Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak trudno być zakochaną, pomyślała. Pozostawać w rozdarciu między nadzieją a rozpaczą, rezygnować, by w następnej chwili skakać pod niebo z powodu jednego czułego uśmiechu i poczucia wspólnoty.

Bo pokochałam cię tak, że serce omal mi nie pęknie. Myślałam, że to tylko taki banalny frazes, ale kiedy człowieka samego to dotyka, okazuje się, że nie ma w tym nic banalnego. Że staje się twardą, gorzką rzeczywistością.

Słowa te na zawsze wbiły się jej w pamięć i bezustannie sprawiały taki ból, tak straszny ból, zniszczyły w niej przekonanie o własnej wartości, niezbędne każdemu człowiekowi w podróży przez życie.

Czy nie za wiele myślała o własnej urażonej dumie?

Rozstali się jak przyjaciele, na pożegnanie obdarzył ją uściskiem, w który wlał jak najwięcej ciepła i żalu z powodu rozstania.

W ciszy modliła się do potężniejszych mocy o to, by mogła być inna. Choć nie, żaden człowiek nigdy nie chce stać się innym człowiekiem, pragnie zwłaszcza zachować własną duszę. Ale prosi się o to, by wyglądać inaczej. Nierealne marzenie, znane dziewczętom od wieków.