Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stoimy [...], paląc i gapiąc się w śnieg w nadziei, że nic nie zobaczymy. Właściwie rzecz jest bardziej skomplikowana: chcemy za wszelką cenę zobaczyć wszystko, co jest do zobaczenia, a jednocześnie modlimy się, żeby nie było nic.

Jeszcze za mało się boję. Za bardzo boję się ich, ale za mało siebie samego.

Myślałeś kiedyś o tym, ilu jest na świecie nieboszczyków, Mel? Mundy przyłączył się do przytłaczającej większości. Na jednego żywego człowieka muszą przypadać tysiące martwych. Chciałbym jeszcze przez jakiś czas pozostać w mniejszości.
- Nie widać po tobie, żebyś się o to specjalnie starał. Po mnie też nie.
- Z niewiadomych dla mnie przyczyn za mało wszyscy dbamy o to, co jest naprawdę ważne. Mundy też taki był.
- A co jest naprawdę ważne?
- Żyć i czuć, że się żyje. Tak myślę. Jeżeli uda mi się wyjść z tej wojny, będę robił tylko to, na co mam ochotę. Będę oglądał obrazy i słuchał muzyki - naprawdę słuchał, a nie tylko słyszał. Zawsze bardzo lubiłem rysować - może zostanę malarzem? Dla takich rzeczy warto żyć.

(...) usiłuję wymyślić stosowne przyzwoite słowo na wyrażenie swoich uczuć. Jeszcze się jednak do końca nie obudziłem. Przychodzi mi do głowy tylko 'kurwa'.

Jak można dopatrywać się sensu w czymś, co jest z gruntu bezsensowne – jak na przykład wojna?

Byłoby dla mnie - dla nas wszystkich - o wiele łatwiej, gdybyśmy mogli dać sobie nawzajem pociechę i oparcie, którego tak potrzebujemy, ale młodzi mężczyźni nie potrafią dzielić wielkich emocji. Chyba między innymi dlatego na świecie stale wybuchają bomby.

Ciekawe, co nas upoważnia do myślenia, że jesteśmy tacy cholernie mądrzy. Jesteśmy dobrzy w rozwiązywaniu testów, krzyżówek, gramy w brydża, w szachy… czytamy bez opamiętania – i już nam się wydaje, że jesteśmy Bóg wie czym.

W wojsku wszystko jest wyznaczone na określoną godzinę, piąta zero zero, i tak dalej, ale nie wydają nam zegarków.

Główną pasją Love'a jest dostarczanie roboty kolegom po fachu, czyli grabarzom. Najłatwiej poszło mu z plutonem zwiadowczo-rozpoznawczym, z którym miewał do czynienia sporadycznie, acz efektownie. Whistle Tompkins zwykł był mawiać, że żywe, ruchome ludzkie ciało to obraza dla poczucia przyzwoitości majora Love.

Największym moim bieżącym problemem jest pokazowy wręcz przypadek sraczki ogólnowojskowej. Dzięki ci, Boże, za gacie w kolorze khaki.
Tutejsi medycy uznali mnie za lekomana i nie chcę mi już wydawać lekarstwa na biegunkę, które jest wyciągiem z opium.

Sama modlitwa, Ojcze, wymaga wiary, a ja nie jestem już pewien, czy kiedykolwiek ją miałem. I chyba jej nawet nie pragnę. To jest jak ze śpiewaniem, fruwaniem, tańcem albo pisaniem wierszy: jedni to mają, drudzy nie; jedni potrafią, drudzy nie potrafią.

Byłoby dla mnie - dla nas wszystkich - o wiele lepiej, gdybyśmy mogli dać sobie nawzajem pociechę i oparcie, którego tak potrzebujemy, ale młodzi mężczyźni nie potrafią dzielić wielkich emocji. Chyba między innymi dlatego na świecie stale wybuchają wojny.

Z mojej rachuby wynika, że Matka zredukował mundur do butów i skarpet. Już go prawie miałem, kiedyś ściągał gacie, ale jak się zatrzymałem, żeby je podnieść - znowu mi zwiał. Odstawiamy unikalną wersję Jasia i Małgosi z elementami rozbieranego pokera, a może raczej coś w rodzaju gonitwy Atalanty.