Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat się kręci, a my razem z nim, i choć nigdy nie da się wrócić do początku, czasem można zacząć od nowa

(...) Muszę wiedzieć, kim jestem. Jak możesz mówić, że mnie znasz, skoro ja sama siebie nie znam?
– Nie tylko ja opowiadałem historie, Sadie. Przez dwa lata widywałem cię co miesiąc. Nie tylko ja opowiadałem historie – powtórzył. – Po prostu używałem więcej słów, i tyle. (...)
– Myślisz, że dlaczego wracałem? – zapytał. – Dlaczego miesiąc po miesiącu wciąż ci opowiadałem wszystko o sobie? Wszystko, czego nikt inny nie dostrzegał?
(...) – Nie mogę być twoją odpowiedzią, Joe. Nie mogę ocalić cię przed samym sobą. Nie mam tego, czego szukasz. Przykro mi, ale nie będę twoim odkupieniem.
(...) – Od pierwszej chwili, kiedy się ze mną śmiałaś, a działo się to wiele miesięcy i wiele historii temu, byłaś dla mnie nimi wszystkimi – wyznał Joe. – Wszystkie były tobą. (...)

Potrzebowałam go i wydawało mi się, że on potrzebuje mnie. Granice między dobrem a złem, przyzwoitością a jej brakiem nie są wyraźne, gdy w grę wchodzą sprawy sercowe. Nikt, kto tego nigdy nie czuł, nie ma prawa osądzać innych, a ci, którzy tego doświadczyli, nie będą ferowali wyroków.

Kwiaty próbowały mnie zawstydzić, ale ponieważ nie miały głosu, nie musiałam ich słuchać.

[...] jeśli człowiek ogląda się za siebie zamiast iść naprzód, zwykle na coś wpada i robi sobie krzywdę.

Żałoba mija jak opryszczka, boli nawet wtedy, gdy znika, a czasem zostawia bliznę, która już zawsze o niej przypomina.

I nagle coś do mnie dotarło. Moim problemem, nie były zamknięte drzwi, przed którymi stałam, tylko drzwi, które pozostawiłam otwarte.

Każdy zabija kiedyś to, co kocha Sadie.

Moje gardło jest równie luźne jak obyczaje.

Łatwiej się nie zmieniać, nawet jeśli jedyną osobą, które tego oczekuje, jesteś ty sama.