemie. Życzymy miłej podróży. – android zakończył procedurę.
Rzuciłem okiem na palce. Były fioletowe. Na posadzce wyświetliła się fioletowa linia, po której szybkim krokiem dotarłem do mojej saturoidy. Przezroczysta kula powitała mnie delikatnym fioletowym światłem. Obok kołysało się kilka pomarańczowych wenusoid i dwie czerwone marsoidy, w których lewitowali już pasażerowie powoli zapadający w sen. Wszedłem do środka i od razu straciłem grunt pod nogami. Śluza delikatnie zasyczała. Poczułem lekkie szarpnięcie zwalnianych zaczepów. Teraz i mnie ogarnęła senność. Transporter wolno sunął tuż nad fioletowym pasem startowym. Na jego szklanych ścianach migały jakieś cyferki. Automatyczny pilot ustalał trajektorię lotu. Dostrzegłem jeszcze czerwoną kulę obok mojego pojazdu i zamknąłem oczy na dobre. Jedno okrążenie po fioletowym pierścieniu wokół Ziemi i moja saturoida poszybuje w czarną otchłań niczym bańka mydlana.

Wbiegłem na dworzec zdyszany. Poprosiłem o bilet na Saturna i podałem androidowi kartę płatniczą.
- Lot potrwa sześć astrodób. Jaki czas hibernacji pan sobie życzy?
- Cztery astrodoby. – rzuciłem od niechcenia.
- Rozumiem. Cztery astrodoby hibernacji i dwie w pełnej świadomości. Czy życzy pan sobie pakiet rozrywkowy?
- Nie.
- Pakiet sportowy?
- Nie.
- Pakiet relaksacyjny?
...

Na wirtualnym kokpicie kapsuły widział tylko przelatujące gwiazdy. Obok każdej z nich wyświetlał się krótki opis zawierający najistotniejsze informacje. Był to widok niezwykle nużący, chciał zasnąć, jednak nie mógł. Trwał w pół-letargu, stanie częściowego wyłączenia funkcji życiowych organizmu. Był świadomy, w jego żyły pompowane było jakieś paskudztwo pozwalające zachować mu świadomość w czasie gdy jego ciało było wychłodzone do 30 stopni. Pomimo wielkiej prędkości z którą leciał, podróż trwała już prawie pięć lat. Większość ludzi na jego miejscu dawno by zwariowała, puściła się w wir szaleństwa i halucynacji. Jednak nie on. Został wybrany do misji zbadania drugiej ziemi i jej mieszkańców, spośród tysiąca ochotników, którzy doskonale wiedzieli na co się piszą. Osiągnął najlepsze wyniki i znalazł się w środku najnowocześniejszego sprzętu NASA. Leżał wewnątrz dysku przemieszczającego się z niewyobrażalną prędkością w kierunku najbliższej czarnej dziury, której osiągnięcie w teorii pozwoli na przeskoczenie w wybrane miejsce. Istniało bardzo wysokie ryzyko, że energia którą otrzyma kapsuła w momencie przejścia przez horyzont zdarzeń, zwyczajnie ją rozsadzi. Trzysta systemów awaryjnych wcale go nie pocieszało. Przecież jeszcze nie tak dawno czytał, że nawet światło nie może opuścić czarnych dziur. On natomiast leciał prosto w paszczę lwa, z własnej woli. Jak szalone to było? Kokpit rozświetlił się na czerwono – „Uwaga! Osiągnięto horyzont zdarzeń” - obwieścił komunikat.

Na wirtualnym kokpicie kapsuły widział tylko przelatujące gwiazdy. Obok każdej z nich wyświetlał się krótki opis zawierający najistotniejsze informacje. Był to widok niezwykle nużący, chciał zasnąć, jednak nie mógł. Trwał w pół-letargu, stanie częściowego wyłączenia funkcji życiowych organizmu. Był świadomy, w jego żyły pompowane było jakieś paskudztwo pozwalające zachować...

Reporterka telewizyjna podsunęła młodemu mężczyźnie mikrofon pod nos.
- Więc mówisz, że zainspirowała cię piosenka?
- Tak, dokładnie to "Windą do nieba". - Uśmiechnął się nerwowo. - Właściwie to niedokładnie, no ale jednak można tak powiedzieć.
- I to urządzenie, które ma nam zapewnić szybką i przede wszystkim bezpieczną podróż na inną planetę, to zwykła winda? - zdziwiła się.
- Nie taka zwykła, i o to chodzi! - Mężczyzna podszedł do zasłony i szarpnął. Oczom reporterów i telewidzów ukazała się szklana klatka, w środku której migało sporo lampek o różnych kolorach.
- Mój wynalazek to, panie i panowie, teleporter! - Nie doczekawszy się reakcji, kontynuował: - Wystarczy wejść do kabiny, wklepać odpowiednie parametry i to cudo przeniesie nas błyskawicznie na odległość, która wcześniej wydawała się nieosiągalna. Jeśli tylko po drugiej stronie będzie się znajdować Winda, oczywiście. - Znów zachichotał nerwowo. - Oczywiście, mogą wystąpić drobne nieprzyjemności, takie jak ból głowy czy mdłości, jednak to niewielka cena. Na dobry początek pokażę Wam, jak to działa.
Ruszył do kabiny, zatrzasnął drzwi i poprzekręcał kilka gałek.
I zniknął.

Reporterka telewizyjna podsunęła młodemu mężczyźnie mikrofon pod nos.
- Więc mówisz, że zainspirowała cię piosenka?
- Tak, dokładnie to "Windą do nieba". - Uśmiechnął się nerwowo. - Właściwie to niedokładnie, no ale jednak można tak powiedzieć.
- I to urządzenie, które ma nam zapewnić szybką i przede wszystkim bezpieczną podróż na inną planetę, to zwykła winda? - zdziwiła...

Proponuję, by wykonanie odpowiedniej konfiguracji kroków tanecznych przenosiło nas w zakodowane pod nią miejsce. Nie najlepsi tancerze chociaż trochę by pozwiedzali, nim udałoby im się dotrzeć do celu :)

Proponuję, by wykonanie odpowiedniej konfiguracji kroków tanecznych przenosiło nas w zakodowane pod nią miejsce. Nie najlepsi tancerze chociaż trochę by pozwiedzali, nim udałoby im się dotrzeć do celu :)

Czemu brać się za ciężko przemieszczającą się materie, skoro podróże mentalne są o wiele lepsze i wygodniejsze. Ludzie będą siedzieć bezpiecznie na swoich tłustych dupskach, podłączeni kablami do niezwykle zaawansowanych robotów, które przeniosą ich jaźnie dokąd tylko będą chcieli i kiedy będą chcieli.
Tak, to będzie taki nasz internet, tylko że lepszy i ...gorszy.

Czemu brać się za ciężko przemieszczającą się materie, skoro podróże mentalne są o wiele lepsze i wygodniejsze. Ludzie będą siedzieć bezpiecznie na swoich tłustych dupskach, podłączeni kablami do niezwykle zaawansowanych robotów, które przeniosą ich jaźnie dokąd tylko będą chcieli i kiedy będą chcieli.
Tak, to będzie taki nasz internet, tylko że lepszy i ...gorszy.

- Dziewczęta! Proszę o ciszę… Dziękuję. Mam zaszczyt otworzyć kolejne spotkanie Klubu Kobiet Pomocnych i Pomysłowych. Zosiu, odczytaj proszę plan spotkania.
- Dziękuję Kasiu. Punkt pierwszy: Jak odmówić dokładki proponowanej przez babcię. Punkt drugi: Jak zrobić zakupy w mniej niż sześć godzin. Punkt trzeci: Jak szybko i skutecznie przemieszczać się między planetami.
- Ponieważ punkt trzeci jest niezwykle ciekawy proponuję rozpocząć od niego, kto jest „za” niech to powie i podniesie rękę.
- Zaaaa!!
- Cóż za jednomyślność, hi hi. Zatem proszę o przedstawienie przygotowanych pomysłów. Kto chce zabrać głos? Dorotka? Proszę.
- Dziękuję Kasiu. Ekhm… Moim zdaniem najlepszym środkiem transportu będzie biuro podróży.
- Hmm… ciekawe… dziękuję Dorotko. Może ktoś jeszcze? Ewa?
- Och, dziękuję Kasiu. Otóż Pan Tadek, ten co mieszka nade mną, jest taksówkarzem i powiedział mi kiedyś, że jak trzeba to i na koniec świata mnie zawiezie. Więc na inną planetę pewnie też.
- Ok… to bardzo… bardzo ciekawe. Ktoś jeszcze? Ania? Widzę, że się niespokojnie kręcisz na krześle, prosimy.
- Według mnie najlepsza będzie teleportacja. Nie ma sensu udoskonalać statków lub samolotów, jeśli można z nich całkowicie zrezygnować. Użycie międzyplanetarnych teleportów wykorzystujących rozszerzoną teleportację kwantową lub zakrzywień czasoprzestrzeni zredukuje podróże do kilku sekund.
- …
- No co? Oglądałam „Star Trek”.
- Dzię… dziękujemy Aniu. To by było na tyle jeśli chodzi o trzeci punkt. Przejdźmy do pozostałych…

- Dziewczęta! Proszę o ciszę… Dziękuję. Mam zaszczyt otworzyć kolejne spotkanie Klubu Kobiet Pomocnych i Pomysłowych. Zosiu, odczytaj proszę plan spotkania.
- Dziękuję Kasiu. Punkt pierwszy: Jak odmówić dokładki proponowanej przez babcię. Punkt drugi: Jak zrobić zakupy w mniej niż sześć godzin. Punkt trzeci: Jak szybko i skutecznie przemieszczać się między planetami.
-...

Gdy pierwszy raz usłyszał nazwę TTS Behemoth jego wyobraźnia podpowiadała mu, że będzie miał do czynienia z prawdziwym kolosem. Toteż wielkie było jego zdumienie, gdy otworzyły się drzwi hangaru i jego oczom ukazał się lekki i zwinny statek, rozmiarami przypominający raczej duży samochód, niż mitycznego stwora.
Prototypowy aeroplan stał w centralnym punkcie hangaru wsparty na trzech nogach wyposażonych w hydrauliczne tłumiki drgań. Błyszczący kadłub wykonany z kompozytów magnezowo węglowych malowniczo odbijał ostatnie promienie chylącego się ku zachodowi słońca. Jedynym elementem, który zdawał się zasługiwać na dość przewrotnie nadaną nazwę był silnik, umieszczony centralnie w tylnej części kadłuba. Ach cóż to był za silnik. Antymateryjny Rolls-Royce AM6-XX z dodatkowym przyspieszaczem jonowym. Chodzą słuchy, że to monstrum mogłoby przesunąć kulę ziemską, jeśli tylko dałoby się je odpowiednio utwierdzić.
Stał tak oniemiały i patrzył na najszybszy, stworzony przez człowieka, pojazd we wszechświecie. Wciąż niedowierzał, że to właśnie jemu przypadł zaszczyt bycia jego pierwszym pilotem.
Podszedł bliżej i przebiegł palcami po panelu kontrolnym. Pokrywa kokpitu, wykonana z transparentnej ceramiki, uniosła się i ukazała spartańskie, ale przestronne wnętrze.
Zajął miejsce w fotelu, który automatycznie dopasował się do jego postury, następnie uruchomił silnik. Ściągnął wolant i nieśpiesznie wyprowadził Behemoth’a na dziewiczy lot. Cieszył się jak dziecko.

Gdy pierwszy raz usłyszał nazwę TTS Behemoth jego wyobraźnia podpowiadała mu, że będzie miał do czynienia z prawdziwym kolosem. Toteż wielkie było jego zdumienie, gdy otworzyły się drzwi hangaru i jego oczom ukazał się lekki i zwinny statek, rozmiarami przypominający raczej duży samochód, niż mitycznego stwora.
Prototypowy aeroplan stał w centralnym punkcie hangaru wsparty...