Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W chwili gdy spostrzegam, że kubek, do którego nalewam kawę, wcale się nie napełnia, płyn, który z całą pewnością był kawą, zmienia się w noc.

Czuję, że swędzą mnie plecy, to noc zaczyna się w gnie wgryzać.

Smutno, bo nie mam ciała, bo choć jestem przy rodzinie, nie należę do niej"."Ależ jesteś rodziną, mimo że zniknąłeś” – mówię, ale on zaprzecza: „Znikając, przestaje się być rodziną". „Co to znaczy, że nie jest się rodziną?" - pytam znowu, a on:"To znaczy, że przestaje się być sobą".