Znakiem tego jestem o krok bliżej wymarzonego celu podróży ;)

Dziękuję, pozdrawiam, cieszę się niezmiernie :)

Znakiem tego jestem o krok bliżej wymarzonego celu podróży ;)

Dziękuję, pozdrawiam, cieszę się niezmiernie :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

witcherrie
Zombek
Paweł
Kruszynka
Tina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

witcherrie
Zombek
Paweł
Kruszynka
Tina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Moim marzeniem jest poznanie wyspy słynącej ze zróżnicowanych krain geograficznych, przepięknych krajobrazów, Russella Crowe'a i hobbitów. No bo powiedzmy sobie szczerze: jaki miłośnik literatury fantastycznej nie chciałby naprawdę przenieść się do fikcyjnego świata z książki? Twórcy Władcy Pierścieni zostawili plan zdjęciowy z Hobbitonu, więc można zapukać do drzwi Bag End i przez chwilę poczuć się jak Gandalf wyciągający Bilba na wyprawę. To byłoby wspaniałe przeżycie, więc zdecydowanie chciałabym powiedzieć "tu byłam" w odniesieniu do Nowej Zelandii.

Moim marzeniem jest poznanie wyspy słynącej ze zróżnicowanych krain geograficznych, przepięknych krajobrazów, Russella Crowe'a i hobbitów. No bo powiedzmy sobie szczerze: jaki miłośnik literatury fantastycznej nie chciałby naprawdę przenieść się do fikcyjnego świata z książki? Twórcy Władcy Pierścieni zostawili plan zdjęciowy z Hobbitonu, więc można zapukać do drzwi Bag End...

Od lat moim skrytym marzeniem jest popłynąć do wybrzeży Nowej Zelandii. Oczywiście, wyspa sama w sobie jest przepiękna i zjawiskowa, ale mnie ciągnie tam co innego niż scenerie z "Władcy Pierścieni". Marzę, by zobaczyć wieloryby z bliska. Nie straszne mi fale oceanu ani choroba morska, ani ogrom tych stworzeń. Ilekroć ktoś mnie pyta, gdzie chciałabym pojechać, co zobaczyć, wyskakuję z moimi nowozelandzkimi wielorybami, budząc konsternację. A kiedy napatrzyłabym się już na nie do syta, z rozkoszą zwiedziłabym Hobbiton, odbyłabym rejs po fiordzie Milford i krótko mówiąc zjeździłabym całą Nową Zelandię wzdłuż i wszerz, co jakiś czas jednak wracając na brzeg morza, by poobserwować foki, delfiny i przede wszystkim - wieloryby!

Od lat moim skrytym marzeniem jest popłynąć do wybrzeży Nowej Zelandii. Oczywiście, wyspa sama w sobie jest przepiękna i zjawiskowa, ale mnie ciągnie tam co innego niż scenerie z "Władcy Pierścieni". Marzę, by zobaczyć wieloryby z bliska. Nie straszne mi fale oceanu ani choroba morska, ani ogrom tych stworzeń. Ilekroć ktoś mnie pyta, gdzie chciałabym pojechać, co zobaczyć,...

Podróż marzeń? Włochy, Włochy i jeszcze raz Włochy! Dlaczego akurat słoneczna Italia? Chyba głównie z powodu przepysznego jedzenia. Czytałam mnóstwo książek włoskich autorów i po prostu muszę doświadczyć osobiście tych kulinarnych rozkoszy! Uwielbiam jedzenie i wszystko co jest z nim związane - to jest całe moje życie. To studiuję, w tym pracuję i tym żyję, więc mam nadzieję, że już wkrótce spełnią się moje kulinarno - podróżniczne marzenie :)

Podróż marzeń? Włochy, Włochy i jeszcze raz Włochy! Dlaczego akurat słoneczna Italia? Chyba głównie z powodu przepysznego jedzenia. Czytałam mnóstwo książek włoskich autorów i po prostu muszę doświadczyć osobiście tych kulinarnych rozkoszy! Uwielbiam jedzenie i wszystko co jest z nim związane - to jest całe moje życie. To studiuję, w tym pracuję i tym żyję, więc mam...

Czy prawdą jest, że gdyby wszyscy mieszkańcy Chin skoczyli z muru Chińskiego, wywołaliby trzęsienie ziemi?

Albo czy prawdą jest, że dzieci w Chinach mają specjalnie przedziurawione spodnie tak by ułatwiło im to załatwianie potrzeb fizjologicznych najszybciej jak mogą i gdzie mogą?

Co do drugiego pytania odpowiedź brzmi:
TAK. Większość chińskich dzieci nosi spodnie z dziurą w kroku by oddać potrzebę tam gdzie chcą. To może być w windzie, pociągu, restauracji czy też supermarkecie.

Odkąd poznałam Chinkę Haiyan mieszkającą od niedawna w Warszawie, marze o tym by pojechać do Państwa Środka - kraju pełnego różnorodności i kontrastów.
Marzę by na własne oczy zobaczyć cuda natury, które mogą przekraczać granice naszej wyobraźni.
Tarasy Ryżowe, niezwykłe formy skalne z piaskowca, zatłoczony Pekin.
Jednak Chiny to nie tylko piękne widoki. To także, nowe smaki, zapachy, nowe nazwy, zwroty, miejsca i krajobrazy.
Mnóstwo pytań i odpowiedzi generujących kolejne pytania:
Co to jest? Jak to się nazywa? Co oni robią? Czemu tak robią?
Wszystkie piękne miejsca i inne od naszych zwyczaje budzą we mnie ogromną ciekawość.
Chciałabym być uczestnikiem ceremonii zaślubin, gdzie Panna Młoda ma czerwoną sukienkę (kolor biały oznacza żałobę). Chciałabym spacerować uliczkami kopii malowniczego austriackiego miasteczka Hallstatt oraz stanąć pod potężnym Murem Chińskim.

Chiny to moje marzenie, to kraj którego odkrywanie będzie niezapomnianą przygodą.

Czy prawdą jest, że gdyby wszyscy mieszkańcy Chin skoczyli z muru Chińskiego, wywołaliby trzęsienie ziemi?

Albo czy prawdą jest, że dzieci w Chinach mają specjalnie przedziurawione spodnie tak by ułatwiło im to załatwianie potrzeb fizjologicznych najszybciej jak mogą i gdzie mogą?

Co do drugiego pytania odpowiedź brzmi:
TAK. Większość chińskich dzieci nosi spodnie z...

Po pierwsze Nowy Jork. Kiedykolwiek. Magdalena Rittenhouse swoim reportażem sprawiła, że po prostu muszę kiedyś odwiedzić Nowojorską Bibliotekę Publiczną oraz odpocząć w parku High Line.
Po drugie Japonia w 2020 roku. Od jakiegoś czasu fascynuje mnie ten kraj, z każdą kolejną przeczytaną książką na ten temat chcę go zwiedzić coraz bardziej. A dodatkowo w 2020 roku odbędą się tam Igrzyska Olimpijskie, udział w ceremonii otwarcia i dopingowanie z trybun polskich olimpijczyków to moje wielkie marzenie.
No i po trzecie, od kiedy pierwszy raz przeczytałam Anię z Zielonego Wzgórza, marzy mi się wyprawa na Wyspę Księcia Edwarda.

Po pierwsze Nowy Jork. Kiedykolwiek. Magdalena Rittenhouse swoim reportażem sprawiła, że po prostu muszę kiedyś odwiedzić Nowojorską Bibliotekę Publiczną oraz odpocząć w parku High Line.
Po drugie Japonia w 2020 roku. Od jakiegoś czasu fascynuje mnie ten kraj, z każdą kolejną przeczytaną książką na ten temat chcę go zwiedzić coraz bardziej. A dodatkowo w 2020 roku odbędą...

„tu byłem"
wyciągam pióro
i maluję ścianę
i maluję ścianę miejsca zwanego przeze mnie domem
jaka szkoda
że
jeszcze
nie
wiem
gdzie jest ta ściana

„tu byłem"
wyciągam pióro
i maluję ścianę
i maluję ścianę miejsca zwanego przeze mnie domem
jaka szkoda
że
jeszcze
nie
wiem
gdzie jest ta ściana

Kiedyś byłaby to Ameryka Południowa Inkowie czyli Chile lub Majowie czyli Jukatan tajemnicze miasta w dżungli, odkrywanie tajemnic historii, nieziemska przygoda.... Teraz człowiek się starzeje i za dużo myśli . Przecież w interiorze nie ma lekarzy , z czystą wodą są problemy , brak łazienki , takie małe i duże paskudztwa , które wejdą do butów i pod ubranie , wąż który jak ukąsi to po to tobie , terrorystki, lewicowa i prawicowa partyzantka , przemytnicy narkotyków .....Teraz to wolę książki i...wycieczkę do Pragi lub Skandynawii

Kiedyś byłaby to Ameryka Południowa Inkowie czyli Chile lub Majowie czyli Jukatan tajemnicze miasta w dżungli, odkrywanie tajemnic historii, nieziemska przygoda.... Teraz człowiek się starzeje i za dużo myśli . Przecież w interiorze nie ma lekarzy , z czystą wodą są problemy , brak łazienki , takie małe i duże paskudztwa , które wejdą do butów i pod ubranie , wąż który...

Pamiętam jak w wieku 8 lat, zostawiając list do świętego Mikołaja, drukowanymi literami napisałam "poproszę bilet do Kanady". Nie ma dużej historii za tym, dlaczego wybrałam akurat ten kraj. Po prostu wydawał mi się daleko, miałam wrażenie że jest ciekawszy, no i pochodził z niego Justin Bieber - którego wtedy kochałam.

Dotychczas Mikołaj spełniał większość moich próśb - nawet jeżeli lalka nie do końca była tą, którą widziałam w telewizji. Tym razem ten stary cap od dawania prezentów zafundował mi długą rozmowę z rodzicami.

Że o takie rzeczy nie mogę prosić, bo się zawiodę. Bo to za drogie, za trudne, bo to niemożliwe żeby Mikołaja było na to stać.

Wtedy pierwszy raz poczułam ogromny WSTYD za to, że mam marzenia i z czerwonymi policzkami poszłam do siebie.
Moi rodzice nie należą do tych o wielkich aspiracjach i pragnieniach, a tymi słowami skutecznie stłumili je we mnie. Na długo. Nie chodzi o sam fakt, że nie kupili ośmiolatce biletu do kraju za oceanem - to akurat normalne. Chodzi o ogólne podejście - mimo że mam 19 lat na karku, niedługo zacznę zarabiać własne pieniądze i realizować się sama w życiu, oni wciąż słysząc o moich celach przewracają oczami. A ja mam wrażenie, że powinnam się za marzenia wstydzić.

Chciałabym wybrać się do Kanady. Tylko po to, żeby pokazać, że się da.

Pamiętam jak w wieku 8 lat, zostawiając list do świętego Mikołaja, drukowanymi literami napisałam "poproszę bilet do Kanady". Nie ma dużej historii za tym, dlaczego wybrałam akurat ten kraj. Po prostu wydawał mi się daleko, miałam wrażenie że jest ciekawszy, no i pochodził z niego Justin Bieber - którego wtedy kochałam.

Dotychczas Mikołaj spełniał większość moich próśb -...