Córeczka uwielbia bawić się z kotką
Więc utkam iluzję jej słodką
A że własnego zwierzaka nie ma
Stworze jej zwierzątko z marzenia
I będzie miała dzięki temu świetną zabawę
I może nabierze trochę wprawę
Do opieki i odpowiedzialności
I jak się córka sprawdzi to prawdziwy kot w naszym domu zagości

Córeczka uwielbia bawić się z kotką
Więc utkam iluzję jej słodką
A że własnego zwierzaka nie ma
Stworze jej zwierzątko z marzenia
I będzie miała dzięki temu świetną zabawę
I może nabierze trochę wprawę
Do opieki i odpowiedzialności
I jak się córka sprawdzi to prawdziwy kot w naszym domu zagości

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Odtworzyłabym wydarzenia, scenerię oraz postaci z jednej z moich ulubionych książek i wcieliłabym się w główną bohaterkę.

Odtworzyłabym wydarzenia, scenerię oraz postaci z jednej z moich ulubionych książek i wcieliłabym się w główną bohaterkę.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Cudowna iluzja, którą widziałby każdy człowiek, użyta raz i tylko dzisiaj? Wiem, co mogłabym zrobić! To była pierwsza rzecz, która wpadła mi do głowy. (Chociaż przyznaję się, myślałam przez chwilę o kuponie Lotto, ale po przeczytaniu jednej z odpowiedzi.)
Chciałabym dla mojej szkoły oraz miasta zorganizować spektakl, który zostałby przedstawiony przez świetnych aktorów. Oszałamiające efekty specjalne, fantastyczne charakteryzacje, piękne dekoracje, cudowni bohaterowie (którzy, zależnie od scenariusza, byliby prześmiewczy i budzili w ludziach śmiech lub tacy, którzy potrafiliby pokazać swój ból, a widownia to odczuwałaby), wspaniały scenariusz... Chciałabym, aby zobaczył to każdy, nawet jeśli ktoś nie przepada za takimi występami. Może w ten sposób sprawiłabym, że odnalazłby jakąś pasję? Chciałabym, aby to całe przedstawienie zakończyło się wielkimi, gromkimi brawami, (nie wiem, może nawet wzruszeniem, śmiechem, czy współczuciem - łzami?). To jest to! To chciałabym zmaterializować, gdybym mogła! Każdy mógłby znaleźć coś dla siebie - starsze osoby, dzieci, ludzie w wieku średnim, moi rówieśnicy! Naprawdę, każdy.
Chciałabym, aby każdy po tym miał to w głowie i wspominał je słowami: "To było coś - coś niesamowitego". Chciałabym, aby myśleli o nim trochę dłużej niż dwie minuty i, żeby wynieśli coś z niego.

Cudowna iluzja, którą widziałby każdy człowiek, użyta raz i tylko dzisiaj? Wiem, co mogłabym zrobić! To była pierwsza rzecz, która wpadła mi do głowy. (Chociaż przyznaję się, myślałam przez chwilę o kuponie Lotto, ale po przeczytaniu jednej z odpowiedzi.)
Chciałabym dla mojej szkoły oraz miasta zorganizować spektakl, który zostałby przedstawiony przez świetnych aktorów....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Iluzja czego byłaby wspaniała i jakbym ją wykorzystał? Szczerze mówiąc nie wiem. Świat jest piękny, każde marzenie z czasem można doprowadzić do realizacji. Jeden dzień z mocą sprawiłby chyba to, że nigdy nie chciałbym wrócić do realności. 24 godziny bez wojny czy bez chorób? Jakieś rzeczy materialne nie sprawią, że będę szczęśliwy ani świat na tym nie zyska. Mając możliwość wykorzystania tego oddałbym tę moc biednemu z Afryki, który nie ma zniszczonych myśli przez internet i nie ma wielkich egoistycznych myśli jak typowy Europejczyk. Wolę Być Sobą i szanować życie jakie mam. Pozdro 3majta się :D

Iluzja czego byłaby wspaniała i jakbym ją wykorzystał? Szczerze mówiąc nie wiem. Świat jest piękny, każde marzenie z czasem można doprowadzić do realizacji. Jeden dzień z mocą sprawiłby chyba to, że nigdy nie chciałbym wrócić do realności. 24 godziny bez wojny czy bez chorób? Jakieś rzeczy materialne nie sprawią, że będę szczęśliwy ani świat na tym nie zyska. Mając...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Użyłabym iluzji, by zagrać w „Milionerach” i wygrać milion. Pokonałabym konkurencję z łatwością, a potem zaczarowałabym Huberta Urbańskiego i jego komputer, żeby każda moja odpowiedź okazywałaby się prawidłowa, nawet jakbym wygadywała największe głupoty. Już słyszę te fanfary na moją cześć.

Użyłabym iluzji, by zagrać w „Milionerach” i wygrać milion. Pokonałabym konkurencję z łatwością, a potem zaczarowałabym Huberta Urbańskiego i jego komputer, żeby każda moja odpowiedź okazywałaby się prawidłowa, nawet jakbym wygadywała największe głupoty. Już słyszę te fanfary na moją cześć.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

20 lutego odszedł mój najlepszy przyjaciel, który był ze mną we te dobre i złe dni. Bardzo za nim tęsknię. Ostatni widok jaki pamiętam to jego wychudzona głowa leżąca na moich kolanach, krotki oddech i zaszklone oczy. Chciałabym utkać iluzję właśnie z jego postacią, chciałabym z nim jeszcze raz porozmawiać i zobaczyć towarzysza w pełni sił. Pomogłoby to uspokoić moje wyrzuty sumienia. Uważam, że taka iluzja jest mi teraz najbardziej potrzebna. Na koniec dodam, że przyjacielem tym był mój ośmioletni kundelek.

20 lutego odszedł mój najlepszy przyjaciel, który był ze mną we te dobre i złe dni. Bardzo za nim tęsknię. Ostatni widok jaki pamiętam to jego wychudzona głowa leżąca na moich kolanach, krotki oddech i zaszklone oczy. Chciałabym utkać iluzję właśnie z jego postacią, chciałabym z nim jeszcze raz porozmawiać i zobaczyć towarzysza w pełni sił. Pomogłoby to uspokoić moje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przeniosłabym się na ten jeden dzień w jakieś inne miejsce. Starałabym się zobaczyć coś więcej, poznać innych ludzi. Zabrałabym ze sobą aparat i 'udokumentowała' swoją podróż. Spędziłabym cały dzień na wędrówce i przenoszenia się z miejsca w miejsce. Zapisałabym również wszystko co tam zobaczyłam. Po powrocie napisałabym książkę o całej mojej szalonej, jednodniowej podróży i żałowałbym,że nie mam takiej mocy na stałe, bo z całą pewnością mogłabym pomóc światu.

Przeniosłabym się na ten jeden dzień w jakieś inne miejsce. Starałabym się zobaczyć coś więcej, poznać innych ludzi. Zabrałabym ze sobą aparat i 'udokumentowała' swoją podróż. Spędziłabym cały dzień na wędrówce i przenoszenia się z miejsca w miejsce. Zapisałabym również wszystko co tam zobaczyłam. Po powrocie napisałabym książkę o całej mojej szalonej, jednodniowej podróży...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na utkanie iluzji przychodzi wiele pomysłów. Jednak jestem ograniczony do jednego dnia. A gdyby tak odebrać wszystkim chory ich schorzenia?
Oczywiście, nie we wszystkich przypadkach to da wiele. Jednak osoby ślepe mogłyby przeczytać książkę, zobaczyć chociaż na chwilę ukochaną osobę. Osoby głuche mogłyby usłyszeć muzykę oraz ,,kocham cię" z ust drugiej połówki. Poza tym też zrobiłbym to z myślą o sobie. Mógłbym normalnie porozmawiać z moją babcią. Przez swoją chorobę mało pamięta, myli mnie z kimś innym, ciężko wytłumaczyć cokolwiek. Chciałbym w ciągu tego jednego dnia opowiedzieć jej o moim życiu, że jestem szczęśliwy.

Na utkanie iluzji przychodzi wiele pomysłów. Jednak jestem ograniczony do jednego dnia. A gdyby tak odebrać wszystkim chory ich schorzenia?
Oczywiście, nie we wszystkich przypadkach to da wiele. Jednak osoby ślepe mogłyby przeczytać książkę, zobaczyć chociaż na chwilę ukochaną osobę. Osoby głuche mogłyby usłyszeć muzykę oraz ,,kocham cię" z ust drugiej połówki. Poza tym też...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Utkałabym iluzje siebie lżejszej o te kilkanaście nadprogramowych kilogramów, a potem poszłabym na jubileusz gimnazjum i zobaczyła, jak zareagują na mnie te wszystkie osoby, dla których zawsze byłam obiektem drwin ze względu na swoją wagę.

Utkałabym iluzje siebie lżejszej o te kilkanaście nadprogramowych kilogramów, a potem poszłabym na jubileusz gimnazjum i zobaczyła, jak zareagują na mnie te wszystkie osoby, dla których zawsze byłam obiektem drwin ze względu na swoją wagę.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mam tę moc! Mam tę moc!
Tylko jeden dzień, a tyle rzeczy do zrobienia, skupię się wiec na tym, co najważniejsze. Niedawno odszedł mój szkolny kolega. Młody chłopak, nagle, niespodziewanie, zupełnie bez sensu... Pozostawił zrozpaczoną żonę i trzech synów, którzy jeszcze nie do końca są świadomi tej straty... Wykorzystałabym swoją moc by na jedną dobę przywrócić Sebka rodzinie. Oni bardzo tego potrzebują. Niech spędzą ten dzień razem, niech wykorzystają go maksymalnie. Niech mają czas uściskać się, jeszcze raz utwierdzić się w swojej miłości. Niech złożą sobie obietnice, których nawet śmierć nie złamie. Niech wyryją słowa miłości w swoich duszach. Pozostanie na ziemi wymaga mnóstwa odwagi - niech ta iluzja doda im odwagi na każdy nadchodzący dzień!

Mam tę moc! Mam tę moc!
Tylko jeden dzień, a tyle rzeczy do zrobienia, skupię się wiec na tym, co najważniejsze. Niedawno odszedł mój szkolny kolega. Młody chłopak, nagle, niespodziewanie, zupełnie bez sensu... Pozostawił zrozpaczoną żonę i trzech synów, którzy jeszcze nie do końca są świadomi tej straty... Wykorzystałabym swoją moc by na jedną dobę przywrócić Sebka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej