-
ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant5
-
ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński37
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać420
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Cytaty z tagiem "przesada" [19]
[ + Dodaj cytat](...) Tego właśnie należy unikać, nie szukać dziwności tam, gdzie nie ma nic. Sądzę, że na tym polega niebezpieczeństwo prowadzenia dziennika: w napięciu, wszystko przesadzone, ciągle narusza się prawdę.
Nie powinniśmy przesadzać w okazywaniu uczuć, bo swą gorliwością, możemy zniszczyć osoby, które kochamy.
Nigdy nie przesadzać! Należy pilnie baczyć, by nigdy nie mówić w superlatywach - a to, by nie ubliżyć prawdzie, a także, by nie obniżać naszego sądu. Przesada to rozrzutność naszej pochlebnej oceny. Świadczy ona o ciasnocie wiedzy i smaku. Pochwała budzi żywą ciekawość i podnieca pożądanie. Jeżeli później - jak to się zazwyczaj zdarza - wartość nie odpowie ocenie, zawiedzione oczekiwanie obraża się i rozczarowanie mści się, lekceważąc tak chwalone, jak i chwalcę. Rozsądny człowiek będzie przeto powściągliwy i zgrzeszy raczej przez "za mało", niż przez "za wiele". Rzeczy zupełnie nadzwyczajne są nad wyraz rzadkie; należy zatem trzymać swą ocenę na wodzy. Przesada pokrewna jest kłamstwu; przez nią traci się opinię człowieka o dobrym smaku, co wiele znaczy, i człowieka rozsądnego - co znaczy jeszcze więcej.
Dlaczego w sprawie jedzenia zwierząt mało kto ma tyle odwagi, by otwarcie odwoływać się do tego, co zostało naukowo udowodnione? Między ludźmi a zwierzętami jest więcej podobieństw niż różnic. Zwierzęta to nasi "kuzyni", jak pisze Richard Dawkins. Stwierdzenie "jesz zwłoki", które bez wątpienia jest prawdziwe, uznaje się zwykle za przesadę. Ale to nie jest przesada.
Podobno tylko niemądre kobiety są niewolnicami mody i nie widzą, jak nieładna jest przesada.
Psychiatra nazywa zbyt wielką wesołość euforycznym rozstrojem, jak gdyby była rodzajem wesołej antyrozkoszy, a daje przez to do poznania, ze wszelkie superlatywy - zarówno, jeśli chodzi o niepokalaność jak i zmysłowość, sumienność, jak i lekkomyślność, okrucieństwo, jak i współczucie - dochodzą w końcu do stanu patologicznego. Jakżeż mało warte byłoby zdrowe życie, gdyby jego celem miał być tylko stan pośredni między dwoma krańcowościami! Jakże mizernie przedstawiałby się ideał takiego życia, gdyby polegał jedynie na wystrzeganiu się przesady w ideałach. s. 358.
Z twojej przesadnej uprzejmości wnioskuję, że jesteś robotem, nieprawdaż?
Honor to jest przesadna dbałość o moje dobre imię, o to, jak wyglądam w oczach innych. Takie przeczulenie na tym punkcie, przewrażliwienie i potrzeba demonstrowania tego.
Skoro wszystkie opowieści są ciekawym kłamstwem i gdyby spróbować ustalić jedną, ogólną zasadę dla całego gatunku historii fantastycznych, mogłaby ona brzmieć: Jeżeli próbujesz kłamać, rób to na wielką skalę. Dlaczego osadzać wydarzenia we własnej wersji istniejącego miasta, skoro można wymyślić całe nowe miasto? A kiedy już zaczyna się sobie to nowe miasto wyobrażać, wydaje się niemal brakiem wyobraźni autora, jeżeli ograniczy się tylko do zwykłej architektury, tradycyjnych nazw ulic, tradycji i sklepowych witryn. Szkoda byłoby się tak zamykać. I gdy raz pójdzie się tą drogą, zawsze – jak sądzę – istnieje pragnienie, by posunąć się nieco dalej. Być może potrzeba owa rodzi się z czegoś tak pospolitego jak naturalna, ludzka tendencja do przesady.
-To dobrze, że jesteś skromny. Ale we wszystkim należy się wystrzegać przesady (Kot do Rintaro).