Ja ten moment mam zarówno przed sobą, jak i za sobą. Wyprowadzałam się bowiem z domu rozpoczynając studia. Pamiętam, że miałam mieszane odczucia. Z jednej strony się cieszyłam, gdyż wiedziałam, że muszę rozpocząć nowy etap życia, nie mogę stać w miejscu i być niesamodzielną. Z drugiej było mi smutno, że jestem zupełnie sama w obcym mieście, w dodatku z nieznanymi współlokatorami. Pierwszego dnia poryczałam się siedząc w swoim nowym, przytulnym pokoiku, za co było mi wstyd. Bałam się tego jak będzie na studiach,mimo iż nie był to mój pierwszy raz z uczelnią. Jednak wszystko poszło gładko. Poznałam wielu przyjaznych ludzi, nauka szła dobrze, w mieszkaniu nikt mi nie przeszkadzał (poza późniejszymi nieprzyjemnymi incydentami, ale to materiał na osobną historię) i miałam swoją prywatność (dla introwertyka to kluczowa sprawa!, a i z bieżącymi sprawami dotyczącymi samodzielnego życia radziłam sobie nadzwyczaj dobrze. I co najważniejsze tęsknota mi nie doskwierała, a wręcz przeciwnie, bo kontakty były lepsze niż kiedy z nimi mieszkałam. Obecnie powróciłam do domu rodzinnego, ale kto wie kiedy i gdzie zaniesie mnie los.

Ja ten moment mam zarówno przed sobą, jak i za sobą. Wyprowadzałam się bowiem z domu rozpoczynając studia. Pamiętam, że miałam mieszane odczucia. Z jednej strony się cieszyłam, gdyż wiedziałam, że muszę rozpocząć nowy etap życia, nie mogę stać w miejscu i być niesamodzielną. Z drugiej było mi smutno, że jestem zupełnie sama w obcym mieście, w dodatku z nieznanymi...

Po opuszczeniu matczynego gniazda najstraszniejszą rzeczą jest to, że nie można już trzymać się jej spódnicy. Trzeba założyć własną i z podniesioną głową pewnie iść przez świat... a przynajmniej się starać :)

Po opuszczeniu matczynego gniazda najstraszniejszą rzeczą jest to, że nie można już trzymać się jej spódnicy. Trzeba założyć własną i z podniesioną głową pewnie iść przez świat... a przynajmniej się starać :)

Od małego wiedziałam, że kiedyś nadejdzie taki dzień, gdy zabraknie obok mnie mojej Mamy i wcale nie mam tu na myśli wyprowadzki. Staram się oswajać z tą myślą, ale i tak już teraz wiem, że będzie mi Ciebie ogromnie brak Mamo. Dla większości dzieci ich mamy są najlepsze na świecie, ale moja Mama naprawdę w 100% taka właśnie jest. Najlepsza. Przede wszystkim dała mi życie, ale najważniejsze jest to jak świetnie nas wychowywała, a była w tym sama i udźwignęła na swoich barkach całą naszą czwórkę. Tyle razy jej mówiłam, że jest cudowna, a ona za każdym razem mi nie wierzy i mówi, że to nie prawda. Mamo jeżeli dam przeczytać Ci ten komentarz to proszę tym razem w to uwierz, bo taka właśnie dla mnie jesteś. Nauczyłaś nas mnóstwo rzeczy, ale wymienię tylko dwie najważniejsze. Po pierwsze, żebyśmy nigdy nikomu nie zrobili umyślnie krzywdy i nie oceniali innych. Po drugie miłości do książek. Tak to dzięki Tobie Mamo mogę mieć jedną z piękniejszych pasji na świecie, czyli czytanie. Dziękuje za każdą przeczytaną książek. Moja mama robi najlepiej wiele i tak samo będzie mi brakowało mnóstwa rzeczy ( za schabowymi i pierogami już tęsknie :)), ale najbardziej będzie mi brakowało wieczornych spotkań na naszych ulubionych serialach i komentowaniu tych właśnie seriali na reklamach albo wspólne czytanie w absolutnej ciszy, bo każda w tym momencie jest w innym świecie. Nie spotkałam jeszcze tak otwartej osoby jak moja Mama. Gdy zaczęłam oglądać Youtube to pokazałam Mamie kilka filmów i wiecie, że ona jest teraz lepiej zorientowana ode mnie w tym temacie ;) Zawsze mnie zaskakujesz.
Na razie mieszkam z Tobą Mamo i mam nadzieję, że kiedyś ty zamieszkasz ze mną.

Od małego wiedziałam, że kiedyś nadejdzie taki dzień, gdy zabraknie obok mnie mojej Mamy i wcale nie mam tu na myśli wyprowadzki. Staram się oswajać z tą myślą, ale i tak już teraz wiem, że będzie mi Ciebie ogromnie brak Mamo. Dla większości dzieci ich mamy są najlepsze na świecie, ale moja Mama naprawdę w 100% taka właśnie jest. Najlepsza. Przede wszystkim dała mi życie,...

Dzięki Bogu to przeżycie jeszcze jest przede mną. Jestem studentką ale nie musiałam się przeprowadzać do innego miasta aby studiować, mogłabym bo jednak dojeżdżanie jest uciążliwe ale wydaje mi się, że nie byłabym w stanie. Wiem, że kiedyś i tak będę musiała się wyprowadzić bo to raczej nieuniknione przy zakładaniu swojej rodziny ale bardzo by mi brakowało domowej atmosfery, która panuje u mnie, tego ciepła, które napędza mnie do jakiegoś działania w domu. Jestem osobą spokojną i lubiącą siedzieć z rodziną niż imprezować ze znajomymi. Zawsze mogę opowiedzieć mamie jak minął mi dzień lub ponarzekać, a ona zacznie mnie pocieszać. Czasami wiadomo nie jest tak kolorowo żeby też nie przesadzać z idealizowaniem relacji domowych, są sprzeczki i trzaskanie drzwiami lecz zawsze i tak po dniu się godzimy. Przy okazji moja siostra mnie odwiedza w moim pokoju i możemy powygłupiać się, dodaje mi tej dziecinności, za którą ogromnie tęsknie bo były to moje najlepsze chwile w życiu jak do tej pory.
Więc w skrócie najbardziej będzie mi brakować rodziny i to raczej się nie zmieni bo Kocham Ich z całego serca. :)

Dzięki Bogu to przeżycie jeszcze jest przede mną. Jestem studentką ale nie musiałam się przeprowadzać do innego miasta aby studiować, mogłabym bo jednak dojeżdżanie jest uciążliwe ale wydaje mi się, że nie byłabym w stanie. Wiem, że kiedyś i tak będę musiała się wyprowadzić bo to raczej nieuniknione przy zakładaniu swojej rodziny ale bardzo by mi brakowało domowej...

Mam nadzieję, że ten czas nie przyjdzie szybko, ponieważ nie wyobrażam sobie bycia panią domu. Ok, potrafię przecież gotować, piec ciasta, wieszać firanki, polerować podłogę, zakładać prześcieradło i poszewki na poduszki, ale...
Nigdy nie uda mi się zrobić tak pysznych pierogów jak moja mama.
Nigdy nie upiekę tak pysznego sernika jak ona.
Firanki owszem założę, ale wygląda to niechlujnie.
Wypoleruję podłogę, ale zawsze wyjdą na niej zacieki.
Ubiorę poszewki i prześcieradło, ale więcej namarudzę i źle ubiorę.
Nie ma to jak u mamy, nigdzie nie będzie mi lepiej niż u niej - przede wszystkim kulinarnie :)

Mam nadzieję, że ten czas nie przyjdzie szybko, ponieważ nie wyobrażam sobie bycia panią domu. Ok, potrafię przecież gotować, piec ciasta, wieszać firanki, polerować podłogę, zakładać prześcieradło i poszewki na poduszki, ale...
Nigdy nie uda mi się zrobić tak pysznych pierogów jak moja mama.
Nigdy nie upiekę tak pysznego sernika jak ona.
Firanki owszem założę, ale wygląda...

Zawsze zastanawiałam się jak to będzie gdy się już wyprowadzę. Jak będzie wyglądać moje nowe otoczenie, jak tu się będę czuła..
Z domu wyprowadziłam się rok temu gdy poszłam na studia do miasta oddalonego od mojej wsi ok. 200 km.
Bardzo szybko się zaklimatyzowałam, okolice poznałam w przeciągu ok. 2 tygodni i cały czas nawiązywałam nowe naprawdę wspaniałe znajomości.
Najbardziej pamiętam sobie pierwszą noc gdzie praktycznie po ogarnięciu wszystkich rzeczy i nie zamienieniu ze współlokatorką więcej niż kilka zdań poszłam spać. Budziłam się wtedy cały czas. Pierwszy posiłek również był jeden z gorszych wspomnień do których nie chce wracać.
Jednak najgorsze było to że moja współlokatorka okazała się strasznie zamknięta i nasza rozmowa codziennie zaczynała się od cześć, a w południe np. "-jak było na zajęcich?"
-fajnie
i praktycznie to by było na tyle.
Mimo tego nie zamieniłabym tego roku na nic innego.
Do domu zjeżdżałam na weekendy (i dalej będę) co 2-3 tygodnie, także cały czas mam bardzo dobry kontakt z rodziną.

Zawsze zastanawiałam się jak to będzie gdy się już wyprowadzę. Jak będzie wyglądać moje nowe otoczenie, jak tu się będę czuła..
Z domu wyprowadziłam się rok temu gdy poszłam na studia do miasta oddalonego od mojej wsi ok. 200 km.
Bardzo szybko się zaklimatyzowałam, okolice poznałam w przeciągu ok. 2 tygodni i cały czas nawiązywałam nowe naprawdę wspaniałe znajomości.
...

Jestem w trakcie owego przełomu. Niecały tydzień temu przeprowadziłam się z małej miejscowości do Poznania na studia. Co mnie najbardziej zaskoczyło? Potwierdzenie teorii, że w wielkim mieście człowiekowi łatwiej zadbać o kondycję (co prawda dzięki komunikacji miejskiej, ale zawsze), to, że jeśli kupię sobie książkę czy wydam pieniądze na jakąś inną zachcianke, zaowocuje dziurą w kruchym budżecie oraz prawdopodobnie biedniejszym obiadem. Przede wszystkim jednak zaskoczył mnie fakt, że jeszcze nie zabiłam we śnie swojej współlokatorki/przyjaciółki, która wmawia mi że dziś moja kolej mycia patelni.
Co do braku, najbardziej go odczuwam jeżeli chodzi o niedzielnego schabowego. Babciu, czy to jakiś szczególny sposób klepania ?! Boże daj siłę, kochana babciu- daj ponownie przepis !

Jestem w trakcie owego przełomu. Niecały tydzień temu przeprowadziłam się z małej miejscowości do Poznania na studia. Co mnie najbardziej zaskoczyło? Potwierdzenie teorii, że w wielkim mieście człowiekowi łatwiej zadbać o kondycję (co prawda dzięki komunikacji miejskiej, ale zawsze), to, że jeśli kupię sobie książkę czy wydam pieniądze na jakąś inną zachcianke, zaowocuje...

Przeprowadziłem się do domu, w którym mieszkałem w dzieciństwie razem z rodzicami, więc był to powrót sentymentalny. Jednak miejsce znane, więc bez niespodzianek, mogłoby się wydawać. Coś się jednak zmieniło, poszedłem - jak to się mówi - na swoje.
Wszystko było nowe - meble, sprzęty itp.
Ale to był świadomy wybór, chciałem, by wyglądało to inaczej, bardziej nowocześnie. Nie mogłem zatem być zaskoczony. Wszystkiego się spodziewałem.
A jednak...
Coś potrafiło zaskoczyć a jednocześnie zasmucić. Co? Atmosfera rodzinnego dotarcia... Wiecie - złościcie się na przewidywalność ludzi i sytuacji, wiecie, że spadnie na Was za coś krytyka itp. I co? I nagle Wam tego zabraknie, bo musicie stworzyć nowe więzi, wypracować nowe kompromisy. Ni wiadomo, jak przebiegnie kłótnia, spór... Nagle zaczyna brakować zrzędzenia mamy, narzekania taty, a nawet irytującego brata, który podkradał wodę toaletową, twierdząc, że to nie on...
Rutyna i przewidywalność... Ich naprawdę może czasami brakować...

Przeprowadziłem się do domu, w którym mieszkałem w dzieciństwie razem z rodzicami, więc był to powrót sentymentalny. Jednak miejsce znane, więc bez niespodzianek, mogłoby się wydawać. Coś się jednak zmieniło, poszedłem - jak to się mówi - na swoje.
Wszystko było nowe - meble, sprzęty itp.
Ale to był świadomy wybór, chciałem, by wyglądało to inaczej, bardziej nowocześnie....

Opuściłam rodzinne gniazdo, kiedy wyruszyłam na studia do innego miasta i musiałam zamieszkać z całkowicie obcą mi osobą. Wiecie co mnie najbardziej zaskoczyło? To, że mama przeżywała to wszystko bardziej niż ja. Powinnam przecież się bać, jak sobie poradzę, czy dam radę gotować, konsultować się z mamą tylko przez telefon, przyzwyczaić do współlokatorki itd. Tymczasem to mama tego wszystkiego się bała. Kiedy rodzice przywieźli mnie na stancję, w drodze powrotnej mama cały czas płakała. To ja musiałam się trzymać i ją pocieszać, że dam sobie radę, że wszystko będzie dobrze i wkrótce się zobaczymy. Najzabawniejsze jest jednak to, że kiedy z różnych przyczyn zrezygnowałam z danego kierunku i zdecydowałam się od następnego roku rozpocząć nowy na uczelni, do której mogę dojeżdżać z domu rodzinnego, mama zaśmiała się, że właściwie już się przyzwyczaiła do tego, że wybyłam z domu.

Opuściłam rodzinne gniazdo, kiedy wyruszyłam na studia do innego miasta i musiałam zamieszkać z całkowicie obcą mi osobą. Wiecie co mnie najbardziej zaskoczyło? To, że mama przeżywała to wszystko bardziej niż ja. Powinnam przecież się bać, jak sobie poradzę, czy dam radę gotować, konsultować się z mamą tylko przez telefon, przyzwyczaić do współlokatorki itd. Tymczasem to...

Mi najbardziej będzie brakować ugotowanego obiadku na talerzu, czystych ubrań i co najważniejsze rodzinnej atmosfery. Już nawet będąc kilka dni poza domem brakowało mi tych rzeczy. Miejsce, w którym się wychowałam jest moją stałością, pewnikiem, że zawsze mogę tu wrócić.

Mi najbardziej będzie brakować ugotowanego obiadku na talerzu, czystych ubrań i co najważniejsze rodzinnej atmosfery. Już nawet będąc kilka dni poza domem brakowało mi tych rzeczy. Miejsce, w którym się wychowałam jest moją stałością, pewnikiem, że zawsze mogę tu wrócić.