Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przywyknąć do niewidzialności jest trudno i wymaga to czasu.

Powtarzała sobie w myślach cięte riposty, a nawet wpadła na kilka bardzo, bardzo śmiesznych dowcipów. Tyle że takie olśnienie pojawiało się, dopiero gdy wracała z biura i siadała przed komputerem, wpatrując się w plażę i palmy kokosowe na ekranie. Wśród ludzi nic nie przychodziło jej na myśl, najwyżej skinęła głową, wyszeptała: „tak, tak” lub z porozumiewawczą miną powtórzyła czyjeś ostatnie słowa.

Dlaczego tak bardzo chciała wyjść poza swoją strefę komfortu? Po co? Jedni istnieją, żeby mówić, drudzy – żeby słuchać, notować i przytakiwać. Widzowie przecież też są potrzebni, inaczej nie byłoby ani gwiazd, ani szefów, ani dyrektorów, ani polityków...

Kiedy nikt nie zwraca na ciebie uwagi, znika presja, czemu więc tego nie wykorzystać? Każdy chyba marzy, żeby nie robić nic poza odebraniem kilku telefonów oraz zjedzeniem czegoś w południe i wieczorem i żeby nikt nie zawracał mu głowy?