Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Martensia
Agnieszka
Smerfetka11
chojnak
alexoxo_aoi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Martensia
Agnieszka
Smerfetka11
chojnak
alexoxo_aoi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Dla mnie niezmiennie cenna jest rada z utworu Jacka Kaczmarskiego: "I pamiętaj, bo dana ci pamięć, nie kłam sobie, a nikt ci nie skłamie".
Pewnie jestem naiwny, ale wierzę ludziom, staram się być wobec nich szczery, bo jestem szczery wobec siebie. Wtedy łatwiej się na kogoś otworzyć. A że raz czy drugi się sparzę, bo ktoś nadużyje mojego zaufania...? Trudno, nie można wszystkiego przewidzieć. Gorzej jednak zamknąć się na wszystkich i zostać odludkiem, który narzeka do odbicia w lustrze...

Dla mnie niezmiennie cenna jest rada z utworu Jacka Kaczmarskiego: "I pamiętaj, bo dana ci pamięć, nie kłam sobie, a nikt ci nie skłamie".
Pewnie jestem naiwny, ale wierzę ludziom, staram się być wobec nich szczery, bo jestem szczery wobec siebie. Wtedy łatwiej się na kogoś otworzyć. A że raz czy drugi się sparzę, bo ktoś nadużyje mojego zaufania...? Trudno, nie można...

W życiu najbardziej zawiodłam się na jednym mężczyźnie i jednocześnie temu jedynemu mężczyźnie najwięcej w życiu zawdzięczam - mojemu mężowi... Jesteśmy ze sobą prawie 13 lat - mój pierwszy chłopak, miałam jeszcze 15 lat gdy go poznałam - szaleńcza i ślepa miłość - przez pierwsze 9 miesięcy był jednocześnie ze mną i z inną - jak mogłam nic nie zauważyć? Widziałam,że coś nie tak, przeczuwałam że dzieje się coś złego ale wypierałam to ze swojej świadomości, sama sobie po swojemu tłumaczyłam jego dziwne zachowania - w końcu był tym jedynym... Każde kłamstwo prędzej czy późnej wychodzi na jaw... on sam zaczął się w tym wszystkim gubić a ja zaczynałam go sprawdzać... Ostatecznie wybrał mnie - tamta chciała o niego walczyć a ja patrzyłam na niego jak na wariata, zaczynałam się go bać... Przyjaciółka namówiła mnie jednak żebym była z nim chociaż chwilę żeby pokazać tamtej że wybrał mnie - głupie ale taki był tok myślenia mnie jako nastolatki i stało się - zakochałam się w nim po raz drugi - każdego dnia o mnie zabiegał - o tym można by napisać książkę... Na początku najbliżsi patrzyli na mnie jak na wariatkę ale potem sami się do niego przekonali... Teraz jest moim mężem i gdyby nie on nie przetrwałabym najgorszych momentów w moim życiu, tak wiele mu zawdzięczam - nie jestem łatwowierna, jak się zawiodę bardzo ciężko odbudowuje zaufanie - zrażam się, ale wszystko można naprawić, wszystko jest możliwe jeśli tylko się tego bardzo chce.

W życiu najbardziej zawiodłam się na jednym mężczyźnie i jednocześnie temu jedynemu mężczyźnie najwięcej w życiu zawdzięczam - mojemu mężowi... Jesteśmy ze sobą prawie 13 lat - mój pierwszy chłopak, miałam jeszcze 15 lat gdy go poznałam - szaleńcza i ślepa miłość - przez pierwsze 9 miesięcy był jednocześnie ze mną i z inną - jak mogłam nic nie zauważyć? Widziałam,że coś nie...

Ciężko jest zaufać innym ludziom, kiedy w przeszłości zostało się za dużo razy zranionym. Ludziom ufam w pewnym stopniu nie mówię wszystkim moich tajemnic. Ludzie zazwyczaj wiedzą o mnie bardzo mało, bo niestety nie mam 100% zaufania do innych ludzi nawet jak chodzą ze mną do szkoły przez ileś lat. Zawsze we mnie zostaje taka cząstka nie pewności a może coś wygada. Zaufanie jest łatwo jest stracić, ale go odzyskać jest bardzo ciężko. Moją regułą jest nie ufanie każdemu tylko osobom, które już zostały sprawdzone, albo wiem że mogę im zaufać.

Ciężko jest zaufać innym ludziom, kiedy w przeszłości zostało się za dużo razy zranionym. Ludziom ufam w pewnym stopniu nie mówię wszystkim moich tajemnic. Ludzie zazwyczaj wiedzą o mnie bardzo mało, bo niestety nie mam 100% zaufania do innych ludzi nawet jak chodzą ze mną do szkoły przez ileś lat. Zawsze we mnie zostaje taka cząstka nie pewności a może coś wygada. Zaufanie...

Zaufanie. O tak, to bardzo skomplikowana sprawa! Odrobinę zaufania ofiaruję każdemu, bo myślę, że też taka jest ludzka natura- otwarta. Jeśli jednak chodzi o poważniejsze sprawy, warto się dokładniej zastanowić zanim się komuś bardziej zaufa. A moją regułą, której staram się trzymać jest miarkowanie zaufania, z każdym dniem odrobinę więcej. W moim przypadku działa, więc może warto spróbować? ;)

Zaufanie. O tak, to bardzo skomplikowana sprawa! Odrobinę zaufania ofiaruję każdemu, bo myślę, że też taka jest ludzka natura- otwarta. Jeśli jednak chodzi o poważniejsze sprawy, warto się dokładniej zastanowić zanim się komuś bardziej zaufa. A moją regułą, której staram się trzymać jest miarkowanie zaufania, z każdym dniem odrobinę więcej. W moim przypadku działa, więc...

Każdego człowieka inaczej się traktuje. Jedni wzbudzają od razu zaufanie, do innych trzeba się przekonać. Ja nie ufam ludziom od pierwszego momentu. Muszę ich poznać i rozgryźć. Mimo to zakładam maskę, która pomaga mi dać wrażenie innym osobom, że im ufam. Ale tak naprawdę przychodzi to z czasem. Niestety zdarza się że bardzo zawodzi.

Każdego człowieka inaczej się traktuje. Jedni wzbudzają od razu zaufanie, do innych trzeba się przekonać. Ja nie ufam ludziom od pierwszego momentu. Muszę ich poznać i rozgryźć. Mimo to zakładam maskę, która pomaga mi dać wrażenie innym osobom, że im ufam. Ale tak naprawdę przychodzi to z czasem. Niestety zdarza się że bardzo zawodzi.

Najgorzej jest chyba powiedzieć, że nie ufa się samemu sobie, bo w zdaniu tym wyraża się nie tylko brak zaufania do siebie, ale i do świata. To jak cichy synonim poddania się, zawierzenia swojej osoby kompletnej izolacji w zamian za obietnicę spokoju. I bynajmniej nie ma w tym nic poetyckiego, a przynajmniej nie dumnego, jak to miało miejsce w przypadku postaci reprezentujących romantyczną alienację. Nie ufać niczemu : sobie, rodzinie, ludziom, a nawet religii, to jak przyzwolenie światu na zniszczenie twojej osoby, lub - co gorsza - przyznanie się do swojej porażki. Z reguły nie ufam ludziom. Chciałabym móc zrzucić winę na tatę, za którego przykładem niejako wyzbyłam się wszelkich uczuć, popadając w absolutną apatię. Chciałabym. Naprawdę. Ale nie mogę, bo zaufanie nie jest dziedziczone, nie jest cechą dominującą, ani nawet recesywną. Zaufania się uczymy. To nawet nie jest już tak, że kocham, ufam, ale sprawdzam. U mnie miłość nie idzie w parze z zaufaniem. Ironia kryje się w tym, że to, co miało mnie niejako chronić, przyczynia się ostatecznie do mojego cierpienia, zostawiając mnie zupełnie samą. W takich chwilach cieszę się tylko, że zanim okryłam się tą nienawistną aurą, to zdołałam jeszcze wpuścić do siebie moją mamę - osobę, której ufam bardziej niż samej sobie.

Najgorzej jest chyba powiedzieć, że nie ufa się samemu sobie, bo w zdaniu tym wyraża się nie tylko brak zaufania do siebie, ale i do świata. To jak cichy synonim poddania się, zawierzenia swojej osoby kompletnej izolacji w zamian za obietnicę spokoju. I bynajmniej nie ma w tym nic poetyckiego, a przynajmniej nie dumnego, jak to miało miejsce w przypadku postaci...

Wydaje mi się, że wszystko zależy od wieku i doświadczenia. Będąc u progu dorosłego życia myślałam, że wszyscy ludzie są dobrzy, pomocni, zawsze mówią prawdę itp. Szybko zdobywali moje zaufanie. Otwierałam się przed nimi i mówiłam o wszystkim. Jednak raz, drugi, trzeci, czwarty itd. Okazało się, że jednak nie wszyscy są tacy wspaniali, nie mówili prawdy, a wręcz przeciwnie kłamali w żywe oczy, wyjawiali moje sekrety itp. Teraz z biegiem lat jestem ostrożna. Nie ufam od razu, nie mówię wszystkiego. Staram się kogoś na początek dobrze poznać. Oczywiście, nie zamykam się na ludzi i każdemu daję szansę, ale najpierw trzymam dystans. Pełne zaufanie mam do bliskich i grona zaprzyjaźnionych mi osób.

Wydaje mi się, że wszystko zależy od wieku i doświadczenia. Będąc u progu dorosłego życia myślałam, że wszyscy ludzie są dobrzy, pomocni, zawsze mówią prawdę itp. Szybko zdobywali moje zaufanie. Otwierałam się przed nimi i mówiłam o wszystkim. Jednak raz, drugi, trzeci, czwarty itd. Okazało się, że jednak nie wszyscy są tacy wspaniali, nie mówili prawdy, a wręcz przeciwnie...

Zawsze wychodziłam z założenia, że każdemu należy dać szansę i nie oceniać nikogo po pierwszym spotkaniu. Każdy z nas w danej sytuacji zakłada przysłowiową "maskę" i to, że w danej sytuacji osoba zachowała się tak, a nie inaczej; nie oznacza jeszcze, że w momencie, gdy będę w potrzebie ta osoba wyciągnie do mnie pomocną dłoń. Niestety trochę to naiwne z mojej strony, bo więcej na takim zaufaniu się zawiodłam niż zyskałam. Przez kilka sytuacji w moim życiu w których ludzie dotkliwie mnie zawiedli zostałam się z ograniczonym zaufaniem do wszystkich. Nie otworzę się przed co dopiero poznaną osobą, a żeby nabrać chociaż odrobiny zaufania potrzebuję naprawdę sporo czasu. Dużo jest prawdy w powodzeniu: "Licz na siebie". Zresztą kto oglądał "Dr.House" ten wie, że wszyscy kłamią ;) Może ja również i wszystko to co napisałam wcale nie jest prawdą ?

Zawsze wychodziłam z założenia, że każdemu należy dać szansę i nie oceniać nikogo po pierwszym spotkaniu. Każdy z nas w danej sytuacji zakłada przysłowiową "maskę" i to, że w danej sytuacji osoba zachowała się tak, a nie inaczej; nie oznacza jeszcze, że w momencie, gdy będę w potrzebie ta osoba wyciągnie do mnie pomocną dłoń. Niestety trochę to naiwne z mojej strony, bo...

Nie mam reguł. Mam intuicję.
Wiem, którym ludziom mogę zaufać, a którym nie powinnam. Niektórzy przez wiele lat znajomości nie wzbudzili we mnie przekonania, że są tego zaufania godni. Innym potrafię opowiedzieć o ważnych dla mnie sprawach już po 5 minutach od spotkania.
Póki co zawsze wygrywam. Może kiedyś przegram i wtedy intuicja przestanie mi wystarczać. Wtedy wprowadzę reguły.

Nie mam reguł. Mam intuicję.
Wiem, którym ludziom mogę zaufać, a którym nie powinnam. Niektórzy przez wiele lat znajomości nie wzbudzili we mnie przekonania, że są tego zaufania godni. Innym potrafię opowiedzieć o ważnych dla mnie sprawach już po 5 minutach od spotkania.
Póki co zawsze wygrywam. Może kiedyś przegram i wtedy intuicja przestanie mi wystarczać. Wtedy...