Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pat
Ankalime
francis
Martynaa183
ElishaLee

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pat
Ankalime
francis
Martynaa183
ElishaLee

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Wyjadacze

W pewnej krainie żyją stworzenia,
Których spotkanie wszystko zmienia,
Ciekawy rodzaj magii w sobie mają,
Bo talerz pełny jedzenia, w pusty zamieniają.

Też mi niezwykłe - powiesz. Te istoty,
Mając w pamięci apetyt swój niesyty,
Zapewniam jednak, że twoje starania,
Niczym są wobec ich pochłaniania.

Nie jak szarańcza, na szczęście, wędrują,
Same stosownej okazji upatrują,
Najazdy robią na kuchnie i spiżarnie,
I czyszczą je z jedzenia bardzo dokładnie.

W każdą dziurę się wpychają,
Zdolność spłaszczania ciała swego mają,
Najmniejsza szpara to już radocha,
Bo wlezą do środka, wciągając brzucha.

Długości ręki, jak udo grube,
Puszystą żółtą kitą wywijają,
Gdy przytrzaśnięta pułapką zastawioną,
Bez bólu się jej pozbywają.

Niezwykłą cechą są ich oczy,
Fiołkowo zabarwione,
I uszy, niczym u słonia,
Wachlarzowate, po bokach głowy spuszczone.

I choćby wchłonął taki Wyjadacz,
Zimowe zapasy ze spichlerza,
Kształtu nie zmieni, na chwilę syty,
Ku kolejnemu celowi zmierza.

Dwa sposoby na głodomora,
Jednym jest go ukatrupić,
Drugim oswoić, bo są dosyć łase,
I pomocą swoją uczynić.

Dobra wiadomość bowiem jest taka,
Że całkiem wierne się stają,
I wtedy codziennie jak pies karmione,
Już upustu swemu bezdennemu głodowi nie dają.

Zmysłem terytorialnym się też odznaczają,
I innym wyjadaczom przystępu do domu nie dają,
Sąsiad niemiły niech się lepiej strzeże,
Bo poszczuty wyjadaczem, głodem wkrótce przymrze.

Wyjadacze

W pewnej krainie żyją stworzenia,
Których spotkanie wszystko zmienia,
Ciekawy rodzaj magii w sobie mają,
Bo talerz pełny jedzenia, w pusty zamieniają.

Też mi niezwykłe - powiesz. Te istoty,
Mając w pamięci apetyt swój niesyty,
Zapewniam jednak, że twoje starania,
Niczym są wobec ich pochłaniania.

Nie jak szarańcza, na szczęście, wędrują,
Same stosownej okazji...

Lunuari – potomkowie matki Luny (księżyca). Jest to rasa niezwykle tajemnicza i niezbadana. Jej dziećmi mogą być zarówno kobiety jak i mężczyźni. Ich cera jest bardzo blada, czasami z lekkim odcieniem błękitu, posiadają duże oczy o żółtym zabarwieniu. Włosy długie, zazwyczaj białe, choć są wyjątki i niektórzy mają je koloru złotego. Noszą białe szaty przepasane skórzanymi pasami.
Istnieją od zawsze. Niektórzy schodzą na ziemie, choć jest to niebywale trudne. Potrzebne jest do tego nałożenie się kilku czynników. Schodzą poprzez piorun, który w czasie pierwszej pełni wiosennej uderzy trzy razy w to samo miejsce. Jeden piorun- zejście jednego dziecka. Wiąże się to z dużym ryzykiem. W przypadku niepowodzenia Lunuar może zostać skrzyżowany z pobliskim zwierzęciem, np. ptakiem lub psem. Tym co udało się zejść, przez prehistorycznych i starożytnym ludzi byli uważani za bogów, stąd wierzenia w półzwierzęcych bogów egipskich. To dzięki nim była możliwa budowa piramid. Niestety dzisiejsi „naukowcy” znajdują na to inne wytłumaczenia, ponieważ nie chcą przyjąć do wiadomości ich istnienia.
Cechują się wrodzoną dobrocią, chcą nieść pomoc innym chociaż może być do niedostrzegane przez ludzi, bo nie ujawniają o sobie prawie żadnych informacji.
Wielkie odkrycia geograficzne to też ich zasługa. Obserwując Ziemię z Księżyca dokładnie wiedzieli gdzie znajdują się inne kontynenty. Sam Krzysztof Kolumb był Lunuarem, niestety nikt nie chce ujawniać tej nie wygodnej, dla niektórych, prawdy.
Mam nadzieję, że wyjaśniło wam to kilka spraw, a historia na nowo was zafascynowała.

Lunuari – potomkowie matki Luny (księżyca). Jest to rasa niezwykle tajemnicza i niezbadana. Jej dziećmi mogą być zarówno kobiety jak i mężczyźni. Ich cera jest bardzo blada, czasami z lekkim odcieniem błękitu, posiadają duże oczy o żółtym zabarwieniu. Włosy długie, zazwyczaj białe, choć są wyjątki i niektórzy mają je koloru złotego. Noszą białe szaty przepasane skórzanymi...

Antyzajączki z Wysp Wielkanocnych- koszmar wszystkich rodziców.
Na pierwszy rzut oka wyglądają jak zwykłe zające. Mają brązowe, czarne lub białe futerko i duże puchate uszy. Można je spotkać kicające radośnie po łąkach i polach, zwykle w okresie około wielkanocnym. Od innych osobników odróżnia je to, że nie zadają się ze zwykłymi zającami, które traktują je jako rodzaj niebezpiecznej sekty.
Antyzajączki nie stanowią bezpośredniego zagrożenia, jeżeli trzymamy się z dala od nich. Jednak gdy przypadkiem dostrzeżemy wielkie puchate uszy przemykające pośród traw naszego ogrodu, musimy natychmiast zastosować środki ochronne.
Antyzajączki znoszą wielkanocne jajka Kinder Niespodzianki, powszechnie znane z roznoszenia próchnicy, zwłaszcza wśród dzieci.
Niepozorny, niewinny wygląd staje się łatwą przynętą.
Legenda mówi, że ich przodkowie pochodzą z Wysp Wielkanocnych, a znajdujące się tam słynne kamienne twarze to wizerunki pierwszych dzieci dotkniętych próchnicą. Do Europy przybyły bo wymnożeniu się w czasie plagi zajęcy w Australii.
Rodzice, strzeżcie się- nawet Wróżka Zębuszka nie jest w stanie naprawić wyrządzonych przez nie szkód!

Antyzajączki z Wysp Wielkanocnych- koszmar wszystkich rodziców.
Na pierwszy rzut oka wyglądają jak zwykłe zające. Mają brązowe, czarne lub białe futerko i duże puchate uszy. Można je spotkać kicające radośnie po łąkach i polach, zwykle w okresie około wielkanocnym. Od innych osobników odróżnia je to, że nie zadają się ze zwykłymi zającami, które traktują je jako rodzaj...

Dziennikarka:
Czym są memoriafagi i jakie jest ich zastosowanie we współczesnej medycynie?

Doktor Whisper, dyrektor szpitala psychiatrycznego:
Memoriafagi to bezcielesne istoty żywiące się wspomnieniami, złożone z wirującej srebrzystej energii, przyjmujące zwykle humanoidalny kształt. W zdziczałej formie przybierają barwę ciemnoszarą i oszalałe z głodu pozbawiają swoje ofiary wspomnień w sposób zupełnie przypadkowy i nieprzewidywalny, pozostawiając je w stanie dezorientacji, a w skrajnych przypadkach- częściowej lub totalnej amnezji. Oswojone natomiast są przez nas specjalnie szkolone i wykorzystywane w leczeniu osób po przejściach, które doświadczyły w swoim życiu najbardziej traumatycznych przeżyć. Nasza nowatorska terapia „mind cleaning” polega na trwałym usunięciu z pamięci pacjenta wspomnień o doznanej krzywdzie bądź stracie. Wykorzystywane w tym celu memoriafagi bezbłędnie rozróżniają wspomnienia dobre od złych, wchłaniając w siebie te ostatnie. W stosunku do pacjenta wykazują się niezmiennie niespotykaną w ludzkim świecie wyrozumiałością, czułością, delikatnością i dobrocią, intuicyjnie przybierając postać wzbudzającą jego zaufanie. Otulają pacjenta ramionami i składają na jego skroni lub czole lekki pocałunek, którym wysysają z jego umysłu przykre, bolesne i traumatyczne wspomnienia o doznanym gwałcie, trwającym lata wykorzystywaniu seksualnym czy śmierci ukochanej osoby. Pozbawieni złych wspomnień pacjenci są następnie oddawani pod opiekę psychologów.

Dziennikarka:
Czym są memoriafagi i jakie jest ich zastosowanie we współczesnej medycynie?

Doktor Whisper, dyrektor szpitala psychiatrycznego:
Memoriafagi to bezcielesne istoty żywiące się wspomnieniami, złożone z wirującej srebrzystej energii, przyjmujące zwykle humanoidalny kształt. W zdziczałej formie przybierają barwę ciemnoszarą i oszalałe z głodu pozbawiają swoje...

Eluzifowie-tak naprawdę nie wiadomo, czy są postaciami autentycznymi, czy tylko legendą...
Pewne jest natomiast to, że każdy kto ich spotka już nigdy nie będzie taki sam. Eluzifowie wyglądają tak ulotnie, że wielu nie potrafi ich dostrzec.
Są błekitni i prawie przezroczyści. Są tak wysocy jak ludzie ale ich ciała są wiotkie i smukłe. Najważniejsza jest u Eluzifów twarz. Ich oblicza cechuje wyjątkowa łagodność. Tajemniczy uśmiech kryje w sobie zagadkę Giocondy. Miękkie, anielskie włosy spływają im aż do ramion.
Eluzifowie są niczym anioły: chronią swoich wybrańców przed złem i przed popełnieniem czynów złych. Gdy już staną na czyjejś drodze, to zmieniają jego życie na lepsze. Wybraniec przestaje myśleć o świecie jak o nieustannej walce dobra ze złem i zaczyna żyć życiem ponad to. Dobroć i miłość stają się codziennością wybrańca. Świat opętany rządzą władzy przestaje istnieć...
Niemożliwe?
Dlatego nie wiadomo, czy Eluzifowie istnieją...
Ja wierzę...

Eluzifowie-tak naprawdę nie wiadomo, czy są postaciami autentycznymi, czy tylko legendą...
Pewne jest natomiast to, że każdy kto ich spotka już nigdy nie będzie taki sam. Eluzifowie wyglądają tak ulotnie, że wielu nie potrafi ich dostrzec.
Są błekitni i prawie przezroczyści. Są tak wysocy jak ludzie ale ich ciała są wiotkie i smukłe. Najważniejsza jest u Eluzifów twarz....

Agrabagar (zwani też wysokim ludem lub sześciopalczastymi)– z wyglądu przypominają bardzo wysokich ludzi ( dorastają do trzech metrów wzrostu) z sześcioma palcami u rąk i nóg. Niezwykle silni i wytrzymali, całkowicie pozbawieni umiejętności magicznych, rekompensatą za co jest bardzo duża odporność na magię. Cechuje ich łagodne usposobienie jednak gdy zostaną sprowokowani potrafią zaciekle walczyć. Obdarzeni słuchem absolutnym kochają muzykę, a dzięki sześciu palcom tworzą unikalne utwory fortepianowe i fletowe niemożliwe do wykonania przez inne rasy. Przeważnie prowadzą wędrowny tryb życia, często towarzysząc cyganom z którymi od zawsze łączyły ich przyjazne stosunki. Żyją około tysiąca lat jednak z powodu małej ilości dzieci jest ich stosunkowo niewielu. Mimo dużych rozmiarów łatwo się upijają, przez co raczej stronią od mocniejszych trunków. W przeciwieństwie do ludzi u których w matematyce podstawą jest liczba 10, u Agrabagar podstawą jest 12 co często prowadzi do nieporozumień. W ich kulturze głęboko zakorzeniony jest szacunek wobec starszych, którzy to pełnią rolę przywódców, z tego też powodu zazwyczaj lekceważą opinie ludzi jako za młodych by cokolwiek wiedzieć.

Agrabagar (zwani też wysokim ludem lub sześciopalczastymi)– z wyglądu przypominają bardzo wysokich ludzi ( dorastają do trzech metrów wzrostu) z sześcioma palcami u rąk i nóg. Niezwykle silni i wytrzymali, całkowicie pozbawieni umiejętności magicznych, rekompensatą za co jest bardzo duża odporność na magię. Cechuje ich łagodne usposobienie jednak gdy zostaną sprowokowani...

Eladulg-Ulg, zwany też, przez żartownisiów, Antydepresantem.
Skrywają się zazwyczaj w cieniu innych istot. Nie są z natury złe, ale gdy wyjdą na słońce, w panice, potrafią zabić, nawet niewinną istotę. Żywią się depresją ssaków. Pochłaniając smutek i złość kreują strefy szczęścia wszędzie, gdzie przebywają. Jeśli wiesz o istnieniu tych istot, nigdy, nawet w myślach, nie obrażaj ich. Gdy osobnik rodzaju męskiego usłyszy, jak go szkalujesz, to podjudzony przez pochłoniętą depresję zapragnie oddać ci jej z nawiązką (co zazwyczaj zrobi). Samica Enadulga-Ulga nie atakuje ssaków, gdyż jest obdarzona większą empatią. Jak wyglądają te stwory? Chodzą na czterech odnóżach, przypominających końskie kopyta, zaopatrzonych w sześć prawie człowieczych palców. Prawie człowieczych, bo zamiast paznokci, lśnią małe kryształki, odpowiadające za pobieranie depresji z aury ssaków. Enadulgi-Ulgi posiadają owalny tułów o konsystencji poduszki i czterech wibrujących gulach wystających tuż nad odnóżami. Owe bombeczki, służą jako swoista klimatyzacja. Głowa Enadulga-Ulga to półksiężyc z otworem, z dyndającą swobodnie ssawką, z której w czasie poboru depresji, wydobywają się opary euforii, oddziałujące na każdego w promieniu 30 metrów.
Większość gatunków ptaków, oprócz gołębi, poluje na Enadulgi-Ulgi, z nadmierną agresją. Mięso Enadulga-Ulga jest silnie toksyczne.

Eladulg-Ulg, zwany też, przez żartownisiów, Antydepresantem.
Skrywają się zazwyczaj w cieniu innych istot. Nie są z natury złe, ale gdy wyjdą na słońce, w panice, potrafią zabić, nawet niewinną istotę. Żywią się depresją ssaków. Pochłaniając smutek i złość kreują strefy szczęścia wszędzie, gdzie przebywają. Jeśli wiesz o istnieniu tych istot, nigdy, nawet w myślach, nie...

Geminus(z łac. sobowtór)- gatunek pospolity.
Występowanie: cały świat.
Postać:niematerialna ze zdolnością do wnikania w ciało żywiciela.
Powstawanie: podczas narodzin każdego człowieka.
Długość życia: zależna od długości życia żywiciela.
Zachowanie: istoty z gatunku geminus mają zwykle przeciwstawną naturę do swojego żywiciela. Jeżeli człowiek (żywiciel) ma dobre serce, cechuje go uczciwość oraz sprawiedliwość, to geminus będzie oznaczał się chciwością, potrzebą czynienia zła oraz podstępem. Natomiast, gdy karmiący będzie osobą o złym sercu, przebiegłą oraz niustępliwą, to jego geminus będzie spokojny, przyjazny i uczciwy.
Sposób odżywiania: istoty te żywią się wnikając w ciało człowieka podczas spoczynku i pochłaniają cząsteczki cech, których same nie posiadają, zastępując je swoimi własnymi. W zależności od apetytu gemeniusa człowiek może obudzić się rano w różnorakim humorze.

Geminus(z łac. sobowtór)- gatunek pospolity.
Występowanie: cały świat.
Postać:niematerialna ze zdolnością do wnikania w ciało żywiciela.
Powstawanie: podczas narodzin każdego człowieka.
Długość życia: zależna od długości życia żywiciela.
Zachowanie: istoty z gatunku geminus mają zwykle przeciwstawną naturę do swojego żywiciela. Jeżeli człowiek (żywiciel) ma dobre serce,...