Jest takie miejsce-dom mojej Babci, który ma ponad sto lat. W tym domu spędzałam, jako dziecko, wszystkie wakacje. Ten dom wiele pamieta...W kuchni stoi stół, stary sfatygowany, przykryty ceratą w kwiatki. Jest w nim szuflada w której moja babcia trzymała wszystkie ważne dla siebie przedmioty. Czasem pokazywała mi stare zdjęcia, pierścionki,książeczkę wojskową dziadka, piórka, kawałki materiałów, stare notatki i opowiadała historie z nimi związane. Ta szuflada jest dla mnie tym przedmiotem który buzi wspomnienia, nostalgię,ukazuje tożsamość naszej rodziny.Babcia od dawna patrzy na nas z góry a świat jaki znała i pamiętała zmienił się diametralnie. Jednak w tym domu przy tym stole zawsze jest żywy.Ten dom, ten stół, ta szuflada to moje największe skarby. Dlatego w każde wakacje, jestem tam, otwieram tę szufladę... Wtedy wyruszamy w podróż wspomnień magicznych historii wraz z moimi dziećmi.Wierzę, że kiedyś i dla nich ta szuflada będzie największym skarbem.

Jest takie miejsce-dom mojej Babci, który ma ponad sto lat. W tym domu spędzałam, jako dziecko, wszystkie wakacje. Ten dom wiele pamieta...W kuchni stoi stół, stary sfatygowany, przykryty ceratą w kwiatki. Jest w nim szuflada w której moja babcia trzymała wszystkie ważne dla siebie przedmioty. Czasem pokazywała mi stare zdjęcia, pierścionki,książeczkę wojskową dziadka,...

Każdy ma taki przedmiot, chociaż nie każdy zdaje sobie z tego sprawę. Ja mam taki mały breloczek z kamykiem.. Dostałam go od swojego obecnego partnera. Wszystko wtedy zaczęło sie zmieniać w moim życiu. Porzuciłam toksyczny związek, w którym tkwiłam kilka miesięcy. To była zmiana na lepsze. Później kolejne trafniejsze wybory: dziecko, macieżyństwo, rodzina. A wszystko zaczęło się od małego kamyczka..

Każdy ma taki przedmiot, chociaż nie każdy zdaje sobie z tego sprawę. Ja mam taki mały breloczek z kamykiem.. Dostałam go od swojego obecnego partnera. Wszystko wtedy zaczęło sie zmieniać w moim życiu. Porzuciłam toksyczny związek, w którym tkwiłam kilka miesięcy. To była zmiana na lepsze. Później kolejne trafniejsze wybory: dziecko, macieżyństwo, rodzina. A wszystko...

Figurki z jajek niespodzianek, które dostawałem od całej rodziny. Mam ich teraz chyba 4 kartony po butach z nimi. :D

Figurki z jajek niespodzianek, które dostawałem od całej rodziny. Mam ich teraz chyba 4 kartony po butach z nimi. :D

Mam taki przedmiot, bardzo wyjątkowy dla mnie pod kilkoma względami.
Na początku powiem, że mój pasją jest gotowanie ;) To jest coś co w życiu kocham najbardziej, nauczyła mnie tego moja Świętej Pamięci Babcia, osoba którą kochałam najbardziej na świecie.
W spadku zostawiła mi najlepszy dar jaki mogłam sobie wymarzyć- jej zeszyt z przepisami.
Kartki są już żółte i się rozpadają, ale to jest w tym piękne. Zawsze jak go otwieram żeby coś przygotować łezka mi się w oku kręci.
Nigdy nie miałam lepszej nauczycielki.
Babciu dziękuję za wszystko. Gotuję dla Ciebie. Obiecuję, że będę w tym coraz lepsza aż w końcu będę potrafiła tyle co Ty.

Ps. Konkurs kończy się w moje urodziny, wiem że nie powinnam, ale jeden dodatkowy książkowy prezent na pewno nie zaszkodzi a na pewno uszczęśliwi ;)

Mam taki przedmiot, bardzo wyjątkowy dla mnie pod kilkoma względami.
Na początku powiem, że mój pasją jest gotowanie ;) To jest coś co w życiu kocham najbardziej, nauczyła mnie tego moja Świętej Pamięci Babcia, osoba którą kochałam najbardziej na świecie.
W spadku zostawiła mi najlepszy dar jaki mogłam sobie wymarzyć- jej zeszyt z przepisami.
Kartki są już żółte i się...

Najważniejszą dla mnie rzeczą jest pluszak. Owieczka którą dostałam od dziadka, który niestety już nie żyję. Dostałam ją na swoje szóste urodziny i mimo iż mam już szesnaście to nadal trzymam ją blisko przy sobie. Zawsze w trudnych chwilach gdy na nią spojrzę przypominają mi się dobre chwile z dzieciństwa i od razu robi mi się lżej na sercu.

Najważniejszą dla mnie rzeczą jest pluszak. Owieczka którą dostałam od dziadka, który niestety już nie żyję. Dostałam ją na swoje szóste urodziny i mimo iż mam już szesnaście to nadal trzymam ją blisko przy sobie. Zawsze w trudnych chwilach gdy na nią spojrzę przypominają mi się dobre chwile z dzieciństwa i od razu robi mi się lżej na sercu.

Mam skrzynkę wspomnień, którą po dziś dzień zamykam na klucz w obawie przed światem i trzymam ją wysoko wysoko na szafie.
Trzymam w niej medale za osiągnięcia sportowe, zdjęcia, płyty z piosenkami, walentynki z podstawówki, pierwszy pamiętnik... Ba mam nawet kawałek zwęglonego drzewa z ogniska, nad którym opalali mnie harcerze w noc otrzymania krzyża harcerskiego.
To wszystko jest takie magiczne, jakby czas się zatrzymał...

Mam skrzynkę wspomnień, którą po dziś dzień zamykam na klucz w obawie przed światem i trzymam ją wysoko wysoko na szafie.
Trzymam w niej medale za osiągnięcia sportowe, zdjęcia, płyty z piosenkami, walentynki z podstawówki, pierwszy pamiętnik... Ba mam nawet kawałek zwęglonego drzewa z ogniska, nad którym opalali mnie harcerze w noc otrzymania krzyża harcerskiego.
To...

Mała róża ręcznie wykonana z metalu. Podarował mi ją tajemniczy długowłosy przystojniak w długim czarnym płaszczu. Tak jak ja wielbiciel fantastki i mocnej muzyki. Wspólnie czytamy, piszemy książki i jesteśmy nierozłączni. A kwiat, który podarował mi na pierwszej randce nigdy nie zwiędnie. Ciągle przywołuje wspomnienia pierwszych chwil w których okrywaliśmy jak wiele nas łączy. Jak bardzo jesteśmy podobni do siebie a inni od reszty.

Mała róża ręcznie wykonana z metalu. Podarował mi ją tajemniczy długowłosy przystojniak w długim czarnym płaszczu. Tak jak ja wielbiciel fantastki i mocnej muzyki. Wspólnie czytamy, piszemy książki i jesteśmy nierozłączni. A kwiat, który podarował mi na pierwszej randce nigdy nie zwiędnie. Ciągle przywołuje wspomnienia pierwszych chwil w których okrywaliśmy jak wiele nas...

Książka. Nie chodzi o jej tematykę, bohaterów, autora czy wątki. Chodzi o sam fakt jej istnienia na mojej małej półeczce z książkami. Dlaczego? Książka ta została przeze mnie znaleziona w czasach, kiedy sama potrzebowałam odnalezienia. Wtedy świat był dla mnie za duży, zbyt okrutny, bym mogła w nim egzystować. Moje życie ograniczało się do nudzenia się na lekcjach i zabijania czasu w pokoju. Niekiedy dla urozmaicenia płakałam wieczorami.
Sama książka, owszem, jest genialna. To z niej zaczerpnęłam inspirację do okrycia mojego wymarzonego zawodu i teraz mam siłę, żeby osiągnąć ten cel. Jednak ważniejsze w niej jest to, że przeczytałam ją kiedy byłam najbardziej samotna i niezdolna do pokochania czegokolwiek. Ta książka rozbudziła we mnie miłość do czytania i pisania, ale co ważniejsze, uświadomiła jak bardzo zagubiona byłam.
Teraz za każdym razem kiedy spojrzę na nią, wracają do mnie najgorsze wspomnienia samotności i rozpaczy z tamtych czasów.

Książka. Nie chodzi o jej tematykę, bohaterów, autora czy wątki. Chodzi o sam fakt jej istnienia na mojej małej półeczce z książkami. Dlaczego? Książka ta została przeze mnie znaleziona w czasach, kiedy sama potrzebowałam odnalezienia. Wtedy świat był dla mnie za duży, zbyt okrutny, bym mogła w nim egzystować. Moje życie ograniczało się do nudzenia się na lekcjach i...

Niestety, nie posiadam takiego przedmiotu. Choć, może gdybym otrzymała od kogoś, na przykład od mamy pierścionek, to trzymałabym cały czas przy sobie, prawdopodobnie przy samym sercu.

Niestety, nie posiadam takiego przedmiotu. Choć, może gdybym otrzymała od kogoś, na przykład od mamy pierścionek, to trzymałabym cały czas przy sobie, prawdopodobnie przy samym sercu.

Moja nieżyjąca już babcia miała zdolności plastyczne. Wielokrotnie słyszałam jej opowieść jak to w szkole powszechnej jeszcze przed II wojną światową narysowała rybę i zaniosła rysunek do szkoły, gdzie nauczycielka powiedziała, że to nie jej praca i postawiła jej dwóję. Ja myślę, że moja babcia kopiowała obrazy. Pamiętam z dzieciństwa jakiś krajobraz, który wisiał u niej w domu. A ja mam namalowane przez nią róże. Też podejrzewam, że mogła je skądś skopiować. Dla mnie to ogromna pamiątka. Obraz jest oprawiony w ramy i jest za szkłem. Wisi u mnie na ścianie. I to bardzo miłe uczucie, że mam w pokoju część mojej babci.

Moja nieżyjąca już babcia miała zdolności plastyczne. Wielokrotnie słyszałam jej opowieść jak to w szkole powszechnej jeszcze przed II wojną światową narysowała rybę i zaniosła rysunek do szkoły, gdzie nauczycielka powiedziała, że to nie jej praca i postawiła jej dwóję. Ja myślę, że moja babcia kopiowała obrazy. Pamiętam z dzieciństwa jakiś krajobraz, który wisiał u niej w...