Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żadna informacja nie jest bezużyteczna. To klucz czekający na zamek, do którego będzie pasować.

(...) ludzie za bardzo polegają na instynkcie. Na przeczuciach. W ten sposób wpadamy w kłopoty, bo ufamy najbardziej prymitywnym reakcjom naszego mózgu.

Trau­my po­zo­sta­wia­ją ślady. Są jak bli­zny na umy­śle, które nigdy nie zni­ka­ją.

Każde oświe­tlo­ne okno jest jak trój­wy­mia­ro­wy obraz da­ją­cy wgląd w życie ludzi (...).

To brze­mię ma­cie­rzyń­stwa: bez wzglę­du na wiek dzie­ci ich pro­ble­my są za­wsze two­imi.

Jeśli kie­dy­kol­wiek my­śla­łam o śmier­ci, to za­kła­da­łam, że na­stą­pi do­pie­ro za wiele lat. Wy­obra­ża­łam sobie, że leżę w domu na swoim łóżku w oto­cze­niu ko­cha­ją­cej ro­dzi­ny. Albo w szpi­tal­nej sali pod opie­ką pie­lę­gnia­rek. Albo naj­le­piej, że umie­ram nagle i bez­bo­le­śnie na udar, leżąc na cie­płej plaży z kok­taj­lem mai tai w dłoni. Ale nigdy nie przy­szło mi do głowy, że mia­ła­bym umrzeć z taśmą izo­la­cyj­ną na ustach.

(...) oprócz od­wa­gi mi­łość wy­ma­ga też cza­sem mil­cze­nia.

Nie unikał jej wzroku; spojrzał jej prosto w oczy tak przenikliwie, że poczuła się zniewolona, jakby zgłębiał jej największe tajemnice. Nie zbliżył się do niej, ale to spojrzenie wystarczyło, by poczuła się nieswojo.

Ale każdy ma prawo postępować po swojemu. Nawet jeśli jest to niewłaściwe.

Pomyśl, ile umyka nam mądrości, gdy nie słuchamy.

Jeśli coś zauważysz, zgłoś to.

Nie ma na świecie potężniejszej siły niż miłość rodziców do dziecka.

Gdy masz dziec­ko, wy­ra­sta­ją ci nowe za­koń­cze­nia ner­wów, wy­czu­wa­ją­ce wi­bra­cje naj­mniej­sze­go nawet za­gro­że­nia, wszyst­kie­go, co nie jest w po­rząd­ku.

A co jej zdaniem powinnam robić, gdy porzucił mnie mąż? Włożyć żałobną suknię i skrzyżować nogi, by mi tam całkiem zarosło?

Nie było tu atmosfery cyrkowego widowiska, z jaką Rizzoli tak często stykała się w Bostonie, gdzie miejsca zbrodni dostarczały ludziom rozrywki.

(...) gdy policjant polega na instynkcie, zbyt często pozostaje ślepy na prawdę.

To pierwszy szczegół, który mnie uderza. Czy nie powinieneś się uśmiechać, kiedy docierasz do swojego nowego domu?

Jakby kobiety były bezkształtnymi bryłami gliny,
które muszą zostać zgniecione i sponiewierane, by stały
się wartościowe.