Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wszystko można kupić. To prawda. Nie można kupić serca, które daruje uśmiech, ani przyjaźni, która mocniejsza jest niż czas. Nie można kupić prawdziwej miłości, takiej, od której walą się gwiazdy na głowę. Ani motyla, którego czuje się w brzuchu. Nie można kupić dłoni, które gotowe są zrobić najlepsze na świecie cisto. Nie można kupić spojrzenia, oczu, z których płynie magia. Nie można kupić tej prawdy o miłości, jaką nosimy w sobie, ani smaku uczuć, emocji i gwiazd.

Wyobraźnia - miejsce, w którym można zatańczyć każdy taniec, nawet jeśli nie potrafi się tańczyć.

Szczęście wypływa z nas samych, bo w naszych sercach się rodzi. Tam właśnie - w sercu - możemy odnaleźć źródło szczęścia. Na szczęście nie można więc sobie zasłużyć. Szczęście nosi się w sobie. Tam musi się zapoczątkować - narodzić z uśmiechu, pasji, miłości.

Czasem tak łatwo się pomylić. Zakochać w niewłaściwym miejscu, o niewłaściwej porze, w niewłaściwym człowieku. Czasem tak łatwo się zapomnieć. Czy serce powinno uważać na ślady, po których stąpa delikatnie? A może powinno uważnie słuchać, otwierać oczy? Nie - wtedy nie byłoby sercem. Stałoby się rozumem.

Ludzie powinni mocniej kochać i bardziej odczuwać. Powinni celebrować życie. Zachody i wschody słońca, kawę na dzień dobry, herbatę na dobranoc. Miętę, kiedy zakochane oczy. Ludzie powinni więcej z siebie dawać - wylewać oceany emocji i stwarzać ogrody pełne zachwytu. Bo zachwyt potrafi umacniać. Dodaje skrzydeł i wtedy można podróżować dookoła własnego serca bez pieniędzy.

Czy jest sens czekać, aż coś się zmieni? Lepiej przecież ruszyć, zrobić ten pierwszy krok. Nie nóg, lecz serca.

Masz dwa wyjścia. Albo się poddać, albo zacząć od nowa. Osoby obdarzone zaufaniem wydmuchały Cię bez mydła. Weszły w Ciebie, wzięły to, co najlepsze i porzuciły. Jesteś na rozstaju dróg i emocji. Nie wiesz, w którą należy iść stronę. Tak bardzo się boisz, że znów zgubisz swoje serce w mroku. Jak teraz masz zaufać ludziom? Jak pozbierać to, co rozsypało się pod nogami? Nie zbieraj. Niech tam leży i umiera. A ty żyj. Wybór jest prosty. Wstań z kolan i zacznij od nowa. Wybór jest prosty. Wszystko nas czegoś uczy. Kamienie nie są po to, aby zabijać. Kamienie są lekcją siły. A ty masz siłę. I masz szansę. Może dziś jeszcze tego nie wiesz, ale jeśli nie spróbujesz, to się nie przekonasz. Zamknij stare drzwi i otwórz nowe. Zmiany są potrzebne. Są konieczne. Nie bój się zmian. Choć często bywają trudne, czasem okazują się bezwzględnie potrzebne, aby żyć naprawdę. Oddychać. Nie bój się zmian. Zmiana może cię pięknie zaskoczyć. Może okazać się zajebiście przyjemna. Jeśli nie spróbujesz, to się nie dowiesz, czy było warto.

Blizny są, aby przypominać nam o tym, jak bardzo jesteśmy silni. Bo poradziliśmy sobie z przeszłością, z tym, co bolało. Z raną.

Rodzimy się po coś. Każdy z nas ma jakąś misję. Mniejszą lub większą. Misję kameralną albo ogólnoświatową. Delikatną albo krzykliwą. Słodko-gorzką, różaną. Rodzimy się, bo musimy wypełnić karty historii. Musimy zapisać się na tle ziemi i nieba.

Jesteś tutaj, aby za chwilę zdarzyć się w innym miejscu. Opuścisz kogoś, aby kogoś pokochać. Pokochasz, aby odejść. Odejdziesz, aby wrócić. Spotkasz kogoś z przeszłości albo kogoś, kto wypełni twoją przyszłość, bo wciąż nosisz w sobie wszystkie skrzyżowania wszechświata. I na pewno gdzieś tam będzie stał. Na twej drodze. Na zielonym albo czerwonym świetle. A może na chwilę się przydarzy - jak pomarańczowe. A może już zawsze będzie się przelewał jak czas, jak woda. Przez palce, przez skrzyżowania, na których inni ludzie wysyłają życzenia do gwiazd. Ty też tam będziesz. Wszędzie, gdzie ci pisane, będziesz. Różnych świateł będziesz dotykać. Ciepłych i zimnych. Spotykać będziesz nowe twarze, żegnać stare, przytulać się, kochać, płakać i śmiać się będziesz. Będziesz zawsze tam, gdzie przyjdzie twoje przeznaczenie. Przyjdziesz tam, gdzie ono przyjdzie. Bo wszystko jest po coś. Wszystko jest połączone.

Najpiękniejszym podarunkiem jest czas. Godzina, dzień, miesiąc, rok... całe życie... Otrzymujesz czas i przekazujesz czas. Dzielisz się swoim czasem z najbliższymi. Bliscy dzielą się swoim czasem z tobą. Wypełniają twój czas. Ubarwiają. Ty też wypełniasz i ubarwiasz czyjeś życie.

Półprzymknięte rozdziały często spędzają ludziom sen z powiek. Przez niedomknięte drzwi wchodzi chłód, rozsiada się na kanapie i patrzy. Wtedy robi się zimno na ustach i dłonie stają się zimne i świat. Trzeba zamykać przeszłe czasy aby otwierać nowe myśli, wydarzenia. Aby żyć.