Są pięciocentymetrowi, więc z łatwością mieszczą się na dłoni. To dość różnorodny gatunek występujący w trzech barwach "skóry". Niebiescy są ciepli i uroczo wzruszający. Małe niewiniątka. Fioletowi są irytujący i bardzo zimni, jednak równie niewinni. To żółci są walecznymi wojownikami. Zawsze uśmiechnięci, ale wyjątkowo obłąkani. Nieprzewidywalni i niebezpieczni.
Wszyscy są materialni, lecz jednocześnie dość przejrzyści, dlatego nazywani są duszkami. Ich powłoki mają indywidualne wzory. Piękne, symboliczne "wytłoczenia" lśnią, kiedy te istoty korzystają ze swoich nadludzkich mocy. Niebiescy potrafią wszystko przyśpieszać i rozmywać kontury przedmiotów nieożywionych. Fioletowi najprawdopodobniej potrafią przerzucać własne pomysły do głowy innych żywych istot, chyba bez ograniczeń gatunkowych. Żółci potrafią wysuszać chociaż nie wzniecają ognia. Biją, kopią, gryzą i mają jad bardzo podobny do żywicy, jednak zastygając nie powstają z niego bursztyny tylko żółte diamenty.
Domyśliliście się już dlaczego każdy chce mieć swojego żółtego wojownika?
Trudno jednoznacznie opisać ich wygląd, bo potrafią go zmieniać niemal tak sprawnie jak ośmiornice, gdyby nie niezmienny kolor i ornament. Nie płoną i nie pływają, po prostu się unoszą, czy to w powietrzu, czy w wodzie.
Nie wiadomo jak się komunikują, choć z pewnością robią to bez użycia dźwięków.
To stworzenia jednopłciowe, które rozmnażają się poprzez podział komórek. Są szybkie, ale raczej leniwe. Ciekawskie, co widać po tym jak powiększają się ich oczy, gdy coś je zafascynuje. Potrafią się uczyć, ale idzie im to dość wolno. Są sprytne i kreatywne, tylko zbyt leniwe by z tego korzystać.
W zależności od intencji, w dotyku, potrafią być przyjemnie puchate, szorstkie bądź gładkie jak tafla szkła.
Duszki potrafią się przywiązywać, podobnie jak psy, ale te fioletowe raczej tego nie robią. Przypuszczalnie ma to związek z ich umiejętnością przenikania przez powierzchnie/przedmioty, co najprawdopodobniej wpływa na odczuwanie emocji. Mają identyczną moralność, jakby zbiorową. Są śmiertelne, a kiedy umierają pękają jak bańki mydlane.
To chyba wszystko co do tej pory wiemy o Duszkach.

Są pięciocentymetrowi, więc z łatwością mieszczą się na dłoni. To dość różnorodny gatunek występujący w trzech barwach "skóry". Niebiescy są ciepli i uroczo wzruszający. Małe niewiniątka. Fioletowi są irytujący i bardzo zimni, jednak równie niewinni. To żółci są walecznymi wojownikami. Zawsze uśmiechnięci, ale wyjątkowo obłąkani. Nieprzewidywalni i niebezpieczni.
Wszyscy są...

Żyją wśród nas. Wielkie miasta to ich naturalne środowisko. Chroni ich anonimowość miejskiego tłumu. Pojawiają się po zmroku - słońce obnażyłoby ich nieludzką naturę, bo prawdopodobnie nie rzucają cienia. A może rzucają cień niepodobny do czegokolwiek, co widziałeś dotąd. Gdy się im przyjrzysz, wyglądają jak ludzie, lecz to tylko pozory. Czasami kątem oka możesz dostrzec zarys ich prawdziwej formy, ale sądzisz, że to przywidzenie. Błądzą po wąskich uliczkach, w pasażach galerii handlowych, przystają na przystankach, ocierają się o nas w podziemnych przejściach. Samotny pasażer na tylnym siedzeniu nocnego autobusu, staruszka skulona w bocznej nawie kościoła - to pewnie jeden z nich. Nie patrzą nikomu w oczy, pochylają głowy, by ukryć twarze. Zresztą, jeśli nawet spojrzysz któremuś z nich w twarz, natychmiast o niej zapomnisz.
Nie wiadomo, czym się żywią. Nie wiemy, czy mają jakiś cel, gdy tak krążą po ulicach, patrząc w ziemię. Nie próbują się z nami porozumieć. Nie mówią. Wydaje się, że komunikują się między sobą poprzez napisy i znaki na murach.

Żyją wśród nas. Wielkie miasta to ich naturalne środowisko. Chroni ich anonimowość miejskiego tłumu. Pojawiają się po zmroku - słońce obnażyłoby ich nieludzką naturę, bo prawdopodobnie nie rzucają cienia. A może rzucają cień niepodobny do czegokolwiek, co widziałeś dotąd. Gdy się im przyjrzysz, wyglądają jak ludzie, lecz to tylko pozory. Czasami kątem oka możesz dostrzec...

"Szepty" , są to mgławice wielkości dorosłego człowieka, przynajmniej na ziemi, gdzie zarysem imitują nasze kształty, rozmywając się i zanikając co rusz. Są trochę jak dym papierosowy przepełniony tysiącami barw i odcieni. Na ziemię dotarły zaraz po naszej pierwszej ekspansji do sąsiedniej galaktyki. To właśnie wtedy odkryliśmy, że nie jesteśmy sami we wszechświecie. Nie są wrogo nastawieni, choć dali nam do zrozumienia, że nie warto wzbudzać w nich agresji, bo nawet najsilniejsza broń znana ludzkości nie będzie dla nich zagrożeniem. Komunikują się z nami się szczątkowo, a nasze próby tego samego są przez nich za każdym razem ignorowane. Zachowują się tak jakby ich zadaniem było.... pilnowanie naszego postępu, ekspansji, prób okiełznania wszechświata.... czujemy, że nie jesteśmy jeszcze na to gotowi.

"Szepty" , są to mgławice wielkości dorosłego człowieka, przynajmniej na ziemi, gdzie zarysem imitują nasze kształty, rozmywając się i zanikając co rusz. Są trochę jak dym papierosowy przepełniony tysiącami barw i odcieni. Na ziemię dotarły zaraz po naszej pierwszej ekspansji do sąsiedniej galaktyki. To właśnie wtedy odkryliśmy, że nie jesteśmy sami we wszechświecie. Nie są...

Kiedy środowisko zatrujemy do cna, na ziemi nie ostanie się żaden żywy organizm. Ale nikt nie mówił, że ziemię zamieszkują tylko żywe organizmy. Emocje i uczucia to potężna siła. Być może nie są tylko skutkami wielkich procesów chemicznych zachodzących w naszych organizmach. Co stanie się, kiedy to emocje skolonizują opustoszałą ziemię? Czy mała rodzina złości będzie sąsiadować z kolonią smutku? A może uczucia będą ze sobą walczyć o dominację, albo wręcz przeciwnie, w przeciwieństwie do ludzi nauczą się ze są funkcjonować mimo różnic?

Kiedy środowisko zatrujemy do cna, na ziemi nie ostanie się żaden żywy organizm. Ale nikt nie mówił, że ziemię zamieszkują tylko żywe organizmy. Emocje i uczucia to potężna siła. Być może nie są tylko skutkami wielkich procesów chemicznych zachodzących w naszych organizmach. Co stanie się, kiedy to emocje skolonizują opustoszałą ziemię? Czy mała rodzina złości będzie...

Zabawaki!
To nowe istoty, które wyglądem przypominają połączeni człowieka z kotem. Mają głowę ręce, ogon i są pokryte futrem. Z natury są dobre, niemniej jednak uwielbiają psoty. Na każdym możliwym kroku próbują płatać figle i aranżują zabawne sytuacje.
Są przyjazne dla ludzi, posiadają możliwość widzenia przeszłości i przyszłości, co zdecydowanie ułatwia im płatanie figli, których nigdy nie mają dość. Niemniej jednak nie wyrządzają krzywdy ludziom, a już nigdy zwierzętom.

Zabawaki!
To nowe istoty, które wyglądem przypominają połączeni człowieka z kotem. Mają głowę ręce, ogon i są pokryte futrem. Z natury są dobre, niemniej jednak uwielbiają psoty. Na każdym możliwym kroku próbują płatać figle i aranżują zabawne sytuacje.
Są przyjazne dla ludzi, posiadają możliwość widzenia przeszłości i przyszłości, co zdecydowanie ułatwia im płatanie...

Moherowce – grupa niskich kulistych stworzeń o chudych nogach i przygrabionych plecach. Charakteryzują je powiększone uszy, by lepiej słyszeć nawet najcichsze szepty, wyostrzony wzrok świdrujący otoczenie i pomarszczona skóra. Poruszają się wolno, przyspieszają tylko w chwilach podwyższonego ryzyka ominięcia okazji do rozprzestrzeniania nowych plotek. Komunikują się głośno z otoczeniem, często proszą o powtórzenie informacji.
Towarzyskie, często widywane w grupach, szczególnie w pobliżu obiektów kultu. Mieszkają głównie na terenach suchych i ciepłych, z dostępem do okien, z których można podpatrywać inne istoty.
Większość przedstawicieli unika wszelkich nowinek i głosi przywiązanie do tradycji. Żyją w symbiozie z innymi gatunkami, czasami toczą walki, w większości jednak spokojne osobniki. Pilnują, by młode innych gatunków nie chodziły głodne, lubią częstować i przyjmować gości.

Moherowce – grupa niskich kulistych stworzeń o chudych nogach i przygrabionych plecach. Charakteryzują je powiększone uszy, by lepiej słyszeć nawet najcichsze szepty, wyostrzony wzrok świdrujący otoczenie i pomarszczona skóra. Poruszają się wolno, przyspieszają tylko w chwilach podwyższonego ryzyka ominięcia okazji do rozprzestrzeniania nowych plotek. Komunikują się głośno...

Wyobraźmy sobie, że powstają nowe istoty. Nie spotkane nigdy wcześniej, piękne i tajemnicze. Mające władzę nad kwiatami Malutkie istotki coś na wzór wróżek które wszyscy znamy. Malutkie jak gwiazdy na niebie, ich imiona będą wywodzić się od nazw kwiatów. Każda istotka będzie inna, ale każda będzie mieć tą samą misję. Każda w opiece dostanie dwójkę ludzi którą będzie musiała połączyć ze sobą. Zadanie to nie będzie trudne, ponieważ każda dwójka będzie połączona ''Unmei no akai ito'' (czerwona nić przeznaczenia. Jednak wśród nich znajdą się również złe istotki które za wszelką cenę będą starać się aby dwójka ludzi nigdy się nie odnalazła, lub będzie sprawiać, że jeden z kochanków będzie odchodził od drugiego. A w tym czasie druga osoba zachoruję na chorobę zwaną ''Hanahaki'' która będzie się objawiać wykaszliwaniem kwiatów razem z krwią. Jeśli magiczna istota sprawi, że kochankowie się nie pokochają, osoba cierpiąca na ową chorobę umrze. Magiczne istoty będą mieć władzę nad przetrwaniem rasy ludzkiej. W ich świecie będą toczyć się wojny między dobrymi a złymi.

Wyobraźmy sobie, że powstają nowe istoty. Nie spotkane nigdy wcześniej, piękne i tajemnicze. Mające władzę nad kwiatami Malutkie istotki coś na wzór wróżek które wszyscy znamy. Malutkie jak gwiazdy na niebie, ich imiona będą wywodzić się od nazw kwiatów. Każda istotka będzie inna, ale każda będzie mieć tą samą misję. Każda w opiece dostanie dwójkę ludzi którą będzie...

Vermis liber
Pochodzenie: wynik zaklęcia nieudolnego maga, który chciał pozbawić swoich konkurentów możliwości odczytywania i zapisywania zaklęć
Środowisko naturalne: książki
Pożywienie: tekst zapisany na papierze
Wygląd: beżowe, wydłużone, potrafią spłaszczyć się do grubości kartki papieru, osiągają do 2cm długości
Inteligencja: zależna od jakości pochłoniętego tekstu
Przeciętne cechy osobowości: dokładność (w zjadaniu tekstu), wrażliwość (na zjedzony tekst),
Żarłoczność: zwykle pochłaniają od 10 do 50 stron tekstu dziennie; obserwowano przypadki pochłaniania mniejszej ilości (przy wyjątkowym grafomaństwie) oraz większej (przy doskonałym kunszcie artystycznym)
Porozumiewanie się z otoczeniem: między sobą porozumiewają się skomplikowanym systemem dźwiękowo-sylabowym; przetrawione litery służą im do pozostawienia tekstu dla przedstawicieli innych gatunków
Rozmnażanie i życie rodzinne: najczęściej żerują całą rodziną w jednej biblioteczce. Młode zwykle są przekazywane nieświadomie do innej biblioteczki, gdzie mogą założyć rodzinę po spotkaniu partnera
Szkodnictwo: mogłoby się wydawać, że są szkodnikami, jednak umiejętnie karmione mogą nam pomóc w pozbywaniu się bezwartościowych książek; przy przyjaznym stosunku do właścicieli potrafią zostawić ślad nakierowujący na dobrą literaturę

Vermis liber
Pochodzenie: wynik zaklęcia nieudolnego maga, który chciał pozbawić swoich konkurentów możliwości odczytywania i zapisywania zaklęć
Środowisko naturalne: książki
Pożywienie: tekst zapisany na papierze
Wygląd: beżowe, wydłużone, potrafią spłaszczyć się do grubości kartki papieru, osiągają do 2cm długości
Inteligencja: zależna od jakości pochłoniętego tekstu
...

Wieki temu pewien królewski wygnaniec pomaszerował do krainy Mrocznych Lasów w poszukiwaniu rasy, która pomogłaby mu odzyskać utracony tron. Krążyły legendy, że na skraju tej nieprzychylnej ludziom krainy żyją zwierzęta obdarzone wyglądem wilka a inteligencją dorównującej człowiekowi. Inna legenda głosiła, że swojego czasu pomogły one odzyskać tron Traugusowi Szalonemu. Wilkangi - bo o nich mowa - to istoty większe od wilka, przebiegłe i jeśli toczą wojnę są bezwzględne oraz krwiożercze. Wygnaniec słyszał o tym, jak Traugus przeszedł ich próbę na szlachetność. Musiał on wypić trującą miksturę. Przeżył. Oznaczało to, że osoba kieruje się sprawiedliwymi pobudkami w walce o tron i może liczyć na ich pomoc. Wilkangi posiadają jeszcze dwie cechy odróżniające ich od wilków - skrzydła oraz telepatia. Traugus jako król po pewnym czasie chciał pozbyć się Wilkangów ze swojego otoczenia, przez co one doprowadził go do obłędu umysłowego. Czy Wygnańcowi uda się uzyskać pomoc Wilkangów i uniknąć błędów Traugusa? To już inna historia.

Wieki temu pewien królewski wygnaniec pomaszerował do krainy Mrocznych Lasów w poszukiwaniu rasy, która pomogłaby mu odzyskać utracony tron. Krążyły legendy, że na skraju tej nieprzychylnej ludziom krainy żyją zwierzęta obdarzone wyglądem wilka a inteligencją dorównującej człowiekowi. Inna legenda głosiła, że swojego czasu pomogły one odzyskać tron Traugusowi Szalonemu....

Przewodnicy przemierzają wieloświat wzdłuż i wszerz, pilnując, aby nikt nie przekroczył granic. Legendy głoszą, że zostali stworzeni przez Dawnych Bogów w celu ochrony Rajów. Do dziś nie wiadomo, ilu ich tak naprawdę jest. Z natury obojętni, jednak gdy ktoś przejdzie między rzeczywistościami to może się pożegnać z życiem. Oziębli, nieludzcy, bezwzględni. Milcząco i niestrudzenie podążają za ofiarą. Są jak wilki we mgle, których obecność zdradza jedynie lekkie drżenie powietrza. Wyczuwają wszystkie portale i istoty, które go przebyły. Widzą tylko teraźniejszość – za to każdą. Nie znają pojęcia przyszłości, ani przeszłości.
Wiedza o ich wyglądzie jest szczątkowa i pochodzi bezpośrednio od ofiar, ponieważ nikt, kto nie naruszył granic, nie jest w stanie zobaczyć Przewodnika. Była zbierana przez wieki. Przerażeni podróżnicy opowiadali o istocie owiniętej w płaszcz z cienia, spod którego wystawały bladoszare szpony. Wszystkie relacje miały też inny, wspólny mianownik: nadejście Przewodnika zwiastuje martwa cisza, jakby wszelkie życie zamarło w oczekiwaniu na drapieżnika. Niejasny jest za to sposób, w jaki zabijają. Jedni twierdzą, że wyrywają duszę, inni, że zatapiają pazury w sercu i je zatrzymują. Są jednak tacy, którzy uważają, że ofiary umierają z przerażenia, kiedy szpony wbijają się w ich pierś.
Do dzisiaj nie znaleziono sposobu na powstrzymanie Przewodnika, dlatego podróże między światami są oficjalnie zakazane. Ofiara, której udało się uciekać najdłużej, żyła dwa dni.

Przewodnicy przemierzają wieloświat wzdłuż i wszerz, pilnując, aby nikt nie przekroczył granic. Legendy głoszą, że zostali stworzeni przez Dawnych Bogów w celu ochrony Rajów. Do dziś nie wiadomo, ilu ich tak naprawdę jest. Z natury obojętni, jednak gdy ktoś przejdzie między rzeczywistościami to może się pożegnać z życiem. Oziębli, nieludzcy, bezwzględni. Milcząco i...