Tę rundę wygrała. Leżę na kanapie i słyszę JEJ śmiech dobiegający z dołu. Poszło jak zwykle o niepozmywane naczynia. A znokautowała mnie tylko dzięki zepsutej zupie. Rozglądam się wokół, ale nie widząc niczego, co mogłoby posłużyć za broń, podnoszę się i idę na strych. Chwytam mały pistolet na wodę, należący niegdyś do mojego brata, szpulę wściekle różowej grubej nici i lusterko z pozłacaną ramą. Schodzę na dół jak najciszej, gdyż ONA ma wyczulony zmysł słuchu. Jak zresztą wszystkie inne zmysły!
Lusterko kładę na stoliczku w salonie i cicho czekam. Po zaledwie kilku minutach słyszę kroki. Wchodzi z misą sałatki owocowej, która upada z brzękiem na ziemię, gdy widzi wycelowany pistolet.
- Nie! – krzyczy z rozpaczą i piszczy, kiedy woda niszczy jej trwałą.
Dopada do lusterka i zaczyna oglądać swoją zrujnowaną fryzurę i rozpłynięty makijaż, a w tym czasie ja obwiązuję ją szybko nicią i skutecznie unieruchamiam.
- Nadal przeszkadza ci, że nie pozmywałam wieczorem naczyń, mamusiu? – pytam złośliwie.

Tę rundę wygrała. Leżę na kanapie i słyszę JEJ śmiech dobiegający z dołu. Poszło jak zwykle o niepozmywane naczynia. A znokautowała mnie tylko dzięki zepsutej zupie. Rozglądam się wokół, ale nie widząc niczego, co mogłoby posłużyć za broń, podnoszę się i idę na strych. Chwytam mały pistolet na wodę, należący niegdyś do mojego brata, szpulę wściekle różowej grubej nici i...

Studiuję już 4 rok, więc wiele bitew o słoik za mną. W trakcie walki dla mojego wroga nie liczy się to, że jestem dorosła, potrafię ugotować coś więcej niż wodę na herbatę oraz fakt, że koło domu niedawno wyrósł mi już trzeci sklep spożywczy.
Aby spełnić swój matczyny obowiązek wróg wciska mi do torby kolejny słój z bigosem, opakowanie surowego makaronu i żółty ser – produkty pierwszej potrzeby, bez których według mamy nie poradzę sobie z życiem.

Dziś będzie inaczej - myślę sobie – dziś ją pokonam. Wszystko dokładnie zaplanowałam.
Po pierwsze - wzięłam tylko miniaturową torebkę, w której nie zmieści się nawet opakowanie żółtego sera. Po drugie, przyjechałam autobusem, a mama na pewno nie skaże mnie na dwie godziny spędzone w wyjątkowo tłocznym środku transportu i kolejne 15 minut pieszej drogi do mieszkania z reklamówką pełną bigosu. Trzeci punkt mojego planu jest kluczowy – przyjechałam dokładnie w dzień, kiedy mamę odwiedza również moja siostra z dziećmi. Kto przejmowałby się małą niepozorną mną, kiedy może dokarmiać słojami bigosu cudowne wnuczki?

Ostatnie godziny to był istny pokaz finezji w faszerowaniu dzieci. Córki siostry ledwo oddychają z przejedzenia. Idę do przedpokoju ubrać buty i udaję, że wcale nie zauważyłam torby wypchanej bigosem po brzegi. Dziękuję za obiad i dotykam klamki w głowie przybijając sobie mentalną piątkę za pięknie rozegraną bitwę.

- Poczekaj chwilkę – mówi mama – zaraz Cię odwiozę. Przecież bigos nie będzie jechał autobusem!

Studiuję już 4 rok, więc wiele bitew o słoik za mną. W trakcie walki dla mojego wroga nie liczy się to, że jestem dorosła, potrafię ugotować coś więcej niż wodę na herbatę oraz fakt, że koło domu niedawno wyrósł mi już trzeci sklep spożywczy.
Aby spełnić swój matczyny obowiązek wróg wciska mi do torby kolejny słój z bigosem, opakowanie surowego makaronu i żółty ser –...

30.10.2008r. Dzień do Halloween, dwa dni do Wszystkich Świętych. Godzina 13:42, słyszę szybkie i głośne kroki zmierzające do mego pokoju. To już blisko, od wojny dzielą mnie sekundy. Jestem dobrze wyposażona, moją bronią jest wydrążona dynia, maska Freddiego Krugera oraz świeca. Za drzwiami słyszę oddech, intruz Mama na horyzoncie, a więc BITWA O HALLOWEEN ROZPOCZĘTA, równo o 13:44.
-Jutro wieczorem pójdziesz odebrać kwiaty, które zamówiłam dla świętej pamięci pani Eli i razem pójdziemy je zanieść, a potem jeszcze odwiedzimy twoją prababkę i pojedziemy na cmentarz do pobliskiej wioski, muszę odwiedzić pana Zbyszka, a pojutrze nie zdążymy tego zrobić, bo jedziemy na groby do mojej rodzinnej miejscowości.
-Przykro mi, ale nie ma takiej mowy. Jutro wieczorem idę do Magdy, zrobimy maraton horrorów i...
-Bez dyskusji, nawet nie ma takiej mowy!
-Ale mamo, kupiłam już maskę Freddiego Krugera, wyciełam dynie i zapaliłam świeczkę odganiającą złe moce.
-Niech tylko tata przyjdzie...
Maska, świeczka i dynia kontra broń mamy, czyli tata. Kto wygrał? Zła moc, której świeczka nie była w stanie odgonić. Nie ma mocnych na intruza mamę, a tata jest po prostu pod jej silnym wpływem. Dwoje na jednego, nie ma szans. Widząc, że gaszę świeczkę i ściągam maskę, na odchodnę dodała:
-Miąższ z dyni zanieś do kuchni, ugotuje na jutro zupę.

30.10.2008r. Dzień do Halloween, dwa dni do Wszystkich Świętych. Godzina 13:42, słyszę szybkie i głośne kroki zmierzające do mego pokoju. To już blisko, od wojny dzielą mnie sekundy. Jestem dobrze wyposażona, moją bronią jest wydrążona dynia, maska Freddiego Krugera oraz świeca. Za drzwiami słyszę oddech, intruz Mama na horyzoncie, a więc BITWA O HALLOWEEN ROZPOCZĘTA, równo...

Zakon Rozbitej Soczewki[bookLink]4821958|Zakon Rozbitej Soczewki[/bookLink]

Zakon Rozbitej Soczewki[bookLink]4821958|Zakon Rozbitej Soczewki[/bookLink]

 [bookCover]4821958|Zakon Rozbitej Soczewki[/bookCover]