Myślę, że nam miłośnikom literatury bardzo łatwo jest komuś zaufać. Dlaczego? Odpowiedź jest niezwykle prosta. Czerpiemy z doświadczeń naszych bohaterów. Nawet najbardziej dramatyczni, gdy upadają, sięgają dna, spotykają kogoś kto wyciąga pomocną dłoń, okazuje zrozumienie, zachęca do zaufania. Przecież po to czytamy, by mieć nadzieję. By wierzyć, że świat mimo całego okrucieństwa, jest miejscem przyjaznym, gdzie można budować relacje oparte na zaufaniu. Trzeba tylko uwierzyć w dobro drugiego człowieka. Jednak często zostajemy oszukani, stąd za dozą zaufania musi kryć się... przezorność. Moja mama mówi:"przezorny zawsze ubezpieczony" i oczywiście jak to mama- zawsze ma racje. Dzielmy się ufnością po troszku, nie traćmy czujności. Jeśli dana osoba jest warta naszej uwagi, zasłuży na zaufanie, jeśli nie oszczędzimy sobie cierpienia i rozczarowania.

Myślę, że nam miłośnikom literatury bardzo łatwo jest komuś zaufać. Dlaczego? Odpowiedź jest niezwykle prosta. Czerpiemy z doświadczeń naszych bohaterów. Nawet najbardziej dramatyczni, gdy upadają, sięgają dna, spotykają kogoś kto wyciąga pomocną dłoń, okazuje zrozumienie, zachęca do zaufania. Przecież po to czytamy, by mieć nadzieję. By wierzyć, że świat mimo całego...

Poznawanie ludzi to zdecydowanie najlepsza rzecz w naszym życiu! Sam poznałem już wielu znajomych spośród licznych miast i krajów. Dzięki mojej otwartości na innych miałem okazję doświadczyć wielu przygód, ale również otrzymać bezinteresowną pomoc. Żyjąc samotnie z dala od kraju, rodziny i znajomych musiałem często zmierzyć się z różnymi problemami. Zdaje sobie sprawę, że bez poznanych przeze mnie ludzi byłoby to niemożliwe. Moim zdaniem izolacja na innych prowadzi nas do poczucia osamotnienia, co jest drogą do poważniejszych problemów jak coraz bardziej powszechna w społeczeństwie depresja. Sami nie jesteśmy w stanie rozwiązać wszystkiego, co nam dokucza. Wielkim darem przyjaźni z drugim człowiekiem jest przede wszystkim rozmowa. To ona powinna być fundamentem każdej relacji, a jej brak prowadzi do wszelkich nieporozumień. Ważne jest, żeby wypowiadać własne zdanie, ale równie istotne jest słuchanie drugiej osoby. W relacji z człowiekiem musimy umieć dać i brać to, co on nam daje. Czasem trudno jest zaufać nowej osobie ze względu na nasze złe doświadczenia z przyszłości, ale jeżeli będziemy zakładać, że każdy jest taki sam to nigdy nie poznamy dobrego przyjaciela. Kredyt zaufania to gest, na który niektórzy nie potrafią sobie pozwolić, szczególnie na początku znajomości. Ale czy nie powinniśmy spróbować wpuścić drugiej osoby małymi kroczkami do naszego życia? Przyjaźń to wielka siła, która pomoże nam przetrwać trudne chwile!

Poznawanie ludzi to zdecydowanie najlepsza rzecz w naszym życiu! Sam poznałem już wielu znajomych spośród licznych miast i krajów. Dzięki mojej otwartości na innych miałem okazję doświadczyć wielu przygód, ale również otrzymać bezinteresowną pomoc. Żyjąc samotnie z dala od kraju, rodziny i znajomych musiałem często zmierzyć się z różnymi problemami. Zdaje sobie sprawę, że...

zaufanie - najtrudniejsza ale i najważniejsza sprawa przy każdej relacji.

Nie jest łatwo i nie ufam wszystkim, bo inaczej to zaufanie nie miałoby sensu.

Kocham ludzi, ale zawszę daję ludziom tylko jedną szanse na taką prawdziwą i najsilniejszą relacje: przyjaźń, super koleżeństwo. Nie jest tak, że jeżeli zawiodą to zrywam z nimi kontakt (chyba że okazują się złymi ludźmi). Ale schodzimy z tej drabiny niżej.

Tylko z jedną osobą, tą ukochaną jesteśmy w stanie wejść na tej drabinie aż do gwiazd i tylko ta osoba może liczyć na bezgraniczne zaufanie.

Czy jest to proste? Nigdy w życiu. Ale wszystko wykute w trudzie i znoju ma swoją niezwykłą wartość.

zaufanie - najtrudniejsza ale i najważniejsza sprawa przy każdej relacji.

Nie jest łatwo i nie ufam wszystkim, bo inaczej to zaufanie nie miałoby sensu.

Kocham ludzi, ale zawszę daję ludziom tylko jedną szanse na taką prawdziwą i najsilniejszą relacje: przyjaźń, super koleżeństwo. Nie jest tak, że jeżeli zawiodą to zrywam z nimi kontakt (chyba że okazują się złymi...

Oczywiście, że musiałem! I to w dodatku przed moją narzeczoną!
Spotkaliśmy się ponad 4 lata temu i w zasadzie byłem wtedy osobą, która widziała przed sobą ogromną barierę utrudniającą rozmowy z innymi ludźmi. Nie ukrywam, że gdy udało mi się z nią porozmawiać i (o mało mi serce nie pękło z powodu tak szybkiego bicia) łatwo jej zaufałem. Było to z dnia na dzień, gdzie ja nigdy nikomu nie ufałem nawet w 1%! Nawet swojej mamie, z którą praktycznie nie rozmawiałem. Na szczęście nie przejechałem się na tym. Jaką regułą się wtedy kierowałem? "Zrób to, zanim pojawi się myśl, czy warto."

Oczywiście, że musiałem! I to w dodatku przed moją narzeczoną!
Spotkaliśmy się ponad 4 lata temu i w zasadzie byłem wtedy osobą, która widziała przed sobą ogromną barierę utrudniającą rozmowy z innymi ludźmi. Nie ukrywam, że gdy udało mi się z nią porozmawiać i (o mało mi serce nie pękło z powodu tak szybkiego bicia) łatwo jej zaufałem. Było to z dnia na dzień, gdzie ja...

Nie ufam prawie nikomu. Na zaufanie trzeba zapracować, a wielu ludzi nie lubi ciężkiej pracy... Zaufać komuś to jak przeskoczyć nad przepaścią.
Nie mówię ludziom o sobie. Jeśli już to ogólniki, historie zabawne i niezobowiązujące. Lubię słuchać i obserwować.
Zaufanie do innych buduję stopniowo i powoli. Nie z tych wielkich, głośnych, pompatycznych czynów, ale z tych niewielkich gestów.
Z pamięci o głupotach. Z dobrego słowa. Ze szczerego serca. Małego poświęcenia. Ustąpienia miejsca staruszce w autobusie. Podniesienia upuszczonego przedmiotu. Z wolnego spaceru. Miłego uśmiechu. Nieznacznego spojrzenia. Z danego czasu i wyciągniętej dłoni.
Małe gesty mówią najwięcej o człowieku. Drobne sytuacje decydują, czy mogę im zaufać. Nie szukam tymczasowych znajomości, a towarzyszy na całe życie. Nie mogę zrobić tego pochopnie ani byle jak...

Nie ufam prawie nikomu. Na zaufanie trzeba zapracować, a wielu ludzi nie lubi ciężkiej pracy... Zaufać komuś to jak przeskoczyć nad przepaścią.
Nie mówię ludziom o sobie. Jeśli już to ogólniki, historie zabawne i niezobowiązujące. Lubię słuchać i obserwować.
Zaufanie do innych buduję stopniowo i powoli. Nie z tych wielkich, głośnych, pompatycznych czynów, ale z tych...

Podstawową regułą, której warto się trzymać, to ufać wyłącznie samemu sobie. Może się nam wydawać, że poznaliśmy kogoś na wylot i jesteśmy pewni jego reakcji i zachowań, jednak tak naprawdę nie mamy dostępu do jego prawdziwych myśli i zamiarów, a więc nigdy nikogo nie możemy być do końca pewni. Obdarzam zaufaniem ludzi tylko do pewnego stopnia, jednak nigdy nie wierzę im ślepo. Lepiej zachować dystans i liczyć na samego siebie.

Podstawową regułą, której warto się trzymać, to ufać wyłącznie samemu sobie. Może się nam wydawać, że poznaliśmy kogoś na wylot i jesteśmy pewni jego reakcji i zachowań, jednak tak naprawdę nie mamy dostępu do jego prawdziwych myśli i zamiarów, a więc nigdy nikogo nie możemy być do końca pewni. Obdarzam zaufaniem ludzi tylko do pewnego stopnia, jednak nigdy nie wierzę im...

Mnóstwo razy komuś ufałem, a szybko się zawodziłem.
Oto moje reguły:
1.( najważniejsza) Jeżeli chcesz zawiązywać przyjaźnie-
a) zacznij od przyjaźni "na odległość", czyli spotykaj się z nim bardzo rzadko i niewiele mów im o sobie.
b) Jeżeli będzie wydawał się fajny, zacznij się do niego zbliżać, ale pamiętaj! na razie tylko wydaje się miły, więc nadal trzymaj go na odległość
c) Jeśli nadal nic nie będzie się złego dziać, możesz mu zaufać, lecz twoje największe zaufanie zdobędzie za kilka lat.
2. Nie pożyczaj nikomu pieniędzy ( przez łamanie tej reguły straciłem już około 24 zł).
3. Nie kłam
4. Nie zwracaj uwagi na komentarze dotyczące ciebie
5. Zawsze umiej się z siebie śmiać
6. Nigdy nie myśl " muszę to wygrać", "nie poradzę sobie" i "przestanę grać bo przegram", żyj na typie " wygram to wygram, przegram to przegram, mam to gdzieś"
7. Żyj dzisiaj, jakby nie miało być jutra 😉

Mnóstwo razy komuś ufałem, a szybko się zawodziłem.
Oto moje reguły:
1.( najważniejsza) Jeżeli chcesz zawiązywać przyjaźnie-
a) zacznij od przyjaźni "na odległość", czyli spotykaj się z nim bardzo rzadko i niewiele mów im o sobie.
b) Jeżeli będzie wydawał się fajny, zacznij się do niego zbliżać, ale pamiętaj! na razie tylko wydaje się miły, więc nadal trzymaj go na...

Jestem kobietą bardzo nie ufną, musi upłynąć sporo czasu abym komuś zaufała i mu się zwierzyła jednak kilka miesięcy pierwszy raz zrobiłam wyjątek, zaufałam wyjątkowemu mężczyźnie, zwierzałam mu się z największych tajemnic - teraz wiem,że warto dzięki temu narodziło się niezwykłe uczucie a wraz z nim nasze dziecko,które za kilka miesięcy przyjdzie na świat.

Jestem kobietą bardzo nie ufną, musi upłynąć sporo czasu abym komuś zaufała i mu się zwierzyła jednak kilka miesięcy pierwszy raz zrobiłam wyjątek, zaufałam wyjątkowemu mężczyźnie, zwierzałam mu się z największych tajemnic - teraz wiem,że warto dzięki temu narodziło się niezwykłe uczucie a wraz z nim nasze dziecko,które za kilka miesięcy przyjdzie na świat.

Może to co teraz napiszę zabrzmi ekscentrycznie, ale ja nie lubię ludzi, nie ufam im. Dawniej było inaczej, ale tyle razy zawiodłam się na znajomych, że w którymś momencie powiedziałam dość. I tak żyję sobie do dzisiaj w swojej niechęci do poznawania nowych osobników. Niestety życie nauczyło mnie, że nie można nikomu ufać, nawet bliskim. Wiadomo, że muszę rozmawiać z innymi, bo nie da się żyć inaczej, ale robię to z dystansem, stosując zasadę bardzo ograniczonego zaufania. I o dziwo to się sprawdza, jestem spokojniejsza i szczęśliwsza, nikt mnie nie wykorzystuje, nikt nie żeruje na mojej dobroduszności i naiwności (wcześniej wierzyłam, że ludzie są dobrzy i mają tylko i wyłącznie dobre intencje). A i fałszywych przyjaciół w moim życiu brak.
Reguł jest pięć
1) nie ufaj nikomu,
2) nie wierz we wszystko, co ci mówią i ty też nie mów za wiele, zwłaszcza o sobie, im mniej wiedzą tym lepiej,
3) z rezerwą podchodź do tego co usłyszysz,
4) jeżeli nie musisz, nie pomagaj nikomu, zwłaszcza nie pomagaj bezinteresownie, bo ludzie to wykorzystują, ale nikt nie potrafi tego docenić, nie mówiąc już o tym, że nikt ci nie pomoże, jak ty znajdziesz się w patowej sytuacji,
5) żyj dniem dzisiejszym i nie oglądaj się na innych :D

Może to co teraz napiszę zabrzmi ekscentrycznie, ale ja nie lubię ludzi, nie ufam im. Dawniej było inaczej, ale tyle razy zawiodłam się na znajomych, że w którymś momencie powiedziałam dość. I tak żyję sobie do dzisiaj w swojej niechęci do poznawania nowych osobników. Niestety życie nauczyło mnie, że nie można nikomu ufać, nawet bliskim. Wiadomo, że muszę rozmawiać z...

Tak naprawdę każdy z nas ma kontakt z innymi ludźmi niemalże codziennie. Ekspedientka w sklepie, kelner, kierowca autobusu - mamy z nimi styczność każdego dnia. Codziennie od kilku lat możemy mijać na ulicy jedną i tą samą osobę, ale czy bylibyśmy w stanie jej zaufać? Każdy z nas zapewne odpowie nie - ale dlaczego, skoro znamy się z nią już od kilku lat? A przyjaciel, którego poznaliśmy miesiąc temu, ale czujemy się z nim niesamowicie związani emocjonalnie - dlaczego wie o nas wszystko? Tak naprawdę nie potrafię odpowiedzieć na pytanie, czy zwierzam się łatwo. Mogę znać kogoś dziesięć lat i nie powiedzieć mu niczego, a mogę znać go dwie godziny i już opisać mu całą swoją biografię. Wszytsko zależy tylko od tego,jakie podejście ma dana osoba do mnie. Czy warto jest jej zaufać, czy może nie?

Tak naprawdę każdy z nas ma kontakt z innymi ludźmi niemalże codziennie. Ekspedientka w sklepie, kelner, kierowca autobusu - mamy z nimi styczność każdego dnia. Codziennie od kilku lat możemy mijać na ulicy jedną i tą samą osobę, ale czy bylibyśmy w stanie jej zaufać? Każdy z nas zapewne odpowie nie - ale dlaczego, skoro znamy się z nią już od kilku lat? A przyjaciel,...