Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak ktoś ci umrze, to na początku masz wiele spraw do załatwienia, a potem już żadnych. To jest najgorsze.

Elżbieta otworzyła i pocałowali się w progu. Nie jak w filmie, gwałtownie, zachłannie, ale jakby to była najbardziej zwyczajna, naturalna rzecz.
Z nimi wszystko takie jest - spokojne, dobre, niewymuszone.

Wiesz, przy­po­mniał mi się taki dia­log ze sta­re­go fil­mu. On: „Czy ktoś na pa­nią cze­ka?”. Ona: „Nie, nikt... ni­g­dzie”. On: „Wspa­nia­ła sy­tu­acja!”. Ale tym ra­zem było ina­czej, bo ja cze­ka­łem na cie­bie. Bar­dzo. Od­po­wie­dzia­ła, że też cze­ka­ła i że było jej tak, jak­by się zna­li od lat – bo prze­cież się zna­li, mie­li za sobą wie­le wspól­nych pod­ró­ży.