Wszystko dzieje się wieczorem, czasem wcześniej, czasem później. Z niedosuszonych włosów spływają jeszcze krople wody. Wiem, że to już jest ten czas. Czeka na mnie w sypialni, chłodny jak zawsze. Nadszedł czas na wielkie otwarcie, nie lubię tego wybuchowego momentu, ale przyjemność i beztroska jaka później nadchodzi jest warta wszystkiego. Jestem zachłanna. Nalewam od razu cały kieliszek. Bąbelki mienią się magicznym srebrnym blaskiem. Rozkoszuję się wyszukanym, delikatnym smakiem Pierre Chanau. Nagle nic innego się nie liczy, wszystko znika, świat wiruje, czuje się jak w bajce. Myślę sobie: szczęściara z Ciebie! Masz sylwester co wieczór!

Wszystko dzieje się wieczorem, czasem wcześniej, czasem później. Z niedosuszonych włosów spływają jeszcze krople wody. Wiem, że to już jest ten czas. Czeka na mnie w sypialni, chłodny jak zawsze. Nadszedł czas na wielkie otwarcie, nie lubię tego wybuchowego momentu, ale przyjemność i beztroska jaka później nadchodzi jest warta wszystkiego. Jestem zachłanna. Nalewam od razu...

Spanie.
Rutynowa czynność, która sprawia mi najwięcej radości. Co prawda budzik niejednokrotnie przerywa mi tę wspaniałą czynność, a łóżko nie chce wypuścić ze swych sideł, ale czeka na mnie wiele innych mniej przyjemnych czynności.
Jednak do tej jednej zawsze wracam z radością.

Spanie.
Rutynowa czynność, która sprawia mi najwięcej radości. Co prawda budzik niejednokrotnie przerywa mi tę wspaniałą czynność, a łóżko nie chce wypuścić ze swych sideł, ale czeka na mnie wiele innych mniej przyjemnych czynności.
Jednak do tej jednej zawsze wracam z radością.

Cóż podczas zabieganego oraz pełnego spięć dnia może być lepszego od chwili przerwy na posiłek. Od chwili lub może jednak nieco dłużej.

Śniadanie - kto by rano miał na to czas?
Obiad - najczęściej w pośpiechu.
Byle jak, byle gdzie i byle co - właśnie tak u wielu z nas wygląda codzienna aprowizacja.
Dlatego moim ulubionym momentem w ciągu dnia zdecydowanie jest kolacja. Nie ma nic lepszego, gdy po pełnym wrażeń dniu możemy wieczorem zasiąść spokojnie z bliskimi i spożyć swoje szlagierowe danie. Spokój, który temu towarzyszy nie może być porównywany z niczym innym. A jeszcze kilkanaście godzin wcześniej podczas przerażającej pobudki w ten melancholijny poranek nic nie wskazywało na to, by w taki dzień mogło zdarzyć się coś przyjemnego. Jednak po powrocie do domu znajduje się wiele tych małych rzeczy, przy których wielu wręcz kocha się zatrzymać, a przepyszny posiłek jest jednym z nich. Często tego nie zauważamy, bo robimy to każdego dnia, lecz kolacja daje nam nie tylko pełny żołądek, ale również wewnętrzny spokój, odpoczynek i możliwość spotkania się z najbliższymi, co w środku tygodnia najczęściej wydaje się niemożliwe do zrealizowania.
I obojętnie, czy masz przy sobie, czy nie masz partnera. Nie ma bardziej szczerej miłości niż miłość do jedzenia.

Cóż podczas zabieganego oraz pełnego spięć dnia może być lepszego od chwili przerwy na posiłek. Od chwili lub może jednak nieco dłużej.

Śniadanie - kto by rano miał na to czas?
Obiad - najczęściej w pośpiechu.
Byle jak, byle gdzie i byle co - właśnie tak u wielu z nas wygląda codzienna aprowizacja.
Dlatego moim ulubionym momentem w ciągu dnia zdecydowanie jest kolacja....

Czary codziennego dnia są nam bardzo potrzebne. To dzięki nim potrafimy docenić, jak wspaniałym darem jest życie, posiadanie rodziny, zdrowie. Dla mnie takim codziennym czarem jest przygotowywanie posiłków dla moich najbliższych. Z pozoru czynność nudna, schematyczna, mało interesująca. Ktoś by rzekł: cóż to za cud? Gotujesz, zjadają, zmywasz. Koniec. Nic bardziej mylnego… Gotowanie dla bliskich to dla mnie swego rodzaju misterium. Uwielbiam łączyć smaki, kosztować, próbować, przyprawiać, urozmaicać. Wiem, jak trafić w gusta mojej rodziny, ponieważ już dobrze znam ich kulinarne przyzwyczajenia. Co nie znaczy, że nie lubię ich zaskakiwać! Owszem, robię to bardzo często i niezmierną przyjemność sprawia mi obserwowanie ich min, gdy biorą do ust pierwszy kęs. Spędzamy razem cudowne chwile. Wspólne posiłki to coś, co powinno funkcjonować w każdej rodzinie. Sprawia, że wspólny czas wypełniony jest rozmowami, śmiechem, dyskusjami. Moim czarem codzienności jest możliwość sprawienia, aby na ustach moich bliskich pojawił się uśmiech. Jeżeli mogę to uczynić codziennym gotowaniem – będę to robić, dopóki starczy mi sił. Kocham moją rodzinę. A oni kochają jeść. Doskonale się uzupełniamy.

Czary codziennego dnia są nam bardzo potrzebne. To dzięki nim potrafimy docenić, jak wspaniałym darem jest życie, posiadanie rodziny, zdrowie. Dla mnie takim codziennym czarem jest przygotowywanie posiłków dla moich najbliższych. Z pozoru czynność nudna, schematyczna, mało interesująca. Ktoś by rzekł: cóż to za cud? Gotujesz, zjadają, zmywasz. Koniec. Nic bardziej mylnego…...

Codziennie po powrocie z zajęć idę do swojej babci i czekam na transport do domu. Zazwyczaj czekam ok. 2h. Zawsze z twardym postanowieniem, że nauczę się połowy, żeby w domu było mniej. Jednak to postanowienie, tak jak u większości postanowienie noworoczne- kończy się na słowach ;). W szkole często mam maratony i kiedy już przychodzę do babci, nie mam siły na cokolwiek. Kładę się na tapczanie i zamykam oczy. To jest taka pauza w ciągu dnia. Zapominam o tym pędzie, który miałam w szkole i który będę miała po powrocie do domu. Leżę i myślę,na różne tematy. Jestem w tedy w takiej mojej, szczęśliwej bańce, w której czas nie istnieje. Mimo zmęczenia nie zasypiam. Leżę po prostu z zamkniętymi oczami i wyobrażam sobie różne rzeczy, układam historie w głowie, fantazjuję. Niby nic ale w ciągu takiego dnia z natłokiem obowiązków, takie 2h, to prawdziwie magiczne chwile. Jednak rzeczywistość nie zwraca uwagi na moją przepiękną i szczęśliwą bańkę i pęka ją. Ale wiem, że ta magiczna chwila wróci na następny dzień. Magiczna chwila i bańka ;)

Codziennie po powrocie z zajęć idę do swojej babci i czekam na transport do domu. Zazwyczaj czekam ok. 2h. Zawsze z twardym postanowieniem, że nauczę się połowy, żeby w domu było mniej. Jednak to postanowienie, tak jak u większości postanowienie noworoczne- kończy się na słowach ;). W szkole często mam maratony i kiedy już przychodzę do babci, nie mam siły na cokolwiek....

Generalnie nie lubię wykonywać prac domowych. Ale jest jedna czynność, która daje mi dużo radości.
Dotąd nie przyznałam się do tego nikomu...
Najbardziej lubię prasować ubranka mojego synka. Do każdej bluzeczki podchodzę z czułością i uśmiecham się do wszystkich majteczek z autkami. Układam te rzeczy w kolorowe stosiki, które potem lądują na półkach w pokoju synka.
Najlepiej jak wtedy jestem sama w domu. Jestem ja, cisza w mieszkaniu i te słodkie, kolorowe ubranka.
Lubię prasowanie Marcelkowych ubranek, czynność ta pomaga mi się wyciszyć, uspokoić i za każdym razem od nowa przezywać radość z tego powodu,że jestem mamą.
Ale o tym cicho sza...
Oficjalnie nie lubię sprzątać i prasować...

Generalnie nie lubię wykonywać prac domowych. Ale jest jedna czynność, która daje mi dużo radości.
Dotąd nie przyznałam się do tego nikomu...
Najbardziej lubię prasować ubranka mojego synka. Do każdej bluzeczki podchodzę z czułością i uśmiecham się do wszystkich majteczek z autkami. Układam te rzeczy w kolorowe stosiki, które potem lądują na półkach w pokoju synka.
...

Uwielbiam każdego wieczoru sprzątać kuchnię, czyli ręcznie umyć naczynia, osuszyć je suchą ściereczką, by błyszczały i wkładać je do starego, stylowego kredensu, słuchając przy tym ich wesołego pobrzękiwania. Lubię też przecierać gąbką nasączoną płynem o zapachu cytrynowym blat stołu okryty kwiecistą ceratą i patrzeć, jak znikają plamy po kubku z porannym kakao lub stwardniałe okruszki chleba razowego na śniadanie. A potem rytuałem jest zapalanie miętowego kadzidełka, którego aromat miesza się ze świeżym, nocnym, chłodnym powietrzem wpadającym przez ledwie uchylone okno.

Uwielbiam każdego wieczoru sprzątać kuchnię, czyli ręcznie umyć naczynia, osuszyć je suchą ściereczką, by błyszczały i wkładać je do starego, stylowego kredensu, słuchając przy tym ich wesołego pobrzękiwania. Lubię też przecierać gąbką nasączoną płynem o zapachu cytrynowym blat stołu okryty kwiecistą ceratą i patrzeć, jak znikają plamy po kubku z porannym kakao lub...

Codzienne wstawanie skoro świt i trzydziestominutowa droga do pracy. Co w tej rutynie może być magicznego?
Piekarnia.
Codziennie wychodzę z domu kilka minut wcześniej niż powinnam, by napawać się zapachem świeżo upieczonych pączków. Magia aromatu przenosi mnie do dziecięcych lat, kiedy to pomagałam babci urabiać ciasto, nadziewać i obtaczać w cukrze pudrze smakołyki. Z podniesioną głową i uśmiechem na ustach wkraczam w wir obowiązków - tych służbowych i tych, z którymi muszę zmierzyć się w domu. To prawdziwe czary

Codzienne wstawanie skoro świt i trzydziestominutowa droga do pracy. Co w tej rutynie może być magicznego?
Piekarnia.
Codziennie wychodzę z domu kilka minut wcześniej niż powinnam, by napawać się zapachem świeżo upieczonych pączków. Magia aromatu przenosi mnie do dziecięcych lat, kiedy to pomagałam babci urabiać ciasto, nadziewać i obtaczać w cukrze pudrze smakołyki. Z...

Jest jakaś magia w dotyku, który wyraża dziwienie się światem. Czasem zatrzymuję się nad strukturą danej rzeczy i ciekawi mnie ona kawałek po kawałku. Lubię uciekać gdzieś poza wymiar codzienności gładząc gładkie ścianki białej filiżaki z dobrą kawą i pochłaniając jej aromat, ciesząc się jednocześnie jej nieprzeniknioną czernią. Lubię słuchać gwizdu gotującej się wody i czuć na dłoni podmuch gorącej pary. Zachwycam się tym jak czas wtedy zwalnia i zapętla się. Jak pochłania mnie miękkość fotela i wręcz słychać dzwięk spadających za oknem liści. Ciepło delikatnie roachodzi się po ciele. I człowiek nad wyraz mocno czuje swoje istnienie zawieszone gdzieś pośród konstelacji wszechświata.

Jest jakaś magia w dotyku, który wyraża dziwienie się światem. Czasem zatrzymuję się nad strukturą danej rzeczy i ciekawi mnie ona kawałek po kawałku. Lubię uciekać gdzieś poza wymiar codzienności gładząc gładkie ścianki białej filiżaki z dobrą kawą i pochłaniając jej aromat, ciesząc się jednocześnie jej nieprzeniknioną czernią. Lubię słuchać gwizdu gotującej się wody i...

Środek nocy... blask księżyca oświetla wasze twarze, niezwykłe ciepło jakby wypływające z miliona gwiazd na niebie otula wasze ciała. Patrzycie sobie w oczy, a ona uśmiecha się do Ciebie, nagle z przejeżdżającego auta rozchodzi się przerażający huk niekonwencjonalnej muzyki. Przeszyły Cię znajome dreszcze. Światła reflektorów zaślepiły Twoje oczy, po chwili oszołomienia odzyskujesz wzrok, ale nie widzisz już dziewczyny... - budzisz się.

Ponownie ta sama historia, senna rzeczywistość tak piękna, że wzbudza nienawiść do realnego życia, budzik wciąż gdzieś brzęczy, światło dzienne to za dużo dla Twoich pragnących odpoczynku oczu, a w ten chłodny, jesienny dzień pora iść do pracy.
Kto zwykle w takim momencie zwraca uwagę na rzeczy, które wykonuje zaraz po wstaniu z łoża? Wszystko robimy automatycznie, wraz z upływem minut nienawiść do świata znika, lecz pozostaje z nami przez cały poranek. Gdy budzimy się głodni i spragnieni oraz marzymy o pobycie w toalecie, nikt nie docenia tych małych rzeczy, które w pewnym stopniu ułatwiają i umilają nam na przykład słynne poniedziałki.
Ciepłe kapcie, miękki szlafrok, parę łyków kawy, początek audycji w Twoim ulubionym radiu i świadomość, że nie jesteś sam - to wszystko pomaga w przestawieniu się z pięknego snu do szarej codzienności i tak za każdym razem.
Skarpetka znów nie ma pary? To nic, może nikt nie zauważy. Pognieciona koszula? Już za późno na prasowanie... Ale czas na najważniejszy posiłek dnia zawsze się znajdzie. A w głównej roli on- świeżutki, pachnący, mięciutki, wywołujący uśmiech na twarzy i błagający o schrupanie - Chleb.
Niezauważalny, bo codzienny, a jednak za każdym razem smakuje tak samo wyśmienicie. Z przypieczoną skórką, z roztapiającym się masełkiem, biały oraz ciemny, w formie tostu, czy bułeczki. Towarzyszy nam od początku dziejów i prawdopodobnie zostanie z nami do samego końca. Właśnie przy takim śniadaniu uwielbiam się zatrzymać chwilę dłużej, nie zważając na to, ile mam jeszcze innych rzeczy do zrobienia, zwyczajnie muszę poświęcić temu więcej czasu.
To on po przebudzeniu nadaje życiu sens i choć to zwyczajnie pomijamy, tak naprawdę nikt nie wyobraża sobie życia bez niego, a gdyby nagle go zabrakło, dopiero wtedy zostałby właściwie doceniony.
Właśnie on, tak on - Chleb...

Środek nocy... blask księżyca oświetla wasze twarze, niezwykłe ciepło jakby wypływające z miliona gwiazd na niebie otula wasze ciała. Patrzycie sobie w oczy, a ona uśmiecha się do Ciebie, nagle z przejeżdżającego auta rozchodzi się przerażający huk niekonwencjonalnej muzyki. Przeszyły Cię znajome dreszcze. Światła reflektorów zaślepiły Twoje oczy, po chwili oszołomienia...