Jaki miły powrót na LC :):):) bardzo dziękuję :):)

Jaki miły powrót na LC :):):) bardzo dziękuję :):)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Tajemnica
Adiker
KailaaMoor
Wamp_irka
Andzelika

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Tajemnica
Adiker
KailaaMoor
Wamp_irka
Andzelika

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Każda historia jest inna, każda jest również wyjątkowa. Miłość jest potężnym uczuciem, które właściwie zawsze jest skomplikowane - pełne wzlotów, jak i upadków.
Parą, która przychodzi mi na myśl są dwie osoby, które mają kompletnie różne charaktery. Połączyła ich jednak przyjaźń. Jedno wspierało we wszystkim drugie i odwrotnie. Jednak kobieta w ogóle nie dostrzegała, że może w tym wszystkim chodzić nie tylko o chęć niesienia pomocy, lecz o coś więcej ze strony mężczyzny. Gdy ona związała się z kolejnym mało co wartym partnerem, on nie wytrzymał jej perypetii miłosnych, przekreślił przyjaźń i odszedł. Po rozpadzie związku ona przejrzała na oczy. Spotkali się po latach, lecz nie było już tego, go kiedyś. Irytowali się wzajemnie, robili sobie drobne i większe złośliwości. Nie było Happy endu, być może dlatego, że w każdej przyjaźni chodzi o szczerość i zaufanie, a tego nie było.

Każda historia jest inna, każda jest również wyjątkowa. Miłość jest potężnym uczuciem, które właściwie zawsze jest skomplikowane - pełne wzlotów, jak i upadków.
Parą, która przychodzi mi na myśl są dwie osoby, które mają kompletnie różne charaktery. Połączyła ich jednak przyjaźń. Jedno wspierało we wszystkim drugie i odwrotnie. Jednak kobieta w ogóle nie dostrzegała, że...

Mogłabym opowiedzieć nawet mój toksyczny związek sprzed lat, jednak że nie chcę opowiadać o sobie, opowiem o bliskiej mi osobie, która do dziś tworzy związek, z tą samą osobą. I choć są ze sobą zaręczeni, jakoś ciągle nie mogą się pobrać; rozchodzą się, to znów schodzą. Chowają sobie klucze, aby drugi nie mógł wejść do domu, to znów są razem. Raz płaczą z powodu kłótni z drugim, bo się rozstali, już nie wrócą do siebie, a drugim razem znów strasznie się kochają i całują przy wszystkich. Choć bardzo ich oboje lubię, nikt nie potrafi ich zrozumieć. Chciałabym, aby ślub w końcu doszedł do skutku, jednak na ich drodze również stoi alkohol, który ciągle wraca. Wierzę i widzę, że bardzo się kochają, jednak uzależnienie ciągle z nim zwycięża.

Mogłabym opowiedzieć nawet mój toksyczny związek sprzed lat, jednak że nie chcę opowiadać o sobie, opowiem o bliskiej mi osobie, która do dziś tworzy związek, z tą samą osobą. I choć są ze sobą zaręczeni, jakoś ciągle nie mogą się pobrać; rozchodzą się, to znów schodzą. Chowają sobie klucze, aby drugi nie mógł wejść do domu, to znów są razem. Raz płaczą z powodu kłótni z...

Najdziwniejsza para jaką spotkałam, to moi współpracownicy.
On zaczął u nas pracować jako pierwszy, ona dołączyła po roku.
On - totalny flejtuch (z koszulą wychodzącą ze spodni i opadającymi spodniami), z soczystą wymową (szczególnie soczystą jak jednocześnie coś jadł, toteż ekran i klawiatura jego komputera są zawsze oplute), w chwilach zdenerwowania do soczystej wymowy dochodzi niewyraźna (trudno go zrozumieć).
Ona - zgrabna, zadbana, inteligentna, z wysokim poczuciem własnej wartości, po trupach dążąca do celu.
Przez kilka lat obserwowaliśmy spektakl - on nadskakujący, biegający za nią niczym piesek, gotowy na każde skinienie; ona - niczym udzielna królowa łaskawie przyjmująca należną jej cześć.
Na każdej imprezie firmowej pilnował jej niczym stróż, a i tak zawsze doszło między nimi do jakiejś kłótni na oczach nas wszystkich.
Nigdy nie widziałam tak niedobranej pary, więc zastanawiałam się jakim cudem ze sobą wytrzymują. Trudno było mi uwierzyć, że łączy ich miłość.
Niestety, okazało się, że moje niedowierzanie było uzasadnione.
To, co widzieliśmy w pracy, było zaledwie fragmentem ich wzajemnych, niezbyt dobrych i udanych relacji.
Teraz oglądamy spektakl rozpadającego się małżeństwa.
A ja cały czas się zastanawiam - jakim cudem oni się ze sobą związali, żyli przez kilka lat i spłodzili dzieci, które teraz muszą stale obserwować to, co my widzimy przez kilka godzin.

Najdziwniejsza para jaką spotkałam, to moi współpracownicy.
On zaczął u nas pracować jako pierwszy, ona dołączyła po roku.
On - totalny flejtuch (z koszulą wychodzącą ze spodni i opadającymi spodniami), z soczystą wymową (szczególnie soczystą jak jednocześnie coś jadł, toteż ekran i klawiatura jego komputera są zawsze oplute), w chwilach zdenerwowania do soczystej wymowy...

Dla mnie przykładem takiej na prawdę udanej i zgranej pary jest mój kuzyn z żoną. Poznali się na studiach, zaczęli spotykać. Po kilku latach wzięli ślub. Aktualnie są już małżeństwem z kilkuletnim stażem i doczekali się ślicznego synka.
Najbardziej urzeka mnie w nich to, że po ich sposobie bycia, mówienia, po gestach widać, że na każdym kroku siebie wspierają i szanują się. Mają za sobą trochę trudnych chwil, bo długo starali się o upragnione dziecko, ale cały czas się wzajenie wspierali. Teraz łączą pracę zawodową z opieką nad dzieckiem i zajmowaniem się domem. Kuzyn gdy tylko moż odciąża żonę w opiece nad synem, bardzo troskliwie zają się też nimi zaraz po porodzie.
Jak na nich patrzę to im zazdroszczę tego z jaką łatwością potrafią się dogadywać.

Dla mnie przykładem takiej na prawdę udanej i zgranej pary jest mój kuzyn z żoną. Poznali się na studiach, zaczęli spotykać. Po kilku latach wzięli ślub. Aktualnie są już małżeństwem z kilkuletnim stażem i doczekali się ślicznego synka.
Najbardziej urzeka mnie w nich to, że po ich sposobie bycia, mówienia, po gestach widać, że na każdym kroku siebie wspierają i szanują...

Dla wielu ta historia będzie brzmiała nieprawdopodobnie. Ona wysoka blondynka z Polski zawiera internetową znajomość z niższym od siebie Wenezuelczykiem. Dzieli ich odległość oceanu jak w tytule jednej z książek Susan Wiggs "A między nami ocean". Zaczyna ich łączyć coraz więcej. Piszą ze sobą, rozmawiają na komunikatorze, poświęcają się, zarywają noce- raz jedno raz drugie, bo dzieli ich oprócz oceanu również różnica czasu. Aż nadchodzi moment, że ta śliczna blondynka komunikuje mi, że leci do niego, sama w nieznane, na drugi koniec świata. Mną rządził niepokój i troska o nią. A nią już chyba tylko miłość do niego. Powtórzyła tą wycieczkę jeszcze dwukrotnie. Obawiałam się, że to ona jest bardziej zaangażowana w ten związek. Myliłam się i to była najpiękniejsza pomyłka mojego życia. Dziś oboje mieszkają w Polsce, w ciasnym mieszkanku z psem. To najwspanialsza para jaką znam. Uwielbiam ich. To najbardziej niesamowita historia jakiej kiedykolwiek byłam częścią. Uwielbiam się nią dzielić z innymi. Wiedziałam ,że moja przyjaciółka blondyna jest pokręcona- ale żeby tak wkręcić się w miłość i dla niej tyle poświęcić tyle czasu i energii by być wreszcie razem i ze sobą dzielić każdy dzień- nie sądziłam.

Dla wielu ta historia będzie brzmiała nieprawdopodobnie. Ona wysoka blondynka z Polski zawiera internetową znajomość z niższym od siebie Wenezuelczykiem. Dzieli ich odległość oceanu jak w tytule jednej z książek Susan Wiggs "A między nami ocean". Zaczyna ich łączyć coraz więcej. Piszą ze sobą, rozmawiają na komunikatorze, poświęcają się, zarywają noce- raz jedno raz drugie,...

Para, która najbardziej wyryła się w zakamarkach mojej pamięci to moja kuzynka ciągła poszukiwaczka sposobów na rozwijanie siebie i dążenie do doskonałości. Jak na coacha przystało każdy dzień stara się przemienić w szansę na bycie lepszym człowiekiem. Jej mąż to Grek o zupełnie odmiennym temperamencie a w dodatku rolnik, który jakoś nie bardzo wierzy w motywacyjne mowy i wyznaję zasadę że aby zarobić trzeba się nieźle orobić wykorzystując głównie siłę rąk. Początkowo nie wrużyłam temu związkowi zbyt dobrej przyszłości. Tak odmienne poglądy na życie i charaktery zdawało się że nie mają szans na ugodę i na wspólne dzielenie życia. Dziś aż trudno mi uwierzyć patrząc na ich związek jak ogromnych zmian dokonała w nich szczera miłość. Moja kuzynka zamieszkała na wsi i odnalazła to czego tak bardzo poszukiwała w codziennym biegu życia - spokój i prawdziwa radość z życia i z natury. Z przyjemnością zbiera oliwki nie uważając tego wcale za stratę czasu a za formę rozwoju, łączności z naturą. Jej mąż z chęcią po pracy czyta książki o rozowju i próbuje przebudować przekonania jakie wpojono mu w czasach dzieciństwa. Obydwoje nauczyli się szacunku do stylu życia, poglądów i pasji drugiej osoby i zamiast na siłę zmieniać drugą osobę własnym przykłądem starają się zaszczepić w niej iskierkę zainteresowania tym co dla nich stanowi sens życia. Jak dla mnie ta para jest doskonałym przykąłdem na to, że miłość może zwyciężyć każdą z przeszkód. Wystarczy tylko szacunek do drygiej osoby i jej poglądów na życie i ogrom szczere miłości.

Para, która najbardziej wyryła się w zakamarkach mojej pamięci to moja kuzynka ciągła poszukiwaczka sposobów na rozwijanie siebie i dążenie do doskonałości. Jak na coacha przystało każdy dzień stara się przemienić w szansę na bycie lepszym człowiekiem. Jej mąż to Grek o zupełnie odmiennym temperamencie a w dodatku rolnik, który jakoś nie bardzo wierzy w motywacyjne mowy i...