Wąską dróżką wiodącą w dół, ku małej czarnogórskiej wioski, podąża niepozorny starszy pan. Znają go tu wszyscy, nawet tymczasowi mieszkańcy – Anglicy i Rosjanie, którym poszczęściło się w tym wcieleniu i kupili wygodne domki z widokiem na niebieską taflę Adriatyku. Wiecznie uśmiechnięty Nikola mógłby mieć równie dobrze 70 lat, jak i 107. Nowo napotkanemu towarzyszowi spaceru spogląda śmiało w oczy, jakby znał go od wieków. Ubrany w marynarkę i koszulę, śpieszy się co dzień w bliżej nieokreślonym kierunku. Od przyjaciółki dowiaduję się, że był niegdyś słynnym architektem, który u szczytu kariery pozostawił wszystko i osiadł nad morzem. Tam zaczął konstruować swoją fantazyjną, ostatnią budowlę, której szkielet widać z czubka góry. Zapytany o cel projektu Nikola niezmiennie odpowiadał: na samej górze najlepiej rozmawia się z Bogiem. Budowli nie ukończył, ale też nie porzucił. Dolne kondygnacje przysposobił do mieszkania i od lat pędził spokojne życie w domu z oszałamiającym widokiem na góry i morze. Medytował. Wydawał się całkowicie spełniony. Tylko tyle i aż tyle potrzebował do szczęścia. Bliskości natury i ludzi – podczas jednej z nieustannych wędrówek przez pola. Zawsze zdumiewała mnie pogoda jego ducha i upór, by zostać na tej ziemi, miast szukać komfortowego mieszkania w mieście, na które z pewnością byłoby go stać po sprzedaży atrakcyjnej nadmorskiej działki. Intrygowała mnie i uwierała ta jego umiejętność odcięcia się od dawnego życia i bycia architektem własnego losu.

Wąską dróżką wiodącą w dół, ku małej czarnogórskiej wioski, podąża niepozorny starszy pan. Znają go tu wszyscy, nawet tymczasowi mieszkańcy – Anglicy i Rosjanie, którym poszczęściło się w tym wcieleniu i kupili wygodne domki z widokiem na niebieską taflę Adriatyku. Wiecznie uśmiechnięty Nikola mógłby mieć równie dobrze 70 lat, jak i 107. Nowo napotkanemu towarzyszowi...

Na imię ma Władysław i zna go cała okolica. Mimo swojego podeszłego (80 lat) wieku potrafi zaskoczyć nawet nastolatków swoimi pomysłami. Choć żoną umarła i dzieci wyjechały daleko tak naprawdę nigdy nie jest sam. Całe dnie spędza na ogródkach działkowych gdzie pomaga w zarządzie i dokarmia bezpańskie koty, które chyba go lubią tak samo jak ja. W czasach swojej młodości walczył na wojnie w obronie naszego kraju i każdego dnia potrafi przytoczyć wesołą anegdotę z tamtych czasów. Zawsze dobrze doradzi i wesprze w trudnych chwilach ukazując pozytywy. Mogłabym jeszcze wiele o nim opowiadać lecz najlepiej to spotkać się z nim osobiście.

Na imię ma Władysław i zna go cała okolica. Mimo swojego podeszłego (80 lat) wieku potrafi zaskoczyć nawet nastolatków swoimi pomysłami. Choć żoną umarła i dzieci wyjechały daleko tak naprawdę nigdy nie jest sam. Całe dnie spędza na ogródkach działkowych gdzie pomaga w zarządzie i dokarmia bezpańskie koty, które chyba go lubią tak samo jak ja. W czasach swojej młodości...

Wojtek "Wojcieszek" Wasilewski ma mniej niż 30 lat - kolega z mojej radiowej ekipy. To aktywista, konferansjer i społecznik. Pracował m.in. w Radiu SFERA, Samorządzie Studenckim UMK, regularnie pomagał przy WOŚP. Nieustannie w ruchu, nieustannie dla ludzi. Zawsze wszędzie było go pełno i dla każdego miał w zanadżu jakiś kawał do opowiedzenia.
12 czerwca tego roku w wyniku tragicznego wypadku stracił prawą rękę aż po ramię. Nie załamał się, bo dobro, które rozdawał przez całe swoje życie zaczęło do niego wracać. W 4 miesiące Wojtek uzbierał ponad 50 tys. zł na protezę ręki - od rodziny, znajomych, kolegów, nieznajomych, ludzi którym sam wcześniej pomagał. Dobro, które dawał, zaczęło stopniowo do Wojtka wracać.
Nie zgodził się na korzystanie z internetowych tutoriali w stylu "Jak sobie poradzić bez jednej ręki" - twierdzi, że nie pozwoli sobie odebrać radości z rozgryzania samodzielnie tej trudnej życiowej gry w zaradność na wyższym levelu niż dotychczas.
Spotykając się ze znajomymi z radia zatańczył "Makarenę" ...jedną ręką. Nie stracił pogody ducha, nie poddał się. I nadal ma zamiar pracować jako konferansjer i społecznik, bo jak twierdzi "Wciąż mam czym trzymać mikrofon, także dlaczego nie?".
Wojtek to przykład chłopaka z przeciętnej polskiej miejscowości, który swoim życiem i postępowaniem wyrósł ponad przeciętność. To przykład mężczyzny, który nie poddaje się nawet wtedy, kiedy całe dotychczasowe życie staje na głowie. I nie traci przy tym ani krztyny pogody ducha...

Wojtek "Wojcieszek" Wasilewski ma mniej niż 30 lat - kolega z mojej radiowej ekipy. To aktywista, konferansjer i społecznik. Pracował m.in. w Radiu SFERA, Samorządzie Studenckim UMK, regularnie pomagał przy WOŚP. Nieustannie w ruchu, nieustannie dla ludzi. Zawsze wszędzie było go pełno i dla każdego miał w zanadżu jakiś kawał do opowiedzenia.
12 czerwca tego roku w wyniku...

Karol Wojtyła
Mężczyzna, który swoje życie poświęcił Bogu. Ale był przede wszystkim dla ludzi. Nie miał własnej rodziny i dzieci, ale kochał dzieci. Okazywał to każdym drobnym gestem, każdym uśmiechem w ich stronę, jak również każdym dotknięciem. Nigdy nie brakowało mu uśmiechu i dobrego słowa dla bliźnich, w trudnych czasach pomagał innym. Był przykładem cudownego mężczyzny, który mógłby być wzorem do naśladowania, dla każdego młodego chłopca i dorastającego mężczyzny.

Karol Wojtyła
Mężczyzna, który swoje życie poświęcił Bogu. Ale był przede wszystkim dla ludzi. Nie miał własnej rodziny i dzieci, ale kochał dzieci. Okazywał to każdym drobnym gestem, każdym uśmiechem w ich stronę, jak również każdym dotknięciem. Nigdy nie brakowało mu uśmiechu i dobrego słowa dla bliźnich, w trudnych czasach pomagał innym. Był przykładem cudownego...

Miał w sobie coś z czarodzieja, zapewne dlatego, że jego prawdziwy ojciec był niezwykle biegły w tej sztuce i każda rzecz stawała się posłuszna w jego rękach.
Nie wiem kim była matka tego mężczyzny, bowiem wychowywał się w przybranej rodzinie, po tym gdy ojciec go oddał. Chłopak miał szczęście- trafił na kochających rodziców, którzy pozwolili mu być tym, kim czuł, że jest. Mimo, że nieraz byli bliscy rozpaczy, widząc jak rujnuje swoje życie; robił wszystko na przekór i bez krzty strachu- nie odwrócili się od niego.
Głosił tezy, które dzisiaj określamy mianem minimalizmu, slow lif'u- ,,niczego na ten świat nie przynieśliśmy i niczego nie możemy wynieść, jeżeli mamy wyżywienie i odzież, poprzestawajmy na tym". Albo coś w stylu: ,,umiem się ograniczyć, umiem żyć w obfitości i niedostatku, nauczyłem się poprzestawać na tym co mam". Nie był hipokrytą, faktycznie żył skromnie, ale nigdy z tego powodu nie był nieszczęśliwy. To ludzie go zasmucali- chciwością, nienawiścią, pychą, ale mimo to obdarzył wszystkich bezgraniczną miłością i był w stanie wybaczyć im najpodlejsze postępki.
Pozwalał żeby go prześladowano, poniżano, twierdził, że nienawiść nie prowadzi do niczego, tylko szczera miłość może dać szczęście. Nie rzucał słów na wiatr- dał się zabić, biorąc wszystkie winy na siebie.
Większość uważała go za wariata, za szalonego guru, na którego moda przeminie. Chodzenie po wodzie, przemiana krwi w wino, w końcu zmartwychwstanie...mało popularne, infantylne, wzruszające słowa, łagodne usposobienie, zero waleczności, przebojowości, sprytu, bogactwa, osiągnięć naukowych i sportowych... A jednak... trudno uwierzyć, że powstały miejsca, w których ludzie się gromadzą, żeby go wspominać i rozmawiać z nim, że w chwilach rozpaczy kierują ku niemu myśli, błagając o ratunek. Trudno uwierzyć, że co roku miliony z nas celebrują jego przyjście na świat i że jest to najpiękniejszy czas w roku...

Miał w sobie coś z czarodzieja, zapewne dlatego, że jego prawdziwy ojciec był niezwykle biegły w tej sztuce i każda rzecz stawała się posłuszna w jego rękach.
Nie wiem kim była matka tego mężczyzny, bowiem wychowywał się w przybranej rodzinie, po tym gdy ojciec go oddał. Chłopak miał szczęście- trafił na kochających rodziców, którzy pozwolili mu być tym, kim czuł, że jest....

Mój tata,który mimo ciężkiej pracy, zawsze przychodził do mnie i bawił się lalkami,, który czesał mi najładniejsze warkocze, takie jakich całe przedszkole mi zazdrościło, który czytał mi książki na dobranoc, który odprowadzał mnie do szkoły i całował w czoło na "dowidzenia", który gotował najlepszy budyń czekoladowy na świcie, który przy pierwszym spotkaniu z moim chłopakiem obrazowo opisał mu co mu zrobi jeżeli choć raz przez niego będę płakać, który na święta przynosił najładniejszą choinkę z jarmarku, który zawsze mnie rozśmieszał,który zabierał na wyprawy w góry i nad jezioro.
Mój tata jest mężczyzną na przykładzie, którego inni mogli by się wzorować, jest moim bohaterem.

Mój tata,który mimo ciężkiej pracy, zawsze przychodził do mnie i bawił się lalkami,, który czesał mi najładniejsze warkocze, takie jakich całe przedszkole mi zazdrościło, który czytał mi książki na dobranoc, który odprowadzał mnie do szkoły i całował w czoło na "dowidzenia", który gotował najlepszy budyń czekoladowy na świcie, który przy pierwszym spotkaniu z moim...

Wyjątkowym mężczyzną (i ważnym w moim życiu) jest Vincent van Gogh. Kiedy byłam nastolatką, przeczytałam jego korespondencję wymienioną z bratem Theo i lektura tej książki bardzo na mnie wtedy wpłynęła. Choć dla świata był niezrozumiany i ekscentryczny, Jego wrażliwość wyprzedziła epokę i upięknia do dziś ściany muzeów w Amsterdamie czy Nowym Jorku. Dla współczesnych mężczyzn może być przykładem tego, że warto odważnie podążać za głosem swojego serca i tworzyć to, co pali duszę od środka.

Wyjątkowym mężczyzną (i ważnym w moim życiu) jest Vincent van Gogh. Kiedy byłam nastolatką, przeczytałam jego korespondencję wymienioną z bratem Theo i lektura tej książki bardzo na mnie wtedy wpłynęła. Choć dla świata był niezrozumiany i ekscentryczny, Jego wrażliwość wyprzedziła epokę i upięknia do dziś ściany muzeów w Amsterdamie czy Nowym Jorku. Dla współczesnych...

Mój tata Mick Jagger - prekursor ze wsi
W moim domu przeważa pierwiastek damski, ale w żadnym wypadku nie z tego powodu cenię pierwiastek męski w moim tacie.
Dla mnie nie do przecenienia… Był dla mnie jak dziś dla dziecka wybór: ogólnodotępny Internet czy książka... A wygrywa to drugie. Mimo, że stara i w obskurnej oprawie. Liczy się treść… Zawsze wysłucha, zrozumie. Wspólne czytanie bajek, razem biwakowanie w lesie, opiekowanie się chorymi zwierzętami, albo dojenie krów, chodzenie na niedzielne spacery i jeżdzenie na rowerowe wycieczki po okolicy. Koleżanki i koledzy mi zazdrościli, bo ich ojcowie nie mieli dla nich czasu, wypełniali swoje zawodowe funkcje, a po wywiadówce zdejmowali pasek od spodni.
Tata towarzyszył mi w dzieciństwie i dojrzewaniu. Pomagał odrabiać lekcje oraz dyskutować ze mną o filmach i muzyce, a później o moich wyborach i świecie. Może nie byłby taki wspaniały, gdybym nie pojawił się w jego życiu wcześniej…?! Tego nie jestem pewien, ale wiem, że stał się dla mnie wzorem ojcostwa. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby, że w wieku pomenopauzalnym chodził na wywiadówki i był najbardziej zaangażowanym rodzicem jakiego w historii miała moja szkoła.

Mój tata Mick Jagger - prekursor ze wsi
W moim domu przeważa pierwiastek damski, ale w żadnym wypadku nie z tego powodu cenię pierwiastek męski w moim tacie.
Dla mnie nie do przecenienia… Był dla mnie jak dziś dla dziecka wybór: ogólnodotępny Internet czy książka... A wygrywa to drugie. Mimo, że stara i w obskurnej oprawie. Liczy się treść… Zawsze wysłucha, ...

Mężczyzna, którego chce opisać jest wyjątkowy. Szybko zjednuje sobie ludzi i zawsze stara się pomóc innym. Jest dobrym, uczciwym człowiekiem. Odmienił moje życie, od kiedy tylko się spotkaliśmy. Potrafi świetnie doradzić, ale również opierdzielić jak robię coś źle. Zawsze odbiera ode mnie telefon i z uwagą słucha co mam do powiedzenia. Moje problemy rozwiązuje szybciej niż sznurówki w bucie. Nie zdziera ze mnie pieniędzy, a dzięki niemu moje auto wciąż jeździ. Mój ulubiony mężczyzna - mój mechanik!:D

Mężczyzna, którego chce opisać jest wyjątkowy. Szybko zjednuje sobie ludzi i zawsze stara się pomóc innym. Jest dobrym, uczciwym człowiekiem. Odmienił moje życie, od kiedy tylko się spotkaliśmy. Potrafi świetnie doradzić, ale również opierdzielić jak robię coś źle. Zawsze odbiera ode mnie telefon i z uwagą słucha co mam do powiedzenia. Moje problemy rozwiązuje szybciej niż...

Mój narzeczony Grzegorz – osoba nieprzeciętna, żyjąca po swojemu, niezważająca na konwencje społeczne, nieznosząca tekstów typu: coś wypada albo czegoś nie wypada, bezkompromisowy, nonkonformista na wielu polach, wolny duch, uwielbiający długie piesze wycieczki po okolicznych lasach, parkach narodowych, polach i ścieżkach, ceniący sobie kulturę i tężyznę fizyczną , ale raczej jako element codziennej higieny i chęć bycia sprawnym niż imponowanie sylwetką (mimo że mógłby). Porzucił korporację na rzecz bycia swoim własnym szefem i decydowania o własnym czasie i zleceniach. Inteligentny, błyskotliwy, oczytany. Kochający i uwielbiający mnie, o czym codziennie mnie zapewnia miłym słowem lub gestem. Miłośnik zwierząt, jeden z pierwszych wyprowadzaczy psów z rodzimego schroniska. Człowiek jakby z innej epoki.

Mój narzeczony Grzegorz – osoba nieprzeciętna, żyjąca po swojemu, niezważająca na konwencje społeczne, nieznosząca tekstów typu: coś wypada albo czegoś nie wypada, bezkompromisowy, nonkonformista na wielu polach, wolny duch, uwielbiający długie piesze wycieczki po okolicznych lasach, parkach narodowych, polach i ścieżkach, ceniący sobie kulturę i tężyznę fizyczną , ale...