Narratorem mojego życia, mogła by być moja kuzynka i zarówno przyjaciółka.
Znamy się od zawsze, jesteśmy w tym samym wieku.
Byłyśmy zawsze obok siebie, na wszystkich ważnych uroczystościach i wydarzeniach.
Razem poznawałyśmy nasze pierwsze miłości, zwierzałyśmy się sobie z problemów.
Teraz mieszkamy daleko od siebie, ale jesteśmy wciąż na bieżąco.
Ona obserwuje moje życie a ja jej.
Jest w stanie na "zimno" ocenić każdy mój problem i doradzić, jest obserwatorem mojego życia, a ja jej życia.
Myślę że najlepiej opisała by moją historię.

Narratorem mojego życia, mogła by być moja kuzynka i zarówno przyjaciółka.
Znamy się od zawsze, jesteśmy w tym samym wieku.
Byłyśmy zawsze obok siebie, na wszystkich ważnych uroczystościach i wydarzeniach.
Razem poznawałyśmy nasze pierwsze miłości, zwierzałyśmy się sobie z problemów.
Teraz mieszkamy daleko od siebie, ale jesteśmy wciąż na bieżąco.
Ona obserwuje moje życie a...

W moim przypadku narratorem mógłby być tylko ktoś czytający mój pamiętnik. Jestem osobą dosyć skrytą, ponad wszystko ceniącą swoją wolność i niezależność. Nie mam powiernika, zwierząt, dzieci. W relacjach z rodzicami i partnerem mam jasno wyznaczone granice prywatności - ufają mi i nigdy się nie zawiedli, ale wiedzą, że jak kot muszę chodzić własnymi ścieżkami by być szczęśliwą.

W moim przypadku narratorem mógłby być tylko ktoś czytający mój pamiętnik. Jestem osobą dosyć skrytą, ponad wszystko ceniącą swoją wolność i niezależność. Nie mam powiernika, zwierząt, dzieci. W relacjach z rodzicami i partnerem mam jasno wyznaczone granice prywatności - ufają mi i nigdy się nie zawiedli, ale wiedzą, że jak kot muszę chodzić własnymi ścieżkami by być...

Może to zabrzmi złośliwie, ale najwierniejszym narratorem byłaby z pewnością moja sąsiadka. Zawsze na posterunku, cichy obserwator z boku. Nie komentuje, tylko patrzy ( i swoje wie...). Mieszka na przeciwko, całymi dniami siedzi przy kuchennym przy oknie na wprost mojego pokoju. Wychodziłam do szkoły-była, wychodzę do pracy- jest, wychodzę na spotkanie, imprezę, zakupy- jest. Wracam rano, wieczorem w nocy- jest. To takie moje alter ego. Gdybym nie opuszczała rolet wieczorem, naraziłabym ją na dodatkowy koszt- zakup rolnetki. A może już ją ma? W jej przypadku nic mnie już nie zdziwi.

Może to zabrzmi złośliwie, ale najwierniejszym narratorem byłaby z pewnością moja sąsiadka. Zawsze na posterunku, cichy obserwator z boku. Nie komentuje, tylko patrzy ( i swoje wie...). Mieszka na przeciwko, całymi dniami siedzi przy kuchennym przy oknie na wprost mojego pokoju. Wychodziłam do szkoły-była, wychodzę do pracy- jest, wychodzę na spotkanie, imprezę, zakupy-...

Nie chcę by zabrzmiało to samolubnie, ale wydaje mi się , że narratorem mojej historii, mojego życia, mogę być tylko ja. Z dwu powodów: po pierwsze zbyt często stykam się z tym, że ludzie odbierają mnie całkowicie odmiennie od tego jak jest na prawdę. Nie rozumieją moich intencji, szczególnie, że to co pokazuję na zewnątrz to może 30% mojego życia. Reszta dzieje się w głowie.
Drugi powód jest taki, że tak jak narrator trzecioosobowy często nie mam nic do powiedzenia na temat tego co się wokół mnie dzieje.

Nie chcę by zabrzmiało to samolubnie, ale wydaje mi się , że narratorem mojej historii, mojego życia, mogę być tylko ja. Z dwu powodów: po pierwsze zbyt często stykam się z tym, że ludzie odbierają mnie całkowicie odmiennie od tego jak jest na prawdę. Nie rozumieją moich intencji, szczególnie, że to co pokazuję na zewnątrz to może 30% mojego życia. Reszta dzieje się w...

Narrator dla mojego życia byłby wielogłosem. Przede wszystkim ja sama opowiadam swoje życie. Nikt nie siedzi w mojej głowie. Ale dla pełnego i jak najbardziej dokładnego opisu tę opowieść musiałyby uzupełnić głosy ludzi, którzy są i byli obecni w moim życiu w danym czasie.

Narrator dla mojego życia byłby wielogłosem. Przede wszystkim ja sama opowiadam swoje życie. Nikt nie siedzi w mojej głowie. Ale dla pełnego i jak najbardziej dokładnego opisu tę opowieść musiałyby uzupełnić głosy ludzi, którzy są i byli obecni w moim życiu w danym czasie.

Powiem krótko - Krystyna Czubówna.
Moje życie jest jak film przyrodniczy. Jestem zwierzęciem, otaczają mnie zwierzęta.
"Ta samica jest wyjątkowo problematyczna. Jej zachowanie wskazuje na genetyczne wady, których Matka Natura nie jest w stanie zlikwidować...
Czytała Krystyna Czubówna."

Powiem krótko - Krystyna Czubówna.
Moje życie jest jak film przyrodniczy. Jestem zwierzęciem, otaczają mnie zwierzęta.
"Ta samica jest wyjątkowo problematyczna. Jej zachowanie wskazuje na genetyczne wady, których Matka Natura nie jest w stanie zlikwidować...
Czytała Krystyna Czubówna."

Narratorem mojego życia mógłby zostać mój starszy brat. Uważam, że byłby on idealny ponieważ zna całe moje życie i oczywiście jest moim bratem co oznacza, że kocha mnie i nienawidzi jednocześnie.

Narratorem mojego życia mógłby zostać mój starszy brat. Uważam, że byłby on idealny ponieważ zna całe moje życie i oczywiście jest moim bratem co oznacza, że kocha mnie i nienawidzi jednocześnie.

Bardzo ciekawy temat. Zastanawiałam się chwilę czy w moim życiu jest osoba, która mogłaby stać się narratorem mojego całego życia i muszę to przyznać także przed sobą, że nie mam takiej osoby. Są osoby, które wtajemniczam w poszczególne „fragmenty” swojego życia, ale chyba nikt nie byłby w stanie złożyć tego wszystkiego w jakąś sensowną całość.

Bardzo ciekawy temat. Zastanawiałam się chwilę czy w moim życiu jest osoba, która mogłaby stać się narratorem mojego całego życia i muszę to przyznać także przed sobą, że nie mam takiej osoby. Są osoby, które wtajemniczam w poszczególne „fragmenty” swojego życia, ale chyba nikt nie byłby w stanie złożyć tego wszystkiego w jakąś sensowną całość.

Narratorem mojego życia zostałby mój Anioł Stróż. Każdy człowiek ma swojego niewidzialnego opiekuna a ja czuję jego obecność na każdym kroku. Jako istota duchowa wiedziałby o mnie więcej niż ludzie. W końcu towarzyszy mi każdego dnia, mimo, że ja go nie widzę, zna moje radości i smutki, wie co czuję w danej chwili. Byłaby to opowieść, gdzie świat materialny łączy się ze światem duchowym.

Narratorem mojego życia zostałby mój Anioł Stróż. Każdy człowiek ma swojego niewidzialnego opiekuna a ja czuję jego obecność na każdym kroku. Jako istota duchowa wiedziałby o mnie więcej niż ludzie. W końcu towarzyszy mi każdego dnia, mimo, że ja go nie widzę, zna moje radości i smutki, wie co czuję w danej chwili. Byłaby to opowieść, gdzie świat materialny łączy się ze...

Jeśli musiałabym wybrać kogoś innego niż ja, możliwość byłaby tylko jedna - moja mama. Tylko ona może opowiedzieć moją historię zaczynając od momentów, których ja sama nie pamiętam, a inni ludzie nie dostrzegli. Ona z boku patrzyła na mnie w najważniejszych momentach - kiedy kształtowałam się taka, jaką dziś znają mnie ludzie. Ona była obok, gdy przeżywałam kolejne sukcesy i dramaty. Przy okazji jest moją najlepszą przyjaciółką, więc nawet teraz, kiedy nie mieszkam już w domu, wciąż wie o mnie najwięcej. A to, czego nie wie, mogłaby sobie dopowiedzieć - jesteśmy bowiem tak podobne, że pewne elementy opowieść o niej, równie dobrze mogą mówić o mnie.

Jeśli musiałabym wybrać kogoś innego niż ja, możliwość byłaby tylko jedna - moja mama. Tylko ona może opowiedzieć moją historię zaczynając od momentów, których ja sama nie pamiętam, a inni ludzie nie dostrzegli. Ona z boku patrzyła na mnie w najważniejszych momentach - kiedy kształtowałam się taka, jaką dziś znają mnie ludzie. Ona była obok, gdy przeżywałam kolejne sukcesy...