Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słowa to broń obosieczna. Żar i chłód. Dar i przekleństwo. Tych wypowiedzianych nie da się cofnąć ani zapomnieć, a pamięć zaciera się bardzo wolno. Słowa blakną po długim czasie. Nie umierają nigdy. Gdyby ludzie rozumieli jak wiele znaczą, gdyby czuli wagę słów, mówiliby niewiele.

Każda książka ma w sobie duszę zarówno autora, jaki i wszystkich, którzy ją przeczytali.

Mama powiedziała kiedyś, że najpiękniej wyglądamy, gdy jesteśmy szczęśliwi, niezależnie od tego, w co jesteśmy ubrani i gdzie się znajdujemy.

Skoro najważniejszym przykazaniem jest miłość, to największym grzechem nie kochać.

Zabawne jest to, jak konwenanse pozwalają ludziom czuć się swobodnie. Wszyscy myślą, że jeśli wiedzą, jaką ktoś ma pracę, gdzie mieszka, gdzie jeździ na wakacje, gdzie się uczył, to go znają. A mogą wiedzieć to wszystko i nadal nie mieć o niczym pojęcia.

Myślę, że wartość człowieka definiują intencje nie czyny. Każde zło lub dobro zaczyna się właśnie od intencji, od myśli. I tak jak zło nie byłoby widoczne bez dobra, tak każde dobro ma swój cień. Może jestem stary i naiwny, ale nadal sądzę, że nic, co robimy z bezinteresownej miłości, nie może być złe. Niestety czasem ta miłość przychodzi za późno.