《Introwertyczna radość》 czyli coś, co czuję, ale nie ubieram w słowa.
W środku eksplozja barw i dźwięków, a na zewnątrz zdawkowe "cieszę się", poparte lekkim uśmiechem.

Książka o takim tytule mogłaby być poradnikiem na temat intymności przeżywania swych doświadczeń we współczesnym świecie, gdzie ludzie mają tendencję do dzielenia się z całą planetą tym, czego doświadczają, od porannej jajecznicy, która była całkiem smaczna, po fakt że jadą tramwajem i cieszą się słonecznym blaskiem.

《Introwertyczna radość》 czyli coś, co czuję, ale nie ubieram w słowa.
W środku eksplozja barw i dźwięków, a na zewnątrz zdawkowe "cieszę się", poparte lekkim uśmiechem.

Książka o takim tytule mogłaby być poradnikiem na temat intymności przeżywania swych doświadczeń we współczesnym świecie, gdzie ludzie mają tendencję do dzielenia się z całą planetą tym, czego doświadczają,...

SERIO?! Gdyż zawsze pozostaje we mnie jakaś drobinka niedowierzania, że stało się coś fajnego, pozytywnego, inspirującego. Taka realistka ze mnie- wolę dopytać niż cieszyć się przedwcześnie. Książka o tym tytule mogłaby być poradnikiem jak budować relacje z ludźmi oparte na wzajemnym zaufaniu. W tych czasach- przyznajcie- SERIO jest trudno tak ufać bezgranicznie.

SERIO?! Gdyż zawsze pozostaje we mnie jakaś drobinka niedowierzania, że stało się coś fajnego, pozytywnego, inspirującego. Taka realistka ze mnie- wolę dopytać niż cieszyć się przedwcześnie. Książka o tym tytule mogłaby być poradnikiem jak budować relacje z ludźmi oparte na wzajemnym zaufaniu. W tych czasach- przyznajcie- SERIO jest trudno tak ufać bezgranicznie.

Zwykle staram się być powściągliwa w okazywaniu emocji i dotyczy to również wybuchów radości. Szaloną radość zwykle przeżywam wewnętrznie, okazując to jedynie promiennym uśmiechem. Jeśli zdarzy mi się już jakoś to wypowiedzieć na głos, to – ponieważ sarkastyczna ze mnie osoba – mówię najwyżej „juhu, juhu” dość prześmiewczym tonem. A książka pod takim tytułem, ze względu na ten ironiczny wydźwięk, mogłaby nazywać się „Juhu, juhu, i tak wszyscy umrzemy”.

Zwykle staram się być powściągliwa w okazywaniu emocji i dotyczy to również wybuchów radości. Szaloną radość zwykle przeżywam wewnętrznie, okazując to jedynie promiennym uśmiechem. Jeśli zdarzy mi się już jakoś to wypowiedzieć na głos, to – ponieważ sarkastyczna ze mnie osoba – mówię najwyżej „juhu, juhu” dość prześmiewczym tonem. A książka pod takim tytułem, ze względu na...

Ja jak znajdę coś czego szukam to mówię bingo. I taki tytuł mogłaby nosić ta książka. Takie poruszanie się od nitki do kłębka.

Ja jak znajdę coś czego szukam to mówię bingo. I taki tytuł mogłaby nosić ta książka. Takie poruszanie się od nitki do kłębka.

Jestem wielka! Za każdym razem, gdy odniosę sukces, słowa te pojawiają się na moich ustach. To samo mówią ludzie, których spotykam pierwszy raz z życiu. Wpatrują się we mnie, jakby ujrzeli zjawę nie z tej ziemi. Nigdy nie przeglądałam w sklepach ciuchów rozmiaru S. Jadam lody truskawkowe nie licząc kalorii. Żyję tak, jak każdy normalny człowiek. Jestem przecież normalna. Jak setki, a nawet tysiące kobiet, których krągłości odbiegają od kształtów smukłych modelek na wybiegu. Żyje swoim życiem. Jestem niezależna, spełniona. Gdy jednak widzę zdumiony wzrok nowo poznanej osoby, pojawiającą się niepewność, czy aby na pewno jestem odpowiednim człowiekiem, by powierzyć mi pewne zadania, kłębiące się wątpliwości, czy ktoś o wypukłych kształtach jest wart uwagi, zaczynam wątpić. I o tym była by książka "Jestem wielka". O perypetiach wielkiej kobiety. O uprzedzeniach, związkach, ludzkich relacjach, małych grzeszkach i dużych przyjemnościach. O tym, jak duża kobieta staje się wielka. Osiąga sukces w życiu zawodowym i w życiu prywatnym. Maleńka, jesteś wielka! Pomimo swojego rozmiaru XXL.

Jestem wielka! Za każdym razem, gdy odniosę sukces, słowa te pojawiają się na moich ustach. To samo mówią ludzie, których spotykam pierwszy raz z życiu. Wpatrują się we mnie, jakby ujrzeli zjawę nie z tej ziemi. Nigdy nie przeglądałam w sklepach ciuchów rozmiaru S. Jadam lody truskawkowe nie licząc kalorii. Żyję tak, jak każdy normalny człowiek. Jestem przecież normalna....

,,Jupi!''. Tytuł zabawny a więc i książka nie może być nudna. Byłaby to wesoła opowieść o studenckich latach w akademiku. O poznawaniu nowych ludzi, życiu w wielkim świecie, odnalezieniu się na uniwersytecie. Zawierałaby w sobie rady i anegdotki dotyczące młodzieńczych lat. Byłaby to luźna, przyjemna opowiastka, którą miło czytałoby się do poduszki. Pisana prostym językiem, zrozumiała dla każdego odbiorcy. Całość utrzymana w klimacie lat dziewięćdziesiątych, by było jeszcze ciekawiej.
Kilku głównych bohaterów spotyka się w swoim wspólnym mieszkaniu - akademiku. Jeszcze się nie znają. Nie wiedzą jakie przygody ich czekają. Wiedzą jedno - muszą trzymać się razem.

,,Jupi!''. Tytuł zabawny a więc i książka nie może być nudna. Byłaby to wesoła opowieść o studenckich latach w akademiku. O poznawaniu nowych ludzi, życiu w wielkim świecie, odnalezieniu się na uniwersytecie. Zawierałaby w sobie rady i anegdotki dotyczące młodzieńczych lat. Byłaby to luźna, przyjemna opowiastka, którą miło czytałoby się do poduszki. Pisana prostym językiem,...

"Ja Cię kręcę! " czyli jak można się domyślić jakichś zakręconych przygód studentki z nerwicą natręctw, która opowiada przekomiczne historie o tym jak zdobywała chłopaków, którzy ją " kręcili ".

"Ja Cię kręcę! " czyli jak można się domyślić jakichś zakręconych przygód studentki z nerwicą natręctw, która opowiada przekomiczne historie o tym jak zdobywała chłopaków, którzy ją " kręcili ".

"Jest rzoz!"
"RZOZ", to w gwarze góralskiej "zacięcie", "chęć do życia", "radość". W tym słowie mieści się nieopisana energia, bardzo je lubię i często używam.
Zaś czego mogłaby dotyczyć książka pt. "Rzoz"? To proste - byłby to zbiór opowiadań o miłości do życia, o tym, że nawet jeśli jest paskudnie, to i tak warto żyć i wykrzesać z siebie ten "rzoz", niezbędny do zmiany na lepsze.

"Jest rzoz!"
"RZOZ", to w gwarze góralskiej "zacięcie", "chęć do życia", "radość". W tym słowie mieści się nieopisana energia, bardzo je lubię i często używam.
Zaś czego mogłaby dotyczyć książka pt. "Rzoz"? To proste - byłby to zbiór opowiadań o miłości do życia, o tym, że nawet jeśli jest paskudnie, to i tak warto żyć i wykrzesać z siebie ten "rzoz", niezbędny do zmiany...

"O ku*wa!" Może damie nie przystoi (dzięki Bogu - nie jestem damą), może kobiecie nie wypada (na szczęście łamiemy te stereotypy, nawet tutaj, w wypowiedziach konkursowych), ale nic nie zastąpi mi tego wyrażenia. Takie to typowo polskie, trochę dresikowe, trochę wieje niewychowaniem (ale zapewniam, że rodzice wychować się mnie starali) - jednak z biegiem lat przekonałam się, że to jedno słowo może zastąpić tysiąc innych i wyrazić niemal wszelkie uczucia. Akurat tego sformułowania używam, gdy jestem w szoku, gdy usłyszę baaardzo zaskakującą lub też właśnie radosną nowinę. Gdy coś mi nie idzie syczę pod nosem "ku*wa mać", a to przecież zasadnicza różnica. ;)

Czy mogłaby powstać książka o takim tytule? Skoro Polacy przeżyli na okładce "Ch**ową Panią Domu", to jedna niewinna "ku*wa" nie powinna ich zdziwić. A o czym mogłaby być? O naszych, polskich zachowaniach, pewnych zwyczajach, kulturze (albo jej braku) i ogólnie o polskości takiej na co dzień. Co nas charakteryzuje, wyróżnia na tle innych narodów.

"O ku*wa!" Może damie nie przystoi (dzięki Bogu - nie jestem damą), może kobiecie nie wypada (na szczęście łamiemy te stereotypy, nawet tutaj, w wypowiedziach konkursowych), ale nic nie zastąpi mi tego wyrażenia. Takie to typowo polskie, trochę dresikowe, trochę wieje niewychowaniem (ale zapewniam, że rodzice wychować się mnie starali) - jednak z biegiem lat przekonałam...

Mazel tow. Jak zostałam korepetytorką w domu ortodoksyjnych Żydów[bookLink]4849413|Mazel tow. Jak zostałam korepetytorką w domu ortodoksyjnych Żydów[/bookLink]

Mazel tow. Jak zostałam korepetytorką w domu ortodoksyjnych Żydów[bookLink]4849413|Mazel tow. Jak zostałam korepetytorką w domu ortodoksyjnych Żydów[/bookLink]

 [bookCover]4849413|Mazel tow. Jak zostałam korepetytorką w domu ortodoksyjnych Żydów[/bookCover]