Moim domem bez wątpienia najlepiej zaopiekowała się Maryla z książki "Ania z Zielonego Wzgórza". Maryla to gospodyni na sto fajerek, jak to się u nas na wschodzie mówi. Pracowita, zaradna, lubiąca porządek. Maryla to najlepsza gwarancja bezpieczeństwa i czystości twojego mieszkania. Nie musiałabym się martwić ani o porządek, ani o bezpieczeństwo. Maryla to osoba bezkompromisowa, nie dała sobie w kaszę dmuchać. Nie pozwoliłaby okraść mieszkania nawet najbardziej przebiegłemu bandycie. A jeśli chodzi o porządek to zadbałaby o każdy najmniejszy szczegół: umyte podłogi, ugotowany obiad, upieczony smakołyk na deser, uprane pranie, uprasowane i poskładane w idealną kosteczkę.

Moim domem bez wątpienia najlepiej zaopiekowała się Maryla z książki "Ania z Zielonego Wzgórza". Maryla to gospodyni na sto fajerek, jak to się u nas na wschodzie mówi. Pracowita, zaradna, lubiąca porządek. Maryla to najlepsza gwarancja bezpieczeństwa i czystości twojego mieszkania. Nie musiałabym się martwić ani o porządek, ani o bezpieczeństwo. Maryla to osoba...

Hermione Granger, czarodziejce z "Harrego Pottera". Po pierwsze to odpowiedzialna i sumienna osoba. Po druge to czarownica, więc mogłaby szybciutko doprowadzić mój dom do porządku za pomocą magii. Poza tym tak jak ja kocha książki więc miałaby u mnie jakieś zajęcie.

Hermione Granger, czarodziejce z "Harrego Pottera". Po pierwsze to odpowiedzialna i sumienna osoba. Po druge to czarownica, więc mogłaby szybciutko doprowadzić mój dom do porządku za pomocą magii. Poza tym tak jak ja kocha książki więc miałaby u mnie jakieś zajęcie.

Świgoń Małgorzacie - autorce książki "Niezła pani domu. Sposoby prawie na wszystko" . Wróciłabym do wysprzątanego mieszkania.

Świgoń Małgorzacie - autorce książki "Niezła pani domu. Sposoby prawie na wszystko" . Wróciłabym do wysprzątanego mieszkania.

Swój dom pozostawiłam bym rodzinie Borejków z Jeżyciady Małgorzaty Musierowicz. Wiem, że w domu zapanował by chaos i wielka entropia, ale wiem, że byli by szczęśliwi w moich czterech ścianach i na pewno spędziliby by twórczo czas.
Może ktoś zainteresowałby się moimi książkami, ktoś jakiś słoik konfitur zrobił, ktoś pomógł sąsiadowi, a ktoś zwiedził okolice
Wiem, że mój dom wypełniłby się śmiechem i radością.

Swój dom pozostawiłam bym rodzinie Borejków z Jeżyciady Małgorzaty Musierowicz. Wiem, że w domu zapanował by chaos i wielka entropia, ale wiem, że byli by szczęśliwi w moich czterech ścianach i na pewno spędziliby by twórczo czas.
Może ktoś zainteresowałby się moimi książkami, ktoś jakiś słoik konfitur zrobił, ktoś pomógł sąsiadowi, a ktoś zwiedził okolice
Wiem, że mój dom...

Ja bym swoje mieszkanie, swój domek powierzyła osobie, która najmniej nadaje się do takich spraw. Dziwne? A jednak! Tą osobą jest Sherlock Holmes! Sir Arthur Conan Doyle przedstawił Sherlocka jako osobę bardzo mądrą, inteligentną, bystrą, otwartą, energiczną, wścipską, pełną wielu skrajności. Nie interesują go rzeczy przyziemne i nie dba o nie. Ma lekkie podejście do życia. Rzadko bywa w domu dłużej niż jakiś czas. Idealna osoba, do tego aby się tym domem nie zająć! Można pomyśleć, że coś mnie opętało wybierając takiego człowieka do takich spraw... z jednej strony tak a z drugiej po prostu jestem ciekawa czy by się zgodził, jak by się odnalazł w moim gniazdku, co by wydedukował już po kilku chwilach spędzonych w moich 4 kątach. Chciała bym przekonać się co by się stało. Wyobrażam sobie zwiędłe kwiaty, brudne podłogi, może nawet zalanie... ale czy to nie było by warte spotkania się z Sherlockiem Holms'em? Nie mieszkam bogato ale i nie biednie. Każda strata lub usterka w domu poważnie naruszyła by mój budżet ale samymi pieniędzmi człowiek nie żyje. Rzeczy to tylko rzeczy. Czy Sherlockowi było by wygodnie? Co by zrobił z wnętrzem jakie zostawiłam. Czy po moim powrocie mój dom byłby jeszcze moim domem? Sherlocku Holmes z powieści o takim samym tytule pisarza Sir Arthur'a Conan Doyle'a – czekam na Ciebie z otwartymi ramionami.

Ja bym swoje mieszkanie, swój domek powierzyła osobie, która najmniej nadaje się do takich spraw. Dziwne? A jednak! Tą osobą jest Sherlock Holmes! Sir Arthur Conan Doyle przedstawił Sherlocka jako osobę bardzo mądrą, inteligentną, bystrą, otwartą, energiczną, wścipską, pełną wielu skrajności. Nie interesują go rzeczy przyziemne i nie dba o nie. Ma lekkie podejście do życia....

Wtorkowy, burzowy, letni wieczór. Siedzę na kanapie i czuję, że jestem wykończona. Przechodzę z mebla na mebel, z miejsca na miejsce, patrzę na złowrogi komputer, a obok stos dokumentów. Nie. Nie mam ochoty tego robić. Za oknem widzę parkę, młodą parę, zakochaną, nawet deszcz im nie przeszkadza. Potrzebuję wakacji, walić to wszystko. Jutro wyjeżdżam. Przecież nikt nie umrze. Specjalnie lekarzem nie zostałam. Ta wizja mi się spodobała, kiedy nagle poczułam szturchający mnie mokry nos w kolano. Mruczek I. Podniosłam słuchawkę i zadzwoniłam do kolegi.
- Tutaj King, słucham.
- Cześć Stephen, tu Alicja, twoja korekta.
- Mmmmm, Alicja. Witam. Czy mój tekst był aż tak zły?
- Nie, nie. Szczerze, nie zaczęłam go sprawdzać. Pomyślałam, czy masz może jakiegoś bezdomnego pisarza pod ręką?
- Oj wiesz, że wielu takich znam. Dlaczego pytasz?
- Jutro wyjeżdżam na wakacje, a jak wiesz, mam armię kotów. Potrzebuję kogoś, kto tu zamieszka. Mam duże biurko, pełną lodówkę, ...
- Mam kogoś idealnego. Mój kolega Mort Rainey przeżył niedawno trudne chwile i szuka spokoju. Twój dom i koty brzmią idealnie. Zaraz do niego zadzwonię i odezwę się do Ciebie, ok?
- Pewnie. To ten od „Tajemniczych okien i coś jeszcze”?
- Tak, nie oceniaj go po tytule.
- Haha, pewnie. Dzięki i do usłyszenia! Zacznę się pakować, instrukcje zostawię na lodówce.
Artysta w domu – dom jakby nietknięty, koty nakarmione, może nowy klient, a może i nazwisko pojawi się na liście podziękowań. Wakacje, nadchodzę, o dom się nie martwię.

Wtorkowy, burzowy, letni wieczór. Siedzę na kanapie i czuję, że jestem wykończona. Przechodzę z mebla na mebel, z miejsca na miejsce, patrzę na złowrogi komputer, a obok stos dokumentów. Nie. Nie mam ochoty tego robić. Za oknem widzę parkę, młodą parę, zakochaną, nawet deszcz im nie przeszkadza. Potrzebuję wakacji, walić to wszystko. Jutro wyjeżdżam. Przecież nikt nie...

Powierzyłabym swój dom rodzeństwu Pevensie. Nie dbam o to, że zapewne zastanę go w stanie przypominającym moją poranną twarz
( właściwie to Piotr i Zuzanna są całkiem rozsądni, może nie będzie tak źle *trzyma kciuki* ) Najważniejsze, że istnieje malutka, ale niesamowicie kusząca dla mnie szansa, że Łucja i w mojej szafie znajdzie coś więcej, niż tylko stosy ciuchów. To w sumie całkiem możliwe - kto wie co się czai w odmętach skarpet, w oceanach koszulek, w wirze szalików. Obecność Narnii jest tam całkiem prawdopodobna. Nie wierzycie? Ach... Czego oni was uczą w tych szkołach?

Powierzyłabym swój dom rodzeństwu Pevensie. Nie dbam o to, że zapewne zastanę go w stanie przypominającym moją poranną twarz
( właściwie to Piotr i Zuzanna są całkiem rozsądni, może nie będzie tak źle *trzyma kciuki* ) Najważniejsze, że istnieje malutka, ale niesamowicie kusząca dla mnie szansa, że Łucja i w mojej szafie znajdzie coś więcej, niż tylko stosy ciuchów. To w...

Pannie Jane Marple. Nikt tak jak ona nie wysondowałby naszych sąsiadów i nie upewnił się, czy ktoś z nich nie ma jakiś złych zamiarów. Jestem pewna, że po powrocie dowiedziałabym się wszystkiego na temat knowań pana spod ósemki i nieczystych zagrań małżeństwa spod trójki. Nigdy więcej nie musiałabym się już obawiać tego, co może nadejść, bo wszystko podano by nam na tacy. Poza tym jestem przekonana, że w mieszkaniu panowałby ład i porządek, jakiego być może sami nie umiemy zaprowadzić, w końcu panna Marple z całą pewnością umiałaby opanować regały pełne książek i nieznośne zakamarki z pomocą jednej ze swoich wiernych służących. Nie mówiąc już o tym, że po powrocie czekałaby na nas dobra herbata, jakiś smakowity kęs ciasta i pięknie przybrany kwiatami balkon wraz z instrukcją, jak się nimi zajmować.

Pannie Jane Marple. Nikt tak jak ona nie wysondowałby naszych sąsiadów i nie upewnił się, czy ktoś z nich nie ma jakiś złych zamiarów. Jestem pewna, że po powrocie dowiedziałabym się wszystkiego na temat knowań pana spod ósemki i nieczystych zagrań małżeństwa spod trójki. Nigdy więcej nie musiałabym się już obawiać tego, co może nadejść, bo wszystko podano by nam na tacy....

Gerwazy Rębajło, kluczniku domu Horeszków, przybywaj waćpanie do mego domostwa. Mieć mogę nadzieję, że strzec go będziesz panie jak to czyniłeś dawnymi czasy, za rządów Napoleona w 1812 roku. I jak to opisał wiernie imć Adam Mickiewicz w swej epopei narodowej pod wdzięcznym tytułem "Pan Tadeusz". Byłabym rada, byś waćpanie opieką swą objął me skromne domowe pielesze i strzegł ich od zbójców wszelakich i handlarzy starzyzną.
Imć Gerwazy, przybywaj ze swym Scyzorykiem i wiedz, że ciepła strawa i dzban miodu będą na waćpana czekać w pokoju stołowym. Czeka na waćpana biedna i opuszczona białogłowa z troską wielką. Wybaw ją kluczniku domu Horeszków.
Klucznik Gerwazy Rębajło to człek prawy i odważny, zręczny w walce, idealny stróż domostwa.

Gerwazy Rębajło, kluczniku domu Horeszków, przybywaj waćpanie do mego domostwa. Mieć mogę nadzieję, że strzec go będziesz panie jak to czyniłeś dawnymi czasy, za rządów Napoleona w 1812 roku. I jak to opisał wiernie imć Adam Mickiewicz w swej epopei narodowej pod wdzięcznym tytułem "Pan Tadeusz". Byłabym rada, byś waćpanie opieką swą objął me skromne domowe pielesze i...

- W porządku, Dzwoneczku, na komodzie zostawiłem ci listę zakupów, a na lodówce wisi plan tego, co masz zrobić, żeby jakoś ogarnąć dom. Pamiętaj o śmieciach, proszę, nie chcę zginąć od smrodu, kiedy stanę w drzwiach. Bez kitu. I pamiętaj… Pod żadnym, ale to żadnym pozorem nie wchodź do nowego pokoju na dole. Proszę… – skinęła głową, ale w jej oczach mimowolnie pojawiły się małe iskierki, które przebiły się przez długą grzywę blond włosów.
- Spokojnie, Wojtek… Kurwa, ogarnę wszystko na tip top, nie przejmuj się. Będzie spoko. Stary, nikt ani nic nie ucierpi, bez kitu… - położyła ręce na biodrach i uśmiechnęła się zawadiacko. Plan działa.
- I nie przywoź Pana Propera, zniszczy mi tylko kwiatki… Serio, Dzwoneczek, zabiję cię za to.
- Mówisz mi, jakbym miała, kurwa, pięć lat. Raz wystarczy – oparła rękę o futrynę, drugą złapała za drzwi i powoli zaczęła je zamykać.
- Ja ci tylko mówię, spoko. Bez spiny. I najlepiej gdyby nikt nie przyjeżdżał…
- Nawet Chłopcy? – oburzyła się.
- Góra 3 osoby… Góra! – zamknęła drzwi.
- Trzymaj się, stary. Wracaj szybko. Ja się zajmę tą chatą… Będę kurewsko dobrą panią domu...
…
- Na pewno Chłopcy zaopiekują się domem właściwie. Pewnie już jadą. Dzwoneczek nie może usiedzieć na dupie choć na chwilę. Urządzą sobie pewnie też nowe lokum. Zaproszą z 30 osób. Na pewno się pobiją, zniszczą całe piętro. Ale w sumie pokój mi urządzą i kuchnię. Już dawno były do remontu. .. A Dzwoneczek będzie się srać, że się wścieknę. Witaj urlopie. Witaj remoncie.

- W porządku, Dzwoneczku, na komodzie zostawiłem ci listę zakupów, a na lodówce wisi plan tego, co masz zrobić, żeby jakoś ogarnąć dom. Pamiętaj o śmieciach, proszę, nie chcę zginąć od smrodu, kiedy stanę w drzwiach. Bez kitu. I pamiętaj… Pod żadnym, ale to żadnym pozorem nie wchodź do nowego pokoju na dole. Proszę… – skinęła głową, ale w jej oczach mimowolnie pojawiły się...