Nigdy nie byłam typem dziewczynki, która chciała należeć do którejś z paczek, bo tak jest modnie. Nigdy o tym nie marzyłam. Wręcz przeciwnie zawsze robiłam na przekór innym i zawsze robie to co uważam za stosowne. Nigdy nie należałam do harcerstwa mimo ze moi znajomi należeli. Nigdy też nie paliłam papierosów mimo, że moi znajomi tak, bo tak było modnie i miało się wielu znajomych. Na imprezach nie piłam alkoholu chociaż inni pili. W wieku 20 lat nie szukałam desperacko faceta jak moje koleżanki, które bały się, że zostaną starymi pannami. Dlatego kiedy w ostatniej klasie jedna paczka chciała mnie przyjąć do swojej zastanawiałam się czym to jest spowodowane. Może tym, że byłam bardzo dobra z matematyki i brakowało im kogoś takiego kto by im w niej pomagał. Nigdy o to nie spytałam wiec do dzisiaj tego nie wiem. Spróbowałam z ciekawości dołączyć, ale wytrzymałam tylko kilka godzin. Niestety nie dla mnie paczki w których wszyscy powinni myśleć w jednym kierunku. Może przez to, że nie idę za tłumem nie mam wielu przyjaciół, ale nie żałuję i nie chciałabym cofnąć czasu.

Nigdy nie byłam typem dziewczynki, która chciała należeć do którejś z paczek, bo tak jest modnie. Nigdy o tym nie marzyłam. Wręcz przeciwnie zawsze robiłam na przekór innym i zawsze robie to co uważam za stosowne. Nigdy nie należałam do harcerstwa mimo ze moi znajomi należeli. Nigdy też nie paliłam papierosów mimo, że moi znajomi tak, bo tak było modnie i miało się wielu...

Nie nazwałbym tej zbieraniny młodych dzieciaków organizacją/gangiem/bandą ani innym tego typu słowem. My po prostu spotykaliśmy się bez żadnych konkretnych terminów, paktów i zasad.

Wychodziliśmy z domów, braliśmy rowery, jeździliśmy po kolegach by zebrać ekipę - a potem graliśmy w piłkę, budowaliśmy bazy, ścigaliśmy po łąkach sarny i bażanty, w lesie bawiliśmy się w chowanego. Nigdy nie było stałej grupy, raz było nas więcej raz mniej. Ale zawsze świetnie się bawiliśmy!

Nie nazwałbym tej zbieraniny młodych dzieciaków organizacją/gangiem/bandą ani innym tego typu słowem. My po prostu spotykaliśmy się bez żadnych konkretnych terminów, paktów i zasad.

Wychodziliśmy z domów, braliśmy rowery, jeździliśmy po kolegach by zebrać ekipę - a potem graliśmy w piłkę, budowaliśmy bazy, ścigaliśmy po łąkach sarny i bażanty, w lesie bawiliśmy się w...

Gdy byłam mała to razem z siostrą oglądałyśmy serial "Czy boisz się ciemności?". W każdym odcinku jedna osoba z grupki nastolatków co wieczór przy ognisku opowiadała innym historię o duchach bądź innych "różnych, dziwnych" sytuacjach z życia wziętych. Zawsze chciałam do nich dołączyć, ponieważ uwielbiałam historie o duchach itp. (zostało mi to do dzisiaj, natomiast moja siostra wymiękła i nie chce już słuchać podobnych historii, a tym bardziej oglądać). Do dzisiaj czasami zastanawiam się, jak by to było, gdybym była w jakimkolwiek bractwie. Czy doświadczyłabym tego dreszczyku emocji, że robię coś o czym nie wiedzą dorośli?

Gdy byłam mała to razem z siostrą oglądałyśmy serial "Czy boisz się ciemności?". W każdym odcinku jedna osoba z grupki nastolatków co wieczór przy ognisku opowiadała innym historię o duchach bądź innych "różnych, dziwnych" sytuacjach z życia wziętych. Zawsze chciałam do nich dołączyć, ponieważ uwielbiałam historie o duchach itp. (zostało mi to do dzisiaj, natomiast moja...

W dzieciństwie byłam bardzo aspołeczną dziewczynką, która wolała bawić się samotnie w domu lalkami albo czytać książki, zamiast ganiać się po podwórku z bandą rozwrzeszczanych równolatków. Niemniej marzyłam czasami o posiadaniu grupki przyjaciółek, z którymi mogłabym wymyślać wspaniałe zabawy i przeżywać niesamowite przygody. Pasjonowały mnie czarodziejki, czy to w prasie dziecięcej, czy w literaturze, więc w tych moich marzeniach zawsze przydawałam sobie, jak i zmyślonym koleżankom, jakieś magiczne moce, dzięki którym imaginowane historie stawały się jeszcze bardziej ekscytujące. Można zatem powiedzieć, że należałam do towarzystwa „tylko dla wtajemniczonych”, tyle że jedyną wtajemniczoną byłam ja sama!

W dzieciństwie byłam bardzo aspołeczną dziewczynką, która wolała bawić się samotnie w domu lalkami albo czytać książki, zamiast ganiać się po podwórku z bandą rozwrzeszczanych równolatków. Niemniej marzyłam czasami o posiadaniu grupki przyjaciółek, z którymi mogłabym wymyślać wspaniałe zabawy i przeżywać niesamowite przygody. Pasjonowały mnie czarodziejki, czy to w prasie...

Jasne :) W podstawówce, kilka dziewczyn z klasy wyżej założyło własny klub, do którego mogły zaprosić którąś z innej klasy, ale prowadziły własną, surową selekcję, dlatego ciężko było liczyć na łatwe przyjęcie. A że wtedy one były dla nas młodszych wzorem do naśladowania i szkolnymi gwiazdami, bardzo ciężko przyjmowało się te porażki i zazdrościło tym, które te "fajne" dziewczyny przyjmowały do klubu. Wtedy się tym żyło, tajemnicami, plotkami szkolnymi, kto jest "fajniejszy", ten klub był dla nas nieodkrytą księgą :P Teraz gdy się to wspomina trudno nie pęknąć ze śmiechu :):)

Jasne :) W podstawówce, kilka dziewczyn z klasy wyżej założyło własny klub, do którego mogły zaprosić którąś z innej klasy, ale prowadziły własną, surową selekcję, dlatego ciężko było liczyć na łatwe przyjęcie. A że wtedy one były dla nas młodszych wzorem do naśladowania i szkolnymi gwiazdami, bardzo ciężko przyjmowało się te porażki i zazdrościło tym, które te...

Ostatnia chowa klucz[bookLink]4800865|Ostatnia chowa klucz[/bookLink]

Ostatnia chowa klucz[bookLink]4800865|Ostatnia chowa klucz[/bookLink]

 [bookCover]4800865|Ostatnia chowa klucz[/bookCover]