Zdecydowanie byłabym kolorem czarnym. Czarny, jak żaden inny kolor, potrafi zmieniać swoje znaczenie i dopasowywać się do sytuacji. Może oznaczać elegancję i klasykę, kiedy trzeba być profesjonalistą. Może być spokojnym tłem, kiedy potrzeba wyciszenia i odpoczynku. Albo tajemniczy i zadziorny, kiedy trzeba wydać się interesującym.

Zdecydowanie byłabym kolorem czarnym. Czarny, jak żaden inny kolor, potrafi zmieniać swoje znaczenie i dopasowywać się do sytuacji. Może oznaczać elegancję i klasykę, kiedy trzeba być profesjonalistą. Może być spokojnym tłem, kiedy potrzeba wyciszenia i odpoczynku. Albo tajemniczy i zadziorny, kiedy trzeba wydać się interesującym.

Jeśli miałabym być kolorem to tylko bordowym. Coś między czernią, według zasłyszanego tekstu "ludzie którzy uwielbiają czerń prowadzą kolorowe życie" i czerwienią, która oddaje moją emocjonalność. Bordowy - mieszanka dwóch podstawowych kolorów, bo jestem z natury złożona, nieco skomplikowana. Z resztą nikt nie jest jednakowy. Bordowy to kolor władzy (w moim przypadku nad samym sobą), to kolor pewności siebie i swoich teorii (u mnie teorii reinkarnacji i naśladowania przyrody), to również kolor twardego stąpania po ziemi (mimo iż może na górze trochę nierówności). Kolor ciężki jak mój bagaż doświadczeń, piękny w słońcu jak moja dusza kiedy jestem szczęśliwa i wytworny, bo może w poprzednim wcieleniu byłam hrabiną... Tego nie wiem, ale czuję że kolor bordowy jest mi najbliższy.

Jeśli miałabym być kolorem to tylko bordowym. Coś między czernią, według zasłyszanego tekstu "ludzie którzy uwielbiają czerń prowadzą kolorowe życie" i czerwienią, która oddaje moją emocjonalność. Bordowy - mieszanka dwóch podstawowych kolorów, bo jestem z natury złożona, nieco skomplikowana. Z resztą nikt nie jest jednakowy. Bordowy to kolor władzy (w moim przypadku nad...

Jestem trawą na łące, jestem żabą skaczącą po trawie.
Jestem kwiatem kwitnącym wiosną i drzewem kołyszącym się w rytm wiejącego wiatru.
Jestem liściem z kroplą rosy, jestem naturą - świeżą i zachwycającą.
Jestem pociechą i nadzieją dla bliskich.
Jestem kolorem zielonym...

Jestem trawą na łące, jestem żabą skaczącą po trawie.
Jestem kwiatem kwitnącym wiosną i drzewem kołyszącym się w rytm wiejącego wiatru.
Jestem liściem z kroplą rosy, jestem naturą - świeżą i zachwycającą.
Jestem pociechą i nadzieją dla bliskich.
Jestem kolorem zielonym...

Byłabym całą gamą kolorów, bo nie można zdefiniować mnie jednym. Jestem miłością i nienawiścią, dobrem i złem, radością i smutkiem. Te kolory tworzyłyby kombinacje, lub zmieniały się w zależności od potrzeb i sytuacji, ale wciąż byłyby częścią mnie. Jestem harmonią i sprzecznością, więc i te kolorowe części mnie byłyby takie. Każdy z nich miałby wiele odcieni...
Byłabym trochę...

K - czerwonym, bo kocham świat i mam energię i moc by go zmieniać;

A - zielonym, bo dla bliskich potrafię być spokojną przystanią;

I - czarnym, bo potrafię być dyskretna, elegancka i często tajemnicza;

L - białym - bo dla bliskich jestem otwarta i uczciwa, ale też zachłanna życia;

A - fioletowym, bo jestem kreatywna, kobieca i mam siłę ducha;

A - pomarańczowym, bo bywam bardzo emocjonalna, delikatna ale i agresywna;

M - różowym - bo jestem pełna wdzięku i czasem dziecinna;

O - szarym, bo czasem potrzebuję się wyciszyć, głośno odetchnąć i zniknąć;

O - żółtym - bo chcę zarażać optymizmem i siłą młodości;

R - srebrnym, bo często tęsknię do prawdziwych i szczerych uczuć;

Jestem chodzącą sprzecznością z milionem cech. Nie chcę dać zamknąć się w schemat jednego koloru! Chcę zarażać kolorami innych.

Byłabym całą gamą kolorów, bo nie można zdefiniować mnie jednym. Jestem miłością i nienawiścią, dobrem i złem, radością i smutkiem. Te kolory tworzyłyby kombinacje, lub zmieniały się w zależności od potrzeb i sytuacji, ale wciąż byłyby częścią mnie. Jestem harmonią i sprzecznością, więc i te kolorowe części mnie byłyby takie. Każdy z nich miałby wiele odcieni...
Byłabym...

Zanim przejdę do mojej osoby to chciał bym zauważyć piękno tej metafory. Każdy z nas jest jakimś kolorem, po zmieszaniu się z innymi kolorami możemy uzyskać zupełnie nowe odcienie i barwy. Jednemu kolorowi jest znacznie trudniej stworzyć piękny "obraz".

Co do mnie to zdecydowanie jestem kolorem zielonym. Zarówno w nawiązaniu do otoczenia w jakim żyje a co za tym idzie, które mnie ukształtowało jak i do mojego wnętrza.
Od zawsze żyję na wsi i większości wspomnień towarzyszy zielona sceneria. Zarówno dobre jak i złe doświadczenia doprowadziły mnie do miejsca, w którym obecnie się znajduję. Te właśnie doświadczenia i wspomnienia z nimi związane są moim wektorem (wierze, że skierowanym we właściwym kierunku) w codziennym życiu. Nie chodzi o to jaki kolor kojarzy mi się z daną emocją czy zachowaniem. Liczy się kolor - motyw przewodni - całego życia. Reszta barw (emocji/zachowań) zmieniają tylko odcień zielonej ścieżki, po której staram się kroczyć. Jak jesienne drzewa mieniące się setkami kolorów wzdłuż zielonej alei - dodają uroku podczas "spaceru" ale są tylko uzupełnieniem trasy, którą i tak bym przemierzył.
Jestem kolorem ZIELONYM nie dlatego, że jest on dla mnie taki ważny. Jestem nim bo właśnie ten kolor stanowi tło dla pozostałych barw, których przecież w naszym życiu jest nieskończenie wiele. Nic nie jest czarne albo białe. W moim przypadku jest kolorowe na ZIELONYM tle.

Zanim przejdę do mojej osoby to chciał bym zauważyć piękno tej metafory. Każdy z nas jest jakimś kolorem, po zmieszaniu się z innymi kolorami możemy uzyskać zupełnie nowe odcienie i barwy. Jednemu kolorowi jest znacznie trudniej stworzyć piękny "obraz".

Co do mnie to zdecydowanie jestem kolorem zielonym. Zarówno w nawiązaniu do otoczenia w jakim żyje a co za tym idzie,...

Zdecydowanie jestem kolorem czerwonym. Jestem wszystkimi emocjami. Jestem furią, jestem śmiechem, jestem miłością, jestem żywiołością, jestem ruchem. Jestem osobą, która na wszystko reaguje bardzo emocjonalnie. Jak kocham, to na zabój, jak jestem wkurzona to krzyczę i potrafię nawet rzucać przedmiotami. Chociaż talerze oszczędzam:). Jak jest mi mi smutno to płaczę w kąciku. Jak jest mi wesoło to często opanowuje mnie głupawka. Wpadam ze skrajności w skrajność. Jestem też w ciągłym ruchu, ciężko mi usiedzieć dłużej w jednym miejscu. Zdecydowanie jestem czerwienią.

Zdecydowanie jestem kolorem czerwonym. Jestem wszystkimi emocjami. Jestem furią, jestem śmiechem, jestem miłością, jestem żywiołością, jestem ruchem. Jestem osobą, która na wszystko reaguje bardzo emocjonalnie. Jak kocham, to na zabój, jak jestem wkurzona to krzyczę i potrafię nawet rzucać przedmiotami. Chociaż talerze oszczędzam:). Jak jest mi mi smutno to płaczę w ...

Szarość - ze względu na dualizm, który występuje u ludzi. Ja nie jestem wyjątkiem. Są dni, gdzie wszystko mieni się bielą, są takie, gdzie wszystko tonie w czerni, ale jedynie szarość - jako mieszanka granic - oddaje najlepiej złożoność człowieka. Nie jest to kolor smutny, ani wesoły, zmienia się tylko jego natężenie w zależności od dnia czy sytuacji, w jakiej jesteśmy.

Szarość - ze względu na dualizm, który występuje u ludzi. Ja nie jestem wyjątkiem. Są dni, gdzie wszystko mieni się bielą, są takie, gdzie wszystko tonie w czerni, ale jedynie szarość - jako mieszanka granic - oddaje najlepiej złożoność człowieka. Nie jest to kolor smutny, ani wesoły, zmienia się tylko jego natężenie w zależności od dnia czy sytuacji, w jakiej jesteśmy.

Czarny,bo lubię się pogrążyć w mroku,a ten kolor ma w sobie coś mrocznego. Interesuje mnie czarna magia,jestem miłośniczką horrorów i ten kolor doskonale współgra z moją naturą. Poza tym patrząc już tak całkiem praktycznie i przyziemnie,to jest to kolor bardzo korzystny dla kobiety,bo wyszczupla,pasuje do wszystkiego i ze wszystkim dobrze się łączy,nie widać na nim brudu czy plam i jest ponadczasowy.Nie bez powodu "mała czarna" to ciuch,który nie ma wieku i jest zawsze na czasie

Czarny,bo lubię się pogrążyć w mroku,a ten kolor ma w sobie coś mrocznego. Interesuje mnie czarna magia,jestem miłośniczką horrorów i ten kolor doskonale współgra z moją naturą. Poza tym patrząc już tak całkiem praktycznie i przyziemnie,to jest to kolor bardzo korzystny dla kobiety,bo wyszczupla,pasuje do wszystkiego i ze wszystkim dobrze się łączy,nie widać na nim brudu...

Jestem pomarańczem!
Nie pomarańczą!
Bo zawsze chciałam być rodzaju męskiego!
Mężczyznom wolno więcej!
Mają kulturowe przyzwolenie od świata.
Tak więc lepiej być pomarańczem, którego znakiem jest energia, witalność, moc...
Pomarańcz pobudza do działania. Jest jak piorun na niebie. Wyzwala dzikość serca. Pozwala na robienie czegoś czego zwykle nie wolno robić...
Pomarańczowe niebo o zachodzie słońca symbolizuje wiatr. To znowu energia.
I tak bez końca...
Czerpię siłę z pomarańczowego koloru.
By rano wstać. By podejmować wyzwania. By żyć pławiąc się w pomarańczowym kolorze

Jestem pomarańczem!
Nie pomarańczą!
Bo zawsze chciałam być rodzaju męskiego!
Mężczyznom wolno więcej!
Mają kulturowe przyzwolenie od świata.
Tak więc lepiej być pomarańczem, którego znakiem jest energia, witalność, moc...
Pomarańcz pobudza do działania. Jest jak piorun na niebie. Wyzwala dzikość serca. Pozwala na robienie czegoś czego zwykle nie wolno robić...
Pomarańczowe...

Czy jestem syntetykiem? Nie mam pojęcia. Szczerze mówiąc, nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Co prawda łatwo mi wyobrazić sobie smak jakiegoś słowa, ale to chyba jeszcze nie to, prawda?

Gdybym miała być kolorem, byłby to zdecydowanie kolor nieba o wschodzie słońca. Czysty, bo jeszcze nie zdążył zajść ciemnymi chmurami, jeszcze nie zrobił nic złego, jednak nie wiadomo, co przyniesie dzień. Niestały, zmienny, inny każdego dnia, zupełnie jak ja. Dodatkowo dopiero kształtuje niebo, dopiero zaczyna być prawdziwym sobą, a ja wiem, ile jeszcze przede mną.

Czy jestem syntetykiem? Nie mam pojęcia. Szczerze mówiąc, nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Co prawda łatwo mi wyobrazić sobie smak jakiegoś słowa, ale to chyba jeszcze nie to, prawda?

Gdybym miała być kolorem, byłby to zdecydowanie kolor nieba o wschodzie słońca. Czysty, bo jeszcze nie zdążył zajść ciemnymi chmurami, jeszcze nie zrobił nic złego, jednak nie wiadomo, co...