Moja młodsza siostra upiera się zawsze, że na wszystkich zdjęciach z dzieciństwa widać moje nastawienie do niej. Nie lubiłam jej, bo przez nią nie byłam już jedynaczką. Mamy kilka zdjęć na których trzymam ją na kolanach, ściskając, żeby nie upadła. Ona twierdzi, że na zdjęciu ją duszę. Spieramy się tak od 20 lat. Moja wersja jest nieco inna, bo może niekoniecznie ją dusiłam, ale po tym, jak obcięła długie włosy mojej Barbie, nagle taka zemsta wydała mi się ciekawa.

Moja młodsza siostra upiera się zawsze, że na wszystkich zdjęciach z dzieciństwa widać moje nastawienie do niej. Nie lubiłam jej, bo przez nią nie byłam już jedynaczką. Mamy kilka zdjęć na których trzymam ją na kolanach, ściskając, żeby nie upadła. Ona twierdzi, że na zdjęciu ją duszę. Spieramy się tak od 20 lat. Moja wersja jest nieco inna, bo może niekoniecznie ją...

Mimo, że jestem jedynaczką mam kuzyna którego traktuję jak brata. I to z nim są związane moje najbardziej zabawne jak i drastyczne przeżycia z dzieciństwa. Jako ta starsza o rok chciałam nim rządzić. On oczywiście nie miał mi zamiaru na to pozwalać i tak zawsze zaczynały się nasze kłótnie. Najczęściej kłóciliśmy się o to kto ma grać na komputerze. Nie były to takie czasy jak dziś. Mieliśmy wyznaczone pół godzinny dziennie a komputer stał w pokoju moich rodziców. Pewnego dnia graliśmy w jakąś nową grę i nie pamiętam które pierwsze chwyciło drugie za włosy. Najpierw zaczęliśmy się szarpać. Łzy ciekły nam po policzkach, ale żadne nie chciało przestać. Byłam pewna że powyrywamy sobie włosy. Bolało nas tak bardzo, ale oboje byliśmy uparci. W końcu do pokoju weszła ciocia oznajmiając, że czas na komputer się skończył. Okazało się że całą godzinę szarpaliśmy się za włosy i to z niewiadomego powodu. Innym razem mój kuzyn podszedł do mnie i ugryzł mnie w rękę. Nakrzyczałam na niego i powiedziałam, że nie będę z nim się bawić jeśli nie pozwoli mi się również ugryźć. Ślady moich zębów nosi do dziś dumnie na lewej ręce.

Mimo, że jestem jedynaczką mam kuzyna którego traktuję jak brata. I to z nim są związane moje najbardziej zabawne jak i drastyczne przeżycia z dzieciństwa. Jako ta starsza o rok chciałam nim rządzić. On oczywiście nie miał mi zamiaru na to pozwalać i tak zawsze zaczynały się nasze kłótnie. Najczęściej kłóciliśmy się o to kto ma grać na komputerze. Nie były to takie czasy...

Mimo ciągłych kłótni i potyczek,uwielbiam swoje rodzeństwo. Nie wyobrażam sobie żeby ich nie było.Dzięki temu że jestem "po środku" odnośnie wieku,zawsze miałam się z kim bawić.
Historia której nigdy nie zapomnę zaczęła się od zwykłych,standardowych sprzeczek.USzczypłam swoją siostrę a ta w odwecie przecięła mi policzek nożyczkami.Obie płakałyśmy.Z biegiem lat moja blizna zaczęła mi się podobać.Jest częścią mnie i na zawsze będzie mi przypominać o kochanej rodzince ;)

Mimo ciągłych kłótni i potyczek,uwielbiam swoje rodzeństwo. Nie wyobrażam sobie żeby ich nie było.Dzięki temu że jestem "po środku" odnośnie wieku,zawsze miałam się z kim bawić.
Historia której nigdy nie zapomnę zaczęła się od zwykłych,standardowych sprzeczek.USzczypłam swoją siostrę a ta w odwecie przecięła mi policzek nożyczkami.Obie płakałyśmy.Z biegiem lat moja blizna...

Za starszym bratem zaczęłam tęsknić dopiero jak wyprowadził się z domu. Wcześniej jak jeszcze mieszkaliśmy razem z rodzicami, każdy kolejny dzień przynosił inną tragedię, zdarzenie czy ogólnie "coś". Pamiętam jak dzień przed Wigilią, kiedy wyszłam z koleżankami kupić ostatnie prezenty, tak się śpieszyłam, że zapomniałam zamknąć mój pokój na klucz. Kiedy wróciłam po kilku godzinach, skonana i głodna, na klamce wisiała zawieszka z napisem "Wesołych Świąt". Jak tylko ją zauważyłam wiedziałam, że nie wróży to nic dobrego. Kiedy otworzyłam drzwi od pokoju, oniemiałam. Wszyściutko, każdy mebel i mebelek, książka, ozdoba, lamka czy zdjęcie były zawinięte w folię aluminiową. Cały pokój błyszczał się na srebrno, jedynie na ekranie komputera widniała biała kartka z narysowaną odręcznie mordką przysłowiowego "trolla". Mój brat przezornie postanowił zostać na tę noc u swojego przyjaciela, i muszę wam powiedzieć, że dobrze się stało, gdyż inaczej sam mógłby się obudzić w foliowej trumnie. Dziś zdarzenie to wspominane jest ze śmiechem podczas każdej świątecznej kolacji, a samo opakowywanie prezentów kuchenną folią weszło do rodzinnej tradycji.

Za starszym bratem zaczęłam tęsknić dopiero jak wyprowadził się z domu. Wcześniej jak jeszcze mieszkaliśmy razem z rodzicami, każdy kolejny dzień przynosił inną tragedię, zdarzenie czy ogólnie "coś". Pamiętam jak dzień przed Wigilią, kiedy wyszłam z koleżankami kupić ostatnie prezenty, tak się śpieszyłam, że zapomniałam zamknąć mój pokój na klucz. Kiedy wróciłam po kilku...

Rodzice obdarowali mnie bratem, które jest 16 lat ode mnie młodszy. Jako nastolatka marzyłam, żeby w domu pojawiło się niemowlę, którym będę mogła się opiekować. Martwiłam się o mamę, kiedy była w ciąży, a po narodzinach, bardzo pokochałam Tomka. Uwielbiałam, jak zasypiał na moich rękach. Nie było jednak łatwo. Ciągle musiałam pilnować młodszego brata, przybyło mi dużo obowiązków i prawie nie miałam wolnego czasu dla siebie, na swoje rozrywki. Moje dni wypełniała szkoła, nauka i opieka nad rodzeństwem. Tomek rósł i stawał się coraz bardziej niegrzeczny i wymagający, często musiałam się wstydzić za jego złe zachowanie. Było mi też przykro, że rodzice go rozpieszczają, traktują o wiele lepiej, niż jak ja byłam mała. Dzisiaj te dziecko ma 11 lat i jest najbliższą mi osobą. Zaraziłam go miłością do książek. Na początku to ja mu czytałam na głos, a kiedy już nie dawałam rady, on zaczął sam sięgać po książki, aby poznać dalsze losy bohaterów. Uwielbia mitologię i jest fanem twórczości J. K. Rowling, Ricka Riordana i Erin Hunter.

Rodzice obdarowali mnie bratem, które jest 16 lat ode mnie młodszy. Jako nastolatka marzyłam, żeby w domu pojawiło się niemowlę, którym będę mogła się opiekować. Martwiłam się o mamę, kiedy była w ciąży, a po narodzinach, bardzo pokochałam Tomka. Uwielbiałam, jak zasypiał na moich rękach. Nie było jednak łatwo. Ciągle musiałam pilnować młodszego brata, przybyło mi dużo...

Mam 2 lata starszego brat. Czasami jest świetnie i fajnie mieć brata który obroni swoją młodszą siostrę. Ale jest tak fajnie. Zacznijmy od tego, że mam traumy z dzieciństwa, podtapianie na basenie, bicie, bo brat i koledzy lubili MMA itd., a ja byłam doskonałym workiem treningowym. Obecnie kłócimy się czasami lecz dawniej kłótnie były nawet kilka razy dziennie, o to, że zjadł mi mój jogurt, bo ja mu coś wzięłam, bo mnie uderzył, bo nie chciałam mu czegoś dać, bo za dużo siedział na komputerze i ja nie mogłam sobie wejść itd.... Nie wiem jak rodzice to wytrzymali, bo nawet ja juz nie dawałam rady. W końcu ile się można kłócić o głupoty. Chociaż wtedy te głupoty były dla nas bardzo ważne. Mimo, że mój brat był gotowy pobić każdego kto był dla mnie niemiły i mnie skrzywdził, nie byłam z tego faktu zadowolona. Nie chciałam, żeby robił komuś krzywdę i o to też się kłóciliśmy. A kiedy zaczęliśmy dorastać kłóciliśmy się, bo odstraszał ode mnie chłopaków, każdy się go bał i przez to nie chcieli się ze mną zadawać. Zawsze normalnie ze mną rozmawiali do póki nie poznawali mojego brata. Ciężko mi zliczyć ilość naszych kłótni. Nasze kłótnie wyglądają tak, że najpierw rzucamy sobie oskarżenia, później się wyzywamy, a na koniec po prostu przestajemy się odzywać. Dawniej dochodziło jeszcze do bójek, ale jesteśmy już dorośli (ale chyba tylko wiekowo, bo mój brat nadal zachowuje się jak dziecko) i się nie bijemy.

Mam 2 lata starszego brat. Czasami jest świetnie i fajnie mieć brata który obroni swoją młodszą siostrę. Ale jest tak fajnie. Zacznijmy od tego, że mam traumy z dzieciństwa, podtapianie na basenie, bicie, bo brat i koledzy lubili MMA itd., a ja byłam doskonałym workiem treningowym. Obecnie kłócimy się czasami lecz dawniej kłótnie były nawet kilka razy dziennie, o to, że...

Projekt: siostra
Pamiętam, po zajęciach w przedszkolu nasze popołudniowe kolacje i rozegranie turnieju bez...piłki, dekorowanie pokoju i przygaszone światła…biwakowanie, zrobienie lodowiska…bez mrozu i nawet nie zauważałam kiedy „nasz dzień” minął… I jak mama kazała nam wrócić przed północą. W Sylwestra! Po pewnym czasie się zjawił się … on. Z laptopem. O okazało się, że akurat w ten dzień ma grać z kolegą w grę online przeciwko jakiejś drużynie… Więc po zjedzeniu przyrządzonej przeze mnie kolacji, oni włączali sobie grę, a ja zastanawiałam się po co to wszystko i czy... mam jeszcze siostrę…Teraz jestem szczęśliwą posiadaczką swojego faceta więc ją rozumiem, a tamte smakowite randki z siostrą traktuję jako zabawne wspomnienie z przeszłości. Przynajmniej mam co opowiadać siostrzeńcom, gdy ci już sami wpadają na kawę i plotki;)

Projekt: siostra
Pamiętam, po zajęciach w przedszkolu nasze popołudniowe kolacje i rozegranie turnieju bez...piłki, dekorowanie pokoju i przygaszone światła…biwakowanie, zrobienie lodowiska…bez mrozu i nawet nie zauważałam kiedy „nasz dzień” minął… I jak mama kazała nam wrócić przed północą. W Sylwestra! Po pewnym czasie się zjawił się … on. Z laptopem. O okazało się, że...

Cofnijmy się kilkanaście lat wstecz na wieś z cyferką w nazwie na północy Dolnego Śląska. Kilka domów koło siebie, lasy i pola wokół, słońce malujące nam piegi na nosach i spokój. Spokój, który trwał do czasu spotkania się wszystkich wnuczek mojej Babci. Ja, 4-letnia mała eM od urodzenia byłam wyjątkowo cwanym i (o zgrozo) wrednym dzieckiem. Dokładając do tego informację, że byłam najmłodszą wnusią i dorzucając dwa grube warkocze i małego diabła we wzroku można było się obawiać. Byłam małą terrorystką, zawsze psułam zabawę starszym siostrom, skarżyłam i obrażałam się, gdy coś nie szło po mojej myśli - albo wściekła, albo zaryczana. Wysłuchując opowieści od innych, to naprawdę podziwiam cierpliwość babci. Cierpliwość siostrzyczek nie była niestety taka jak u babci. Któregoś wyjątkowego dnia wstąpił we mnie większy diabeł niż zwykle. Co zrobiły dziewczyny? Zamknęły mnie w klatce od świń i poszły się bawić dalej. Pech chciał, że babcia była na zakupach. Znalazła mnie po dwóch godzinach zapłakaną i umorusaną leżącą w kącie klatki. To była chyba najlepsza nauczka, jaką dostałam w przeciągu 23 lat.
P.S. Spokojnie, teraz już jestem dużo grzeczniejsza :)
P.S.2 Siostry dostały karę (co bardzo mnie ucieszyło).

Cofnijmy się kilkanaście lat wstecz na wieś z cyferką w nazwie na północy Dolnego Śląska. Kilka domów koło siebie, lasy i pola wokół, słońce malujące nam piegi na nosach i spokój. Spokój, który trwał do czasu spotkania się wszystkich wnuczek mojej Babci. Ja, 4-letnia mała eM od urodzenia byłam wyjątkowo cwanym i (o zgrozo) wrednym dzieckiem. Dokładając do tego informację,...

"Oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota..." - moi starsi bracia nie mieli ze mną łatwo, oj nie. Skarżyłam na nich rodzicom jak na spowiedzi, no chyba, że dałam się czymś przekupić. Biliśmy się jak rasowi pięściarze, czesto do pierwszej krwi, a 5 minut potem wskoczylibyśmy za sobą w ogień. W dni parzyste najstarszy brat mógł jeździć na rowerze (mieliśmy tylko jeden na spółę), co było równoznaczne z tym, że dla drugiego był to dzień grania na komputerze, w dni nieparzyste było na odwrót, a że nie ma dni półparzystych, to ja... mogłam sobie tylko patrzeć jak bracia grają na komputerze, haha, ale jakoś mi to nie przeszkadzało. A jak wszyscy klęczeliśmy za karę w dużym pokoju to brat, który klęczał najbliżej gazetownika, czytał nam po kryjomu program telewizyjny :D

"Oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota, oddaj mi pilota..." - moi starsi bracia nie mieli ze mną łatwo, oj nie. Skarżyłam na nich rodzicom jak na spowiedzi, no chyba, że dałam się czymś przekupić. Biliśmy się jak rasowi pięściarze, czesto do pierwszej krwi, a 5 minut potem wskoczylibyśmy za sobą...

Przytrafiłam się rodzicom po 22 latach małżeństwa, kiedy już mieli za sobą wychowanie 20 letniej pierworodnej i 16 letniego syna. Nie byli przygotowani na pojawienie się jeszcze jednego członka rodziny, cóż... :)
Wychowałam się na niewielkiej wsi, gdzie każdy znał każdego do stopnia graniczącego niemal z absurdem. O ile widok siostry, wówczas panny, paradującej w niedzielę do kościoła z dziecięcym wózkiem nie budził większego zdziwienia to już ta sama sytuacja w pobliskim miasteczku, gdzie wić informacji rozprzestrzeniała się już dużo wolniej, odbierana była już w oparach skandalu.
Z racji gigantycznej różnicy wieku siostra mimowolnie traktowała relację ze mną jak pole treningowe dla rozbudzającego się instynktu macierzyńskiego to brat, cóż... ten zdecydowanie szczędził mi nadmiaru opiekuńczości. Do dziś relacje naszej trójki są bardzo ciepłe ale z całą pewnością inne niż te, które łaczą rodzeństwa będące w zbliżonym wieku.
Pamiętam jak mając gdzieś około 3 lat mama zostawiła mnie pod obieką brata i jego kolegi, pojechała rowerem na zbiór wiśni. Byłam bardzo grzecznym dzieckiem, nie miałam wyjścia. :D Kiedy wróciła zastała mnie z osmoloną buzią, bez brwi i rzęs. Długo musiała drążyć zanim udało jej się dowiedzieć, że testowali skuteczność podpalania wyprysukjącego dezodorantu w nieco za małej odległości ode mnie a że ogien strawił tylko cześć włosów na twarzy i pozostawił wstrętny zapach spalenizny, postanowili resztę obciąc nożyczkami.

Przytrafiłam się rodzicom po 22 latach małżeństwa, kiedy już mieli za sobą wychowanie 20 letniej pierworodnej i 16 letniego syna. Nie byli przygotowani na pojawienie się jeszcze jednego członka rodziny, cóż... :)
Wychowałam się na niewielkiej wsi, gdzie każdy znał każdego do stopnia graniczącego niemal z absurdem. O ile widok siostry, wówczas panny, paradującej w niedzielę...