"Samodzielne myślenie" można w różnych kontekstach rozpatrywać na różne sposoby. W końcu chociażby takie "Przypadki Robinsona Crusoe" potrafią wiele nauczyć, jeśli chodzi o niezłomność, wytrwałość i radzenie sobie z przeciwnościami losu. Jednak jeśli mówimy o szeroko pojętych "młodych ludziach", zaleciałabym im przede wszystkim lekturę całej serii o Harrym Potterze.
Bohaterowie wszystko robią tam samodzielnie, za plecami dorosłych/nauczycieli, nie proszą nikogo o pomoc, nawet w obliczu naprawdę trudnych sytuacji i śmiertelnych niebezpieczeństw muszą sobie radzić sami. I robią to.
Seria J. K. Rowling to również wielka opowieść o przyjaźni, zaufaniu, współpracy i o tym, że nie ma rzeczy niemożliwych. Bo nie ma. Wystarczy w siebie uwierzyć.

"Samodzielne myślenie" można w różnych kontekstach rozpatrywać na różne sposoby. W końcu chociażby takie "Przypadki Robinsona Crusoe" potrafią wiele nauczyć, jeśli chodzi o niezłomność, wytrwałość i radzenie sobie z przeciwnościami losu. Jednak jeśli mówimy o szeroko pojętych "młodych ludziach", zaleciałabym im przede wszystkim lekturę całej serii o Harrym Potterze.
...

Pierwszą książką jaka przyszła mi na myśl to "Więzień labiryntu" Jamesa Dashnera. Nastolatkowie sami muszą sobie radzić, a nawet stworzyli własny system społeczny, w miejscu w którym się znaleźli. Pomimo tego, że nic nie pamiętają, starają się żyć i pracować, mając przy tym nadzieje że kiedyś wrócą do domu, a nawet stworzyli swój własny język.

Pierwszą książką jaka przyszła mi na myśl to "Więzień labiryntu" Jamesa Dashnera. Nastolatkowie sami muszą sobie radzić, a nawet stworzyli własny system społeczny, w miejscu w którym się znaleźli. Pomimo tego, że nic nie pamiętają, starają się żyć i pracować, mając przy tym nadzieje że kiedyś wrócą do domu, a nawet stworzyli swój własny język.

Uważam iż książek uczących samodzielnego myślenia jest tak wiele iż ciężkie będzie (o ile w ogóle będzie możliwe) podanie jednego, konkretnego tytułu. W tym konkursie książkę traktujemy jako narzędzie, które ma posłużyć wykształceniu pewnych cech u młodej osoby (samodzielności, nieszablonowego myślenia, kreatywności, umiejętności „widzenia poza horyzontem”). Dlatego uważam iż podanie jednego tytułu to przysłowiowy „postrzał w kolano”. Wiadomo iż żaden autor nigdy nie będzie w 100% obiektywny więc zawsze opisywany problem, wątek będą przedstawione z pewnej perspektywy. Drugą rzeczą będzie odbiór danej książki przez czytelnika, który nie zawsze może być właściwy.

Dlatego moim zdaniem młode osoby powinny czytać jak najwięcej i jak najróżnorodniej. Chodzi o to by odbierały jak najwięcej „bodźców” czytelniczych np. przeczytanie 2 wersji bajki o czerwonym kapturku. 1 z punktu widzenia wilka, a druga normalna. Wtedy dana osoba napotka problem który wręcz wymusi na nim myślenie i skłoni do refleksji. Arsenał książek powinien pochodzić ze wszystkich możliwych gatunków. Od twardego science fiction po literaturę faktu. Wtedy dana osoba będzie miała „szeroki kąt” widzenia i rozumienia rzeczywistości.

Uważam iż książek uczących samodzielnego myślenia jest tak wiele iż ciężkie będzie (o ile w ogóle będzie możliwe) podanie jednego, konkretnego tytułu. W tym konkursie książkę traktujemy jako narzędzie, które ma posłużyć wykształceniu pewnych cech u młodej osoby (samodzielności, nieszablonowego myślenia, kreatywności, umiejętności „widzenia poza horyzontem”). Dlatego uważam...

Książka, która moim zdaniem może nie tyle co uświadomi, ale pokaże że każdy może w swoim życiu coś zmienić, przestać się bać lub przekraczać swoje granice jest trylogia "Dotyk Julii" Tehereh Mafi. Pokazała mi ona, że każda słabość może przy zmianie toku myślenia okazać się pomocna. Uświadomiła mi także, że aby zmieniać świat musimy najpierw zmienić siebie. Pamiętając przy tym, że będzie to trudna droga, na której spotka nas mnóstwo pułapek i niepowodzeń, gdzie spotkamy wielu ludzi, którzy będą chcieli nam zaszkodzić. Dlatego musimy mieć jasno obrany cel i do niego dążyć, nie zapominając przy tym o ludziach wspierających nas w tej wyprawie.

Książka, która moim zdaniem może nie tyle co uświadomi, ale pokaże że każdy może w swoim życiu coś zmienić, przestać się bać lub przekraczać swoje granice jest trylogia "Dotyk Julii" Tehereh Mafi. Pokazała mi ona, że każda słabość może przy zmianie toku myślenia okazać się pomocna. Uświadomiła mi także, że aby zmieniać świat musimy najpierw zmienić siebie. Pamiętając przy...

Naprawdę można by tu wymieniać: Huxley, Orwell, czy autor „Fahrenheit 451”, którego nazwiska nigdy nie mogę zapamiętać. Albo chociażby te wszystkie popularne dystopie, których jest teraz na tony. Za mało? To dodajmy do tego Biblie, albo jakikolwiek inny tekst religijny, filozoficzny, czy też cokolwiek innego, z zamierzenia pokazującego „właściwą drogę”. Wskazanie jakiejkolwiek książki to zła decyzja, bo to tak jakby wrzucać wszystkich młodych ludzi do jednego worka. A to jakby nie patrzeć jedna z podstaw indoktrynacji. Jaka książka była by zatem najlepsza? Nie da się powiedzieć, bo każdy człowiek jest inny, każdy inaczej odbiera świat. Dla każdego człowieka była by inna, ale wszystkie powinny posiadać kilka wspólnych cech. Po pierwsze powinna wzbudzać emocje. Po drugie powinna otwierać oczy na możliwość istnienia innej perspektywy. A po trzecie, powinna pobudzać u młodych empatię. Cokolwiek, co sprawi, że człowiek zamiast być jednym z wielu zrozumie, że przede wszystkim jest sobą. A stąd już nie daleka droga żeby w ten sam sposób zacząć myśleć o innych.

Naprawdę można by tu wymieniać: Huxley, Orwell, czy autor „Fahrenheit 451”, którego nazwiska nigdy nie mogę zapamiętać. Albo chociażby te wszystkie popularne dystopie, których jest teraz na tony. Za mało? To dodajmy do tego Biblie, albo jakikolwiek inny tekst religijny, filozoficzny, czy też cokolwiek innego, z zamierzenia pokazującego „właściwą drogę”. Wskazanie...

Wiem, że moja propozycja zapewne nie spodoba się wielu osobom, ale trudno. Mogłabym być kolejną osobą, która poleci "Folwark zwierzęcy" lub inna książkę Orwella, która być może i niesie za sobą głębokie przesłanie dla młodych ludzi, ale mało kto sięgnie po nią z własnej woli. Dzisiejsza młodzież jest dosyć rozleniwiona i wygodna(sama jestem nastolatką) i zapewne w tej książce ciężko będzie jej doszukać się tych rad i nawoływań do samodzielnego myślenia, ukrytych pod metaforą folwarku. Ja polecam całą trylogię "Igrzyska Śmierci". W książce możemy przeczytać jak młoda bohaterka nie poddaje się, walczy z przeciwnościami losu, z władzami rządzącymi całym krajem a przy tym potrafi racjonalnie myśleć i podejmować słuszne decyzje. Ja bardzo utożsamiam się z ową bohaterką i myślę, co bym zrobiła, gdybym znalazła się w podobnej sytuacji? Jak bym postąpiła? Czy potrafiłabym zachować zimną krew i nie ulegać emocjom tak, jak Katniss? Bohaterka książki zna wartość rodziny i gdy jej młodsza siostra Prim zostaje wylosowana jako uczestniczka Głodowych Igrzysk, Katniss bez chwili zastanowienia ją zastępuje. Będąc na arenie Igrzysk potrafiła wyjść poza schematyczne myślenie i znaleźć wyjścia z każdej sytuacji. Katniss nie dała sobą manipulować, potrafiła sprzeciwić się władzy i żyć z konsekwencjami własnych czynów. O bohaterce można napisać wiele, ale myślę, że każdy zainteresowany musi po prostu sięgnąć po te książki, bo żadne słowa nie oddadzą ich niesamowitego klimatu. Przy okazji przyjemnej lektury każdy, nie tylko młody człowiek, wyciągnie z tych książek bardzo dużo...

Wiem, że moja propozycja zapewne nie spodoba się wielu osobom, ale trudno. Mogłabym być kolejną osobą, która poleci "Folwark zwierzęcy" lub inna książkę Orwella, która być może i niesie za sobą głębokie przesłanie dla młodych ludzi, ale mało kto sięgnie po nią z własnej woli. Dzisiejsza młodzież jest dosyć rozleniwiona i wygodna(sama jestem nastolatką) i zapewne w tej...

Każdy młody człowiek powinien przeczyta książkę Zapomniany żołnierz[bookLink]65023|Zapomniany żołnierz[/bookLink] nawet jeżeli stroni od historii. Bez zbędnych patosów i ceregieli czytelnikowi daje się do zrozumienia, że każdy ustrój i każda idea oczekuje od takiego zwykłego, szarego żuczka, najwyższej ofiary,że nie ma podziału na czarne i białe. I nie istnieje wolność. Książka jest tak wstrząsająco realistyczna i pozbawiona skrupułów, że dotrze nawet do zatwardziałych orędowników różnych frakcji i poglądów.Młodzi jak to młodzi są podatni na wpływy, ale jak wspomni sobie jeden z drugim, do czego może prowadzić ślepe oddanie "sprawie" to może odechce się kończyć młody żywot w bezimiennej mogile.

Każdy młody człowiek powinien przeczyta książkę Zapomniany żołnierz[bookLink]65023|Zapomniany żołnierz[/bookLink] nawet jeżeli stroni od historii. Bez zbędnych patosów i ceregieli czytelnikowi daje się do zrozumienia, że każdy ustrój i każda idea oczekuje od takiego zwykłego, szarego żuczka, najwyższej ofiary,że nie ma podziału na czarne i białe. I nie istnieje wolność....

Myślę, że w roli takiej książki świetnie spisze się 451° Fahrenheita Ray’a Bradbury. Historia opowiada o alternatywnej rzeczywistości, w której, by odzwyczaić ludzi od myślenia, zdelegalizowano książki. Nie wolno ich pisać, czytać ani nawet posiadać. Na straży tego prawa stoi specjalnie powołana straż ogniowa, która zajmuje się odnajdywaniem ukrywanych książek i paleniem ich. W zamian oferuje się ludziom ogłupiającą rozrywkę w postaci telewizyjnych reality shows i mocno otumaniających leków na wszystko. Z powodu dużego stopnia przypadkowych przedawkowań, istnieje również specjalna jednostka pogotowia ratunkowego, która specjalizuje się w transfuzji krwi i odtruwaniu. Daje się wtedy takiemu delikwentowi leki powodujące zanik pamięci, przez co taka osoba nie jest nawet świadoma swojego przedawkowania. Książka przedstawia obraz społeczeństwa nieumiejącego czytać ani samodzielnie myśleć, a przez to bardzo posłusznego władzy. Oderwani od rzeczywistego świata i nafaszerowani tabletkami społeczeństwo ślepo wierzy w to, co usłyszy w telewizji. Ludzie rozmawiają tylko o poczynaniach bohaterów kolejnych seriali i reality shows oraz zgodnie z doktryną systemu, uważają książki za deprawujące i szkodliwe dla ludzkiej psychiki. Każdy czytający i inaczej myślący człowiek jest traktowany jak niebezpieczny psychopata. Książka opisuje historię jednego z takich strażaków, który stopniowo, ku swojemu przerażeniu, odkrywa, że jest tylko bezwolnym produktem systemu.

Myślę, że w roli takiej książki świetnie spisze się 451° Fahrenheita Ray’a Bradbury. Historia opowiada o alternatywnej rzeczywistości, w której, by odzwyczaić ludzi od myślenia, zdelegalizowano książki. Nie wolno ich pisać, czytać ani nawet posiadać. Na straży tego prawa stoi specjalnie powołana straż ogniowa, która zajmuje się odnajdywaniem ukrywanych książek i paleniem...

Moim zdaniem nadaje się do tego saga o wiedźminie. Bardzo często literatura pokazuje przejaskrawione postacie. Czerń i biel. Wiemy kto jest dobry, a kto zasługuje na potępienie. Świat taki nie jest. Dzieci nie powinny się uczyć, że piękna księżniczka zawsze ma czyste serce, a staruszka jest zrzędliwą jędzą, która trzyma latającą miotłę w schowku. Historia Geralta z Riwii, daleka jest od prostych wyjaśnień ciągu przyczynowo – skutkowego. Ta saga zmusza do myślenia. Zmusza do analizy sytuacji, bo zupełna „czerń” nie istnieje. W zależności w jaką postać się wcielimy, tak różnie będziemy odbierać to co się dzieje. Mówiąc potocznie, punkt widzenia, zależy od punktu siedzenia i choć zdania mogą być różne, wszystkie mogą być prawdziwe. Przez płaszczyznę wyimaginowanego świata prześwituje obraz tego w którym żyjemy. Chcąc, nie chcąc, odnosimy wszystko do rzeczywistości i uczymy się sami decydować co akceptujemy, a co nie. Jeśli coś ma pobudzić młode szare komórki do samodzielnego myślenia, to uważam, że to właśnie strzał w dziesiątkę.

Moim zdaniem nadaje się do tego saga o wiedźminie. Bardzo często literatura pokazuje przejaskrawione postacie. Czerń i biel. Wiemy kto jest dobry, a kto zasługuje na potępienie. Świat taki nie jest. Dzieci nie powinny się uczyć, że piękna księżniczka zawsze ma czyste serce, a staruszka jest zrzędliwą jędzą, która trzyma latającą miotłę w schowku. Historia Geralta z Riwii,...