Pozornie spokojne miasto w bardzo krótkim czasie zmieniło zupełnie swoje oblicze. Mieszkańcy żyją w poczuciu strachu. Czy bruyalne morderstwo jest początkiem kolejnej serii brutalnych morderstw, która miała miejsce w przeszłości. Słowa podsłuchane w telefonicznej rozmowie przekonały mnie do tego, że koszmar z dawnych lat powrócił na nowo.
- Nikt nie może się dowiedzieć że to ten sam morderca - wyszeptał do słuchawki policjant.
-Ludzie mają prawo wiedzieć. Informacje powinny dostać się do mediów.
-To wzbudzi strach i panikę, a z pewnościa w śledztwie nie będzie to pomocne...
-A jeśli ludzie dowiedzą się o tym zinnych źródeł. Panika i tak będzie nieunikniona, a a dodatek zaufanie do policji spadnie do zera.
-Nie mamy wystarczających dowodów...
-Te wypalone KRĘGI na ciele to dla Ciebie za mało... Tylko ten sam psychopata mógł dokonać czegoś aż tak makabrycznego...
-Pssst nie mów o tym przez telefon. A jak ktoś podsłuchuje?
-Stary jestem policjantem od 20 lat... Wiem co robię...
A jednak nie wiedział. Wszystko słyszałem i pech chciał że jestem dziennikarzem....

Pozornie spokojne miasto w bardzo krótkim czasie zmieniło zupełnie swoje oblicze. Mieszkańcy żyją w poczuciu strachu. Czy bruyalne morderstwo jest początkiem kolejnej serii brutalnych morderstw, która miała miejsce w przeszłości. Słowa podsłuchane w telefonicznej rozmowie przekonały mnie do tego, że koszmar z dawnych lat powrócił na nowo.
- Nikt nie może się dowiedzieć że...

Byłam wściekła. Marzyłam o nocnej imprezie nad Wisłą, ale matka nie chciała o tym słyszeć. Od czasu śmierci tej blondyny jest przewrażliwiona. Pełna nadziei ruszyłam do kuchni, z której dobiegał jej głos. Stała odwrócona do mnie tyłem i zawzięcie tłumaczyła coś komuś przez telefon.
- Nic nie rozumiesz. To zło zatacza coraz większe KRĘGI! Mam puścić Maryśkę do tego piekła? Doskonale wiesz, że jest na liście. Nie udawaj, że nie rozumiesz. Giną nasze dzieci! Najpierw syn Ani, potem córka Wojtka, córka Majki, a teraz córka Gabriela... To zemsta, dobrze o tym wiesz. Popełniłyśmy błąd, a teraz płacą za niego nasze dzieci. Myśleliśmy, że jak rozproszymy się po Polsce, to oni nas nie znajdą. Myliliśmy się. Musimy coś zrobić! Nie pozwolę... - matka urwała, gdy po energicznym odwróceniu jej wzrok padł na mnie. - Zadzwonię później. - Rozłączyła się, po czym drżącym głosem zapytała - Ile słyszałaś?
- Wystarczająco - szepnęłam - o co tu chodzi?
- Usiądź, wytłumaczę Ci wszystko...
Stanowczo wolałabym nie wiedzieć, ale gdy skończyła swą historię wiedziałam już, że od teraz nasze życie będzie nieustanną ucieczką...

Byłam wściekła. Marzyłam o nocnej imprezie nad Wisłą, ale matka nie chciała o tym słyszeć. Od czasu śmierci tej blondyny jest przewrażliwiona. Pełna nadziei ruszyłam do kuchni, z której dobiegał jej głos. Stała odwrócona do mnie tyłem i zawzięcie tłumaczyła coś komuś przez telefon.
- Nic nie rozumiesz. To zło zatacza coraz większe KRĘGI! Mam puścić Maryśkę do tego piekła?...

- Ale to jest tylko w domu u Kowalskich?
- Nie. Kilka dni później Filipek mówiła, że u niej jest dokładnie to samo.
- Może zmyśla.
- Nie wiem. Księdza do siebie wołała.
- Co ty mówisz? To musi to być prawda.
- Ponoć jest u wszystkich, którzy byli na tej wymianie uczniów. Na szczęście większość z nich nie była z naszej wsi.
- A ilu ich tam było na tej wymianie?
- Coś koło trzydziestu osób.
- To dużo. A jeśli to zaraźliwe? Pomyśl, że to coś zatacza KRĘGI nie tylko wokół naszej wsi, ale wokół kilkunastu kolejnych miejscowości.
- Kaznodzieja mówi, że to nie zaraźliwe. Ale sam rady nie daje. Posiłki wezwał. Opowiadał, że gapili się tylko w to coś. A na widok wody święconej śmiali mu się w twarz. To jakiś nowy czort. Zmutowany, czy ja wiem. Co on zrobił z tymi dziećmi…
- Szkoda dzieci. Wyglądają jak zombie. A jak to się nazywa? Żebym wiedział, jak mojemu się tego zachce.
- Jakoś tak nie po naszemu. Niech pomyślę. Smar… Smar… Smartphone.
- Brzmi jak z piekła rodem. A duże to?
- Maciupkie.
- To jak on ją w tym poznał?
- Randkowali w tym czymś. A że on dobry w te klocki, to dowiedział się, gdzie ona mieszka i zginęła dziewczyna.
- Bo na męża to trzeba we wsi szukać. Każdy o każdym wszystko wie. A to ten Kowalskiej też już randkuje?
- Chyba tak, skoro ten smartphone ma.
- Trzeba mu u nas jakieś brzydkiej poszukać, co by go nie rzuciła. Jak on pójdzie do miastowej i go nie zechce, zdarzy się kolejne nieszczęście.
- Brzydkiej mówisz? A ta twoja córuchna to ile już ma lat? Może jeszcze nie za stara?

- Ale to jest tylko w domu u Kowalskich?
- Nie. Kilka dni później Filipek mówiła, że u niej jest dokładnie to samo.
- Może zmyśla.
- Nie wiem. Księdza do siebie wołała.
- Co ty mówisz? To musi to być prawda.
- Ponoć jest u wszystkich, którzy byli na tej wymianie uczniów. Na szczęście większość z nich nie była z naszej wsi.
- A ilu ich tam było na tej wymianie?
- Coś koło...

Jak każdego dnia w przerwie wychodzę do parku i zajmuję tą samą ławeczkę. Wyjmuję prasę i pochłaniam się w kolejnych doniesieniach o morderstwie ślicznej nastolatki, Agaty. Mężczyzna zajmujący ławkę po przeciwnej stronie alei coraz głośniej i bardziej nerwowo rozmawia przez telefon. Zaczynam przysłuchiwać się dyskretnie rozmowie.
- Oszalałeś, to kolejna osobą, którą byśmy wtajemniczyli. Wiedziałem ja i Ty. To miał być koniec. A ta sprawa zaczyna obejmować coraz szerszy KRĄG ludzi. Tak nie może być. Im więcej osób wie, tym większe jest prawdopodobieństwo, że ktoś coś schrzani, lub sypnie. Agata miała być początkiem, a jeśli tak dalej będziemy wtajemniczać kolejnych z naszego biznesu nici. Wiesz, że sprawa się rypła, bo laska była zbyt narwana. Narobiła by więcej szkody, niż byśmy zarobili. Dlatego musiało tak się skończyć, ale kolejnym razem nie popełnimy już tych błędów. Mądrze będziemy dobierać dziewczyny. Teraz kończę, muszę jeszcze posprzątać brudy po Twojej dociekliwej żonie.– W mojej głowie od razu zaczęły wirować zdania z przeczytanego artykułu. Przecież ten facet mówił o tej samej dziewczynie. Dyskretnie zerknąłem na odchodzącego mężczyznę, tak aby nie dostrzegł, że jest obserwowany. Koniecznie musiałem powiadomić o tym policję, to musiało mieć jakieś powiązanie, niemożliwe że mówił o innej Agacie!

Jak każdego dnia w przerwie wychodzę do parku i zajmuję tą samą ławeczkę. Wyjmuję prasę i pochłaniam się w kolejnych doniesieniach o morderstwie ślicznej nastolatki, Agaty. Mężczyzna zajmujący ławkę po przeciwnej stronie alei coraz głośniej i bardziej nerwowo rozmawia przez telefon. Zaczynam przysłuchiwać się dyskretnie rozmowie.
- Oszalałeś, to kolejna osobą, którą byśmy...

...
-Tak, naprawdę, to się stało.
-Nie, nie wiem, daj mi spokój.
-Naprawdę nie widziałem, psiarnia wszystkich szybko odciągnęła wzzystkich od miejsca zbrodni, ale słyszałem, że ma obcięte dłonie.
-Też w to nie wierzyłem, ale zanim mnie psy odciągnęły zobaczyłem u niej krwawe kikuty.
-Myślisz, że gdybym wiedział kto to zrobił, to stałbym tu i rozmawiał z tobą?
-Tak, mniej więcej w takim wieku.
-Faktycznie, w wieku twojej Ani! Spokojnie, to była brunetka.
-No, wielkie szczęście. Ja bym teraz nie wypuszczał dzieci w noc.
-Nie słyszałeś? Historia toczy KRĘGI, pamiętasz co było przed laty? A nie faktycznie, jeszcze się wtedy nie wprowadziłeś. Ale ostrzegam cię, zło zatacza kręgi, to co było stanie się ponownie. Na twoim miejscu pilnowałbym dzieci.
-Co się stało? Opowiem ci, ale to nie jest rozmowa na telefon.
-No dobra, to jesteśmy umówieni.

...
-Tak, naprawdę, to się stało.
-Nie, nie wiem, daj mi spokój.
-Naprawdę nie widziałem, psiarnia wszystkich szybko odciągnęła wzzystkich od miejsca zbrodni, ale słyszałem, że ma obcięte dłonie.
-Też w to nie wierzyłem, ale zanim mnie psy odciągnęły zobaczyłem u niej krwawe kikuty.
-Myślisz, że gdybym wiedział kto to zrobił, to stałbym tu i rozmawiał z tobą?
-Tak, mniej...

- Co mnie tak swędzi? - Witek stał w kolejce po kawę i wiercił się, żeby choć odrobinę ukoić nieprzyjemny świąd. Nie wytrzymam - pomyślał. Dobrze, że zaraz moja kolej. Kupił czarną bez cukru i pobiegł do toalety. Wszedł do kabiny, odstawił kawę na podłogę i zaczął się rozbierać. Uczucie swędzenia powoli zmieniało się w... pieczenie? Witek spojrzał pod lewą pachę, potem pod prawą. Znamiona? KRĘGI? Przyjrzał się dokładniej. Przypomina odwrócony pentagram w kole. Co to za gówno? - pomyślał przestraszony. Kiedy dzwonek telefonu w sąsiedniej kabinie przeszył ciszę Witek mimowolnie podskoczył. Kawa z przewróconego kubka rozlała się po podłodze.
- Na razie 48 ofiar, z czego tylko 7 w Krakowie - powiedział nieprzyjemny głos. Cisza. Tak, będzie znacznie więcej, Twój “projekt” jest najważniejszy. Cisza. Kolejny Łowca ma spory potencjał. Cisza. Witka nie będę musiał długo przekonywać. Cisza.
Przerażenie sparaliżowało Witka, tylko jego serce chciało desperacko wyrwać się z piersi. 7 ofiar, młode kobiety, coś kojarzył z wiadomości. Czy właśnie usłyszał swoje imię? Prawie krzyknął kiedy spostrzegł, że jego nogi stoją w kałuży krwi.
- Prawda, Witek? Chyba nie chcesz, żeby Zosia była kolejna? - wymruczał głos zza ścianki. Instrukcje dostaniesz mailem. Cisza.
Spanikowany Witek uchylił drzwi kabiny, rozejrzał się. Nikogo nie ma. Na podłodze tylko rozlana kawa. To ze stresu - pomyślał z ulgą. Obmywał twarz kiedy jego telefon zawibrował w kieszeni. Spojrzał na ekran. Mail.
Zemdlał.

- Co mnie tak swędzi? - Witek stał w kolejce po kawę i wiercił się, żeby choć odrobinę ukoić nieprzyjemny świąd. Nie wytrzymam - pomyślał. Dobrze, że zaraz moja kolej. Kupił czarną bez cukru i pobiegł do toalety. Wszedł do kabiny, odstawił kawę na podłogę i zaczął się rozbierać. Uczucie swędzenia powoli zmieniało się w... pieczenie? Witek spojrzał pod lewą pachę, potem pod...

...
-... i tego się boję.
- No coś Ty. Przecież nie możesz popadać w paranoję. To jest przecież jeszcze młoda dziewczyna. Musi się wyszaleć. Nie możesz więzić jej w domu, ponieważ ktoś został zabity.
- Nie przeżyłabym gdyby mojej córce coś się stało. Posłuchaj. Nie wiadomo kto jest mordercą. Z moich obserwacji wynika, że jedna osoba podejrzewa o morderstwo drugą. Ludzie stają się nieufni i agresywni. Wysyłają sobie pogróżki i wzajemnie się śledzą. Zaczynamy popadać w paranoje. Nie wiem co robić, ale najbezpieczniej będzie jeżeli przez jakiś czas nie będę pozwalać jej wychodzić wieczorami. 
- Wydaje mi się, że jesteś przewrażliwiona. Przecież nie może być tak źle jak mówisz. Może te wszystkie wydarzenia....
- Posłuchaj! Ty jestes ponad 200 kilometrów od nas! Nie zdajesz sobie sprawy z tego co się tu dzieje! Wszystko się zmieniło! Nie jest już tak miło i przyjemnie jak kiedyś....KRĘGI podejrzanych są coraz szersze. Boję się, że i mnie będą podejrzewać, ponieważ źle na kogoś spojrzę, zrobię nie takie zakupy jak zawsze czy nie pójdę do pracy. Teraz każdy aspekt jest dobry żeby ktoś wydał się podejrzanym...

...
-... i tego się boję.
- No coś Ty. Przecież nie możesz popadać w paranoję. To jest przecież jeszcze młoda dziewczyna. Musi się wyszaleć. Nie możesz więzić jej w domu, ponieważ ktoś został zabity.
- Nie przeżyłabym gdyby mojej córce coś się stało. Posłuchaj. Nie wiadomo kto jest mordercą. Z moich obserwacji wynika, że jedna osoba podejrzewa o morderstwo drugą. Ludzie...

Na komisariacie znalazłam się tylko dlatego, że chciałam zgłosić kradzież mojego nowiutkiego roweru. To był już trzeci w tym roku. Już miałam zapukać do drzwi, które wskazał mi strażnik przy bramie, gdy dobiegły mnie odgłosy rozmowy. W sumie słyszałam jedną osobę...
- To zaszło za daleko, musisz przestać! Dobrze wiesz o co mi chodzi... - przerwa - Rozumie, więc mam pozwolić ci na krótki wywiad... - przerwa - mogę za to wylecieć... - przerwa - wiem, wiem... - przerwa - powiem im to, zło zatacza coraz większe KRĘGI... - przerwa - minimum trzydzieści procent... - przerwa - rozumiemy się. Więc następnego trupa znajdę na nowym osiedlu przy oczyszczalni? - przerwa - mam nadzieję, że to juz ostatni... - przerwa - na razie bracie.
Miałam ochotę uciec, ale wtedy drzwi gabinetu otworzyły się i zobaczyłam gliniarza...
- Wujek Maks? - szok był ogromny
- Cześć pszczoło, co tu robisz?
- Chciałam zgłosić kradzież roweru, a ty?
- Wziąłem sprawę tych zabójstw...
- Przecież było tylko jedno, ta dziewczyna...
Spisałam zgłoszenie kradzieży, ale dopiero idąc do domu fakty zaczęły do mnie docierać. Wujek znał mordercę - nazwał go bratem - miał jednego brata - jego brat to mój ojciec - jestem córką mordercy?

Na komisariacie znalazłam się tylko dlatego, że chciałam zgłosić kradzież mojego nowiutkiego roweru. To był już trzeci w tym roku. Już miałam zapukać do drzwi, które wskazał mi strażnik przy bramie, gdy dobiegły mnie odgłosy rozmowy. W sumie słyszałam jedną osobę...
- To zaszło za daleko, musisz przestać! Dobrze wiesz o co mi chodzi... - przerwa - Rozumie, więc mam pozwolić...

Co za dzień! Nie dość, że zapomniałam o dzisiejszym spotkaniu z mamą to jeszcze spadł ten cholerny śnieg. Dobrze, że ten dzień już się kończy, jak wrócę do domu wezmę gorącą, długą kąpiel. O budka telefoniczna! Myślałam, że wszystkie zostały już zlikwidowane. Zaraz... ktoś tam jest. Ciekawe o czym rozmawia...
-Stachu wiem, że nie powinienem dzwonić... Tak wiem, że mnie wylali... Ale posłuchaj mnie, możesz tyle dla mnie zrobić? To naprawdę ważne... Wiesz, że pracuje teraz jako prywaty detektyw, dostałem sprawę, która może wiązać się z waszym śledztwem. Kobieta, którą śledzę wydaje się szukać sprawcy morderstwa tej dziewczyny... Tak jestem pewny. Masz chwilę żeby się dzisiaj spotkać?... Wiem, ale to może być ważne. Ta sprawa zaczyna zataczać coraz szersze KRĘGI. Mam swoje podejrzenia, ale to nie rozmowa na telefon... Skąd dzwonie? Z budki przy Kilińskiego... Tak, jest tutaj mała kawiarnia na przeciwko... Dobrze, będę na Ciebie czekał... Bądź ostrożny, wydaje mi się, że ktoś mnie podsłuchuje...
O Boże... Muszę stąd uciec i to jak najszybciej. Co ja przed chwilą usłyszałam, co to za morderstwo? Mam nadzieje, że mnie nie zauważył...

Co za dzień! Nie dość, że zapomniałam o dzisiejszym spotkaniu z mamą to jeszcze spadł ten cholerny śnieg. Dobrze, że ten dzień już się kończy, jak wrócę do domu wezmę gorącą, długą kąpiel. O budka telefoniczna! Myślałam, że wszystkie zostały już zlikwidowane. Zaraz... ktoś tam jest. Ciekawe o czym rozmawia...
-Stachu wiem, że nie powinienem dzwonić... Tak wiem, że mnie...