Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właśnie w taką noc łatwiej zrozumieć czyjś dramat.

Znałem człowieka, który także kochał pewną kobietę i w jego oczach właśnie była najpiękniejszą. To wielka miłość tak ludzi przyozdabia.

Miłość nie może istnieć tam, gdzie nie ma duszy!

- Właściwie nie jestem pewien, czy mój przyjaciel wielbił tę kobietę, czy jej urodę ( ...). W każdym razie cenił piękno, ona zaś była po prostu zbyt piękna. Musiał ją jednak kochać, bo gdy ją stracił, stracił jednocześnie urok życia. Tak jakby świat wkoło poszarzał.

- Żona mego przyjaciela była jednak tak piękna, że na ulicy każdy się za nią oglądał. Póki mój przyjaciel był jeszcze najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi, twierdził nieraz, że to aniołowie chyba wyrzeźbili jej twarz i ozłocili włosy.
- No, a jej dusza?
- Och, dusza! Sądzę, że aniołowie zapomnieli o niej.

Czy to nie komiczne, jak los nieraz drwi z ludzi?