Gratulacje :)

Gratulacje :)

Dziękuję :)

Dziękuję :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Avalon
Luk
miciak
Aleksander
BigHead

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Avalon
Luk
miciak
Aleksander
BigHead

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Cóż umknęło mi, że nastał Dzień Sądu Ostatecznego i wszyscy żywi i umarli skupieni na Placu Św. Piotra (przeniesieni w czasie) czekają na swój sąd. Tylko dlaczego ja się zwieruszyłem i nie ma mnie wśród nich?

Cóż umknęło mi, że nastał Dzień Sądu Ostatecznego i wszyscy żywi i umarli skupieni na Placu Św. Piotra (przeniesieni w czasie) czekają na swój sąd. Tylko dlaczego ja się zwieruszyłem i nie ma mnie wśród nich?

Pierwszy listopad... nie potrafił wcześniej tu przyjść. . Czemu się denerwował? To tylko zwykły grób. Podejść, pomodlić się, zapalić znicz i do widzenia.
Nic wielkiego.
Ledwo pamiętał jak się tam idzie. Był tam raz, na pogrzebie. Później po prostu nie miał odwagi przyjść. Zawsze bał się, że spotka jej rodzinę, że znów zostanie obrzucony wyzwiskami.
Wreszcie znalazł… na zdjęciu wyglądała tak samo cudownie jak tamtego wieczoru. Łzy napłynęły mu do oczu. Upadł na kolana.
-Przepraszam… Naprawdę przepraszam. Nie chciałem tego. Wiem jestem idiotą, myślałem, że jeśli nie będę tu przychodzić, to zapomnę, że przestanę tęsknić. Ale ja nie mogę, nie potrafię. Błagam, wybacz mi to, że mnie przy Tobie nie było, że zostałaś z tym sama, gdybym tylko wiedział… gdybym tylko wiedział…
Zaczął szlochać.
Ale… coś jest nie tak. Na cmentarzu nikogo nie było. Nie byłoby to takie dziwne gdyby nie data. Poczuł niepokój. Chciał stąd wyjść.
Zmierzał w stronę wyjścia, jednak ciągle szedł, a dalej nie mógł dostrzec płotu. Przecież nie szedł aż tak długo w pierwszą stronę. Wyjść stąd, jak najszybciej! Zaczął biec, żadnej różnicy. Nic tylko on i te groby. Więc taka jest kara?! Zostać tu? Zdechnąć pomiędzy tymi kawałami gruzu?
- Wypuśćcie mnie stąd!
-On tak zawsze?
- Codziennie. Nic tylko płacz, wrzask i bieganie po pokoju.
I dalej, jakby zaczarowani przyglądali się jak pacjent 37 stara się uciec ze swojego białego pokoju, odziany w kaftan bezpieczeństwa.

Pierwszy listopad... nie potrafił wcześniej tu przyjść. . Czemu się denerwował? To tylko zwykły grób. Podejść, pomodlić się, zapalić znicz i do widzenia.
Nic wielkiego.
Ledwo pamiętał jak się tam idzie. Był tam raz, na pogrzebie. Później po prostu nie miał odwagi przyjść. Zawsze bał się, że spotka jej rodzinę, że znów zostanie obrzucony wyzwiskami.
Wreszcie znalazł… na...

Wysiadłem z samochodu i od razu poczułem chłód jesiennego powietrza. Z oddali słyszałem odgłos kruczego śpiewu, który swoją drogą, idealnie wpasowywał się w ponurą aurę tego miejsca. Plac parkingowy był zupełnie pusty i nigdzie nie widać było żywej duszy. Mimo południa panował półmrok, a nad cmentarzem zbierała się mgła. Wilgotne i zimne powietrze coraz bardziej odciągało mnie od tego miejsca, ale jeśli już zdołałem ruszyć moje cztery litery i tam przyjechać, to nie pozostało mi nic innego, jak ruszyć ścieżką między połamanymi krzyżami drewnianych grobów i spękanymi, wiekowymi grobowcami, z przetartymi literami. Biorąc pod uwagę, że było to Święto Zmarłych, trochę zaczął niepokoić mnie fakt, iż na cmentarzu byłem jedyny. Szedłem mimo wszystko dalej, aż dotarłem do niewielkiego kopczyka, gdzie w rządku rosło pięć fioletowych fiołków, a znad ziemi wystawał na wpół złamany krzyż. Tabliczka leżała z boku, ale nie dało się z niej nic wyczytać. Zapaliłem jednego znicza i ruszyłem z powrotem. W drodze do auta pod moimi butami zatrzepotał skrawek gazety. Podniosłem go i zacząłem czytać. Zatrzymałem się gwałtownie i trawiłem informacje, które znajdowały na kartce przede mną. Planują zrównać ten cmentarz z powierzchnią ziemi. Teraz. Ruszyłem pędem do samochodu i myślałem tylko o tym, żeby jak najszybciej się stąd wydostać.

Wysiadłem z samochodu i od razu poczułem chłód jesiennego powietrza. Z oddali słyszałem odgłos kruczego śpiewu, który swoją drogą, idealnie wpasowywał się w ponurą aurę tego miejsca. Plac parkingowy był zupełnie pusty i nigdzie nie widać było żywej duszy. Mimo południa panował półmrok, a nad cmentarzem zbierała się mgła. Wilgotne i zimne powietrze coraz bardziej odciągało...

Pojechałem na cmentarz, by oddać cześć zmarłym. O mało mnie nie zamurowało, kiedy zastałem pusty cmentarz, ani jednej żywej duszy. Co jest? Zachodziłem w głowę. I wtedy mnie olśniło w czym problem. Polska to kraj bez perspektyw. Emeryci mają zbyt niskie emerytury - której większość przeznaczają na mieszkania, po czym zostaje im na bardzo skromne przeżycie- i za co tu kupić kwiaty i znicze? Ludzie pracujący zarabiają najczęściej minimalną płacę,która też ledwno wystarcza na przeżycie i utrzymanie rodziny.A te najmłodsze pokolenie,widząc,że nie ma tu dla nich przyszłości-wyjeżdżają za "chlebem" za granicę,by móc jakoś godnie żyć,więc 1 listopada nie ma ich w kraju, by odwiedzić cmentarze.I tak wygląda nasza polska rzeczywistość.

Pojechałem na cmentarz, by oddać cześć zmarłym. O mało mnie nie zamurowało, kiedy zastałem pusty cmentarz, ani jednej żywej duszy. Co jest? Zachodziłem w głowę. I wtedy mnie olśniło w czym problem. Polska to kraj bez perspektyw. Emeryci mają zbyt niskie emerytury - której większość przeznaczają na mieszkania, po czym zostaje im na bardzo skromne przeżycie- i za co tu kupić...

Nie byłby ze mnie wyrachowany detektyw-intelektualista na miarę Holmesa, Dupina czy Poirota, oj nie. Raczej paranoik o wyobraźni kształtowanej przez horrory z lat 90. ;)

Pomyślałbym, że nikogo nie ma na cmentarzu, bo w tej przeklętej mieścinie wszyscy nagle stracili przytomność. Za parę chwil się obudzą i wszystko wróci do normy... z tym, że 12 spośród kobiet odkryje niespodziewanie, że jest w ciąży. A później urodzą 6 chłopców i 6 dziewczynek, wszystkich o prostych blond włosach i intensywnie błękitnych oczach (jeśli akurat nie świecą).

O takich:


Fani Wioski przeklętych, łączmy się! ;)

Nie byłby ze mnie wyrachowany detektyw-intelektualista na miarę Holmesa, Dupina czy Poirota, oj nie. Raczej paranoik o wyobraźni kształtowanej przez horrory z lat 90. ;)

Pomyślałbym, że nikogo nie ma na cmentarzu, bo w tej przeklętej mieścinie wszyscy nagle stracili przytomność. Za parę chwil się obudzą i wszystko wróci do normy... z tym, że 12 spośród kobiet odkryje...

To był typowy mglisty jesienny dzień. Opatuliłem się szczelnie płaszczem i wyciągnąłem z kieszeni paczkę papierosów. Skostniałymi palcami odpaliłem jednego. Wilgotne powietrze wraz z dymem wdarło się do płuc tak agresywnie, że zebrało mi się na kaszel. Kaszel ten pomknął ponad grobami, odbił się echem od porośniętych mchem zapomnianych mogił, sprawdził kilka dzięcięcych nagrobków uwieńczonych płaczącymi aniołkami i wrócił do mnie. No właśnie. Wrócił. Nikt go nie przechwycił, nikt nie uniósł głowy, nikt nie odkaszlnął solidarnie. Nikt. Bowiem na cmentarzu byłem sam. Cóż mogło się takiego zdarzyć, że 1. listopada dookoła jest tak pusto? Nie było żywej duszy, nikt się nie pałętał z chryzantemami, nie paliły się znicze, cmentarz świecił pustkami, sprawiając wrażenie bardziej martwego, niż ludzie na nim pochowani. Skłoniło to mój detektywistyczny umysł do refleksji, choć detektywem byłem jedynie z zamiłowania i nie dostawałem pieniędzy za swoje teorie spiskowe. Serce mi jednak podpowiadało, że nieobecność ludzi nie jest dziełem przypadku. Myśli kłębiły się w głowie, lecz żadna nie wydawała się być sensowna. Spojrzałem w niebo, jakby szukając w nim odpowiedzi . Wtem zerwał się zimny wiatr, a brzozy przy alei, zasilane trupim jadem, rozszumiały się smętnie. Przyjrzałem się ich złowieszczym, poskręcanym w bólu gałęziom. I oto ogarnęła mnie groza - na gałęziach wisieli ludzie, zastępując opadłe listowie swoimi ciałami. Uderzyłem w krzyk, który utonął w głuchej wietrznej zawierusze.

To był typowy mglisty jesienny dzień. Opatuliłem się szczelnie płaszczem i wyciągnąłem z kieszeni paczkę papierosów. Skostniałymi palcami odpaliłem jednego. Wilgotne powietrze wraz z dymem wdarło się do płuc tak agresywnie, że zebrało mi się na kaszel. Kaszel ten pomknął ponad grobami, odbił się echem od porośniętych mchem zapomnianych mogił, sprawdził kilka dzięcięcych...

Jak co roku pakuję dwie chryzantemy i reklamówkę zniczy do bagażnika. Dziś 1 listopada, wyjątkowo pracowity dzień dla kogoś kto ma, a raczej miał tak dużą rodzinę jak ja. To święto jest dla mnie istnym logistycznym koszmarem! Muszę objechać cztery cmentarze oddalone od siebie średnio 20 km. Pierwszym przystankiem jest oczywiście cmentarz na którym pochowani są moi rodzice.
Kiedy zajeżdżam na parking czeka mnie miła niespodzianka. Parking jest pusty! Zadowolony, że szczęście mi sprzyja wyciągam znicze i czerwoną chryzantemę. Jednak po chwili zastanowienia zaczynam się niepokoić. Co prawda jest dopiero 7:41, mimo to w taki dzień jak dziś powinno stać tu co najmniej kilka samochodów. Niepokój narasta gdy przekraczam bramę cmentarza, nie ma nie tylko ludzi, brakuje kwiatów, a nawet zniczy!
Zaskoczony stoję jak wryty dobre kilka minut ze zniczami w jednej ręce i chryzantemą w drugiej. Dopiero gdy dociera do mnie, że muszę wyglądać jak debil powoli ruszam dalej. Nie należę do osób strachliwych, cmentarze nie budzą we mnie lenku, co najwyżej smutek, ale idąc w idealnej ciszy środkiem pustego cmentarza w dzień gdy absolutnie nie powinien być pusty ciarki przechodzą mnie po plecach.
Kiedy wreszcie docieram do grobu rodziców pragnąc jak najszybciej stąd odejść pochylam się nad nim by ustawić chryzantemę. Wtedy z ziemi wygrzebuje się ręka i łapie mnie za nadgarstek! Zrywam się z łyżka krzycząc przeraźliwie dopiero po chwili uświadamiając sobie, że to tylko sen.

Jak co roku pakuję dwie chryzantemy i reklamówkę zniczy do bagażnika. Dziś 1 listopada, wyjątkowo pracowity dzień dla kogoś kto ma, a raczej miał tak dużą rodzinę jak ja. To święto jest dla mnie istnym logistycznym koszmarem! Muszę objechać cztery cmentarze oddalone od siebie średnio 20 km. Pierwszym przystankiem jest oczywiście cmentarz na którym pochowani są moi rodzice.
...