Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od czego by tu zacząć...
Wiązałam z tą książką ogromne nadzieje. Początek mnie zaintrygował, ale w miarę czytania coraz częściej kiwałam głową: z nudy, irytacji, niedowierzania. Adam Berg to niedojrzała postać, odrealniona. Kobiety z kolei to, moim zdaniem, fantazje autora - tu by chciał skubnąć, tam skubnąć, a bo długie nogi, a bo duże piersi. Autor swój wiek ma, a miałam wrażenie, jakby pisał to nastolatek.
Irytowało mnie słowo "kuźwa".
Chwilami odbierałam tekst jako popisówkę, że Pan Krzysztof zna trudne słowa. Ciężko mi było przełknąć luźną rozmowę policjantów i dziennikarza, w której policjant-ćpun używa słowa obcego dla 3/4 populacji.
Dziwne miejsca na wtrącanie przeszłości bohaterów.
Historia w pewnym momencie się rozjeżdża tak bardzo, że nie mogłam się doczekać końca książki. Zmęczyłam ją, ale po inną książkę autora już raczej nie sięgnę.

Od czego by tu zacząć...
Wiązałam z tą książką ogromne nadzieje. Początek mnie zaintrygował, ale w miarę czytania coraz częściej kiwałam głową: z nudy, irytacji, niedowierzania. Adam Berg to niedojrzała postać, odrealniona. Kobiety z kolei to, moim zdaniem, fantazje autora - tu by chciał skubnąć, tam skubnąć, a bo długie nogi, a bo duże piersi. Autor swój wiek ma, a miałam...

Już dawno nie czytałam tak dobrej książki! Świetna fabuła, zaskakujące rozwiązanie, kreacja postaci na najwyższym poziomie. Dla mnie jedna z lepszych pozycji.

Już dawno nie czytałam tak dobrej książki! Świetna fabuła, zaskakujące rozwiązanie, kreacja postaci na najwyższym poziomie. Dla mnie jedna z lepszych pozycji.

Książka zapowiadała się dobrze. Pomysł dobry, ale kreacja bohaterów fatalna. W trakcie czytania miałam wrażenie, że główna bohaterka Jagna ma rozdwojenie jaźni. Walczakowi jawiła się jako kobieta pewna siebie, zabawna, inteligentna itp. A z opisów i sytuacji wynikało, że jest nieśmiała, naburmuszona, słaba emocjonalnie... przynajmniej ja ją tak odebrałam.
Brakło mi spójności. Dlatego od połowy lektury zaczęłam męczyć.

Książka zapowiadała się dobrze. Pomysł dobry, ale kreacja bohaterów fatalna. W trakcie czytania miałam wrażenie, że główna bohaterka Jagna ma rozdwojenie jaźni. Walczakowi jawiła się jako kobieta pewna siebie, zabawna, inteligentna itp. A z opisów i sytuacji wynikało, że jest nieśmiała, naburmuszona, słaba emocjonalnie... przynajmniej ja ją tak odebrałam.
Brakło mi...