Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Talent - jest to taki ptak, który się gnieździ, gdzie mu się podoba, raz w dzikiej puszczy,drugi raz w strzyżonym ogrodzie.

Istota, która ma wyobraźnię rozwiniętą więcej niż zwykły śmiertelnik,istota nad inne wrażliwa, zmysłowa, porywcza, istota, która w zakresie szczęścia i rozkoszy wie wszystko i pożąda z niesłychaną siłą - oto artysta.

Światecki siedział właśnie na sienniku i naciągał buty mrucząc przy tym, że życie składa się z naciągania butów rano, a ściągania ich wiwczorem, i że ten tylko ma rozum, kto ma odwagę się powiesić, czego on, Światecki, dotąd nie zrobił, to wyłącznie dlatego, że tylko jest ostatnim głupcem, ale w dodatku podłym tchórzem.

Przyszła stara Antoniowa z bułkami, którą Światecki na próżno od roku namawia, żeby się powiesiła - i zasiedliśmy do herbaty.

Ludzie prawdziwie utalentowani bywają częstokroć niezgrabni, nieśmiali, pozbawieni właśnie doraznej bystrości i równowagi umysłowej... Ale dopiero gdy prawdziwy talent znajdzie się w samotności sam z sobą, naraz u ramion wyradtają mu skrzydła.

Gdy się kogoś kocha, ma się naturalnie większą ochotę całować go niż na przykład bić.