-
Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Cytaty z tagiem "natura człowieka" [38]
[ + Dodaj cytat]
Ziemia nie jest czymś martwym jak księżyc. Ziemia oddycha. Z jej rzek i oceanów wstają pary, w które jest spowita. Okrywa się płaszczem własnego pyłu, unoszącego się w powietrzu. Widz patrzący na ziemię z zewnątrz dostrzega tylko światło odbite od tej pary i tego pyłu. Kontury potężnych kontynentów nie są wyraźnie widoczne.
Człowiek, który jest żywy jak ta ziemia, też jest zawsze spowity w mgłę swoich myśli, jak w parę oddechu. Jego rzeczywiste lądy i wody pozostają ukryte, a on składa się na pozór z samych świateł i cieni.
W tej opowieści o moim życiu wydaje mi się, że niby żywa planeta przedstawiam obraz idealnego świata. Ale ja nie jestem tym, czego pragnę, co myślę - jestem również tym, czego nie kocham, czym nie chcę być. Zostałem stworzony, nim się urodziłem. Nie miałem możności wyboru otoczenia, muszę więc radzić sobie jak najlepiej z takim tworzywem, jakie dostaje mi się w ręce.
Każdy powinien tworzyć sobie system moralny odpowiadający jego naturze, a następnie zgodnie z nim postępować.
Dla Białego człowieka żyć oznacza posiadać, albo usiłować posiadać więcej, albo pęknąć, usiłując posiadać więcej.
To jest pierwsze doświadczenie myślącego człowieka - kiedy dostrzeże tę przepaść , jaka pojawi się między nim samym a resztą świata. To jest bolesne Dwa, podstawowe pęknięcie stworzonego świata, które rodzi sprzeczności i wszelkie dualizmy. To i tamto. Ja i ty. Lewe i prawe. Sitra ’Achra, czyli druga strona, lewa strona, siły demoniczne w postaci potłuczonych skorup naczyń, które nie utrzymały światła w czasie ich rozbicia (szwirat ha-kelim) - to jest właśnie Dwa.
- Rozprzestrzeniamy się po Galaktyce jak komórki raka w zdrowym organizmie. Mnożymy się, nie myśląc o niezliczonych formach życia, które muszą zginąć lub zostać usunięte ze swojego naturalnego środowiska, byśmy my mogli zająć ich miejsce. Tępimy konkurujące z nami inteligentne formy życia.
Ja zaś, jak większość mych bliźnich, wybrałem lepszą część mnie samego, po czym stwierdziłem, że nie dostaje mi sił, by wytrwać w powziętym postanowieniu.
Powiedziałam, że człowiek jest zły. Nie powiedziałam, zły z natury. Człowiek jest zły z kultury.
Ewolucja jest nieodłączna od natury człowieka, jest samą jego duszą. Ci, którzy uważają za rzecz oczywistą, że są tacy, jacy są, pozostają niespełnieni; ci, którzy sądzą, że urodzili się bez braków pozostają nierozwinięci.
Jak więc mamy stworzyć prawdziwą naukę o człowieku - nie o "mózgu", "osobowości", "zachowaniu", czy innych abstrakcjach, tylko o człowieku skoro niczego tak nie chcemy uniknąć, jak właśnie prawdy o sobie?
A może także prawdy o świecie?".