cytaty z książki "Pieśń dla Lyanny"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Po jej twarzy w dalszym ciągu spływały łzy.
– Widzisz, Robb, ty tego nie rozumiesz. I nie ma sposobu, byś to zrozumiał. Powiedziałeś, że wiemy o sobie tak dużo, jak to tylko możliwe. I miałeś rację. Ale jak głęboko ludzie mogą się znać? Co oni mogą o sobie wiedzieć? Czy w rzeczywistości nie są wielkimi samotnikami, nie mogącymi się nawzajem porozumieć? Każdy samotnie trwa w tym wielkim, ciemnym i pustym wszechświecie. Gdy mówimy, że nie jesteśmy sami, to tylko oszukujemy się nawzajem, bo w końcu jesteśmy już zupełnie sami, skazani sami na siebie.
Lyanna ujęła jego wyciągniętą dłoń. Spojrzała nań swoimi ciemnymi, głębokimi oczyma. Jej usta ułożyły się w ledwo zauważalny uśmiech. Podobna była teraz do małej dziewczynki o kasztanowych włosach i drobnej figurce. Gdy zechce, potrafi wyglądać naprawdę bezradnie. Swym spojrzeniem może wtedy zmieszać każdego. Jeżeli ktoś wie, że posiada zdolności telepatyczne, to wydaje mu się wówczas, że swymi niesamowitymi oczyma odczytuje najgłębsze pokłady jego duszy.
Na tej ciemnej równinie stoimy we dwoje
W szturmów, odwrotów dzikim, zmieszanym alarmie,
Gdy ścierają się wokół ślepe, wrogie armie.