- Cholerny budzik, zawsze musi zadzwonić nigdy nie może "zaspać".
Po tych słowach wstaje godzina 6:30, oczy się otworzyć nie chcą, zaspany i bez chęci do czegokolwiek po za powrotem do ciepłego wyrka i przytulenia się do narzeczonej. Jednak rzeczywistość jest okrutna. Wlokę się do łazienki, przemywam twarz, myje zęby, krótko mówiąc poranna toaleta. Następnym etapem w podróży przez zło poranka jest kuchnia. Jedna łyżeczka kawy, druga łyżeczka kawy, tak już powoli to czuje oczy zaczynają się powoli otwierać, słyszę pstryknięcie czajnika, tak woda nareszcie się zagotowała. Zalewam kawę, dociera do mnie ten aromat, o tak trudno poparzę sobie język, muszę wziąć pierwszy łyk... Auć gorące ale jakie dobre. W tym momencie poranek nie jest już taki zły a ja budzę się do życia. Zjadam małe śniadanko i biegnę na autobus do pracy bo zaraz mi ucieknie...

- Cholerny budzik, zawsze musi zadzwonić nigdy nie może "zaspać".
Po tych słowach wstaje godzina 6:30, oczy się otworzyć nie chcą, zaspany i bez chęci do czegokolwiek po za powrotem do ciepłego wyrka i przytulenia się do narzeczonej. Jednak rzeczywistość jest okrutna. Wlokę się do łazienki, przemywam twarz, myje zęby, krótko mówiąc poranna toaleta. Następnym etapem w...

Kolejny ranek - choć od świtu już kilka godzin minęło dla mnie to i tak środek nocy. Nienawidzę wstawać na budzik, nienawidzę wstawać przed 10, nienawidzę w ogóle wstawać z łóżka! No dobra, już wstałam i... i zaczyna się dalszy ciąg kabaretu. Szybkie śniadanie obowiązkowo (Pani dietetyk każe mi jadać śniadania) , drugie śniadanie do pudełka i pakujemy plecak całą masą innych, obciążających moje plecy rzeczy. Wlewam w siebie pół litra wody mineralnej, ubieram się w tempie formuły 1 i biegam po mieszkaniu szukając kluczy. OK - mam ! To do widzenia :D

Kolejny ranek - choć od świtu już kilka godzin minęło dla mnie to i tak środek nocy. Nienawidzę wstawać na budzik, nienawidzę wstawać przed 10, nienawidzę w ogóle wstawać z łóżka! No dobra, już wstałam i... i zaczyna się dalszy ciąg kabaretu. Szybkie śniadanie obowiązkowo (Pani dietetyk każe mi jadać śniadania) , drugie śniadanie do pudełka i pakujemy plecak całą masą...

Otwieram oczy jak zwykle przed sygnałem budzika. Rzucam okiem na telefon, aby upewnić się, co to za dzień. Niestety, trzeba wstawać do pracy...W myślach sprawdzam zadania do wykonania na dziś. Nie jest źle! Podnoszę się z łóżka i podciągam żaluzje, z ciekawością spoglądając na dzisiejszą aurę. Słońce! Od razu lepiej się wstaje! Włączam radio i tup tup do łazienki, aby przywitać się sama z sobą w lustrze. Znowu trzeba zdyscyplinować sterczące kłaczki, więc grzebieniem przygładzam niesforne pasma włosów. Szybka toaleta poranna i tup tup do kuchni, aby wstawić wodę na herbatkę. Pakuję śniadanie do torby i przystępuję do "pacynkowania" twarzy. Z dumą podkręcam maskarą rzęsy-naturalnie długie i gęste. Tak, muszę przyznać, że najbardziej lubię u siebie swoje oczy. Dzięki ci droga naturo, że chociaż tutaj nie poskąpiłaś mi swej dobroci. Otulam się mgiełką ulubionych perfum, ostatecznie układam fryzurę, łykam w pośpiechu herbatę i spoglądam na zegarek. Czas na wymarsz. Biorę śmieci, rzucam krytyczne spojrzenie w lustro, uśmiecham się do siebie i wychodzę do pracy.

Otwieram oczy jak zwykle przed sygnałem budzika. Rzucam okiem na telefon, aby upewnić się, co to za dzień. Niestety, trzeba wstawać do pracy...W myślach sprawdzam zadania do wykonania na dziś. Nie jest źle! Podnoszę się z łóżka i podciągam żaluzje, z ciekawością spoglądając na dzisiejszą aurę. Słońce! Od razu lepiej się wstaje! Włączam radio i tup tup do łazienki, aby...

Uwielbiam wstawać wczesnym rankiem, zwykle ok 7, mam w tedy dużo czasu dla siebie ;).
Wyciągam przygotowane dzień wcześniej wieczorem ciasto na bułeczki, nagrzewam piekarnik i w między czasie wyciągam naczynia ze zmywarki itp. Wstawiam bułeczki do pieca i idę myć włosy- trzeba jakoś wyglądać ;). Przygotowuję to co chcę dać na kanapki- w tym przypadku gotuję jajko, kroję ogórka kiszonego.
Mmmm niewiarygodny zapach unosi się w całym domu.
Wyciągam moje szczęście z piekarnika, i robię śniadanko, do niego aromatyczna kawa lub herbata (koniecznie z cytryną). I wychodzę na taras ;). Zachwycam się piękną przyrodą, jestem tylko ja, z własnymi myślami. Chociaż czasem, podejdzie jakaś sarenka, albo przyfrunie kuropatwa pod sam płot ;).

https://zapodaj.net/c5244d9dbb7a2.jpg.html
https://zapodaj.net/19ac86075c24b.jpg.html
https://zapodaj.net/8d218181a61dd.jpg.html

Uwielbiam wstawać wczesnym rankiem, zwykle ok 7, mam w tedy dużo czasu dla siebie ;).
Wyciągam przygotowane dzień wcześniej wieczorem ciasto na bułeczki, nagrzewam piekarnik i w między czasie wyciągam naczynia ze zmywarki itp. Wstawiam bułeczki do pieca i idę myć włosy- trzeba jakoś wyglądać ;). Przygotowuję to co chcę dać na kanapki- w tym przypadku gotuję jajko, kroję...

Słońce wychyla się zza horyzontu, a moja głowa wychyla się spod kołdry.
Robię sobie kawę i głowę (w celu umycia włosów) do zlewu kładę.
Potem wybranie ubioru, nałożenie makijażu...
i na śniadanie już czasu nie starcza.
Pędzę rowerem do pracy jak zwariowana.
i znowu spóźnienie i znów przez szefa zje....

Słońce wychyla się zza horyzontu, a moja głowa wychyla się spod kołdry.
Robię sobie kawę i głowę (w celu umycia włosów) do zlewu kładę.
Potem wybranie ubioru, nałożenie makijażu...
i na śniadanie już czasu nie starcza.
Pędzę rowerem do pracy jak zwariowana.
i znowu spóźnienie i znów przez szefa zje....

Codziennie ustawiam dziewięć budzików, od szóstej rano poczyniając. Mają one za zadanie emitować moją ulubioną piosenkę, w pięciominutowych odstępach, abym mogła wcześnie wstać i spokojnie rozkoszować się porankiem, z mocną kawą w ręku. Oczywiście, gdy jednak w końcu zbudzi mnie donośna muzyka dochodząca z telefonu, stwierdzam, że wczorajszy pomysł był wyjątkowo głupi, po czym na oślep wyłączam alarm.Czyność powtarzam do skutku, wmawiając sobie, że nic się nie stanie jak zdrzemnę się jeszcze chwilę. Jednak ta oto chwila trochę się przeciąga i w rezultacie ruszam się z cieplutkiego łóżka, w najlepszym razie, o dziesiątej, zła na siebie jak diabli.

Codziennie ustawiam dziewięć budzików, od szóstej rano poczyniając. Mają one za zadanie emitować moją ulubioną piosenkę, w pięciominutowych odstępach, abym mogła wcześnie wstać i spokojnie rozkoszować się porankiem, z mocną kawą w ręku. Oczywiście, gdy jednak w końcu zbudzi mnie donośna muzyka dochodząca z telefonu, stwierdzam, że wczorajszy pomysł był wyjątkowo głupi,...

Słyszę chrobot kluczy w drzwiach sąsiada, a bliźniaki zza ściany od świtu aktywnie ćwiczą swoje struny głosowe. To mój budzik pora wstawać, mieszkam w bloku o papierowych ścianach o ciszy nie ma mowy. Przecieram zaspane oczy,mój umysł atakuje lista zadań na dzisiejszy dzień. Patrzę na budzik 5:45 od ponad roku jego funkcję przejęli moi sąsiedzi, blokuję alarm i zwlekam się z łóżka. Moją głowę zaprząta teraz tylko jedna myśl: kawa, kawa, kawa... Nastawiam ekspres i szykuje śniadanie: jogurt naturalny, płatki zbożowe i owoc, dzisiaj dzień banana- na każdy poranek tygodnia przypisany mam inny owoc. Poświęcam pięć minut na rozciąganie by do końca rozbudzić zaspane ciało, włączam radio ustawione na moją ulubioną rockową stację i zajadając śniadanie podryguję w takt muzyki. To taki mój rytuał, który nastraja optymizmem na cały dzień. Ekspres wydaje dźwięk świadczący, że kawa gotowa, cała kuchnia wypełnia się jej aromatem. Wyjmuję mój ukochany, obciachowy kubek kawowy w kolorowe serduszka. Idealna kawa- mocna na tyle, że stawia zmarłego na nogi, z kropelką mleka i trzema łyżeczkami cukru. Moja ambrozja, nektar bogów i w momencie gdy styka się z moimi kubkami smakowymi, szczęśliwe zaspane biedaczyska przeżywają orgazm kofeinowy. Pięć minut. Tyle średnio zajmuje mi wypicie kawy i jest to chwila całkowicie dla mnie, moja pauza, dzięki niej mój mózg z trybu "jeszcze śpię" przechodzi w tryb "no to jazda". Czas na toaletę, makijaż, ubieranie- należę do tych kobiet które strój szykują sobie dzień wcześniej. Sprawdzam zawartość torebki-portfel, klucze, telefon, śrubokręt, wejście do Narnii- ok wszystko mam. Czas do pracy- zakładam słuchawki odpalam playlistę i ruszam na spotkanie dnia.

Słyszę chrobot kluczy w drzwiach sąsiada, a bliźniaki zza ściany od świtu aktywnie ćwiczą swoje struny głosowe. To mój budzik pora wstawać, mieszkam w bloku o papierowych ścianach o ciszy nie ma mowy. Przecieram zaspane oczy,mój umysł atakuje lista zadań na dzisiejszy dzień. Patrzę na budzik 5:45 od ponad roku jego funkcję przejęli moi sąsiedzi, blokuję alarm i zwlekam się...

Promienie słońca oblewają porannym blaskiem fasady okolicznych domów . Promyczki, niby niepokorne dzieci Heliosa zakradają się przez okna do sypialni pogrążonych we śnie ludzi .Słońce powoli jaśnieje na wschodzie budząc do życia malutkie miasteczko w ,którym mieszkam, zatracone w objęciach Morfeusza.
Trwa lato, a ja leżę pod grubą kołdrą , skryta jak malutki kupidynek pod różową chmurką. Jest to jednak lato niezwykłe .Temperatury niejednokrotnie sięgają zenitu, przyprawiając mnie o zawroty głowy czy gorące poty.Rozchylam powoli powieki ,obudzona przez niewyobrażalny upał. I zaczyna się prawdziwa walka .Walka z czasem .Wyskakuję z łóżka jak oparzona. Tarzam się po podłodze w poszukiwaniu przeklętej skarpetki do pary ,która uwielbia bawić się ze mną w podchody. Ostatecznie decyduję się założyć dwie w zupełnie innym kolorze. A co tam, niech ludzie wiedzą ,że ze mnie ,,krejzolka”. Jedną ręką ubieram buty ,drugą maluję rzęsy , nagle przypominam sobie ,że przecież bez bluzki z domu nie wyjdę ,więc muszę wrócić do pokoju ,który wygląda jakby przeszedł przez niego orkan Barbara.
Wychodzę z domu z nieuczesanymi włosami, niech ułoży je wiatr, w najgorszym wypadku będę miała fryzurę a'la Einstein. Biegnę na umówione spotkanie z rozwiązanymi sznurówkami , a wszyscy ludzie oglądają się za mną jakby dostrzegli w Polsce Donalda Trumpa czy Brigitte Macron.W odpowiedzi posyłam im tylko uśmiech. Dzień jak co dzień -myślę.

Promienie słońca oblewają porannym blaskiem fasady okolicznych domów . Promyczki, niby niepokorne dzieci Heliosa zakradają się przez okna do sypialni pogrążonych we śnie ludzi .Słońce powoli jaśnieje na wschodzie budząc do życia malutkie miasteczko w ,którym mieszkam, zatracone w objęciach Morfeusza.
Trwa lato, a ja leżę pod grubą kołdrą , skryta jak malutki kupidynek...

Dzisiejszy dzień zaczął się zwyczajnie. Pierwszą czynnością jaką zrobiłam po otwarciu oczu było odnalezienie telefonu. Przejrzałam najważniejsze portale społecznościowe i sprawdziłam czy nikt nie napisał jakiejś ważnej wiadomości. Po tej porannej dawce zdjęć, nowości i tym podobnych, nadchodzi czas na najtrudniejszą czynność czyli wstanie z łóżka... później jest już tylko z górki. Gdy łóżko zostało doprowadzone do porządku (względnego), przyszedł czas na spełnienie porannej rutyny - wypicie herbaty, szybki prysznic i śniadanie. W czasie śniadania tworzył się plan na ciekawe spędzenie reszty dnia. Tym razem sport zwyciężył więc po pierwszym posiłku nadszedł czas na ubranie sportowego zestawu, zasznurowanie ulubionych butów sportowych i wyjście z domu. Pomyślałam, że przebiegnięcie kilku kilometrów z rana dobrze mi zrobi. I tak też się stało. Wczesna pora sprawiła, że na zewnątrz kręciło się mało ludzi, a jeśli już ktoś gdzieś szedł to był zajęty swoimi sprawami.
Po dostarczeniu organizmowi odpowiedniej dawki ruchu, a sobie radości i zmęczenia wróciłam do domu i wskoczyłam pod prysznic.
Później przyszedł czas na wybranie ubrań, w których można wyjść do ludzi. Wszystko co dobre szybko się kończy. Piękny poranek trzeba zamienić w pracowite popołudnie.

Dzisiejszy dzień zaczął się zwyczajnie. Pierwszą czynnością jaką zrobiłam po otwarciu oczu było odnalezienie telefonu. Przejrzałam najważniejsze portale społecznościowe i sprawdziłam czy nikt nie napisał jakiejś ważnej wiadomości. Po tej porannej dawce zdjęć, nowości i tym podobnych, nadchodzi czas na najtrudniejszą czynność czyli wstanie z łóżka... później jest już tylko z...

Budzę się i nie podnosząc głowy z poduszki, idę dalej spać. Jak poranek się skończy, wstaję i zaczynam codzienność. A codzienność zaczyna się oczywiście od kubka aromatycznej kawy.

Budzę się i nie podnosząc głowy z poduszki, idę dalej spać. Jak poranek się skończy, wstaję i zaczynam codzienność. A codzienność zaczyna się oczywiście od kubka aromatycznej kawy.