Rzuciłabym im wyzwanie. Otóż rzucając piorunami po całym świecie ich zadaniem byłoby złapanie jednego i przyniesienie mi go w worku. Jeżeli by to zrobili (nie wiem jakim cudem) to znaczy, że przegrałam ;)

Rzuciłabym im wyzwanie. Otóż rzucając piorunami po całym świecie ich zadaniem byłoby złapanie jednego i przyniesienie mi go w worku. Jeżeli by to zrobili (nie wiem jakim cudem) to znaczy, że przegrałam ;)

- Panowie spokój bo zaraz jak zamiotę salę superbłyskawicą to pozostanie z was gwiezdny pył! – gruchnął nerwowo Perun.
Zgromadzeni bogowie zamilkli. Zadzieranie z piorunowładnym to nienajlepszy pomysł.
- Jeszcze raz przypominam problem – ciągnął Perun – z niewyjaśnionych przyczyn grupka śmiałków chce zgładzić nasze panowanie...
- Mówią że mają dość składania danin w postaci świńskich tuszy – wtrącił ktoś z tłumu.
- I podobno boją się ciągłego zabijania za brak Twego tatuaża na czole – dopowiedział inny.
- Dość mówię! Sami dobrze wiecie, że robimy to tylko dla ich dobra. Czy naprawdę uważacie, że świat bez mojego wizerunku na czole byłby lepszy?
Zapadła wymowna cisza.
- Ehm tak więc wracając do sedna. Jaką metodę uboju, tzn. przeciwdziałania temu procederowi proponujecie?
- Pierdyknij weń grzmotem młotem!
- Nie! – krzyknął Perun – żeby pokazać ludziom moją dobroć, dostąpią łaskawie innej śmierci.
- Na krzyż z nimi, na krzyż! – zawył tłum.
- Świetnie, będzie więc zabawa! – zawył Perun - czy jest chętny na zlokalizowanie i pojmanie wybrańców?
- Ja Panie to uczynię dla Ciebie – na środek Sali wyszedł Gulgu, bóg przebiegłości.
- Świetnie Gulgu! Masz moje zezwolenie, działaj, a my w tym czasie rozważymy nową uchwałę budżetową. Kto sprzeciwia się wpisaniu projektu nowego posągu mojej osoby…
Po tygodniu Gulgu pojawia się z pojmanymi w pałacu Peruna.
- A więc to wy parszywcy chcieliście zgładzić niepokonanego Peruna! – krzyczy bóg wskazując palcem więźniów.
- A żeby Ci kopyto na oku wyrosło świniopasie – odparł jeden z nich
Perun uderzył w nich piorunem.
- Panie, mieli dostąpić łaski! – zawył ktoś ze służby.
Gromowładny popatrzył wokoło, usiadł na tronie i ze spokojem rzekł:
- Im już to nie zrobi różnicy

- Panowie spokój bo zaraz jak zamiotę salę superbłyskawicą to pozostanie z was gwiezdny pył! – gruchnął nerwowo Perun.
Zgromadzeni bogowie zamilkli. Zadzieranie z piorunowładnym to nienajlepszy pomysł.
- Jeszcze raz przypominam problem – ciągnął Perun – z niewyjaśnionych przyczyn grupka śmiałków chce zgładzić nasze panowanie...
- Mówią że mają dość składania danin w...

Perun powoli przechadzał się po jednej z polanek zapomnianego lasu, z przyzwyczajenia żonglując jedną ręką piorunami kulistymi, a drugą rozczesując kudły na brodzie. Przed nim stało banalne zadanie pozbycia się dwojga Rosjan i polskiego studenta – wścibskich dzieciaków, które mieszają się w plany jego i kilku innych bogów. Cóż zrobić – przegrał w marynarza, więc wybór padł na niego.
Co do tej parki moskiewskich małolatów, to zdążył się postarać o pomoc Czernoboga. Co prawda z Rosją ma niewiele wspólnego, ale za to metody ma już bardzo „rosyjskie” – nada się jak w sam raz z tym zapaćkanym młotkiem. Obiecał porządnie nastraszyć dzieciaki, jak tylko załatwi sprawę z jakimś bezczelnym jankesem. Zaraz, jak on miał? Ach, tak: Gaiman, Neil Gaiman.
Perun postanowił zostawić Polaka dla siebie, w końcu, można powiedzieć, „swojak”. Już obmyślił dla niego specjalną karę, bardzo zresztą okrutną. Słusznie kombinował, że skoro jest bogiem piorunów, to elektryka z energetyką są poniekąd jego działką. Postarał się, aby Alek dostawał miesiąc w miesiąc takie rachunki za prąd, że za radzieckiego boga się z tego nie wyplącze. A gdzie dług, tam największa zaraza, arcywróg i postrach obywateli – Skarbówka. Mając na karku krwiożerczą machinę, będzie musiał zrezygnować z wpychania nosa w nie swoje sprawy.
Tak… Kara straszliwa, Mokosza i Strzybóg zresztą ochrzanili go trochę, że wystarczyło pogrozić palcem, a nie człowieka wykańczać, ale słowo się rzekło – co jak co, ale o reputację trzeba dbać.

Perun powoli przechadzał się po jednej z polanek zapomnianego lasu, z przyzwyczajenia żonglując jedną ręką piorunami kulistymi, a drugą rozczesując kudły na brodzie. Przed nim stało banalne zadanie pozbycia się dwojga Rosjan i polskiego studenta – wścibskich dzieciaków, które mieszają się w plany jego i kilku innych bogów. Cóż zrobić – przegrał w marynarza, więc wybór padł...

My, bogi, od wieków śmiertelnymi kierujem przez ichnie popędy, a są to głód, chuć i żądza władzy. Przeto sposobem jak ja sam starym, poróżnię ich między sobą. Dwóch mężów, niewiasta jedna, zali który milszym jej jest nad drugiego? Chorsinę, co snem włada, poślę, niechaj urok miłosny ześle na nich, czarami marzenia przepoi, widziadła ukazuje. Skrzaty lubczyku niechaj dodadzą im do napitku, wtedy lędźwie młodzieńców zapłoną ogniem, który tylko niewiasta ugasić może. Wraz do gardeł sobie skoczą, zazdrością i gniewem oślepieni. Mokoszy, oblubienico moja, ty białogłowie do ucha szepcz, w głowie mąć, niechaj zwodzi obu, nadzieję płonną im daje. A gdy wreszcie wybierze którego, ja drugiego nawiedzę, pomstę obiecam, nadzieję dam na odzyskanie miłej. Przystąpi do mnie, nóż w rękę mu włożę, ale cios sam zadać musi. Krew na jego rękach, śmierć padnie między nich, zdruzgotane braterstwo; a wszak tylko społem przeszkodzić mi mogą. Tak się dokona co dokonać się musi, co przepowiedziane i zapisane w gwiazdach, jako to: Jam jest Perun Gromowładny, pierwszy wśród bogów, włodarz świata całego i wszelkich istot, ludzi, duchów i bogów; piorun w mym ręku znakiem mej władzy; mnie wszelkie stworzenie bać się i posłusznym być musi; dla mnie dymy ofiarne i krew na ołtarzach przelana; ja ziemię zapładniam i życie budzę; ja lud swój do zwycięstw prowadzę. A kto by sprzeciwić się śmiał, niech na los onych trojga wejrzy, tak bowiem skończą wszyscy, co niechętni są mnie i moim.

My, bogi, od wieków śmiertelnymi kierujem przez ichnie popędy, a są to głód, chuć i żądza władzy. Przeto sposobem jak ja sam starym, poróżnię ich między sobą. Dwóch mężów, niewiasta jedna, zali który milszym jej jest nad drugiego? Chorsinę, co snem włada, poślę, niechaj urok miłosny ześle na nich, czarami marzenia przepoi, widziadła ukazuje. Skrzaty lubczyku niechaj...

-Hue hue hue. - Zaśmiał się głośno Perun obserwując na monitorach swoje dzieło. Pułapka, która stworzył była idealna. Składała się z kilku połączonych pomieszczeń, a wyjście z każdego z nich blokowała zagadka.
W pierwszym pomieszczeniu na wejściu stały trzy komplety mocno przyciasnych laczków, a sam pokój był wyłożony pięknym i nowiutkim dywanem. Dywan sam w sobie był śmiertelną pułapką, bo każde nadepnięcie na niego kończyło się tym, że od spodu wysuwały się zatrute igły. Mechanizm był tak mocny, że igły mogły przebić niemal każde obuwie. Jedynym sposobem na pokonanie przeszkody było założenie laczków, w których podeszwie kryła się gruba stalowa blacha.
W drugim pomieszczeniu było w pełni wyposażonym pokojem gościnnym. A za eleganckim tapczanem ścianę zdobił wzorzysty dywan. Aby przejść to pomieszczenie wystarczyło umieścić dywan na odpowiednim, dla niego miejscu, czyli na podłodze. Perun był całkowicie pewien, że jego gościom nie uda wydostać się z tego pomieszczenia ale gdyby wszystko zawiodło miał w zanadrzu trzeci pokój.
Trzecie pomieszczenie pozbawione było dywanu, ściany były białe, na samym środku sufitu wisiała pojedyncza żarówka, święcąca lekko zbyt mocnym światłem. Jedynymi meblami w pokoju były stół i kilka otaczających go taboretów. Na stole stała sporych rozmiarów butelka wódki i kieliszki. Aby wydostać się z tego pomieszczenia należało odwrócić kieliszki do góry dnem i nie dotykać wódki.
Perun ponownie się roześmiał, nie dowierzając we własny geniusz.

-Hue hue hue. - Zaśmiał się głośno Perun obserwując na monitorach swoje dzieło. Pułapka, która stworzył była idealna. Składała się z kilku połączonych pomieszczeń, a wyjście z każdego z nich blokowała zagadka.
W pierwszym pomieszczeniu na wejściu stały trzy komplety mocno przyciasnych laczków, a sam pokój był wyłożony pięknym i nowiutkim dywanem. Dywan sam w sobie był...

Ja bym sprawił, żeby żądny władzy człowiek zmniejszył się do rozmiarów małego pieska i miał piskliwy głosik jak u myszki, wtedy nikt nie brałby zapędów takiej śmiesznej osóbki na poważnie i to byłaby jej największa kara.

Ja bym sprawił, żeby żądny władzy człowiek zmniejszył się do rozmiarów małego pieska i miał piskliwy głosik jak u myszki, wtedy nikt nie brałby zapędów takiej śmiesznej osóbki na poważnie i to byłaby jej największa kara.

Perun doskonale wie, że zdobywanie światowej dominacji nie ma sensu, jeśli obejmuje ona Polskę - Polacy "są w stanie rozłożyć każdą strukturę stworzoną ludzką ręką" vel zacząć bunty i powstania. Co prawda Perun to nie człowiek, ale obecnie katoliccy Polacy z pewnością pogańskiego bożka odrzucą.
Zdobywanie świata, na którym żyją Rosjanie, też jest wysoce nieroztropne. Zaraz spróbują nam go odbić i dominować samemu. Należałoby więc najpierw wytłumaczyć Rosjanom, że zwycięstwo Peruna to zwycięstwo Słowiańszczyzny i idei panslawistycznej, że to jakby oni zwyciężyli i należy to w ten sposób traktować. Potem, na wszelki wypadek, zostawić Polakom wolność - po drodze tłumacząc, że wcale się nie dominuje świata, tylko przynosi mu wolność i demokrację, i republikę, i smutę, i anarchię... i republikę! - po zdominowaniu Zachodu i tak przyjmą część naszych pomysłów, ustaw i uchwał jako "nowoczesny i zachodni styl życia". Jeśli sprzeciwią się podbojowi świata, zażądam uchwały, że się sprzeciwiają, a przed jej uchwaleniem korzystamy z prawa do liberum veto.
I w ten sposób, walcząc o pokój i wolność (alternatywnie: o potęgę słowiańszczyzny), zdobylibyśmy spokojnie dominację na światem.

Perun doskonale wie, że zdobywanie światowej dominacji nie ma sensu, jeśli obejmuje ona Polskę - Polacy "są w stanie rozłożyć każdą strukturę stworzoną ludzką ręką" vel zacząć bunty i powstania. Co prawda Perun to nie człowiek, ale obecnie katoliccy Polacy z pewnością pogańskiego bożka odrzucą.
Zdobywanie świata, na którym żyją Rosjanie, też jest wysoce nieroztropne. Zaraz...

Rosjanina podstawię na miejscu Putina, Polaka na miejscu Kaczyńskiego, a kobiecie dam na imię: Bóg, Honor, Ojczyzna. Więcej nie trzeba.

Rosjanina podstawię na miejscu Putina, Polaka na miejscu Kaczyńskiego, a kobiecie dam na imię: Bóg, Honor, Ojczyzna. Więcej nie trzeba.

Przepis na sukces jest prosty:
- poczekać aż rozbiją obóz/ zatrzymają się na odpoczynek
- otoczyć teren drutem kolczastym
- podłączyć się do płotu zmieniając go w elektryczny pastuch.
Gotowe.

Przepis na sukces jest prosty:
- poczekać aż rozbiją obóz/ zatrzymają się na odpoczynek
- otoczyć teren drutem kolczastym
- podłączyć się do płotu zmieniając go w elektryczny pastuch.
Gotowe.

Poczęstowałbym ich pizzą. Po 1 kto powie "nie" pizzy?! Po 2 kto po zjedzeniu da rade myśleć o ruszeniu się z miejsca?

Poczęstowałbym ich pizzą. Po 1 kto powie "nie" pizzy?! Po 2 kto po zjedzeniu da rade myśleć o ruszeniu się z miejsca?