Kiedyś byłam na weselu z rodzicami i rodzeństwem. Z racji młodzieńczego wieku jeszcze nie zostałam poproszona z osobą towarzyszącą. Siedzę sobie i ochoczo zajadam się pysznościami ze stołu. Nagle podchodzi wujek i ni stąd ni zowąd przyprowadza mi jakiegoś kolesia pod nos mówiąc: ,,No żebym ja się musiał bawić w swatanie. Bawić mi się tutaj razem.''. Ja zdezorientowana potencjalny towarzysz imprezy jeszcze bardziej. Zatańczyliśmy z grzeczności kilka kawałków, mimo iż nie był to najlepszy taniec w moim życiu. Kulturalnie porozmawialiśmy chwilę i każdy rozszedł się do swojego towarzystwa. Wujek na szczęście sobie odpuścił, Resztę imprezy bawiłam się w gronie swojej rodziny. Dobrze wspominam to wesele pomimo śmiesznego zachowania wujaszka, który chciał dobrze a wyszło jak zawsze. Myślę, że takie ,,swatanie’’ bywa kłopotliwe dla obu stron, no chyba, że obie same tego chcą. W przeciwnym razie to nie ma sensu.

Kiedyś byłam na weselu z rodzicami i rodzeństwem. Z racji młodzieńczego wieku jeszcze nie zostałam poproszona z osobą towarzyszącą. Siedzę sobie i ochoczo zajadam się pysznościami ze stołu. Nagle podchodzi wujek i ni stąd ni zowąd przyprowadza mi jakiegoś kolesia pod nos mówiąc: ,,No żebym ja się musiał bawić w swatanie. Bawić mi się tutaj razem.''. Ja zdezorientowana...

To nie był dla mnie najlepszy czas na swatanie, bo: a) już byłam w związku (wprawdzie nie należał do idealnych): b) pławiłam się w depresji, alkoholu i anhedonii. Jednak mój znajomy wpadł na pomysł, że pomóc mi może tylko nowa znajomość. pewnego razu zjawił się u mego progu i mówi "jedziesz z nami na wycieczkę". Na nic moje tłumaczenia, Że kac, nic jeszcze nie jadłam i w ogóle nie mam kasy. Jakby było trzeba, to by mnie z tego domu wyniósł choćby zawiniętą w dywan, żebym z nimi pojechała. A "z nimi" oznaczało z jego małżonką i najlepszym kumplem, który zupełnie przypadkiem był wolny. Znałam go z opowiadań. Miał dziewczynę i tak we dwie pary sobie jeździli na rowerach albo wędrowali po górach. We trójkę to tak głupio, więc mój znajomy szukał kogoś, kto mógłby ex kolegi zastąpić. Jak zorientowałam się, co się święci, trochę się wkurzyłam, ale pozwoliłam na zafundowanie mi biletu do zoo i obiadu (w końcu uprzedzałam, że jestem bez forsy). Wywieźli mnie daleko od domu, i tak nie miałabym jak wrócić. Po wszystkim zainteresowanym wyjaśniłam, że nie podoba mi się zabawa w swatanie, z nowo poznanym kolegą i tak nie zaiskrzyło, choć miło się z nim gawędziło. Ta wycieczka ochłodziła nasze stosunki na dobre.

To nie był dla mnie najlepszy czas na swatanie, bo: a) już byłam w związku (wprawdzie nie należał do idealnych): b) pławiłam się w depresji, alkoholu i anhedonii. Jednak mój znajomy wpadł na pomysł, że pomóc mi może tylko nowa znajomość. pewnego razu zjawił się u mego progu i mówi "jedziesz z nami na wycieczkę". Na nic moje tłumaczenia, Że kac, nic jeszcze nie jadłam i w...

Swatanie dla początkujących[bookLink]4875446|Swatanie dla początkujących[/bookLink]

Swatanie dla początkujących[bookLink]4875446|Swatanie dla początkujących[/bookLink]

 [bookCover]4875446|Swatanie dla początkujących[/bookCover]