Chciałabym za jednym dotknięciem wcielić się w Krzysztofa Ibisza. Zobaczyć jak to jest w show biznesie,poznać od kuchni prowadzenie niektórych programów. Przynajmniej raz w życiu nie liczyć ile pieniędzy wydaję na ubrania,kosmetyki czy inne rzeczy. Bez stresu iść do restauracji,nie patrząc na ceny i porcje. Poznałabym wiele sławnych osób, byłabym kimś ważnym, chociaż na chwilę. Chciałabym się przekonać czy bycie sławnym to fajna sprawa, jak traktują Cię inni, jak reagują na Twoją osobę. Przekonałabym się również czy to jest ciężkie zajęcie, tak jak mówią niektórzy, oczywiście to się nie równa z pracą fizyczną. Tak naprawdę chciałabym się przyjrzeć z bliska nie tylko gwiazdą, ale i Krzysztofowi z bliska, czy wygląda tak samo na żywo, jak zachowuje się na co dzień bez blasku fleszy i kamer. Chciałabym zobaczyć oczywiście jak to jest być wiecznie młodym! ;) Taka zamiana wystarczyłaby mi tylko na jeden dzień.

Chciałabym za jednym dotknięciem wcielić się w Krzysztofa Ibisza. Zobaczyć jak to jest w show biznesie,poznać od kuchni prowadzenie niektórych programów. Przynajmniej raz w życiu nie liczyć ile pieniędzy wydaję na ubrania,kosmetyki czy inne rzeczy. Bez stresu iść do restauracji,nie patrząc na ceny i porcje. Poznałabym wiele sławnych osób, byłabym kimś ważnym, chociaż na...

Często się zastanawiam co myślą ludzie chorzy. Gdyby tak zamienić się z nimi ciałem i poczuć jak to nie mieć jakieś kończyny, być częściowo sparaliżowanym lub chorym na bulimię, anoreksję, schizofrenię? Wiele osób twierdzi, że nie powinno się wypowiadać na temat, których się nie doświadczyło, więc może bardziej by mnie chcieli słuchać i mogłabym pomóc rozwiązać ich problem, wiedząc co czują. Z pewnością po takim doświadczeniu bardziej doceniałabym to, że jestem w pełni sprawna, zdrowa.

Często się zastanawiam co myślą ludzie chorzy. Gdyby tak zamienić się z nimi ciałem i poczuć jak to nie mieć jakieś kończyny, być częściowo sparaliżowanym lub chorym na bulimię, anoreksję, schizofrenię? Wiele osób twierdzi, że nie powinno się wypowiadać na temat, których się nie doświadczyło, więc może bardziej by mnie chcieli słuchać i mogłabym pomóc rozwiązać ich problem,...

To oczywiste... choć czasami wolałabym nie wiedzieć, jednak mając taką możliwość, bez wahania zdecydowałabym się "wejść" w skórę chłopaka, który twierdził, że mnie kocha. Nigdy mu nie wierzyłam. No bo jak to tak można kochać, bez całkowitego zagłębienia się w duszę drugiej osoby, pochłonięcia jej myśli i zrozumienia jej istoty? On tego nigdy nie próbował. Nie rozumiał mnie w ogóle, każde moje zachowanie było przez niego negowane i odbierane z zaskoczeniem. Jak więc można kochać, nie znając zupełnie drugiej osoby? Chciałabym mu i sobie to udowodnić. Przekonać się, że to, co czuł, było tylko szczeniackim uczuciem pragnienia miłości, a nie miłością samą w sobie. Zdaję sobie sprawę, że to, co bym zobaczyła, mogłoby dogłębnie mnie zranić, ale przynajmniej wiedziałabym, że mam rację. Albo wprost przeciwnie... nie darowałabym sobie do końca życia, że jednak jej nie miałam i zostawiłam człowieka, który naprawdę mnie kochał... na swój dziwny, niedojrzały i niezrozumiały sposób.

To oczywiste... choć czasami wolałabym nie wiedzieć, jednak mając taką możliwość, bez wahania zdecydowałabym się "wejść" w skórę chłopaka, który twierdził, że mnie kocha. Nigdy mu nie wierzyłam. No bo jak to tak można kochać, bez całkowitego zagłębienia się w duszę drugiej osoby, pochłonięcia jej myśli i zrozumienia jej istoty? On tego nigdy nie próbował. Nie rozumiał mnie...

To ja, najpiękniejsza kobieta świata. Marylin Monroe. Choć raz w blasku fleszy, choć raz podziwiana, choć raz ikona. Chcę dowiedzieć się jaką cenę przychodzi zapłacić za chwilę sławy.

To ja, najpiękniejsza kobieta świata. Marylin Monroe. Choć raz w blasku fleszy, choć raz podziwiana, choć raz ikona. Chcę dowiedzieć się jaką cenę przychodzi zapłacić za chwilę sławy.

Cóż... gdybym miała taką umiejętność nie chciałabym przenieść się w ciało jakieś sławnej osoby czy coś w tym stylu. Zapragnelabym zobaczyć świat oczami moich bliskich. Przyjaciół, rodziny i osób, które żyją w moim otoczeniu. Dzięki temu może mogłabym dowiedzieć się jak inni ich traktują i ewentualnie pomoc. Ewentualnie z chęcią weszłabym w skórę wroga. Mogłabym mu trochę życie uprzykrzac. W każdym z nas czai się taka skryta chęć zemszczenia się na kimkolwiek. A dzięki temu mogłabym to zrobić. Oczywiście bez żadnych poważnych strat. Zdecydowanie moja bardziej mroczna strona by wygrała.

Cóż... gdybym miała taką umiejętność nie chciałabym przenieść się w ciało jakieś sławnej osoby czy coś w tym stylu. Zapragnelabym zobaczyć świat oczami moich bliskich. Przyjaciół, rodziny i osób, które żyją w moim otoczeniu. Dzięki temu może mogłabym dowiedzieć się jak inni ich traktują i ewentualnie pomoc. Ewentualnie z chęcią weszłabym w skórę wroga. Mogłabym mu trochę...

Może to nieco dziwne, ale ja chciałabym się wcielić w osoby, których nie lubię, zobaczyć świat ich oczami. Chciałabym się dowiedzieć, dlaczego są jakie są. Często wredne bądź nieśmiałe, obrzydliwie cukierkowe... A może to ich maska? Chciałabym po prostu odnaleźć powody, dlaczego wykształciły w sobie pewne zachowania. Czy był to nacisk rodziny? Otoczenie? Nieznane mi wydarzenia z ich życia? Zrobłabym to z dwóch powodów- po pierwsze, chciałabym ich wreszcie zrozumieć, być może mój stosunek do nich by się nie zmienił, ale miałyby jakieś usprawiedliwienie. Po drugie, gdybym odkryła te powody, w jakiś sposób dowiodłabym, że człowiek nie rodzi się zły.

Może to nieco dziwne, ale ja chciałabym się wcielić w osoby, których nie lubię, zobaczyć świat ich oczami. Chciałabym się dowiedzieć, dlaczego są jakie są. Często wredne bądź nieśmiałe, obrzydliwie cukierkowe... A może to ich maska? Chciałabym po prostu odnaleźć powody, dlaczego wykształciły w sobie pewne zachowania. Czy był to nacisk rodziny? Otoczenie? Nieznane mi...

Słuchać uprzejme rozmowy, słychać trzaski starej drewnianej podłogi pod obcasami i pantoflami, słychać strojenie instrumentów. Dzwoni trzeci dzwonek, światło powoli gaśnie, rozmowy cichną. Na scenę zdecydowanym krokiem wchodzi dyrygent. Najpierw kłania się widowni, a następnie odwraca tyłem i na krótko pochyla głowę w ukłonie dla orkiestry.
To właśnie ja.
Z rozczochraną siwiejącą czupryną, w czarnym fraku, z batutą w prawej dłoni. Jestem jak mistrz, jak lider, jak kapitan statku, jak dowódca armii. Jestem dyrygentem największej i najznamienitszej orkiestry cieszącej się sławą i uznaniem na całym świecie. Koncertujemy w największych teatrach i operach świata co noc w innym mieście, w innym kraju, na innym kontynencie. „Wielka Orkiestra Symfoniczna pod batutą…”
Tak, to moja orkiestra.
Mam wybitny słuch muzyczny, wrodzoną muzykalność oraz poczucie rytmu. Już od najmłodszych szkolnych lat interesuję się historią muzyki klasycznej. Gram na fortepianie, skrzypcach, klarnecie, trąbce i gitarze. Jestem wymagającym i charyzmatycznym nauczycielem. Moi muzycy darzą mnie ogromnym szacunkiem i podziwem. Jestem dla nich autorytetem.
Unoszę ręce. Za moment zaczynamy. Wszyscy czekają tylko na mój znak – muzycy, widownia, nawet bileterzy. Zamykam oczy, biorę wdech i…

Słuchać uprzejme rozmowy, słychać trzaski starej drewnianej podłogi pod obcasami i pantoflami, słychać strojenie instrumentów. Dzwoni trzeci dzwonek, światło powoli gaśnie, rozmowy cichną. Na scenę zdecydowanym krokiem wchodzi dyrygent. Najpierw kłania się widowni, a następnie odwraca tyłem i na krótko pochyla głowę w ukłonie dla orkiestry.
To właśnie ja.
Z rozczochraną...

Gdybym miała taką moc, chętnie weszłabym w ciało himalaisty właśnie zdobywającego Mount Everest. Mogłabym poczuć to, co on czuje i dowiedziałabym się, dlaczego zdecydował się tak ryzykować, jakie pobudki go tam niosą. Może potem wybrałabym się tam już we własnej skórze? A może wręcz przeciwnie - zniechęciłabym się na zawsze?

Gdybym miała taką moc, chętnie weszłabym w ciało himalaisty właśnie zdobywającego Mount Everest. Mogłabym poczuć to, co on czuje i dowiedziałabym się, dlaczego zdecydował się tak ryzykować, jakie pobudki go tam niosą. Może potem wybrałabym się tam już we własnej skórze? A może wręcz przeciwnie - zniechęciłabym się na zawsze?

Gdybym miała możliwość wcielić się w czyjąś skórę wybrałabym skórę kogoś wpływowego, do kogo docierają ważne dla społeczeństwa informacje. Mogłaby to byś skóra Prezydenta. Dzięki temu dowiedziałabym się jak to wszystko funkcjonuje od wewnątrz, czego społeczeństwu się nie mówi, kto tak naprawdę podejmuje kluczowe decyzje, a kto jest jedynie pionkiem. Sama raczej nie próbowałabym niczego zmieniać bo takie chwilowe przeniesienie się do czyjegoś ciała i podejmowanie w jego imieniu decyzji raczej niczemu nie służy, mogłoby jedynie zrobić jeszcze większe zamieszanie niż jest obecnie. Jednak taka zmiana ciała mogłaby mi pomóc zrozumieć pewne kwestie, dowiedzieć się co z tego co do nas dociera jest prawdą a co kłamstwem. Przy okazji zobaczyłabym jak wygląda życie prywatne ludzi zajmujących kluczowe stanowiska w naszym kraju.

Gdybym miała możliwość wcielić się w czyjąś skórę wybrałabym skórę kogoś wpływowego, do kogo docierają ważne dla społeczeństwa informacje. Mogłaby to byś skóra Prezydenta. Dzięki temu dowiedziałabym się jak to wszystko funkcjonuje od wewnątrz, czego społeczeństwu się nie mówi, kto tak naprawdę podejmuje kluczowe decyzje, a kto jest jedynie pionkiem. Sama raczej nie...

Z chęcią wcieliłabym się w mojego chłopaka. Bo bardzo intryguje mnie co tam siedzi w głowie mężczyzny. Można kogoś znać całe wieki ale pozostaje zawsze jakaś część tej osoby, której nie poznaliśmy. Chciałabym zobaczyć jak wyglądają jego myśli. Poza tym bycie facetem przez jakiś czas pozwoliłoby poznać mi mechanizm działania i podejmowania decyzji przez mężczyznę, bo czasem wydaje się że to jakiś mega dziwny skomplikowany proces.

Z chęcią wcieliłabym się w mojego chłopaka. Bo bardzo intryguje mnie co tam siedzi w głowie mężczyzny. Można kogoś znać całe wieki ale pozostaje zawsze jakaś część tej osoby, której nie poznaliśmy. Chciałabym zobaczyć jak wyglądają jego myśli. Poza tym bycie facetem przez jakiś czas pozwoliłoby poznać mi mechanizm działania i podejmowania decyzji przez mężczyznę, bo czasem...