Zdecydowanie jestem osobą, której wszystko przytrafia się na opak, niż to sobie zaplanuje.
1. Nastawianie budzika na taką godzinę by móc wypić na spokojnie kawę i przywitać chwilową zadumą dzień... W praktyce - trzykrotnie przestawiany budzik,a w finale mam pół godziny na ogarnięcie się, co często kończy się wylaniem kawy.
2. Pożądek w szafie. Zawsze ambitne plany po poskładaniu ubrań by utrzymać je w tym stanie na dłużej - w praktyce kończy się bałaganem już na trzeci dzień.
3. Układanie planu co mam zrobić przez cały tydzień - i tak później robię wszystko na ostatnią chwilę.
Jest jeszcze wiele innych rzeczy. Mimo to jakoś wychodzi mi wszystko na prostą. A moim zachowaniem rozbawiam bliskich i samą siebie. No i pomimo zwyczajnego przebiegu każdego dnia, są one na swój sposób wyjątkowe. 🙂

Zdecydowanie jestem osobą, której wszystko przytrafia się na opak, niż to sobie zaplanuje.
1. Nastawianie budzika na taką godzinę by móc wypić na spokojnie kawę i przywitać chwilową zadumą dzień... W praktyce - trzykrotnie przestawiany budzik,a w finale mam pół godziny na ogarnięcie się, co często kończy się wylaniem kawy.
2. Pożądek w szafie. Zawsze ambitne plany po...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zdecydowanie jestem osobą, której wszystko przytrafia się na opak, niż to sobie zaplanuje.
1. Nastawianie budzika na taką godzinę by móc wypić na spokojnie kawę i przywitać chwilową zadumą dzień... W praktyce - trzykrotnie przestawiany budzik,a w finale mam pół godziny na ogarnięcie się, co często kończy się wylaniem kawy.
2. Pożądek w szafie. Zawsze ambitne plany po poskładaniu ubrań by utrzymać je w tym stanie na dłużej - w praktyce kończy się bałaganem już na trzeci dzień.
3. Układanie planu co mam zrobić przez cały tydzień - i tak później robię wszystko na ostatnią chwilę.
Jest jeszcze wiele innych rzeczy. Mimo to jakoś wychodzi mi wszystko na prostą. A moim zachowaniem rozbawiam bliskich i samą siebie. No i pomimo zwyczajnego przebiegu każdego dnia, są one na swój sposób wyjątkowe. 🙂

Zdecydowanie jestem osobą, której wszystko przytrafia się na opak, niż to sobie zaplanuje.
1. Nastawianie budzika na taką godzinę by móc wypić na spokojnie kawę i przywitać chwilową zadumą dzień... W praktyce - trzykrotnie przestawiany budzik,a w finale mam pół godziny na ogarnięcie się, co często kończy się wylaniem kawy.
2. Pożądek w szafie. Zawsze ambitne plany po...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Perfekcyjni ludzie są nudni przewidywalni, więc przesadnie nie kontroluję mojego życia z jednym wyjątkiem kontrole mam nad budzikiem ,ustawiam żeby zadzwonił a reszta układa się sama. Czasem w biegu czasem na trafił chybił a czasem pół żartem pół serio, kontroli mówię stanowcze nie!!!

Perfekcyjni ludzie są nudni przewidywalni, więc przesadnie nie kontroluję mojego życia z jednym wyjątkiem kontrole mam nad budzikiem ,ustawiam żeby zadzwonił a reszta układa się sama. Czasem w biegu czasem na trafił chybił a czasem pół żartem pół serio, kontroli mówię stanowcze nie!!!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W głowie jestem zorganizowana, mniej jeśli przychodzi do egzekwowania tego. Dążę do stania się najlepszą wersją siebie z której będę zadowolona. Powtarzam sobie wtedy " Paulina, którą chcesz być nie zostawia brudnych naczyń w zlewie więc DO ROBOTY!" no i cóż ... zmywam :D

W głowie jestem zorganizowana, mniej jeśli przychodzi do egzekwowania tego. Dążę do stania się najlepszą wersją siebie z której będę zadowolona. Powtarzam sobie wtedy " Paulina, którą chcesz być nie zostawia brudnych naczyń w zlewie więc DO ROBOTY!" no i cóż ... zmywam :D

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Aby utrzymać rzeczywistość w ryzach postępuje niczym Adaś Miauczyński w Dniu Świra. Dzięki stale powtarzającej się sekwencji czynności osiągnąłem stan perfekcji i życie przypomina film Dzień świstaka.
Ż A R T!

Aby utrzymać rzeczywistość w ryzach postępuje niczym Adaś Miauczyński w Dniu Świra. Dzięki stale powtarzającej się sekwencji czynności osiągnąłem stan perfekcji i życie przypomina film Dzień świstaka.
Ż A R T!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Eee...poukładane jak w pudełeczku od-do.Pozamiatane i zaplanowane na 100 lat do przodu...Nigdy! Jasne,że nie biję na głowę "chomików" gromadzących tony śmieci,ani ofiar perfekcyjnej pani domu....Ale...Nie kurz pod wersalką albo mycie codziennie lodówki jest moim sensem życia.A gdzie dreszczyk emocji i otwarte okno na spotkanie z niewiadomym??? Czasem płynę z nurtem losu: ładna pogoda?No to pranie...Mam wenę- grzebię w ogródku...Czasem leń mnie dopada- dziury w niebie nie będzie.Kiedy przesadzę zawsze ma mojej drodze stoi jakaś szafka- walnięcie małym palcem pomaga trzymać się ziemi i nie zapominać o ważnych - nieuniknionych obowiązkach.

Eee...poukładane jak w pudełeczku od-do.Pozamiatane i zaplanowane na 100 lat do przodu...Nigdy! Jasne,że nie biję na głowę "chomików" gromadzących tony śmieci,ani ofiar perfekcyjnej pani domu....Ale...Nie kurz pod wersalką albo mycie codziennie lodówki jest moim sensem życia.A gdzie dreszczyk emocji i otwarte okno na spotkanie z niewiadomym??? Czasem płynę z nurtem losu:...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedyś starałam się mieć wszystko pod kontrolą. Czasami stawałam na rzęsach, by sprawy toczyły się po mojej myśli. Jednak z upływem czasu, gdy robiłam się coraz starsza, gdy miałam coraz mniej sił, a coraz więcej dolegliwości zdrowotnych, to przestałam trzymać to wszystko w ryzach. Na dłuższą metę chyba nie da się "żyć pod linijkę". I wiecie co? teraz jest nawet lepiej. Jeśli sytuacja tego wymaga, to biorę sprawy w swoje ręce i kieruję swoim życiem. Jeżeli zaś mogę sobie coś odpuścić, nie jest to tak istotne wydarzenie, to daję losowi pokierować sprawami. I niekiedy myślę, że co ma być, to będzie. Życie jest zbyt kruche i krótkie, by spinać się z byle powodu. Szkoda naszej energii na planowanie tego, na co nie mamy wpływu. Żyjmy i cieszmy się życiem - takim, jakie jest.

Kiedyś starałam się mieć wszystko pod kontrolą. Czasami stawałam na rzęsach, by sprawy toczyły się po mojej myśli. Jednak z upływem czasu, gdy robiłam się coraz starsza, gdy miałam coraz mniej sił, a coraz więcej dolegliwości zdrowotnych, to przestałam trzymać to wszystko w ryzach. Na dłuższą metę chyba nie da się "żyć pod linijkę". I wiecie co? teraz jest nawet lepiej....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Muszę sobie radzić. Kiedyś pozwalałam sobie na luz, ale po śmieci ojca, gdy wszystko spadło na moją głowę, nauczyłam się samokontroli i zorganizowania. Mam na to kilka sposób.
- Listy (z zakupami, rzeczami do zrobienia);
- Kalendarz ze spotkaniami i zadaniami;
- Kalendarz z planami na miesiąc - rozplanowywanie sobie najważniejszych rzeczy, rozkładanie ich na etapy;
- Plan na rok (w każdy grudzień zapisuję co chcę zrobić i osiągnąć, by w grudniu następnego roku sprawdzić co mi się udało)
- Zadania miesięczne - uczące regularnego działania...
i wiele innych, które są sekretem mojego poukładania i zaradności.

Muszę sobie radzić. Kiedyś pozwalałam sobie na luz, ale po śmieci ojca, gdy wszystko spadło na moją głowę, nauczyłam się samokontroli i zorganizowania. Mam na to kilka sposób.
- Listy (z zakupami, rzeczami do zrobienia);
- Kalendarz ze spotkaniami i zadaniami;
- Kalendarz z planami na miesiąc - rozplanowywanie sobie najważniejszych rzeczy, rozkładanie ich na etapy;
- Plan...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moje życie było zawsze poukładane, wszystko miałam zaplanowane i realizowałam wyznaczone sobie cele dość skrupulatnie. Określałam sobie ramy czasowe i finansowe, chciałam być zawsze i we wszystkim najlepsza. Wiele jednak we mnie zmieniły narodziny mojego syna. To właśnie on wywrócił wszystko do góry nogami, a w moim życiu zapanował haos. Początkowo wpędzało mnie to w kiepski nastrój. Trochę tak jakby ten mały człowiek odsłonił wszystkie słabe strony mojego perfekcyjnego życia. Dziś już wiem, że nie sposób wszystkiego mieć pod kontrolą, a życie lubi zaskakiwać i uczyć pokory. A jakie są moje sposoby na utrzymanie rzeczywistości w ryzach? Przede wszystkim cierpliwość, czasem systematyczność działania, ale też i wspaniała umiejętność "odpuszczania sobie". Czasem warto przewartościować swoje życie i ustalić dla niego nowe priorytety. Teraz już wiem, że nie byłam szczęśliwa realizując kolejne plany sprzedażowe firmy. Jestem szczęśliwa teraz, bo wiem, że dzięki mnie szczęśliwe jest moje dziecko i moja rodzina. Nauczyłam się, że nie wszystko muszę zrobić akurat w tym momencie i że świat nie zawali się, gdy zamiast zmywać naczynia zaraz po kolacji, najpierw poczytam dziecku jego ulubioną bajkę. O dziwo, brudny piekarnik również nie spowoduje trzęsienia ziemii, czy innego kataklizmu, jeśli poczeka z umyciem do jutra. Życie toczy się dalej, chociaż nie wszystko jest już w nim ułożone równo jak od linijki. Teraz życie ma dla mnie wielką wartość, jest pełne pięknych chwil i emocji, a co najlepsze wcale nie jest gorsze od tego jakie było, gdy wszędzie panował ład i czysta kalkulacja.

Moje życie było zawsze poukładane, wszystko miałam zaplanowane i realizowałam wyznaczone sobie cele dość skrupulatnie. Określałam sobie ramy czasowe i finansowe, chciałam być zawsze i we wszystkim najlepsza. Wiele jednak we mnie zmieniły narodziny mojego syna. To właśnie on wywrócił wszystko do góry nogami, a w moim życiu zapanował haos. Początkowo wpędzało mnie to w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myślę, że bliżej mi do Anastazji niż do Alicji, bo jestem chaosem. Wiem co gdzie jest jeśli mam bałagan. Ile razy sprzątałam pokój tyle razy po kilku minutach znów panował chaos, gdyż nic nie mogłam znaleźć i zaczęło się przetrząsanie. Tak więc sprawiam wrażenie niezorganizowanej, a jednak większość dnia poświęcam na codziennej rutynie ćwiczeń, posiłków i obowiązków.
Mieszanka wybuchowa jak aktywny wulkan co ciągle dymi, ale nie da się przewidzieć kiedy (ani czy w ogóle) wybuchnie.

Myślę, że bliżej mi do Anastazji niż do Alicji, bo jestem chaosem. Wiem co gdzie jest jeśli mam bałagan. Ile razy sprzątałam pokój tyle razy po kilku minutach znów panował chaos, gdyż nic nie mogłam znaleźć i zaczęło się przetrząsanie. Tak więc sprawiam wrażenie niezorganizowanej, a jednak większość dnia poświęcam na codziennej rutynie ćwiczeń, posiłków i obowiązków.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej