Najstraszniejsza rzecz z jaką musiałam się zmierzyć jako dziecko było lunatykowanie. Zdecydowanie przerażał mnie fakt, że potrafiłam wstać w środku nocy i chodzić po całym domu. Najbardziej jednak w tym wszystkim straszne było to kiedy musiałam jechać na wieś do babci, która mieszkała przy samym lesie. Widocznie dobrze mi się tam spało, gdyż to właśnie tam najczęściej lunatykowałam. Ze strachu przed tym, że wyjdę nieświadoma z domu do lasu, w którym czekają na mnie głodne wilki (ach, te lasy na Podlasiu!) przywiązywałam się do łóżka lub do siostry sznurkiem. Strach, który przeżywałam przed pójściem do łóżka był równy temu jak po obejrzeniu naprawdę dobrego horroru.
Koniec końców nie wyszłam z domu, dotarłam jedynie do pokoju babci i po prostu poszłam obok niej spać. Z wiekiem coraz rzadziej przydarzały mi się historie z lunatykowaniem, a przynajmniej taką mam nadzieję. Kto wie, może do dzisiaj chodzę nieświadoma w nocy po domu i przestawiam różne rzeczy?

Najstraszniejsza rzecz z jaką musiałam się zmierzyć jako dziecko było lunatykowanie. Zdecydowanie przerażał mnie fakt, że potrafiłam wstać w środku nocy i chodzić po całym domu. Najbardziej jednak w tym wszystkim straszne było to kiedy musiałam jechać na wieś do babci, która mieszkała przy samym lesie. Widocznie dobrze mi się tam spało, gdyż to właśnie tam najczęściej...

Wejście na najwyższe drzewo na działce ;)
Z odstępu czasu myślę, że moje dzieciństwo obyło się bez strasznych sytuacji, którym musiałabym stawić czoło.
Wszelkie sytuacje, które mogły być dla mnie stresujące brali na barki moi rodzice. Dla nich to były błahostki za to ja mogę jedynie wymienić sytuacje takie, jak z tym drzewem na działce.
Nie wiem czy to było dobre czy nie. Nigdy też nie miałam potworów pod łóżkiem. A szkoda... Mogłabym wtedy napisać, że byłam tak odważna jak Serafina.
Wysokiej wiśni na działce się nie dałam! Czy to też się liczy? Przecież miałam ten cholerny lęk wysokości!

Wejście na najwyższe drzewo na działce ;)
Z odstępu czasu myślę, że moje dzieciństwo obyło się bez strasznych sytuacji, którym musiałabym stawić czoło.
Wszelkie sytuacje, które mogły być dla mnie stresujące brali na barki moi rodzice. Dla nich to były błahostki za to ja mogę jedynie wymienić sytuacje takie, jak z tym drzewem na działce.
Nie wiem czy to było dobre czy nie....

Najstraszniejsza sytuacja z dzieciństwa to chwila kiedy moja mam dostała piękną dużą jukę (to taka roślina zielona, gdyby ktoś nie wiedział) a moja kuzynka (starsza ode mnie o 13 lat) przerażonym tonem oznajmiła "Ale ciociu w jukach żyją tarantule". Mama moja się roześmiała z pobłażaniem i wstawiła kwiatka DO. MOJEJ. SYPIALNI!!! Co to jest tarantula dowiedziałam się bardzo szybko podpytując rodzeństwo. I tak oto strach przed wielkim pająkiem towarzyszył mi co noc, aż w końcu ulitowali się nade mną i przenieśli roślinkę do innego pokoju. Do dziś boję się pająków, nawet małych, przypadek? Nie sądzę. :P

Najstraszniejsza sytuacja z dzieciństwa to chwila kiedy moja mam dostała piękną dużą jukę (to taka roślina zielona, gdyby ktoś nie wiedział) a moja kuzynka (starsza ode mnie o 13 lat) przerażonym tonem oznajmiła "Ale ciociu w jukach żyją tarantule". Mama moja się roześmiała z pobłażaniem i wstawiła kwiatka DO. MOJEJ. SYPIALNI!!! Co to jest tarantula dowiedziałam się bardzo...

Pamiętam, że gdy byłam dzieckiem obejrzałam kiedyś w telewizji jakiś program o wywoływaniu duchów. Tak mnie to przeraziło, że pamiętam to do dziś. Bałam się później samego słowa 'duch', ciemności i unikałam jak ognia takich programów. Po tym wydarzeniu przerażały mnie inne puszczane w telewizji programy. Bałam się, kiedy słyszałam melodię z serialu 'Z archiwum X'. Do tej pory jest dla mnie w jakiś sposób przerażająca. Leciał też wtedy Magazyn Kryminalny 997 i on też budził we mnie strach. Kiedy ktoś to oglądałam to zatykałam uszy, bo nie chciałam słuchać tych wszystkich wydarzeń. Teraz już ten strach minął, ale te programy zapamiętam chyba już na zawsze.

Pamiętam, że gdy byłam dzieckiem obejrzałam kiedyś w telewizji jakiś program o wywoływaniu duchów. Tak mnie to przeraziło, że pamiętam to do dziś. Bałam się później samego słowa 'duch', ciemności i unikałam jak ognia takich programów. Po tym wydarzeniu przerażały mnie inne puszczane w telewizji programy. Bałam się, kiedy słyszałam melodię z serialu 'Z archiwum X'. Do tej...

Gdy byłam mała, obejrzałam film Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia.Jest tam scena, gdy bohaterowie są w kopalni i pierwszy raz pojawia się Gollum. Okropnie się go przestraszyłam. Jeszcze długi czas po tym, zanim zasnęłam, sprawdzałam dokładnie wszystkie szafki i zaglądałam pod łóżko, żeby mieć pewność, że nie wypełźnie stamtąd, kiedy ja będę spała.

Gdy byłam mała, obejrzałam film Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia.Jest tam scena, gdy bohaterowie są w kopalni i pierwszy raz pojawia się Gollum. Okropnie się go przestraszyłam. Jeszcze długi czas po tym, zanim zasnęłam, sprawdzałam dokładnie wszystkie szafki i zaglądałam pod łóżko, żeby mieć pewność, że nie wypełźnie stamtąd, kiedy ja będę spała.

Nigdy nie zapomnę tego dnia, bo nigdy później się tak nie bałam! Właściwie były dwa takie dni...
Po szkole zawsze czekaliśmy z bratem w świetlicy, aż któryś rodzic po nas przyjedzie, bo to był czas kiedy oboje bardzo dużo pracowali.
Tata przyjechał i powiedział, że mamy nie wychodzić bez niego, bo kręci się pod szkołą jakiś dziwny facet, mamy się trzymać blisko niego. Wyszliśmy ze szkoły i zatoczył się na tatę facet z kolorowym irokezem i w poszarpanych ubraniach - dawaj pieniądze, powiedział. Mój ojciec jest waleczny i chwilami trochę narwany, dlaczego zamiast jakoś załagodzić coś tam wymruczał do faceta i zaczęli się szarpać. W pewnym momencie tamten wyciągnął nóż sprężynowy. Na szczęście tata miał na sobie skórzaną kurtkę, więc cios bokiem ostrza w ramię się nie udało - nóż wypadł, chwycił go mój brat i uciekliśmy w stronę auta. Tata sobie z napastnikiem poradził - poturbował go, ale nie zatrzymał - udało się tamtemu uciec. Wtedy nie było komórek, nie mogliśmy nagle zadzwonić po policję. Ludzie wokół stali i patrzyli... Trzęsłam się aż do wieczora, a nóż mój brat zachował i chyba ma do dziś.
Druga sytuacja, w której miałam swój udział: rodzice pojechali na zakupy, na krótko. Ja miałam wtedy chyba 10 lat, brat 8, potrafiliśmy się sobą zająć przez godzinę. Mamę przywiózł jakiś pan, a kiedy weszła do domu zobaczyliśmy, że jest cała we krwi. Mieli wypadek, mama nie chciała do szpitala, bo martwiła się o nas. Moja pierwsza myśl była taka, że to krew taty, a on nie przeżył. Okazało się, że tata załatwia sprawy z autem, bo nic mu nie jest, a na mamę poleciało szkło z przedniej szyby i ma je powbijane... Nie wiem jak, ale położyłam brata spać i dołączyłam do mamy w łazience... Do późnej nocy wyjmowałyśmy jej odłamki szkła z rąk i nóg, przemywałam jej skaleczenia i naklejałam plastry. Tak mi zostało do dziś - potrafię zareagować w trudnej sytuacji tak, jak trzeba. Rozklejam się dopiero, kiedy niebezpieczeństwo zostanie zażegnane...

Nigdy nie zapomnę tego dnia, bo nigdy później się tak nie bałam! Właściwie były dwa takie dni...
Po szkole zawsze czekaliśmy z bratem w świetlicy, aż któryś rodzic po nas przyjedzie, bo to był czas kiedy oboje bardzo dużo pracowali.
Tata przyjechał i powiedział, że mamy nie wychodzić bez niego, bo kręci się pod szkołą jakiś dziwny facet, mamy się trzymać blisko niego....

Moim największym horrorem dzieciństwa był test kompetencji z języka Niemieckiego. Istny koszmar. Oprócz stresu, że nie dostanę się do tej szkoły do której bym chciała, zastanawiałam się, kim ja właściwie jestem, co tu robię i do czego dążę. Istna mieszanka wybuchowa, prawda? ;)

Moim największym horrorem dzieciństwa był test kompetencji z języka Niemieckiego. Istny koszmar. Oprócz stresu, że nie dostanę się do tej szkoły do której bym chciała, zastanawiałam się, kim ja właściwie jestem, co tu robię i do czego dążę. Istna mieszanka wybuchowa, prawda? ;)

Doskonale pamiętam tamten straszny poranek. Obudziłam się w łóżku rodziców. W tą noc spałam z mamą, bo tata miał w pracy nocną zmianę. Po otwarciu oczu zaraz go zauważyłam! W szafie rodziców był niedźwiedź. Wielki, włochaty niedźwiedź, który tylko czekał, abym się ruszyła. Widziałam doskonale jego cielsko wystające z pomiędzy ubrań. Był dwa razy większy niż ja, więc nie było szans na wyjście z tego cało. Dodatkowo szafa stała obok drzwi, a więc wykluczona była również ucieczka. Cóż było robić. Trzeba czekać. Jeżeli długo nie będę wstawać mama w końcu przyjdzie mnie obudzić. Minuty ciągnęły się w nieskończoność. A ja leżałam wciąż nieruchomo wpatrując się w zwierzę. W pewnym momencie jego cielsko zafalowało. Tego było za wiele. Zerwałam się z łóżka i z krzykiem uciekłam do mamy. Minęłam szafę i nie oglądając się za siebie biegłam co sił w nogach. Na nic miało się później tłumaczenie, że to tylko stare futro mamy i kot wylegujący się na ubraniach mnie wystraszyły. Ja wiem swoje. Tego dnia naprawdę niedźwiedź przyszedł po mnie. Wszystko dlatego, że miałam piżamkę w małe misie. Nigdy więcej jej nie ubrałam, a potwór też już się nie pojawił. Trudno dyskutować z takimi faktami.

Doskonale pamiętam tamten straszny poranek. Obudziłam się w łóżku rodziców. W tą noc spałam z mamą, bo tata miał w pracy nocną zmianę. Po otwarciu oczu zaraz go zauważyłam! W szafie rodziców był niedźwiedź. Wielki, włochaty niedźwiedź, który tylko czekał, abym się ruszyła. Widziałam doskonale jego cielsko wystające z pomiędzy ubrań. Był dwa razy większy niż ja, więc nie...

Jak byłam małą dziewczynką lubiłam się bawić poza działką ogrodkową moich dziadków . Wychodząć poza nią widać było inne ścieżki , prowadzące do innych ogródków działkowych. Kusiły mnie one i kusiły mnie inne ogródki bo zdarzało się że kwitły w nich piękne kwiaty a działkowicze hodowali owoce odmienne od uprawianych przez moich dziadków. Chodziłam tymi alejkami , czasem podkradłam przez siatkę komuś trochę malin agrestu. Trwało to do czasu gdy dziadkowie powiedzieli mi aby unikała jednej działkowej altanki ponieważ miało
tam miejsce tam morderstwo. Zazdrosny o swoją kobietę pan wiedząc że dopusciła się zdrady zabił ją siekierą . Cała altanka ponoć była dezynfekowana i po tym zajął się nią specjalny stróż . Gdy to usłyszałam byłam przerażona i unikałam nawet patrzenia na ten budynek.

Jak byłam małą dziewczynką lubiłam się bawić poza działką ogrodkową moich dziadków . Wychodząć poza nią widać było inne ścieżki , prowadzące do innych ogródków działkowych. Kusiły mnie one i kusiły mnie inne ogródki bo zdarzało się że kwitły w nich piękne kwiaty a działkowicze hodowali owoce odmienne od uprawianych przez moich dziadków. Chodziłam tymi alejkami , czasem...

To była sytuacja, gdy odkryłam że św. Mikołaj nie istnieje...bałam się wtedy że przestanę dostawać prezenty pod choinkę ...

To była sytuacja, gdy odkryłam że św. Mikołaj nie istnieje...bałam się wtedy że przestanę dostawać prezenty pod choinkę ...